Σπήλιος Λιβανός: Σακούλες

Ποιον προσέβαλε ο Πέτρος Δούκας; Η εξομολόγησή του, ότι μοιράσαμε «λεφτά με τις τσάντες» στην Ηλεία το 2007, σπιλώνει την ήδη βεβαρημένη υστεροφημία της κυβέρνησης στην οποία ο ίδιος ο Δούκας μετείχε. Η αποπομπή του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης, που έδειξε κιόλας να ζηλεύει το κατόρθωμα του Δούκα, θα μπορούσε να εκληφθεί και ως απόπειρα του Μαξίμου να υπερασπιστεί το νεοδημοκρατικό παρελθόν.

Λάθος. Η δήλωση Δούκα και η επιδοκιμασία Λιβανού μπορεί και να είχε περάσει στα ψιλά, αν δεν της έδινε βάρος ο πρωθυπουργός. Η δική του πρωτοβουλία είναι που πυροδοτεί τώρα τη συζήτηση για το πώς πολιτευόταν η Ν.Δ. πριν από 15 χρόνια. Εκ του αποτελέσματος, η απόφαση Μητσοτάκη δεν προστατεύει τον πρωθυπουργό του 2007. Τον εκθέτει σε έναν νέο κύκλο καθόλου κολακευτικής αναψηλάφησης.

Η εκδοχή του Μαξίμου είναι ότι ο πρωθυπουργός ένιωσε να προσβάλλεται από την εικόνα ενός υπουργού του να αναγνωρίζει σαν άφταστη «εποποιία» την ψηφοθηρική μεθοδολογία του παλαιού πολιτικού συστήματος. («Έχετε μείνει στην ιστορία με αυτά τα οποία κάνατε εκεί και υπολειπόμεθα, ό,τι και να κάνουμε μετά», ακούγεται με ζήλια να λέει ο Λιβανός στον Δούκα). Επρόκειτο, λένε, για κυνική ομολογία λαϊκισμού, ξένη προς

την κουλτούρα διακυβέρνησης της νεομητσοτακικής Ν.Δ.

Η νοσταλγία για τις μεθόδους του παλαιού πολιτικού συστήματος.

Πού είναι όμως το ψέμα; Μήπως η αφήγηση Δούκα δεν ήταν ιστορικώς ακριβής; Ή μήπως η αντίδραση Λιβανού δεν είναι αντιπροσωπευτική των ενστίκτων που εξακολουθούν να κινούν τους περισσότερους επαγγελματίες των κομμάτων εξουσίας; Μήπως μας εκπλήσσει που ο αποπεμφθείς θα ήθελε να είναι στη θέση του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης που λίγους μήνες μετά τις εκλογές του 2007 είχε μοιράσει μισό δισεκατομμύριο ευρώ στους αγρότες;

Η νοσταλγία του Λιβανού αποκαλύπτει πόσο γρήγορα εξατμίστηκε από τη μνήμη του πολιτικού συστήματος η εμπειρία της χρεοκοπίας. Αρκεί να δει κανείς τη φωτογραφία των τελευταίων 24ώρων: Η κυβέρνηση επισπεύδει μείωση του ΕΝΦΙΑ – στερώντας 350 εκατ. από τα δημόσια έσοδα· η αντιπολίτευση, μείζων και ελάσσων, πιέζει την κυβέρνηση για μειώσεις στον ΦΠΑ· πιέζει να μην εκκαθαριστεί καν η ΛΑΡΚΟ. Και την ίδια στιγμή, το επιτόκιο του δεκαετούς ομολόγου εκτινάσσεται κατά 10% σε σχέση με την Παρασκευή.

Αρκεί να ακούσει κανείς προσεκτικά τον Δούκα: Δεν επαίρεται μόνο για τις αποζημιώσεις. Το 2007 μείωσαν, λέει, και τον φόρο κληρονομιάς. Αχαστη συνταγή. Μπόνους σε γονικές παροχές και ακίνητα.

Δυόμισι χρόνια μετά τις εκλογές, και χωρίς να υπάρχει μείζον γεγονός που να προκαλεί κρίση νομιμοποίησης, τα κόμματα πέφτουν μόνα τους σε προεκλογικό ίλιγγο. Η κοινωνική πλειοψηφία δεν θέλει εκλογές. Η κυβέρνηση προηγείται με δέκα μονάδες. Πολιτεύεται όμως σαν να της πέφτει βαριά η εντολή που πήρε. Σαν να εξαντλείται η έμπνευσή της στη προ-χρεοκοπική σέσουλα του Δούκα.

Μιχ. Τσιντσίνης-Καθημερινή