Νίκο μπορείς; Απόδειξη!

 

Σας μεταφέρω όπως ακριβώς άκουσα διάφορα σχόλια από γνωστούς, φίλους αλλά και περαστικούς. Και να είστε βέβαιοι πως έτσι τα είπαν και έτσι ακριβώς τα αποτύπωσα: Ο πρώτος είπε «μα το παιδί γέρασε πριν από την ώρα του». Ο δεύτερος «νέα υλικά παλιάς κοπής». Ο τρίτος «μα καλά αυτός ο Γιώργος στα εβδομήντα του μυαλό δεν έβαλε». Ο τέταρτος «η Φώφη αποδείχτηκε η καλύτερή τους». Και κάποιος άλλος συμπλήρωσε «ο Νίκος θα είναι το πρωινό του Κυριάκου και ο Τσίπρας το κυρίως πιάτο».

Μακάρι το παιδί να αποδειχθεί ο κατάλληλος ηγέτης για να ένα νέο ορμητικό ξεκίνημα του ΠΑΣΟΚ. Μακάρι η σημερινή εκδοχή της σοσιαλδημοκρατίας να αποδειχθεί χρήσιμη και αποτελεσματική. Μακάρι, επιτέλους, να υπάρξει φερέγγυος και υποδειγματικός αντιπολιτευτικός λόγος. Μακάρι, επιτέλους, να αλλάξουν οι όροι του πολιτικού παιχνιδιού. Και μακάρι όλος αυτός ο ντόρος και όλος αυτός ο καταιγισμός πληροφόρησης σχετικά με τις εκλογές στο ΠΑΣΟΚ να μην σφραγιστούν εντός παρασκηνίων και εντός προσωπικών και ιδιοτελών συμφερόντων

Μακάρι το ΚΙΝΑΛΠΑΣΟΚ να μηδενίσει το κοντέρ, να εκσυγχρονιστεί, να πείσει και να εφορμήσει. Μακάρι για τον τόπο που έχει ανάγκη να βαδίσει ακούγοντας προτάσεις εφαρμόσιμες και ανανεωτικές. Μακάρι όλα αυτά να μην παραμείνουν στο επίπεδο εκθέσεων ιδεών

Όμως, για μια ακόμα φορά, τρία πράγματα είναι σημαντικά και εντελώς αντικειμενικά. Το πρώτο, ότι το όνομα του προέδρου δεν αποτελεί, από μόνο του, εγγύηση ανανέωσης και εκσυγχρονισμού. Το πιο ουσιαστικό έχει να κάνει με την πολιτική. Το δεύτερο ότι λόγω των σημερινών συνθηκών και των ιδιαίτερων συγκυριών, η πολιτική επιλογή είναι μία, ο δρόμος μονόδρομος και οι ελιγμοί ελάχιστοι. Γιατί αλλιώτικες οι συνθήκες την εποχή που έλαμψε το άστρο του Ανδρέα Παπανδρέου και αλλιώτικες οι σημερινές

Και τέλος το γενικό και ορατό. Όλα σχεδόν τα κόμματα, τα τρία κόμματα, περιφέρονται γύρω από τον άξονα του Κέντρου. Λίγο πιο δεξιά, λίγο πιο αριστερά. Η γενική πολιτική γραμμή είναι μία και «κλειδωμένη». Τόσο για τις συμμαχίες, όσο και για το οικονομικό προσανατολισμό της χώρας

Με απλά λόγια χωρίς ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο. Χωρίς παραγωγή και παραγωγικότητα. Και χωρίς εξαγωγές, τίποτα δεν μπορεί να γίνει. Ούτε πόρους για Παιδεία, ούτε για Υγεία, ούτε για το κράτος Πρόνοιας, ούτε τίποτα. Μονίμως θα βολοδέρνουμε στα ίδια και τα ίδια

Πρέπει να καθιερωθεί αξιολόγηση και αξιοκρατία; Ούτε συζήτηση. Πρέπει οι μηχανισμοί του Δημοσίου να εκσυγχρονιστούν κι αυτοί ώστε το σύστημα να λειτουργήσει με επάρκεια και με ταχύτητα; Ούτε συζήτηση. Πρέπει να αξιοποιήσουμε τον πλούτο της χώρας; Ούτε συζήτηση. Πρέπει να απαλλαγούμε από την μόνιμη επωδό πως δηλαδή «ο τουρισμός είναι η βαριά μας βιομηχανία;»

Και για να τελειώνω. Ανεξάρτητα από ονόματα, παρατάξεις και κόμματα. Το δίλημμα είναι απλό: θα γίνει η Ελλάδα κάποτε μια ολοκληρωμένη ευρωπαική χώρα η θα ακολουθήσει τη μοίρα της ως το Λουτράκι των Βρυξελών;

Όλα τα άλλα είναι αερολογίες και συνθήματα. Νίκο μπορείς; Απόδειξη!

Δημ. Δανίκας-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ