Το αντεστραμμένο είδωλο του 2015

Το 30% των πουτινόδουλων συμπατριωτών μας όλως συμπτωματικώς αντιστοιχεί στο ποσοστό όσων αρνούνται να εμβολιασθούν. Είναι πολλοί, το ένα τρίτο του πληθυσμού. Είναι περισσότεροι από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Ομως υπάρχει και το 60% που συμπαρίστανται στον αγώνα των Ουκρανών για την ανεξαρτησία τους. Είναι η ακριβής αντιστροφή των αποτελεσμάτων του δημοψηφίσματος. Τότε, το 60% είχε ψηφίσει «Οχι» στην Ευρώπη – αυτό ήταν το ψυχολογικό υπόβαθρο του αποτελέσματος. Τώρα, το 60% λέει «Ναι» στην Ευρώπη. Αυτό σημαίνει η συμπαράσταση στην Ουκρανία. Η Ελλάδα του 2022 είναι το αντεστραμμένο είδωλο της Ελλάδας του 2015. Πόθεν η αντιστροφή; Αρκούμαι σε εμπειρικές παρατηρήσεις. Το πρώτο βήμα το έκανε, παρά τη θέλησή του, ο κ. Τσίπρας, ως αδέξιος μηχανικός του αντιευρωπαϊκού οικοδομήματος. Ήταν η περίφημη κωλοτούμπα. Όμως η ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας διατηρούσε τα στοιχεία του καταναγκασμού, ως και έρπη έβγαλε ο άνθρωπος. Του Ελληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υποφέρει, εκτός κι αν δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Η κωλοτούμπα ήταν ομολογία:

ό,τι κι αν αισθάνεστε για την Ευρώπη και τους ντόπιους γερμανοτσολιάδες, η Ευρώπη είναι η οδός της σωτηρίας για τη χώρα. Αυτό είπε ο Τσίπρας σ’ έναν πληθυσμό που τον είχε ήδη μεθύσει με τα «Go back, madame Merkel». Και καμία κοινωνία δεν θέλει να αυτοκτονήσει. Αν η αυτοκτονία είναι το μεγάλο φιλοσοφικό πρόβλημα της εποχής μας κατά τον Καμύ, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι είναι αμιγώς ατομική υπόθεση.

Η τετραετία της συμμαχίας του ΣΥΡΙΖΑ με τον Καμμένο και την ανεκδιήγητη ομάδα του δεν μπόρεσε να υποστηρίξει την ψυχολογική διάθεση που τους έδωσε την εξουσία. Το αντίθετο. Κάθε μέρα που περνούσε υπονόμευε τη ρητορεία τους. Το δεύτερο βήμα ήταν η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Ν.Δ. Το κοινό της Κεντροδεξιάς αποφάσισε ότι θέλει για πρόεδρο της παράταξης και μέλλοντα πρωθυπουργό τον πολιτικό που μιλούσε τη γλώσσα της ευρωπαϊκής πολιτικής καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον. Αφού είμαστε «αναγκασμένοι» να είμαστε Ευρώπη, τουλάχιστον ας βρούμε έναν τρόπο να το κάνουμε καλά. Στα κοντά τρία χρόνια της πρωθυπουργίας του ο Μητσοτάκης τήρησε την υπόσχεσή του. Αν η Ελλάδα του 2015 ήταν μια κουκκίδα στον χάρτη της μεγάλης Ενωσης, σήμερα είναι μετρήσιμο μέγεθος. Ακόμη και τα Ραφάλ και οι Μπελαρά δείχνουν ότι προνοεί. Μόλις σήμερα οι υπόλοιπες χώρες αποφασίζουν να εξοπλισθούν απέναντι στη ρωσική απειλή.

Και τι θα γίνει με το 30% που εκτείνεται από το Άγιον Όρος έως το ΚΚΕ; Τίποτε δεν θα γίνει. Δημοκρατία έχουμε και στη δημοκρατία οι μειονότητες έχουν δικαιώματα.

 Τάκης Θεοδωρόπουλος-Καθημερινή