«Πεθαίνω σαν χώρα»

Σα να σπάσαμε όλα τα ρεκόρ. Τα αρνητικά εννοώ. Ακόμα και των Βαλκανίων. Δεν περνάει μέρα που ο αριθμός των νεκρών συμπολιτών μας από Covid-19 να μην υπερβαίνει τους πενήντα, εξήντα, εβδομήντα και βάλε. Γιατί; Τι συμβαίνει; Ποιοι οι λόγοι;

Πρώτα πρέπει να σταθώ σ ένα διαπιστωμένο, απ όλους μας, γεγονός. Το νεκρολόγιο το καθημερινό το συνηθίσαμε κι αυτό. Και μάλιστα πορευόμαστε μα αυτό. Και μάλιστα όταν ο αριθμός δεν περνάει τον πήχη των πενήντα νεκρών, τότε απορούμε και λέμε «μα πως κι έτσι, κάποιο λάκκο έχει η φάβα, μπας και τους κρύβουν;» Ανατριχιαστικό

Πάμε τώρα στις αιτίες. Ανάκατα τις αναφέρω. Όπως απουσία πρωτοβάθμιας Υγείας. Κάθε πολίτης με τον γιατρό του. Πριν ο ασθενής εισαχθεί στο νοσοκομείο η σε κάποια κλινική, εξετάζεται από τον προσωπικό του γιατρό

Όπως ξεπερασμένες δομές. Όπως ξεχαρβαλωμένο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Όπου το ξεχαρβάλωμα άρχισε προ «αμνημονεύτων χρόνων». Όπως κόπωση, από τις αλλεπάλληλες βάρδιες, του νοσηλευτικού προσωπικού. Οπου κάθε γιατρός και κάθε νοσηλευτής είναι εκ των συνθηκών αναγκασμένος να εργάζεται μέχρι τελικής πτώσεως

Υπάρχουν κι άλλοι λόγοι. Ενας απ αυτούς το γερασμένο δημογραφικό. Ενας άλλος τα «άπειρα» και «παράπλευρα» νοσήματα από τα οποία πάσχει ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Ενας τρίτος η αποφυγή πρόληψης αλλά και η περιορισμένη άσκηση της προληπτικής ιατρικής

Πάντως με αυτή την θλιβερή, την εφιαλτική καθημερινή αριθμητική νεκρών από Covid-19, καταρρίπτεται η μυθολογία ανεμβολίαστων και ως εκ τούτου ευάλωτων οργανισμών. Αφού ο εμβολιασμός του γενικού πληθυσμού έχει ξεπεράσει το 80%. Αφού αρκετοί τριπλά εμβολιασμένοι νοσούν και μερικοί εξ αυτών καταλήγουν στα θυμαράκια. Και αφού από την πρώτη Μαίου καταργούνται τα πιστοποιητικά εμβολιασμού και χαλαρώνουν τα μέτρα των αποκλεισμών

Με απλά λόγια, και λόγω οικονομικών συνθηκών, αλλά και επειδή οι πρόσφατες μεταλλάξεις καταλήγουν, στους περισσότερους, σε ήπιες και ελεγχόμενες καταστάσεις, τα μέτρα σιγά σιγά θα αποσυρθούν εντελώς. Ωστε οι Ελληνες να υποδεχτούν και να ανακουφιστούν από το επερχόμενο θερινό κύμα του τουρισμού

Και κάτι ακόμα. Σχετικά με την εξωφρενική σύγκριση που γίνεται ανάμεσα στην Βαλκανική και ημι-τριτοκοσμική Σωρρακώσταινα, με την Σουηδία που ίσως διαθέτει το καλύτερο, το πιο άρτιο και αποτελεσματικό Εθνικό Σύστημα Υγείας της γηραιάς Ηπείρου

Οι λόγοι γνωστοί. Και όλοι αυτοί όνειρο απατηλό για κάθε πολίτη αυτής της έρμης χώρας. Όπως υποδειγματική πρωτοβάθμια Υγεία. Όπως πόλεις διάσπαρτες και αραιοκατοικημένες. Όπως εξαιρετική νοσηλεία. Όπως επαρκέστατο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό

Φανταστείτε κάτι τρομερό. Η Σουηδία με ίδιο, πάνω κάτω, πληθυσμό, μετράει λιγότερους νεκρούς. Φανταστείτε ότι στα δύο και πλέον χρόνια πανδημίας, το περισσότερο χρονικό διάστημα οι Σουηδικές κυβερνήσεις δεν πήραν μέτρα, απέφυγαν τις απαγορεύσεις και έτσι οι πολίτες αυτής της χώρας πορεύτηκαν με κάποια σχετικά κανονικότητα

Και φανταστείτε κάτι ακόμα πιο ανατριχιαστικό. Αν το ίδιο συνέβαινε και εδώ, αν η κυβέρνηση δεν είχε λάβει απαγορευτικά μέτρα, πόσους νεκρούς θα μετρούσαμε έως τώρα. Περισσότερους και από τα θύματα αμάχων του ανθυποτσάρου Βλαντιμίρ Πούτιν

Και κάτι ακόμα πιο αποκαλυπτικό. Λογαριάστε λοιπόν, πόσοι Ελληνες γιατροί και νοσηλευτές, σπουδαγμένοι σε ελληνικά πανεπιστήμια, εργάζονται και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους εκεί. Και στη Σουηδία και τη Γερμανία και σε όλες σχεδόν τις ευρωπαικές χώρες

Με απλά λόγια. Οι γιατροί μας και οι νοσηλευτές μας περιζήτητοι παντού. Οι σπουδές τους εξαιρετικές. Το ανθρώπινο δυναμικό, το ελληνικό, αξιοζήλευτο και περιζήτητο. Όμως το σύστημα, οι υποδομές και οι συνθήκες κάτι μεταξύ Βουλγαρίας και Κολομβίας. Ισως ακόμα πιο κάτω

Οι Έλληνες διαπρέπουν. Η χώρα εκεί εκεί στη Β Εθνική. Όπως και ο τίτλος γνωστού βιβλίου του Δημήτρη Δημητριάδη «πεθαίνω σαν χώρα»!

 Δημ Δανίκας-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ