ΚΙΝΑΛ: Οι προβολείς που άναψαν στις 25 Οκτωβρίου

Από τις 25 Οκτωβρίου, παραμονή του Αγίου Δημητρίου, την ημέρα που πέθανε η Φώφη Γεννηματά, έχουν περάσει 46 ημέρες. Την Κυριακή, με την ολοκλήρωση της εκλογής νέας ηγεσίας στο Κίνημα Αλλαγής, ένας κύκλος κλείνει, με τους προβολείς να παραμένουν στραμμένοι στο τρίτο κόμμα της Βουλής.

Τις πρώτες ώρες, τις πρώτες ημέρες που μαθεύτηκε το θλιβερό νέο του θανάτου της, οι πάντες έμειναν στα ανθρώπινα. Ξαφνικά, μία ολόκληρη κοινωνία συνειδητοποίησε πόσο μεγάλη – και πόσο άνιση, όπως αποδείχθηκε – ήταν η μάχη που έδινε αυτή η άξια γυναίκα όλα τα προηγούμενα χρόνια, χωρίς ποτέ να χάσει την αισιοδοξία της, την ανθρωπιά της, τις ευαισθησίες της, την όρεξη για ζωή. Αλλά και χωρίς ποτέ να χρησιμοποιήσει την ασθένειά της για λόγους επικοινωνιακούς.

Μέσα από τη Φώφη και το δράμα της που συγκλόνισε την Ελλάδα, χιλιάδες άνθρωποι ξανακοιτάχτηκαν στον καθρέπτη και συνειδητοποίησαν κάτι πιο «πολιτικό»: ότι εκείνη η γυναίκα, ήταν πρόεδρος ενός κόμματος που κάποτε τους εκπροσωπούσε. Που κάποτε είχε αλλάξει την Ελλάδα. Που κάποτε είχε κάνει τη ζωή στη χώρα μας πολύ καλύτερη. Που – ναι – δεν είχε στις τάξεις του μόνον καταδικασμένους για δυσώδεις υποθέσεις, αλλά και διαμάντια σαν την Γεννηματά. Και όλο και περισσότεροι προβολείς στρέφονταν στο Κίνημα Αλλαγής.

Η προσέλευση 275.000 ανθρώπων στα εκλογικα τμήματα του ΚΙΝΑΛ την περασμένη Κυριακή, έδειξε ότι ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας θέλει να ξαναπιάσει το νήμα που το έδενε κάποτε με το ΠΑΣΟΚ. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς μάγος, για να μαντέψει ότι οι περισσότεροι από τους ανθρώπους αυτούς ψήφιζαν τον ΣΥΡΙΖΑ, από το 2012 και μετά. Ούτε χρειάζεται να είναι κάποιος μέγας αναλυτής για να καταλάβει ότι αυτή την περίοδο, ο ΣΥΡΙΖΑ περνά κρίση στην σχέση του με τους ψηφοφόρους του.

Φυσικά, η μεγέθυνση του δημοκρατικού χώρου δεν θα γίνει αυτόματα, ούτε άκοπα – και η ενότητα είναι μία προϋπόθεση αυτονόητη. Αν επαναληφθεί το 2017, με οποιαδήποτε αφορμή, όσο σοβαρή κι αν είναι, τότε το νήμα θα κοπεί – και μάλιστα βίαια. Το μόνο θετικό, ως προς αυτό το ζητούμενο, είναι η κακή πολιτική τύχη που είχαν εκείνοι που αποχώρησαν: o Σταύρος Θεοδωράκης είναι εκτός πολιτικής και ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος έγινε κομματικός γραφειοκράτης του ΣΥΡΙΖΑ.Εν ολίγοις, κάνει πολύ κρύο εκεί έξω…

Μπορεί όμως να επαναληφθεί το 2015; Μία επιστροφή στο ΚΙΔΗΣΟ; Η επιθετικότητα που έδειξε ο Γιώργος Παπανδρέου την τελευταία εβδομάδα – με αποκορύφωμα την προσπάθειά του να υπονοήσει νοθεία στον α! γύρο της εκλογής - σίγουρα δεν είναι το καλύτερο σημάδι για το μέλλον, αλλά το βέβαιο είναι ότι η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται.Ούτε καν ως φάρσα.

Αναμφισβήτητα, η παρουσία του στην κούρσα της διαδοχής, αύξησε κατά πολύ το ενδιαφέρον της κοινωνίας για αυτήν. Υπό μία έννοια, με την μη αναμενόμενη υποψηφιότητά του, η εκλογή του ΚΙΝΑΛ μετατράπηκε σε ένα «δημοψήφισμα»,με ερώτημα «ναι» ή «όχι» στον Γιώργο – κάτι που προφανώς προκάλεσε αυξημένη προσέλευση στις κάλπες. Το αποτέλεσμα ήταν σαφές: Έντεκα χρόνια μετά από το πρώτο Μνημόνιο, ο πρώην πρωθυπουργός διαθέτει ακόμα πάρα πολλούς φίλους, αλλά πολύ περισσότερους αντιπάλους.

Ωστόσο, εφόσον δεν ανατραπούν δραματικά οι συσχετισμοί και ο Παπανδρέου χάσει την εκλογή, το μπαλάκι της ευθύνης για την ενότητα περνά στα χέρια του Νίκου Ανδρουλάκη. Ο 42χρονος μηχανικός έκανε μία προεκλογική εκστρατεία που θα του επιτρέψει από την Κυριακή το βράδυ να συνομιλεί με όλες τις πλευρές του Κινήματος Αλλαγής ,με την έννοια ότι απέφυγε τις προσωπικές επιθέσεις και τα βαριά λόγια. Ωστόσο, αυτό δεν κάνει το έργο του ευκολότερο – πρέπει να συνδυάσει την ενότητα με την ανανέωση και να διασφαλίσει την μεγέθυνση της παράταξης. Και αυτό δεν είναι εύκολο ακόμα και για κάποιον που έχει κερδίσει όλα τα συνέδρια στα οποία έχει συμμετάσχει.

 Στεφ. Τζανάκης-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ