Παρέμβαση στις τιμές, όσο είναι καιρός

Κάθε μέρα που περνάει καθίσταται ακόμα πιο ξεκάθαρο ότι η ακρίβεια και ο πληθωρισμός, που πάει ολοταχώς για το 10% από 1% που ήταν προ κρίσης, λειτουργούν σαν μια ατομική βόμβα στα θεμέλια της πολιτικής σταθερότητας και της κοινωνικής συνοχής στην Ευρώπη τουλάχιστον και πάντως σε κάθε περίπτωση και στην Ελλάδα

  Ένα απτό παράδειγμα είναι οι εκλογές στη Γαλλία, όπου η ακρίβεια μετατρέπει τον «περίπατο» Μακρόν σε ντέρμπι με την ακροδεξιά Λεπέν. Και πού ’μαστε ακόμα.
Στη Γερμανία, βεβαίως, η κυβέρνηση συνασπισμού Σολτς είναι νεοεκλεγμένη και δεν αισθάνεται τόσο πιεσμένη από τις αντιδράσεις του κόσμου, αλλά και οι τιμές της μεγαβατώρας του φυσικού αερίου εκεί δεν είναι ίδιες με τις δικές μας, της Ιταλίας και της Ισπανίας. Οι Γερμανοί, ας πούμε, έχουν μέσο όρο τιμής αγοράς 134 ευρώ, ενώ εμείς 254 ευρώ, οι Ιταλοί 287, οι Ισπανοί 227 ευρώ, ενώ οι Ολλανδοί, που ελέγχουν το χρηματιστήριο τιμών και ασχολούνται (αρκετοί εξ αυτών) με το χονδρεμπόριο τιμών φυσικού αερίου, έχουν τιμές γύρω στα 216 ευρώ (στοιχεία Μαρτίου).
Το θέμα είναι αρκετά τεχνικό και φυσικά για τη διαφορά των τιμών του φυσικού αερίου ανά χώρα δεν ευθύνονται οι κυβερνήσεις, υπό την έννοια ότι δεν καθορίζονται από εκείνες, ούτε είναι θέμα φορολογίας, αλλά εξαρτάται από το μείγμα των πηγών που τροφοδοτεί η κάθε χώρα την ενέργειά της (λιγνίτες, ΑΠΕ, πυρηνική ενέργεια κ.λπ.).
Σε κάθε περίπτωση, αυτές οι τιμές, εφόσον συνεχιστούν -έστω και με τις διαφορές που βλέπετε ανά χώρα-, το πιο πιθανό είναι να οδηγήσουν την Ευρώπη σε ύφεση από το 2023, ίσως και νωρίτερα. Τουλάχιστον όλοι οι μεγάλοι χρηματοοικονομικοί οίκοι προς τα εκεί συγκλίνουν, κι ας λένε οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι ότι δεν θα συμβεί αυτό στην Ευρωζώνη ή και στο σύνολο της Ε.Ε.

Στην Ελλάδα πάντως... η δουλειά πάει τρένο για ύφεση από του χρόνου και μαζί για απώλεια αυτοδυναμίας, αφού η κυβέρνηση θα χρειαστεί (αν μπει και έβδομο κόμμα στη Βουλή) περί το 40% για να πιάσει τις 151 έδρες. Τι σημαίνει οικουμενική ή δικομματική κυβέρνηση με ύφεση, με ποιους εταίρους και ποιον πρωθυπουργό, βρείτε και λύστε τον γρίφο μόνοι σας. Λέει ο λαός απλά «πιάσ’ τ’ αυγό και κούρευ’ το», αφού οι συνθήκες ενός -ευρωπαϊκού τύπου- μεγάλου πολιτικού συνασπισμού δεν υφίστανται στην Ελλάδα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας, παρά τα λεγόμενά του, βρίσκεται σε λαϊκιστικό παραλήρημα, το ίδιο ακριβώς με εκείνο που τον έκανε το 2015 πρωθυπουργό. Έτσι ελπίζει, έτσι ξέρει, αυτό κάνει. Φορτώνει στον Μητσοτάκη την πανδημία, την ακρίβεια, τον πόλεμο, όπου να ’ναι θα του φορτώσει και τους σεισμούς της Θήβας λόγω... οικογενειακής γρουσουζιάς.

Στο ΚΙΝ.ΑΛ. βρήκαν τον μπελά τους και όχι τίποτ’ άλλο, είναι και... πάνω στο χτίσιμο μιας νέας προσπάθειας με καινούριο αρχηγό, φαίνονται ζαλισμένοι και προς αναζήτηση στρατηγικής. Γιατί ναι μεν καθίστανται «πολύτιμοι εταίροι» στην άκρως πιθανή περίπτωση συγκυβέρνησης (με ποιον μπορεί να πάει η Ν.Δ. ως πρώτο κόμμα πλην του ΠΑΣΟΚ;), αλλά το ζήτημα είναι πώς θα αποφύγουν την κυβερνητική φθορά. Μπήκαν στα δύσκολα.

Ολα αυτά είναι ερωτήματα που θα προκύψουν, βέβαια, όταν ο πρωθυπουργός αποφασίσει να «πατήσει το κουμπί» και να πάει σε εκλογές, είτε στο τέλος της θητείας, είτε όποτε αισθανθεί ότι τον βολεύει καλύτερα.

Μέχρι τότε υπάρχει μία και μοναδική προϋπόθεση για να μπορέσει η χώρα να αντιμετωπίσει πιο ομαλά τη νέα περιπέτεια που δημιούργησαν ο πόλεμος και η επερχόμενη ύφεση, είτε πολιτική, είτε οικονομική, είτε και τα δύο μαζί, όπερ και το πιο πιθανό.

Να παρέμβει στις τιμές της ενέργειας είτε διά μιας γενικής ρυθμίσεως των τιμών μέσω της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δηλαδή να αντιμετωπιστεί το ζήτημα των εξωφρενικών τιμών του φυσικού αερίου κεντρικά, είτε μόνη της σε εθνικό πλαίσιο, με όλες τις δυσκολίες που αυτό έχει και αφού φυσικά συνεννοηθεί με τους εταίρους. Ο Μητσοτάκης μπορεί να το κάνει, αν και είναι βέβαιο ότι θα εξαντλήσει την ευρωπαϊκή λύση, αν όμως οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν ή αργοπορούν, θα πρέπει να το αποφασίσει ο πρωθυπουργός, όσο είναι καιρός.

 Τάσος Καραμήτσος-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ