Ψίχουλα-ψίχουλα-ψίχουλα

Παρακολούθησα αντιδράσεις μετά τις προχθεσινές εξαγγελίες Μητσοτάκη και τις χθεσινές του Σταϊκούρα. Όχι, κομμάτων και φορέων, αλλά μεμονωμένων ανθρώπων που έτυχε να βρίσκονται μπροστά στην τηλεόραση και άκουσαν τα μέτρα. Ένα θα σας πω: ούτε ψύλλος στον κόρφο του Κυριάκου. Ανεξαρτήτως τι πρεσβεύουν και τι ψηφίζουν (ή και τι τελικά θα ψηφίσουν όταν έρθουν εκλογές) όλοι άρχισαν τη μουρμούρα, μη σας πω και το βρίσιμο.

Δεν τους φτάνουν, δεν τους αρκούν, δεν τους ικανοποιούν. Ψίχουλα, ψίχουλα, ψίχουλα. Ποιο 1,1 δις; Ούτε 11 δις, ούτε 111 δις δε θα ήταν αρκετά. Ποια 22 λεπτά επιδότηση ανά λίτρο καυσίμου; Τσάμπα να τους έδινε τη βενζίνη, θα διαμαρτύρονταν επειδή θα ‘πρεπε να αγοράσουν το μπιτόνι που θα τη βάλουν. Ποια 72 ευρώ τον μήνα για το ρεύμα; Τι να τους κάνουν 72 ευρώ; Μόνο μια απ’ ευθείας γραμμή από τον στύλο της ΔΕΗ στο σπίτι, δίχως ρολόι ενδιάμεσα, θα δέχονταν κι αυτήν με δυσκολία.

Για τον μέσο Έλληνα (κατά συντριπτική πλειοψηφία) δεν

υπάρχει προϋπολογισμός, δεν υπάρχει κίνδυνος εκτροχιασμού των δημοσιονομικών μεγεθών, δεν υπάρχει κρατικό πουγκί που για να δίνει πρέπει από κάπου και να παίρνει. Δεν υπάρχει επίσης πόλεμος στην Ουκρανία, δεν υπάρχουν διεθνείς αυξήσεις αγαθών, δεν υπάρχουν καν τα χρήματα που δόθηκαν τα δυο προηγούμενα χρόνια λόγω πανδημίας. Όλα αυτά είναι κουραφέξαλα, το μόνο που υπάρχει είναι η υποχρέωση της κυβέρνησης να δώσει τώρα και να τα δώσει όλα.

Δεν τον ενδιαφέρει τον μέσο Έλληνα που μέσα σ’ αυτό το οικονομικό χάος μειώθηκε πριν δυο βδομάδες ο ΕΝΦΙΑ. «Άσε τον ΕΝΦΙΑ, τώρα μιλάμε για τη βενζίνη και το ρεύμα» απαντά. Ξεχνά ότι κάποτε μας φόρεσε έναν Αλέξη εξ’ αιτίας του ΕΝΦΙΑ, τότε ντε που ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε πρώτο κόμμα στη Φιλοθέη για να γλυτώσουν οι ζαπλουτίδηδες τα λεφτουδάκια που θα πλήρωναν για τις βίλες τους. Τώρα ο ΕΝΦΙΑ που πετσοκόβεται, οι εισφορές που μειώθηκαν, οι άλλοι φόροι που πέφτουν είναι άνευ σημασίας. Τώρα είναι η βενζίνη και το ρεύμα.

Και τι να τους πεις τώρα; Να ψάξουν στα βιβλία της παγκόσμιας ιστορίας για να δουν αν έχει υπάρξει ξανά (στην Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα ειδικά) κρατική επιδοματική πολιτική για την αντιμετώπιση των πληθωριστικών πιέσεων; Η χώρα έχει ξαναζήσει μακρές περιόδους υψηλού πληθωρισμού, διανοήθηκε ποτέ κανείς να απαιτήσει κρατική υποβοήθηση; Όχι. Και τώρα λοιπόν που έτυχε (ή καταφέραμε) να ζούμε σε κοινωνίες που έχουν την ικανότητα να καλύψουν για τα νοικοκυριά ένα μέρος της χασούρας, δε μας φτάνουν αυτά που δίνουν, θέλουμε πλήρη κάλυψη σε όλα.

Ξαναλέω, δεν ξέρω ούτε τι ψήφισαν οι μουρμούρηδες, ούτε τι θα ψηφίσουν. Και οι τωρινές τους διαμαρτυρίες, το ψίχουλα-ψίχουλα-ψίχουλα, δε σημαίνει σώνει και καλά ότι θα μαυρίσουν τον Μητσοτάκη και θα υπερψηφίσουν τον Αλέξη που υπόσχεται (εκ του ασφαλούς) τα πενταπλάσια και δεκαπλάσια. Ανεξαρτήτως όμως του τι θα ψηφίσουν, έχουμε ήδη μπει σε μια νοοτροπία που δεν υπόσχεται τίποτα καλό για το μέλλον μας. Αφήστε το μέλλον των παιδιών μας, αυτό το έχουμε ήδη γειώσει…

 Δημ. Καμπουράκης-liberal.gr