Ψίχουλα και ψυχούλες

Βροχή ανατιμήσεων σε βασικά προϊόντα, Θύελλα, αυξήσεων σε καύσιμα, Καταιγίδα ακρίβειας. Μπορεί, άραγε, να βγει κανείς στεγνός από τέτοιο τσουνάμι; Χωρίς να μουσκέψει ως το κόκκαλο, να γίνει παπί, να βρέξει έστω τα πόδια του στη πλημμύρα; Ε, λοιπόν, μπορεί. Αρκεί να διαθέτει ιδεοληπτική ομπρέλα, αδιάβροχη στολή φαντασιώσεων, υδατοστεγή πανοπλία παραισθήσεων.

Του φτάνει να ονειρεύεται ντους χρημάτων από ελικόπτερα, συγκομιδή από καρποφόρα λεφτόδενδρa, τζαμπατζιλίκια εκ του ασφαλούς, τράκες με κρατική σφραγίδα, δανεικά κι αγύριστα, μπαταχτσίδικα κινήματα του «δεν πληρώνω». Τέτοια. Απλοχεριές, χουβαρνταλίκια, γαλαντομίες, Πάρε κόσμε, χάριν εφήμερης βολής. Αδιάφορο, ποιος στο φινάλε θα πληρώσει το λογαριασμό ,

Τι τα θέλετε; Οι αυταπάτες, οι στρεβλές αναγνώσεις, τα απλουστευτικά αφηγήματα, η πλειοδοσία σε λαϊκιστικές υποσχέσεις έχουν πέραση σε καιρούς αβεβαιότητας, κραδασμών, δοκιμασιών. Τις διακινούν όσοι έχουν κόψει καπίστρι από τη κοινή λογική. Και τις εκμεταλλεύονται για κομματικά μικροοφέλη και δημοσκοπικά τσιμπολογήματα.

Εμπρός, λοιπόν, παροτρύνουν για «δίκαιες» μοιρασιές με τη σέσουλα σε ότι κινείται στην επικράτεια. Οριζοντίως και αδιακρίτως προς όλους, Χωρίς κριτήρια και μέτρο, Δίχως σχέδιο και στόχευση. Αρματωμένοι μόνο με τη εφησυχαστική ψευδαίσθηση ότι λεφτά υπάρχουν - άγνωστο από πού;- επιχειρούν να παρασύρουν τους αφελείς.

Λες και η χώρα παράγει φυσικό αέριο και πετρέλαιο σαν εμιράτο του Κόλπου. Λες και η υφεσιακή πίεση στην οικονομία από τη πανδημία αφορά το υπερπέραν. Λες και η βάρβαρη ισοπέδωση του Ουκρανίας από τους Ρώσους συμβαίνει στο πλανήτη Άρη. Κι όμως, Αυτοί εκεί. Ακλόνητοι στο ίδιο μονότονο τροπάρι.

Ποιος προϋπολογισμός, ποιος κίνδυνος εκτροχιασμού των δημοσιονομικών μεγεθών, ποια δυσθεώρητα χρέη και ποια ομόλογα «σκουπίδια»; Αυτά είναι πέραν της αισθητής τους εμπειρίας. Άρα δεν «κόβονται», κιόλας. Δεν νοιάζονται αν η Ελληνική οικονομία μετά από τρία μνημόνια και μια παρατεταμένη, υπερδεκαετή κρίση, ακόμη τρεκλίζει. Βολεύονται με το εμπόριο παροχολάγνιας

Δεν είναι, εδώ που τα λέμε, εντελώς απερίσκεπτο το κόλλημα τους σε παρωχημένα ιδεολογικά χαρακώματα. Δεν είναι απολύτως επιπόλαιος ο εγκλωβισμός τους υπέρ συγκεχυμένης κουλτούρας δικαιωμάτων. Και άλλοι υποφέρουν από ιλίγγους λόγω παραμορφωτικής αντίληψης της πραγματικότητας.

Το χειρότερο, εν προκειμένω, είναι ο κυνικός μηδενισμός τους που μπλέκεται με την απαξίωση σε ότι αφορά τα κυβερνητικά μέτρα στήριξης της οικονομίας, των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων το προσεχές το τρίμηνο.

Προφανώς αυτά δεν λύνουν οριστικά το πρόβλημα του διογκωμένου κόστους διαβίωσης, ούτε αποτελούν θεραπευτική πανάκεια των ανισοτήτων. Ωστόσο ανακουφίζουν και μετριάζουν τα τρέχοντα ζόρια σε ευάλωτες κατηγορίες πολιτών.

Και, εδώ εμφανίζονται απορριπτικοί όσοι ανεμίζουν το φαντασιακό λάβαρο των μεροληπτικών ταξικών οραμάτων. Τους «ξινίζει» η μηνιαία ενίσχυση για το ρεύμα. Στραβομουτσουνιάζουν με την επιδότηση στα καύσιμα. Στραβώνουν με τη μιάμιση επιπλέον μηνιαία δόση επιδόματος παιδιού.

Χαλιούνται ,ακόμη, με την εφάπαξ χρηματική παροχή σε χαμηλοσυνταξιούχους, ανασφάλιστους υπερήλικες και ΑμεΑ. Τους «μυρίζουν» οι μειώσεις στο αγροτικό πετρέλαιο και τα λιπάσματα. Εκνευρίζονται που τους υπερβαίνουν σε εκδήλωση ενσυναίσθησης οι «φιλελέδες». Και σκαρφίζονται πονηρίες και τεχνάσματα για να τους αποδοκιμάσουν.

Δεν πρόκειται για ανικανοποίητη ιδιοτροπία αλλά για ισοπεδωτική σκοπιμότητα που γαρνίρεται με κάτι εξωτικές εμψυχώσεις του στυλ ¨καλύτερα πεινασμένη τίγρη παρά μισοχορτάτο πρόβατο». Γραφικότητες, δηλαδή, που μαρτυρούν την εκ μέρους τους έλλειψη επίγνωσης των καθημερινών δυσχερειών που πλήττει τη κοινωνία από την έξαρση της ακρίβειας.

Τα μέτρα αναχαίτισης της οποίας αντιμετωπίζουν με παραληρηματικές καταγγελίες διακηρύσσοντας περιφρονητικά πως πρόκειται για κοροϊδία, ασπιρίνες, ψίχουλα. Ναι, ψίχουλα! Χωρίς να αναλογιστούν οι ψυχοπονιάρηδες ίδιοι πόσες κόρες ψωμιού στέρησαν από τα λιτά τραπέζια των συμπατριωτών μας επιβάλλοντας κατά τη κυβερνητική τους θητεία 29 επιπλέον ακρωτηριαστικούς φόρους.

Μη πάμε, όμως, μακριά. Πρόκειται για τις ίδιες ευαίσθητες, διεθνιστικές, αλληλέγγυες, τρυφερές ψυχούλες που μιλούν για αξιοπρέπεια ενόσω προτείνουν αντί όπλων να σταλεί αδιάθετη κορινθιακή σταφίδα στη μαρτυρική Ουκρανία.

Η προσφορά αυτού του εγχώριου διατροφικού προϊόντος με προστατευμένη ονομασία προέλευσης είναι μάλλον απόδειξη ακέραιου ήθους, αγωνιστικής συμπαράστασης και αγέρωχου φρονήματος προς τον ηρωικό Ουκρανικό λαό που αντιστέκεται στις θηριωδίες των Ρώσων.

Από μια άποψη, πάλι καλά που δεν τη πρότειναν ως αντιστάθμισμα των «τσιγγούνικων» και ανεπαρκών κυβερνητικών μέτρων, υπέρ της ανάτασης των εξασθενημένων ντόπιων νοικοκυριών από τη ακρίβεια. Θα ήταν, αναμφίβολα, άλλη μια κορυφαία σκέψη στο μοτίβο της υποτιθέμενης φιλαλληλίας που συνηθίζουν.

Και ένα επίσης ευκολοχώνευτο τρικ από το απόθεμα των δήθεν σπλαχνικών αποδεικτικών που πλασάρουν. Διότι, η σταφίδα έκτος από αμυντικό υπερόπλο, είναι- όσο μακάβριο και αν ακούγεται- βασικό συστατικό της συνταγής για τα κόλλυβα.

 Δημ. Παγαδάκης-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ