Κολυμπώντας για το Καστελόριζο… αλλά και αντίστροφα!

Ο όρος “διεθνείς σχέσεις” , αναφέρεται στις επαφές και τις σχέσεις μεταξύ κρατών ,στο πλαίσιο ενός πολιτικού διεθνούς συστήματος. Αυτές οι επαφές αποτελούν ένα δυναμικό σύστημα ανταγωνισμού και συνεργασίας, με υφέσεις και εξάρσεις και συνεχή “κίνηση” μεταξύ πολέμου και ειρήνης. Οι διεθνείς σχέσεις κατά τον Χανς Μοργκεντάου, “είναι σύνολο φαινομένων που ξεπερνούν τα εθνικά σύνορα”.

O Χανς Μοργκεντάου (Hans Morgenthau ), θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους στοχαστές του 20 αιώνα στο πεδίο των διεθνών σχέσεων. Οι απόψεις του που χαρακτηρίζονται από το στοιχείο του ρεαλισμού, θεωρούνται από τις πλέον αποδεκτές μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και περιγράφονται στο βιβλίο που εξέδωσε το 1948, με τίτλο “Πολιτική μεταξύ των Εθνών” . Πριν όμως από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ο Μοργκεντάου, εξέδωσε το βιβλίο του “Επιστήμη και πολιτική της Ισχύος”. Το έργο του αυτό, έχει αντέξει στη δοκιμασία του χρόνου και η επιρροή του στη μεταπολεμική διαμόρφωση των Διεθνών Σχέσεων είναι καθοριστική, παρά το γεγονός, ότι όταν προδημοσιεύθηκε αντιμετωπίστηκε με δυσπιστία. Βασικός λόγος ήταν ότι οι απόψεις του βρισκόταν σε δυσαρμονία με την τότε εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ , που είχε αρχίσει να αναδεικνύεται ως υπερδύναμη, με παρουσία και επιρροή σε πολλές περιοχές του πλανήτη. Ωστόσο, μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η σκέψη του Μοργκεντάου, απέκτησε κυρίαρχο ενδιαφέρον στην διαμόρφωση των διεθνών σχέσεων. Στο έργο του "Επιστήμη και Πολιτική της Ισχύος" ο συγγραφέας επιχειρεί μια προσέγγιση των φιλοσοφικών, πολιτικών, κοινωνικών, επιστημονικών και ψυχολογικών παραγόντων που είχαν οδηγήσει στην κατάρρευση της παγκόσμιας ειρήνης . Η θέση του συγγραφέα είναι ότι η θεοποίηση του ορθού λόγου, που εκφράζει ο ευρωπαϊκός πολιτικός φιλελευθερισμός, δεν αρκεί για να παγιώσει την ειρήνη στις διεθνείς σχέσεις. Χωρίς την ύπαρξη ενός ηθικού πλαισίου και πολιτικής σωφροσύνης, η επίκληση της επιστήμης και των δημοκρατικών ιδεωδών για την επίλυση των διεθνών προβλημάτων είναι αναποτελεσματική και τα καθιστά πιο πολύπλοκα και δισεπίλυτα. Επομένως, το βασικό πρόβλημα της διατήρησης της ειρήνης, δεν είναι θέμα εφαρμογής επιστημονικών αρχών, αλλά είναι κατεξοχήν θέμα πολιτικών και ηθικών επιλογών.

…Το τελευταίο χρονικό διάστημα η τουρκική προκλητικότητα έχει ξεπεράσει κάθε όριο.

Συνεχείς, κλιμακούμενες σε προκλητικότητα και επιθετικότητα, δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων και κυρίως του προέδρου τους και του Υπουργού άμυνας, αμφισβητούν ευθέως τα σύνορα και την επικράτεια της χώρας μας. Αλλά και έμπρακτες συνεχείς αμφισβητήσεις του εθνικού μας χώρου μας, με παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, σε προκλητικές υπερπτήσεις πάνω από τα ελληνικά νησιά.

Τελευταίο επεισόδιο του απίστευτου θράσους, η αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, με το πρόσχημα ότι δεν είναι αποστρατικοποιημένα, όπως αναφέρει η συνθήκη της Λωζάννης. Μια συνθήκη που έγινε σε εποχή όπου θεωρείτο ότι η τότε Τουρκία, που βρισκόταν σε κατάσταση αποσύνθεσης, θα μπορούσε να απειληθεί από την χώρα μας. Και βέβαια, εκείνη την εποχή, δεν υπήρχε αναπτυγμένη στα τουρκικά παράλια η λεγόμενη στρατιά του Αιγαίου με πλήθος αποβατικών σκαφών και με προφανή αποστολή… Ούτε υπήρχε το δόγμα της λεγόμενης “γαλάζιας πατρίδας”, που περιλαμβάνει μεγάλο μέρος της εθνικής μας επικράτειας…Και με το πρόσχημα της καθαρά αμυντικής στρατιωτικής παρουσίας μας στα ελληνικά νησιά, οι κακοί γείτονες, θέτουν θέμα κυριαρχίας σε νησιά που κατοικούνται αποκλειστικά από Έλληνες και που αποτελούν αναπόσπαστο ελληνικό έδαφος!... Με το παράλληλο επιχείρημα ότι ευρίσκονται σε απόσταση …αναπνοής από τα σημερινά Τουρκικά παράλια. Αλλά βέβαια αυτό το επιχείρημα κάλλιστα μπορεί να αντιστραφεί. Δηλαδή, ότι οι σημερινές Τουρκικές ακτές, ευρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από το Ελληνικό νησιωτικό έδαφος! Αφού τα σημερινά Τουρκικά παράλια, ήταν από την αρχαιότητα Ελληνικά, μέχρι πριν λίγους αιώνες που τα κατέλαβαν οι Τούρκοι. Οι Τούρκοι που ξεκίνησαν τυχοδιωκτικά από την κεντρική Ασία και κινήθηκαν προς την Δύση.

Ο στόχος τους σήμερα είναι προφανής, διαχρονικός και αμετακίνητος. Η κυριαρχία σε πρώτη φάση στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, και ο έλεγχος του υποθαλάσσιου πλούτου μας...

Σήμερα ο στόχος τους αυτός μορφοποιείται επικίνδυνα με τους ισλαμιστές στην εξουσία.
Ο Ερντογάν εκφράζει το σύγχρονο τουρκικό δόγμα που θέλει τη γείτονα χώρα ηγέτη του μουσουλμανικού κόσμου.

Ιδιαίτερα σήμερα, που το καθεστώς του πιέζεται από τις καταιγιστικές γεωπολιτικές και δυσμενείς οικονομικές εξελίξεις που του προκαλούν διογκούμενη εσωτερική αστάθεια.

Και προσπαθεί να ενισχύσει την ηγετική του εικόνα, επιτιθέμενος προκλητικά και πρωτόγνωρα στην χώρα μας.
Το αντικειμενικό γεγονός είναι, ότι οι Τούρκοι θεωρούν την χώρα μας τον πλέον αδύναμο κρίκο και ενδεχομένως τον πλέον ευάλωτο.
Η ιστορία διδάσκει ότι μόνο με δικές μας δυνάμεις θα αντιμετωπίσουμε την απειλή.
Δηλαδή το εκτεταμένο εξοπλιστικό πρόγραμμα που υλοποιεί η χώρα μας και το οποίο ανησυχεί τους γείτονες, εξυπηρετεί τον σκοπό αυτό. Δηλαδή της αμυντικής επάρκειας της χώρας μας.

Ούτε οι σύμμαχοι, που αδιαφορούν προκλητικά μπροστά σε αυτή την κλιμακούμενη επιθετικότητα, ούτε οι συνεχείς δηλώσεις, εκκλήσεις και επικλήσεις του διεθνούς δικαίου από Έλληνες πολιτειακούς και πολιτικούς παράγοντες θα προστατεύσουν την χώρα!
Μόνο η ομοψυχία, η συνεπής εξωτερική πολιτική και κυρίως η στρατιωτική ισχύς.
Δεν αρκεί ο εξορκισμός των βαρβάρων, ούτε οι αβάσταχτα κουραστικές και συνεχώς επαναλαμβανόμενες εκκλήσεις και “όρκοι” φιλίας ...

Όπως αναφέρει ο Χανς Μοργκεντάου στο βιβλίο που προαναφέραμε - "Επιστήμη και Πολιτική της Ισχύος" - η θεοποίηση του ορθού λόγου, που εκφράζει ο ευρωπαϊκός πολιτικός φιλελευθερισμός, δεν αρκεί για να παγιώσει την ειρήνη στις διεθνείς σχέσεις και βέβαια στις σχέσεις μας με την Τουρκία. Η διατήρηση της ειρήνης δεν είναι θέμα εφαρμογής επιστημονικών αρχών που πηγάζουν από το διεθνές δίκαιο, αλλά είναι κατεξοχήν θέμα πολιτικών και ηθικών επιλογών.

Και επειδή οι πολιτικές και ηθικές επιλογές, προϋποθέτουν το ίδιο ή παρόμοιο ηθικό επίπεδο και ανάλογη πολιτική ωριμότητα των δύο πλευρών, γεγονός που δεν συμβαίνει με εμάς και τους Τούρκους, η αμυντική θωράκιση της χώρας είναι μονόδρομος!...

Και κάτι τελευταίο: Κολύμπησαν - λέει η προπαγανδιστική ειδησεογραφία τους - τούρκοι σπουδαστές ναυτικής σχολής συμβολικά, απόσταση 1950 μέτρων , “την απόσταση για το Καστελόριζο”! Θα πρέπει να γνωρίζουν όμως, ότι την ίδια απόσταση αντίστροφα , μπορούν ταχύτερα και ασφαλέστερα να διανύσουν κολυμπώντας οι Έλληνες. Από το ελληνικό Καστελόριζο προς τις μικρασιατικές ακτές.
Οι Έλληνες, που αντικειμενικά και ιστορικά είναι πολύ καλύτεροι κολυμβητές!...


  Χριστόδουλος Ι. Στεφανάδης - Καθηγητής Καρδιολογίας

 ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ