Σαν να καταπίνουν μουρουνόλαδο!

Θανάσης Κ.

Ο Πρωθυπουργός ανακοίνωσε προ ημερών ότι η Ελλάδα θα επιταχύνει την έρευνα και την εκμετάλλευση των – πιθανών – υδρογονανθράκων της χώρας!

Ανακοίνωσε, μάλιστα, έξη θαλάσσια οικόπεδα – όλα στο Ιόνιο, ή νότια και νοτιοδυτικά της Κρήτης – όπου οι έρευνες θα προχωρήσουν, υποτίθεται, με ταχείς ρυθμούς…

Αυτά είναι πράγματι, “πολύ καλά νέα”.

Αλλά μην βιαζόμαστε.

Ολόκληρη η αλήθεια είναι πολύ-πολύ διαφορετική…

* Πρώτον, δεν αποφασίστηκε “επιτάχυνση” των ερευνών…

Αποφασίστηκε “επανεκκίνηση” των ερευνών!

Οι έρευνες είχαν αποφασιστεί και είχαν ξεκινήσει εδώ και οκτώ χρόνια – το 2014, επί Πρωθυπουργίας Αντώνη Σαμαρά και επί υπουργίας Γιάννη Μανιάτη.   Τότε για πρώτη φορά ανακοινώθηκαν αυτά τα θαλάσσια οικόπεδα (συν άλλα δύο-τρία ακόμα, που παραλήφθηκαν τώρα)…

Στο μεταξύ στην 5ετία ΣΥΡΙΖΑ, δεν προχώρησαν καθόλου! Και από το 2019,

όταν σχηματίστηκε η σημερινή κυβέρνηση, το τέλμα στις έρευνες συνεχίστηκε – στην

πραγματικότητα είχαμε εγκατάλειψη…

Μάλιστα ο σημερινός υπουργός Εξωτερικών δήλωνε, ότι η Ελλάδα δεν ενδιαφέρεται να τρυπήσει στο βυθό της θάλασσας, γιατί είναι υπέρ της “πράσινης ενέργειας” – δηλαδή δεν την ενδιαφέρουν οι υδρογονάνθρακες που, ενδεχομένως υπάρχουν στο βυθό των θαλασσών μας….

Αυτό το επιβεβαίωσε και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός σήμερα, διευκρινίζοντας ότι η κυβέρνησή του ήταν υπέρ της επένδυσης σε ενέργεια από Ανανεώσιμες Πηγές (ΑΠΕ) – αιολικά και φωτοβολταϊκά – αλλά λόγω του πολέμου στην Ουκρανία αναγκάστηκε να επιστρέψει πάλι στους υδρογονάνθρακες…

Δηλαδή βλέπει τον πλούτο της χώρας όπως τα παιδιά δύο γενεών πριν έβλεπαν το… μουρουνόλαδο:

Το σιχαίνονταν, αλλά αναγκάζονταν να το πιούν από ανάγκη…

Στο μεταξύ, όλα τα προηγούμενα χρόνια ήταν κοινό μυστικό ότι οι έρευνες ξένων εταιριών για υδρογονάνθρακες σε ελληνικές θάλασσες “σκάλωναν” μετά από προσφυγές “οικολογικών οργανώσεων” στο Συμβούλιο της Επικρατείας.

Ενώ τέτοιες ενστάσεις για επενδύσεις σε αιολικά πάρκα απορρίπτονταν συνήθως σε χρόνο-ρεκόρ, ενστάσεις “οικολόγων” για τις έρευνες υδρογονανθράκων δεν εκδικάζονταν ποτέ – ή γίνονταν δεκτές!

Όλοι έμειναν με την εντύπωση ότι η επίσημη Ελλάδα δεν ήθελε πλέον έρευνα για υδρογονάνθρακες.

Το έλεγε ρητά, ξαμολούσε όσους μπορούσαν να τις παρεμποδίσουν και γενικά δεν προχωρούσε τίποτα!

Χώρια που υπήρχαν πολλοί που μέχρι πρόσφατα ισχυρίζονταν ότι “δεν υπάρχει τίποτε” στο βυθό. Άρα πολύ κακό για το τίποτα…

Η Ελλάδα ήταν μια χώρα που της απειλούν ευθέως τα κυριαρχικά δικαιώματα και η ίδια διακηρύσσει ότι… δεν την ενδιαφέρει τι υπάρχει εκεί, γιατί είναι με την “πράσινη ενέργεια”, λέει!

Όλα τα άλλα κράτη στην ίδια περιοχή (της Ανατολικής Μεσογείου) ψάχνουν και βρίσκουν – συχνά μάλιστα και απροσδόκητα μεγάλα κοιτάσματα, όπως το Ζόφρ της Αιγύπτου – αλλά εμείς τα… σνομπάραμε!

Είχαμε ακούσει και την άλλη “θεωρία” – από τη σημερινή κυβέρνηση μάλιστα: Ότι και να βρούμε κοιτάσματα η ανάπτυξη τους θα πάρει δεκαετίες να ολοκληρωθεί, οπότε θα έχουν πλήρως απαγορευτεί οι υδρογονάνθρακες πλέον…

— Δεν ήξεραν όσοι τα έλεγαν αυτά, ότι η Αίγυπτος για παράδειγμα, τα έψαξε και τα βρήκε και παράγει μέσα σε μια πενταετία!

— Δεν ήξεραν ακόμα ότι μεγάλες αναπτυσσόμενες χώρες προγραμματίζουν για ενεργειακό εφοδιασμό σε υδρογονάνθρακες για πολλές δεκαετίες ακόμα…

Έπρεπε, λοιπόν, να γίνει Πόλεμος στην Ουκρανία, έπρεπε να ανατραπούν οι παγκόσμιες ισορροπίες, έπρεπε να έλθουν τα πάνω-κάτω παντού, έπρεπε να καταρρεύσει η εγωϊστική και κοντόφθαλμη πολιτική της Γερμανίας να εξαρτάται από το ρωσικό φυσικό αέριο, για να καταδεχθούν οι δικοί μας να ασχοληθούν με τα δυνητικά κοιτάσματα που υπάρχουν και στην Ελληνική ΑΟΖ.

Με μια διαφορά όμως: Ότι τώρα πρέπει να πείσουν τους ενεργειακούς κολοσσούς ότι εννοούν οσα λένε σήμερα…

Γιατί πρόκειται για μεγάλες εταιρίες που μόλις πριν μερικούς μήνες πάγωσαν τις έρευνες στις ελληνικές θάλασσες απηυδισμένες από τις “ενστάσεις” των “οικολόγων”.

Δεν είναι εύκολο να επενδύσει κανείς σε μια χώρα, που, κατά βάθος, δεν θέλει να ευδοκιμήσει η επένδυση…

Πρώτη παρατήρηση λοιπόν, οι έρευνες είχαν δρομολογηθεί πριν οκτώ χρόνια, στο μεταξύ είχαν παγώσει, γιατί οι κυβερνήσεις που μεσολάβησαν μετά το 2015 δεν τις ήθελαν ή τις παρεμπόδιζαν και τώρα τις προωθούν εξ ανάγκης, αλλά και πάλι δεν τις πολυ-θελουν. Ούτε τις πολυ-πιστεύουν.

 

* Δεύτερον, η έρευνα για ελληνικούς υδρογονάνθρακες έχει μπλοκάρει και σε εξωτερικούς παράγοντες.

—Η Ρωσία δεν το ήθελε…

— Η Τουρκία δεν το άφηνε…

— Και η Γερμανία δεν το στήριζε…

Η Ρωσία δεν ήθελε να προχωρήσουν οι ελληνικοί υδρογονάνθρακες στην Ανατολική Μεσόγειο, γιατί μαζί με όσα βρίσκονται στην ΑΟΖ της Κύπρου, θα μπορούσαν πραγματικά να υποκαταστήσουν κατά μέγα μέρος το ρωσικό ολιγοπώλιο στον εφοδιασμό της Ευρώπης. Βέβαια ευθέως η Ρωσία δεν μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα. Μπορούσε όμως να βάλει την Τουρκία μπροστά…

Η Τουρκία εγκαινίασε την αναθεωρητική πολιτική της “Γαλάζιας πατρίδας” φανερά διεκδικώντας και στην πραγματικότητα μπλοκάροντας την ανάδειξη των ελληνικών υδρογονανθράκων της περιοχής.

Και η Γερμανία  απόλυτα προσδεδεμένη στο ρωσικό φυσικό αέριο, ασφαλώς δεν στήριζε την Πολιτική Ελλάδας και Κύπρου για ανάδειξη των δικών τους- ευρωπαϊκών πλέον – υδρογονανθράκων.

Αντίθετα η Γερμανία ήταν πολύ “υποβοηθητική” (accomodating) στις τουρκικές προκλήσεις σε βάρος Ελλάδας και Κύπρου.

Είχαμε δύο χώρες απόλυτα εξαρτημένες ενεργειακά από τη Ρωσία: τη Γερμανία και την Τουρκία! Και οι δύο  στήριζαν την εξάρτηση από το ρωσικό αέριο, και οι δύο μπλόκαραν ο,τιδήποτε θα μπορούσε να σπάσει αυτή την εξάρτηση.

Και τα μόνα νέα σοβαρά κοιτάσματα αερίου, που βρίσκονται ουσιαστικά μέσα στα γεωγραφικά όρια της Ευρώπης και θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν την ολιγοπωλιακή εξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία είναι αυτά που υπάρχουν στην Ελληνική ΑΟΖ – την οποία εμείς δεν έχουν πλήρως ανακηρύξει ακόμα – κι αυτά που υπάρχουν στην Κυπριακή ΑΟΖ (που η Κύπρος την έχει ανακηρύξει και την έχει οριοθετήσει – και τώρα τα βρίσκει).

Ουσιαστικά κρατούσαμε στα χέρια μας την απεξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο και μας μπλόκαραν!

Πότε με “πράσινα επιχειρήματα”, πότε προσπαθώντας να καταπατήσουν κυριαρχικά μας δικαιώματα, πότε με σκανδαλώδη ανοχή προς τις προκλήσεις της Τουρκίας…

 

Ακόμα και τώρα το προσπαθούν: Η κα Νουλαντ, αμερικανίδα βοηθός ΥΠΕΞ έρχεται και μας λέει ότι ο σχεδιαζόμενος αγωγός EastMed “δεν είναι βιώσιμος” και δεν τον στηρίζουν οι ΗΠΑ.

Της απαντάει ο Ισραηλινός πρέσβυς στην Αθήνα, ότι δεν είναι δική της δουλειά,

της απαντάει ο Γερουσιαστής Μενέντεζ στην Ουάσιγκτον, ότι το Κογκρέσο έχει υποστηρίξει τον EastMed, και η απόφαση αυτή είναι σε ισχύ – άρα η ίδια η Νούλαντ βρίσκεται “εκτός επίσημης γραμμής”,

της απαντάει ο Πρόεδρος της Κύπρου, ότι το αν είναι “βιώσιμος” ή όχι ο αγωγός θα μας το πούν οι εταιρίες που το μελετάνε, όχι η αμερικανίδα αξιωματούχος,

της απαντάνε εκπροσωποι πετρελαϊκών εταιριών (Chevron), ότι ο ΕastMed έχει ξανά ενδιαφέρον,

μόνο εκπρόσωποι της Ελληνικής κυβέρνησης δεν της απάντησαν…

 

Τελικά αποκαλύπτεται (από την Κύπρο) ότι η κα Νούλαντ καίγεται πραγματικά, όχι να εγκαταλείψει τους υδρογονάνθρακες της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά να δώσει μερίδιο στην Τουρκία, για να τη “δελεάσει” να απεξαρτηθεί κι εκείνη από το ρωσικό αέριο…

Εξ ού και στην Ελλάδα ανακάλυψαν πολλοί, εσχάτως, ότι την Ελληνική ΑΟΖ πρέπει να τη… μοιράσουμε “λογικά” με την Τουρκία.

Βέβαια η “λογική” αυτή έχει ένα μικρό πρόβλημα: Ότι η ίδια η Τουρκία είναι εξαρτημένη απο την Ρωσία ενεργειακά – όχι μόνο από το φυσικό αέριο. Αλλά και από το πυρηνικό της πρόγραμμμα.

Και δεν είναι εξαρτημένη μόνο ενεργειακά, είναι και αμυντικά πλέον (παρ’ ό,τι είναι χώρα μέλος του ΝΑΤΟ). Και παρά τις προσπάθειες της κας Νούλαντ, αμυντικό υλικό από τις ΗΠΑ δεν μπορει να πάρει, γιατί ισχύει στο ακέραιο ο νόμος CAATSA που το απαγορεύει.

Και πέρα από το αμυντικό σκέλος, η Τουρκία υπολογίζει να σωθεί οικονομικά, από τη μετακόμιση των ρώσων ολιγαρχών.

Και πέρα απ’ όλα αυτά, δεν έχει νόημα να “απεξαρτήσουμε” την Ευρώπη από τη Ρωσία, με τη μεσολάβηση της Τουρκίας που είναι… ακόμα πιο εξαρτημένη από τη Ρωσία!

Κι αυτό το καταλαβαίνουν πολλοί και στην Αίγυπτο και στο Ισραήλ. Το καταλαβαίνει και η Γαλλία. Το καταλαβαίνουν και πολλοί στην Ουάσιγκτον, που διαφωνούν και υπονομεύουν όλα αυτά που λέει η κα Νούλαν.

Γενικά με αυτά που λέει η αμερικανικά υφυπουργός Εξωτερικών διαφωνεί το …μισό Στέητ Ντηπάρτμεντ, το μεγαλύτερο μέρος του Πενταγώνου και η πλειοψηφία του Κογκρέσου!

Οι μόνοι που τα παίρνουν στα σοβαρά και θεωρούν “τελειωμένη υπόθεση” τους… ασεβείς πόθους της κας Νούλαντ είναι το “ελληνικό κατεστημένο”!

 

Το μόνο βέβαιο είναι ότι σήμερα ξαφνικά ανοίγει ο δρόμος για να αναδείξουμε τους υδρογονάνθρακές μας, κυρίως επειδή ξύπνησαν ξαφνικά οι Ευρωπαίοι και αποφάσισαν να απεξαρτηθούν από το ρωσικό αέριο…

Κι επειδή αρκετοί και στις Βρυξέλλες και στην Ουάσιγκτον και στο Παρίσι, αλλά και σε διάφορες πρωτεύουσες της Μεσογείου καταλαβαίνουν ότι πέρα από τα …διπλωματικά “γλυκόλαγα” που επιδαψιλεύουν στην Αγκυρα όσο διαρκεί ο Πόλεμος, δεν μπορούν να την εμπιστεύονται μακροχρόνια…

Εμείς εδώ, απλώς “κινδυνεύουμε” να… κάνουμε το σωστό, όχι αδράχνοντας την μοναδική ευκαιρία, αλλά επειδή οι απ’ έξω πιέζονται και μας πιέζουν…

Τραβάτε με κι ας κλαίω...

 

* Τέταρτον, το λόμπι μέσα στην Ελλάδα που δεν θέλει υδρογονάνθρακες, που δεν πιστεύει ότι υπάρχουν,

που θα τους πίστευε μόνο αν τους… μοιράζαμε με την Άγκυρα,

και που έκανε ό,τι μπορούσε μέχρι τώρα για να τους μπλοκάρει,

παραμένει ισχυρό.

Κι όσο παραμένει ισχυρό, η Ελλάδα θα σέρνει τα πόδια της.

Και η τωρινή κυβέρνηση, είναι αλήθεια ότι ξεφεύγει σταδιακά από τη “γραμμή” του – αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι παραμένει “δέσμιά” του.

 

— Επί εφτά μήνες (Ιούλιος 2019-Φεβρουάριος του 2020), όταν είχαν διογκωθεί τα ρεύματα των παράνομων μεταναστών από την Τουρκία προς την Ελλάδα, επέμεναν ότι δεν είχαμε άλλη πολιτική παρά να τους δεχθούμε.

Κι οποιος έλεγε ότι είναι “εργαλειοποιημένοι”, κινδύνευε να… διαγραφεί απο τη ΝΔ!

Μέχρι που το διακήρυξε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός ότι είναι “εργαλειοποιημένοι”! Οπότε δόθηκε, την τελευταία στιγμή, η “μάχη στον Έβρο”…

Παρατήρηση: η διπλωματική συμβουλος που επέμεινε ότι, δήθεν, “δεν μπορούσαμε να κλείσουμε τα σύνορα στους εργαλειοποιημένους” απομακρύνθηκε από το Ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών – αλλά προσελήφθη στο Μαξίμου!

— Επί μήνες κάποιοι “σύμβουλοι” μας έλεγαν, ότι δεν πρέπει να πάρουμε τις γαλλικές φρεγάτες, αλλά τα αμερικανικά πλοία ενισχυμένης ακτοφυλακής. Γιατί δεν έχουμε ανάγκη από σκάφη “ανοικτής θαλάσσης”, λέει…

Δηλαδή μας έλεγαν ότι δεν έχουμε να υπερασπιστούμε τίποτε στην Ανατολική Μεσόγειο.

Τελικά ο Πρωθυπουργός αποφάσισε να πάρει τις γαλλικές φρεγάτες υπογραμμίζοντας ότι έτσι ενισχύουμε την παρουσία μας στην Ανατολική Μεσόγειο!

— Επί μήνες κάποιοι “σύμβουλοι” μας έλεγαν, να μην υπογράψουμε τη Ελληνογαλλική συμφωνία αμυντικής συνδρομής, γιατί δεν έπρεπε να εγκαταλείψουμε το “άρμα της Γερμανίας”, λέει.

Τελικά ο Πρωθυπουργός αποφάσισε να υπογράψει το Ελληνογαλλικό σύμφωνο!

Παρατήρηση: όλοι αυτοί που τον “συμβούλευαν” να μη το υπογράψει και να μην πάρει τις γαλλικές φρεγάτες, παραμένουν στις θέσεις τους…

— Επί μήνες όλη η κυβέρνηση επέμενε στην μεγάλη “καινοτομία” της να κλείσει τα λιγνιτικά εργοστάσια 13 χρόνια πριν από τους Γερμανούς και 25 χρόνια πριν από  τους Πολωνούς!

Τώρα αποφασίζει να επιστρέψει άρον-άρον στον λιγνίτη και να… διπλασιάσει την παραγωγή του την επόμενη χρονιά…

— Επι μήνες όλη η κυβέρνηση ουσιαστικά είχε εγκαταλείψει τους ελληνικούς υδρογονάνθρακες, μέχρι σημείου που οι ξένες εταιρίες που έκαναν έρευνες τις πάγωσαν. Τώρα αποφάσισε η κυβέρνηση να “επιταχύνει” αυτό που προηγουμένως είχε εγκαταλείψει…

Παρατήρηση: όλοι αυτοί που διαβεβαίωναν τους πάντες ότι η Ελλάδα ενδιαφέρεται για την πράσινη ενέργεια και μόνο, παραμένουν στη θέση τους…      Όταν κάνεις το σωστό υπό την πίεση των περιστάσεων – και διακηρύσσοντας ότι δεν το πιστεύεις γιατί το θεωρείς λάθος – δεν πείθεις κανένα!

Και δεν πας πολύ μακριά. Δυστυχώς….

 

ΥΓ.1 Ο Αντώνης Σαμαράς είναι ο μοναδικός Έλληνας Πρωθυπουργός που μίλησε ανοικτά για ΑΟΖ (από πριν ακόμα γίνει Πρωθυπουργός),

ο μόνος που έφτιαξε τις διεθνείς συμμαχίες για να μπορέσει κάποτε η χώρα να αναδείξει τους υδρογονάνθρακες της (με το Ισραήλ και την Αίγυπτο – και όχι μόνο),

ο μόνος που ξεκίνησε μαζί με τον υπουργό του Γιάννη Μανιάτη την αδειοδότηση θαλασσίων οικοπέδων – το 2014.

 

ΥΓ.2 Ο Γιάννης Μανιάτης ήταν ο υπουργός της κυβέρνησης Σαμαρά που έφερε σε πέρας εκείνο το έργο. Προερχόταν από το ΠΑΣΟΚ. Αλλά επί ΓΑΠ δεν μπορούσε να πάει πολύ μακριά, διότι τότε “έλυνε και έδενε” η καταπράσινη “οικολόγα” κα Μπιρμπίλη.

Κι έπρεπε να αλλάξει η κυβέρνηση και να επιλέξει τον Μανιάτη ο Σαμαράς, να του λύσει τα χέρια για να προχωρήσει το πράγμα.

Το οποίο ξαναμπλόκαρε αργότερα…

Και για να προχωρήσει τώρα, πρέπει όσοι το τρέχουν να το πιστεύουν και να το στηρίζουν – όχι να ξυνίζουν τη μούρη τους σαν να καταπίνουν μουρονόλαδο...

 dailypost.gr