Πάντα ήταν σαλταδόροι

Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ έχει μια και μοναδική τακτική. Να καβαλά το κύμα και όπου τη βγάλει. Μια φορά την έβγαλε στην εξουσία, όταν καβάλησε το κύμα του αντιμνημονίου. Σήμερα, προσπαθεί να επαναλάβει αυτήν την τακτική καβαλώντας την κόπωση των πολιτών από την πανδημία, αφού προηγουμένως έκανε τα πάντα για να υπονομεύσει τις προσπάθειες της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της.

Αυτή ακριβώς είναι η τακτική των σαλταδόρων, που μόλις βρουν την κατάλληλη ευκαιρία -στης οποίας τη δημιουργία και αυτοί συνέβαλαν παντοιοτρόπως- κάνουν τα πάντα για να την εκμεταλλευθούν, εννοείται προς ίδιον όφελος. Στην προκειμένη περίπτωση το σάλτο αφορά και πάλι την εξουσία.

Φαίνεται πως η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να συγκροτήσει ένα συνεκτικό αντιπολιτευτικό λόγο και κινούμενη αποσπασματικά, κτυπά όπου βρει, όπως βρει. Και ο Θεός βοηθός. Ως γνωστόν η προσμονή του

θαύματος στην πολιτική είναι απλώς τυχοδιωκτισμός.

Τις τελευταίες ημέρες άρχισαν να μαλώνουν με το facebook και το twitter, γιατί επέβαλαν ποινή σε ένα σχολιαστή, φίλα προσκείμενο προς τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς έκριναν πως σχόλια του αντέβαιναν στους κανόνες λειτουργίας τους.

Πριν από λίγες ημέρες ασχολούνταν όλος ο ΣΥΡΙΖΑ με την οικογένεια του πρωθυπουργού, υποβιβάζοντας έτσι την πολιτική σε παραπολιτική. Άλλωστε, η παραπολιτική είναι το αγαπημένο τους πεδίο.

Πιστεύουν πως έτσι μπορεί να κερδίσουν εκλογές; Πιστεύουν πως το 2022 ή το 2023 μπορεί να γίνουν 2013 ή 2014, τότε που κάλπαζαν προς την εξουσία καβάλα σε λευκό άλογο;

Ουδείς γνωρίζει πώς σκέφτονται αυτοί οι μυστήριοι άνθρωποι. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν μπορούν να σκεφτούν αλλιώς. Αν είχαν τέτοια δυνατότητα θα βλέπαμε δείγματα αυτής της γραφής.

Μήπως ενεργούν έτσι σπασμωδικά γιατί αισθάνονται την πίεση του ΚΙΝΑΛ υπό τη νέα ηγεσία του; Μήπως εκτιμούν πως με μια αντιπολίτευση βγαλμένη από τα παλιά θα συγκρατήσουν τους ψηφοφόρους τους από το ρεύμα του ΚΙΝΑΛ;

Αν ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ επιδοθούν σε έναν αγώνα ποιο κόμμα από τα δύο θα ασκεί πιο αντιδεξιά αντιπολίτευση, τότε μετά βεβαιότητος νικητής θα είναι η Νέα Δημοκρατία. Η εποχή που οι πολίτες έλκονταν από τις κραυγές πέρασε, αφήνοντας τις πληγές του τρίτου και αχρείαστου μνημονίου. Σήμερα, όσο πιο δυνατές είναι οι κραυγές τόσο πιο λίγο ακούγονται. Οι πολίτες θέλουν λόγο πειστικό, μετριοπαθή και συγκροτημένο. Η ζωή έχει δείξει ότι η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να αρθρώσει έναν τέτοιο λόγο. Αν θα το καταφέρει ο Ν. Ανδρουλάκης αυτό είναι το ζητούμενο.

Πάντως το 2022 θα ζήσουμε την προσπάθεια να μεταφερθούμε πίσω στο πολιτικό κλίμα της περιόδου 2011-2014. Αν η πανδημία ξεθυμάνει, όπως όλα δείχνουν, ο ΣΥΡΙΖΑ θα μείνει καβάλα σε ένα κύμα που θα σβήσει με ηρεμία σε κάποια ακτή. Θα πρόκειται για σάλτο μορτάλε.

 Σ. Μουμτζής-liberal.gr