Οι αρνητές και ο επόμενος ιός

Το ξεκίνημα της νέας χρονιάς βρίσκει την κοινωνία μας στο έλεος της «καταιγίδας Omicron», που ανέβασε τα ημερήσια κρούσματα πάνω από τις 40.000 – και ποιος ξέρει που θα φτάσουν το αμέσως επόμενο διάστημα. 

Πλέον, κανείς δεν έχει δικαίωμα να αρνείται την ύπαρξη του ιού: ο καθένας γνωρίζει πια και έναν και δύο και τρεις και χίλιους δεκατρείς που νόσησαν και ταλαιπωρήθηκαν - ή ταλαιπωρούνται ακόμα – από τον κορωνοϊό.

Φυσικά, για ορισμένους αυτό δεν σημαίνει τίποτε απολύτως. Για παράδειγμα, οι οπαδοί του κ. Αμβρόσιου είναι απολύτως πεπεισμένοι – πριν ακόμα ανοίξει το στόμα του ο ιεράρχης μέσω της τάχα δαιμονισμένης νεαρής κοπέλας – ότι οι εμβολιασμένοι είμαστε «τέκνα του διαβόλου».

Ευτυχώς, όλες αυτές οι επικίνδυνες ανοησίες αφορούν πλέον ένα μικρό, αλλά όχι και περιθωριακό, κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, που από την διετή εμπειρία της πανδημίας αντελήφθη μόνον ότι κάποιοι το προκάλεσαν επίτηδες όλο αυτό, προκειμένου να ξεγελάσουν την ανθρωπότητα και να την βάλουν να εμβολιαστεί, προκειμένου να μπορούν στη συνέχεια να την ελέγχουν μέσω του τσιπ που τάχα εμφυτεύεται στο σώμα μας και όλα τα σχετικά.

Ή ότι οι κυβερνώντες τους βάζουν να εμβολιαστούν παρά τη θέλησή τους, η οποία είναι το ιερότερο πράγμα στην Οικουμένη.

Το κομμάτι αυτό της ελληνικής κοινωνίας είναι μεν μικρό, αλλά δεν είναι αμελητέο σε όρους δημόσιας Υγείας. Όπως όλες οι στατιστικές αναφέρουν, οι οκτώ – εννέα στους δέκα που καταλήγουν, είναι ηλικιωμένοι ανεμβολίαστοι συμπολίτες μας. Και αυτή τη στιγμή, το 88% των κρεβατιών ΜΕΘ που έχουν διατεθεί για τους ασθενείς με κορωνοϊό, είναι κατειλημμένα σε πολύ μεγάλο βαθμό από τέτοιους ανθρώπους.

Η εμπειρία της Νότιας Αφρικής – από όπου ξεκίνησε η Omicron – όπως και της Βρετανίας, στην οποία κυριάρχησε μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, δείχνει ότι η συγκεκριμένη μετάλλαξη ακολουθεί την πεπατημένη όλων των ιών: είναι πολύ πιο μεταδοτική, αλλά προκαλεί λιγότερες νοσηλείες – έως και 70%, λένε οι ειδικοί – όπως και πολύ λιγότερους θανάτους.

Όμως, η χώρα μας πλήττεται το τελευταίο διάστημα και από την προηγούμενη κυρίαρχη μετάλλαξη, την Δέλτα. Και επειδή όλοι γνωρίζουμε ότι οι νοσηλείες με την Δέλτα είναι πολυήμερες, είναι προφανές πως μετά από τα Χριστούγεννα, το ΕΣΥ καλείται να αντιμετωπίσει τα κρούσματα της νέας μετάλλαξης, μαζί με τα κρούσματα της παλιάς.

Αντίθετα, στη Βρετανία – που έχει πολύ μεγαλύτερο ποσοστό εμβολιαστικής κάλυψης από την Ελλάδα, ειδικά στις μεγάλες ηλικίες – υπήρχε σημαντική κάμψη των νοσηλειών πριν από την έλευση της Omicron και τώρα, μόλις το 15% των κρεβατιών ΜΕΘ είναι κατειλημμένο.

Αυτό σημαίνει ότι τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα, πριν αρχίσουν να καλυτερεύουν, καθώς υπάρχει ακόμα ένας πολύ μεγάλος αριθμός ανεμβολίαστων ηλικιωμένων, γύρω στις 380.000, οι οποίοι διατρέχουν τον κίνδυνο να ασθενήσουν, χωρίς την όποια «ασπίδα» δίνει στον ανθρώπινο οργανισμό ο πλήρης εμβολιασμός.

Δυστυχώς, αυτό σημαίνει ότι μέσα στο επόμενο δίμηνο – και παρά το γεγονός ότι είναι πλέον θέμα ελάχιστων ημερών για να κυριαρχήσει απόλυτα και στη χώρα μας η λιγότερο επικίνδυνη μετάλλαξη – πολλοί άνθρωποι θα εξακολουθήσουν να ταλαιπωρούνται, όπως και να πεθαίνουν από τον κορωνοϊό, χωρίς κανείς να μπορεί να εγγυηθεί ότι το σύστημα υγείας θα αντέξει ως το τέλος.

Το χειρότερο της όλης υπόθεσης, είναι ότι υπάρχουν κάποιες χιλιάδες υγειονομικών, οι οποίοι έχουν αποφασίσει ότι θα μείνουν χωρίς δουλειά, αρνούμενοι μέχρι τέλους να εμβολιαστούν.

Είναι ίσως το πιο συγκλονιστικό συμπέρασμα που προκύπτει για την ανθρώπινη συμπεριφορά από αυτή την διετή περιπέτεια του πλανήτη μας: άνθρωποι που είναι η δουλειά τους να συμβάλουν στην καταπολέμηση των ασθενειών, να φτάνουν να αρνούνται την επιστήμη που επέλεξαν να υπηρετήσουν.

Αυτό θα είναι ίσως ένα από τα σημαντικά προβλήματα της επόμενης μέρας – όταν ο κορωνοϊός θα είναι κομμάτι της ζωής, χωρίς όμως να προκαλεί πανδημίες. Τι θα συμβεί αν ένας άλλος ιός εμφανιστεί; Πόσο έτοιμες θα είναι οι κοινωνίες – και η ελληνική – για μέτρα που θα μπορούσαν να είναι πολύ πιο σκληρά από εκείνα που ελήφθησαν στην πρώτη φάση της επιδημίας; Και ποιες θα είναι οι πολιτικές διαστάσεις ενός επόμενου κινήματος αρνητών, αν το τέλος της επιδημίας δεν είναι και τόσο…τελικό;

 Στεφ. Τζανάκης-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ