Στον ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλουν νόμους που οι ίδιοι ψήφισαν

Άνω του 1.000.000 κρούσματα σε ένα 24ωρο στις ΗΠΑ, 300.000 στη Γαλλία, 219.00 στη Βρετανία, 171.00 στην Ιταλία και 50.00 στην Ελλάδα. Δεν δικαιολογούμε τίποτα. Πολλές χώρες έχουν λιγότερα κατ΄ αναλογίαν πληθυσμού. Απλώς βρισκόμαστε στο σημείο βρασμού που κατά τους ειδικούς θα κορυφωθεί προς το τέλος του μήνα. Εξ αυτού προσώρας είναι μη προσδιορίσιμες οι επιπτώσεις στο πολιτικό σκηνικό.

Εκ των πραγμάτων η κυβέρνηση θα τρωθεί. Φταίει δεν φταίει, αυτή κυβερνά και αυτή θα πληρώσει. Το πόσο, εξαρτάται από τη σφοδρότητα της πανδημίας και αυτά που θα αφήσει πίσω της. Εάν η θνητότητα παραμείνει σε χαμηλό επίπεδο η Άνοιξη θα γιατρέψει τις πληγές.

Αν η θνητότητα παραμείνει χαμηλή και ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει χάσει ένα προνομιακό αντιπολιτευτικό πεδίο, μια αντιπολιτευτική τακτική την οποία έχει καταστήσει σχεδόν μονοθεματική, θα του μείνει προς εκμετάλλευση η ακρίβεια. Το σωτήριο για την κυβέρνηση είναι πως εξακολουθεί να είναι αναξιόπιστος. Αλυχτά και δεν ακούγεται.

Όπως έγινε και με τη νέα ρύθμιση Τσακλόγλου για την

εθνική σύνταξη. Θεσμοθετήθηκε από τον Γιώργο Κατρούγκαλο, ως μνημονιακή υποχρέωση. Έχει ωστόσο μια ορθολογική βάση: Σε περίπτωση σώρευσης συντάξεων, αν δηλαδή κάποιος παίρνει δυο και τρεις συντάξεις, δεν μπορεί να παίρνει δύο τρεις εθνικές συντάξεις. Η εθνική σύνταξη είναι μία για όλους.

Και σαφώς δεν είναι πιστικοί οι φιλικοί προς τον ΣΥΡΙΖΑ εργατολόγοι που κάνουν λόγο για τη μεγαλύτερη περικοπή συντάξεων από το 2013, οπότε και κόπηκαν τα δώρα από τους συνταξιούχους (όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κόψει 15 φορές τις συντάξεις - ναι!).

Μα γιατί δεν τα έλεγαν στον Κατρούγκαλο που έφερε τον νόμο 4387/2016, ή στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που τον ψήφισαν; Πώς αφήνουν να εκτίθενται επιφανή στελέχη τους όπως ο κ. Γιάννης Μπαλάφας, που γράφει για «κυβερνητικούς Λουδοβίκους» οι οποίοι «προφανώς δεν γνωρίζουν ότι υπάρχουν άνθρωποι που είναι εξαρτημένοι από τις συντάξεις τους»; Και πως μιλάει για τους «κυβερνητικούς Λουδοβίκους» όταν ο ίδιος, όντας βουλευτής και μέλος της κυβέρνησης, ψήφιζε ως «αριστερός Λουδοβίκος» το νόμο;

Βέβαια, ήταν η εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφιζε αντεργατικούς και αντισυνταξιοδοτικούς νόμους και παράλληλα για να σώσει την αριστερή ψυχή του, έβαζε το τμήμα εργατικής πολιτικής του κόμματος να διαδηλώνει δήθεν κατά των νόμων της κυβέρνησής του. Και ταυτόχρονα όλοι μαζί έλεγαν στο ποίμνιο ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση.

Ο συμπαθής Γιάννης ήταν απλό παράδειγμα. Στο ίδιο πνεύμα ο Κατρούγκαλος που ψήφισε τον νόμο, μετά είχε εκδώσει μια περίεργη «ερμηνευτική εγκύκλιο» με την οποία συνιστούσε… να μην εφαρμοστεί! Δηλαδή συνιστούσε παρανομία εναντίον του ίδιου του νόμου του!

Το ίδιο συμβαίνει και με τις λάβρες καταγγελίες της κας Αχτσιόγλου. Μα η ίδια ως Διευθύντρια του Πολιτικού Γραφείου του υπουργού Εργασίας ήταν υπεύθυνη για τη διαπραγμάτευση της ελληνικής κυβέρνησης με την Τρόικα που την ονόμασαν «Θεσμούς» - άλλη αστειότητα. Γιατί επέτρεψε στους «Θεσμούς» να επιβάλουν μια τέτοια ρύθμιση; Και μετά αφότου έγινε η ίδια υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, όταν «μας έβγαλαν από τα μνημόνια» γιατί δεν άλλαξε το νόμο, παρά καταγγέλλει τώρα αυτούς που τον εφαρμόζουν;

Στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν μια διαρκή και αδικαιολόγητη έλλειψη αυτεπίγνωσης. Εξακολουθούν ακόμη και μετά την τραγική και υποτακτική (στους «Θεσμούς») κυβερνητική θητεία τους, να πιστεύουν ότι επειδή δηλώνουν αριστεροί, έχουν εφ’ όρου ζωής άφεση πολιτικών αμαρτιών. Λες και έχουν πέσει μικροί σε κάποια κολυμβήθρα εξαγνισμού που τους απαλλάσσει έκτοτε από κάθε αμάρτημα.

Αν ήταν πιο σοβαροί, πιο συγκρατημένοι, πιο μετριοπαθείς, ίσως να ήταν πιο πειστικοί. Ίσως, λέμε. Όμως με την υστερική καταγγελία επί των δικών τους πεπραγμένων (που οι ίδιοι τα έχουν ξεχάσει αλλά ο κόσμος θυμάται), τροφοδοτούν χλευασμό. Η χαρά του Μητσοτάκη.

Γιατί είναι άλλο να πεις μετριοπαθώς «η κυβέρνηση θα έπρεπε να προσπαθήσει να… κλπ, κλπ» και άλλο να καταγγέλλεις ως Λουδοβίκους αυτούς που εφαρμόζουν τον δικό σου νόμο, τότε που εσύ τους ψήφιζες ως αριστερός Λουδοβίκος.

 Γ. Σιδέρης-liberal.gr