Ο ΣΥΡΙΖΑ επέστρεψε οριστικά στην κινηματική αντιπολίτευση του 3%

Έχοντας ως βασικό στόχο την αποδόμηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, σε προσωπικό πρωτίστως επίπεδο, ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ... αποποιούνται δική τους υπαιτιότητα, τον ρόλο τους ως αξιωματική αντιπολίτευση, μέσα από τους τόνους, τους υβριστικούς χαρακτηρισμούς και το ύφος που έχουν επιλέξει. Δεν άλλαξε ούτε στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμα που έστειλε ο επικεφαλής της Κουμουνδούρου, ούτε και στην επίσκεψη που πραγματοποίησε χθες σε νοσοκομείο επιλέγοντας να πείσει τους υγειονομικούς που δίνουν καθημερινά τη μάχη ότι σήμερα η Πολιτεία δεν τους υπολογίζει.

Ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε να επενδύσει στην πανδημία και τις επιπτώσεις της σχεδόν από την πρώτη στιγμή. Έκλεισε το 2021 με ένα αίτημα για εκλογές που ο ίδιος δήλωνε πως δεν προτίθεται να ζητήσει εν μέσω πανδημίας, υποστηρίζοντας πως πρέπει να έλθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση για να σωθούν ανθρώπινες ζωές. Το πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του στο ίδιο μοτίβο, έδειξε πως το 2022 θα

αποτελέσει για το κόμμα του έτος κατά το οποίο θα επιχειρηθεί να μετατραπεί η πανδημία σε βασικό αντιπολιτικό όπλο.

Με γνώμονα την αποδόμηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, που εμφανίζει αξιοπρόσεκτα σημάδια αντοχής παρά την παρέλευση 2,5 χρόνων από τις εκλογές του 2019, και την πρόκληση αγανάκτησης και οργής στους πολίτες, τίθεται ως κεντρικό πολιτικό αφήγημα μια οργή που δύναται να υποκινηθεί και να υποστηριχθεί μέσα από την κινηματική λογική του ΣΥΡΙΖΑ του 3%. Η επιστροφή στις… ρίζες που έχει επιλεγεί είναι επί της ουσίας η λύση που έχει βρεθεί μπροστά στα αδιέξοδα ενός κόμματος το οποίο αδυνατεί να εκτελέσει τα καθήκοντα που του ανέθεσε ο ελληνικός λαός στις τελευταίες εκλογές

Με το βλέμμα στραμμένο σε ένα συνέδριο το οποίο δύναται να αποτελέσει θρυαλλίδα εσωκομματικών διενέξεων και εξελίξεων, αλλά και τις εξελίξεις στο ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ να τον πλαγιοκοπούν, ο Αλέξης Τσίπρας έχει κηρύξει έναν δικό του ανένδοτο που περιστρέφεται γύρω από τους νεκρούς μιας πανδημίας που πλήττει όλο τον πλανήτη, ενώ η Ευρώπη βρίσκεται για μια ακόμη φορά στο επίκεντρό της.

Η πόλωση εξελίσσεται, απουσία προγράμματος, θέσεων και προτάσεων, σε πολιτικό μονόδρομο. Οι υψηλοί τόνοι οι ύβρεις οι χαρακτηρισμοί και τα χτυπήματα κάτω από τη μέση που φτάνουν μέχρι την οικογένεια του πρωθυπουργού, μετατρέπονται σε πολιτική γραμμή που υιοθετείται από την Κουμουνδούρου με στελέχη της να διαγκωνίζονται για το ποιος θα βρεθεί πιο κοντά στη λογική του Παύλου Πολάκη.

Η ανάγκη εσωκομματικής συσπείρωσης περνά από την πόλωση. Τακτική που επιλέγεται από κόμματα που υπολείπονται δημοσκοπικά, έχουν εσωκομματικά προβλήματα και προσπαθούν να κλείσουν την όποια διαμάχη μεταξύ των δύο πρώτων ανακόπτοντας το δρόμο του τρίτου. Το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ προκαλεί ανησυχία και δεν κρύβεται. Δηλώσεις κορυφαίων στελεχών, και έμμεσες αναφορές του Αλέξη Τσίπρα δείχνουν πως ο προβληματισμός ολοένα και αυξάνεται.

Μόνο που, όπως κατ' επανάληψη λέγεται, το 2022 (πλέον) δεν είναι 2011 ούτε καν 2014 και ως εκ τούτου ακραίες εκφράσεις, αναφορές και ενέργειες δεν προκαλούν ενδιαφέρον αλλά δημιουργούν συνθήκες αδιαφορίας. Στο πλαίσιο αυτό και με ένα κόμμα να εμφανίζεται στον ίδιο χώρο αναζητώντας ψηφοφόρους (κυρίως επαναπατρισμό πολλών εξ αυτών), δύναται πέραν της αντιπολιτευτικής λογικής του 3% που διαμορφώνεται στην αξιωματική αντιπολίτευση να προκαλέσει μια επαναφορά σε ένα παρελθόν που στην Κουμουνδούρου ξορκίζουν δεδομένου ότι αποτελεί και ταφόπλακα στις βλέψεις επανόδου στην εξουσία.

 Τ. Ευαγγελίου-liberal.gr