«Συριζοπασοκισμός» - Πού το πάει ο Ανδρουλάκης;

«Η Νέα Δημοκρατία που κατέκαψε Πάρνηθα, Πεντέλη, Εύβοια και Γεράνεια συνεχίζει το καταστροφικό της έργο», έγραφε η ανακοίνωση του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, για την πυρκαγιά στη Δαδιά. Η αντίδραση προήλθε από το… ΠΑΣΟΚ Έβρου. Δηλαδή από εκείνους που ζουν στον τόπο τους τις τραγικές στιγμές της περιβαλλοντικής καταστροφής Γράφουν λοιπόν στην ανακοίνωσή τους : «Είναι κατακριτέα πρώτα από εμάς, ως νομαρχιακή επιτροπή η ανακοίνωση, όχι γιατί δεν ερωτηθήκαμε αλλά γιατί δεν μας εκφράζει… αφού τελειώσει αυτή η καταστροφή θα γίνει αυτοψία και θα αποδοθούν ευθύνες».

Το επεισόδιο είναι χαρακτηριστικό για το χάσμα που υπάρχει στο κόμμα πιθανό ρυθμιστή της αναμέτρησης στις εκλογές της απλής αναλογικής, ανάμεσα στην ηγεσία και τη βάση του.

Όσο δε πλησιάζουμε στις εκλογές, οι τοποθετήσεις του Νίκου Ανδρουλάκη και του κόμματος του φλερτάρουν όλο και πιο πολύ με

αντίστοιχες τοποθετήσει του ΣΥΡΙΖΑ. Σκέφτονται άραγε οι κύκλοι του μηχανισμού και οι επιχειρηματικοί κύκλοι της κεντροαριστεράς, μια μετεκλογική συμπαράταξη ΚΙΝΑΛ-ΣΥΡΙΖΑ, Βαρουφάκη, –εάν εκλεγεί–, με την ανοχή του ΚΚΕ; Σε πρόσφατη δημοσκόπηση της Marc, τα ποσοστά τους αντιστοιχούν σε 130 έδρες – και 141 εφόσον το ΜΕΡΑ-25 μπει στη βουλή. Με την πιθανότατη, για να μην πούμε βέβαιη, ανοχή του ΚΚΕ, δεν είναι και ανέφικτο.

Ωστόσο, η βάση του ΠΑΣΟΚ βαδίζει στην αντίστροφη κατεύθυνση. Στην ίδια δημοσκόπηση, το 68,3% όσων θα ψηφίσουν ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ προτιμά τον Κυριάκο Μητσοτάκη αντί για τον Αλέξη Τσίπρα – ποσοστό που γίνεται ακόμα μεγαλύτερο, 72,3% στους παλιούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που θέλει να φέρει πίσω ο Ανδρουλάκης. Τέλος, το 52,9% προκρίνει συγκυβέρνηση με τη ΝΔ, έναντι 11,7% με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Έχει υιοθετήσει άραγε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μια αυτοκτονική πολιτική τακτική και αντιστρατεύεται την ίδια του τη βάση; Πολλοί υποστηρίζουν ότι επιτίθεται στη ΝΔ, ώστε να ορθώσει διαχωριστικές γραμμές και να περιορίσει την επιρροή που ασκεί στη βάση του. Εξου και η τεράστια έκταση που δίνει στο θέμα της παρακολούθησης του τηλεφώνου του.

Και το μόνο που μπορεί να πετύχει είναι το ακριβώς αντίθετο. Διότι η βάση του ΠΑΣΟΚ είναι ξεκάθαρη: Όχι καραγκιοζιλίκια τύπου 2015-2019, αλλά, μια νέα πραγματικότητα στην οποία ο κεντροαριστερός «ρυθμιστής» (το ΠΑΣΟΚ) θα ελέγχει και θα συμμαζεύει τα λάθη της ΝΔ.

Άλλωστε μόνο μια αντίληψη προγραμματικού χαρακτήρα θα έδινε υπόσταση σε έναν τρίτο πολιτικό πόλο –με πατριωτική και κοινωνική στρατηγική– που σταδιακώς θα υποκαθιστούσε τον ΣΥΡΙΖΑ στέλνοντάς τον στα αζήτητα της μεταπολίτευσης.

Διαφορετικά το ΠΑΣΟΚ θα συνεχίζει να συρρικνώνεται όπως διαπιστώνεται σε όλες τις τελευταίες μετρήσεις γιατί δεν έχει διακριτό πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα διαθέτει μόνο μηχανισμό που εξάλλου εξέλεξε και τον Ανδρουλάκη.

Θα αποτολμήσει άραγε για να διασωθεί ως μηχανισμός η Ανδρουλάκεια ηγεσία να προσκολληθεί στον ΣΥΡΙΖΑ με τον οποίο συναποτελούσαν την κεντροαριστερή/αριστερή πτέρυγα του «Παλιού Καθεστώτος» της Μεταπολίτευσης, από το οποίο πηγάζουν και τα πολιτικά τους προνόμια;

Θα αρνηθεί άραγε την προοπτική ανόρθωσης, και γενικής αναβάθμισης που απαιτείται, προκειμένου η χώρα να απαντήσει στις μείζονες απειλές της Τουρκίας, την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, την αποπαγκοσμιοποίηση, την ενεργειακή και περιβαλλοντική κρίση; Γιατί αυτή προϋποθέτει το σάρωμα των κάθε είδους προνομίων των μικρομηχανισμών , οπότε οι παρούσες ηγεσίες του χώρου θα πάψουν να έχουν λόγο και χώρο ύπαρξης. Γι’ αυτό και υπάρχει κίνδυνος να επιβάλουν τον δικό τους αναχρονισμό στο σύνολο της πολιτικής ζωής.

Αντί να αντισταθούν στην Πολακική και Βερναρδάκεια λουμπενοποίηση της αντιπολίτευσης συνηγορούν μαζί της, υποχρεώνοντας την μάζα των λογικών ανθρώπων που στράφηκαν προς το ΠΑΣΟΚ και βλέπουν την ηγεσία του να κατευθύνεται σε αντίστροφη πορεία να σιχαθούν την πολιτική. Και τότε οι χουλιγκάνοι των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης θα μπορούν να ανακτήσουν και πάλι εκλογική βαρύτητα.

Ο συριζοπασοκισμός, του Τσίπρα, με τον Ανδρουλάκη να θέλει να τον αντιγράψει, τραβάει την κεντροαριστερά, αλλά και ολόκληρη την πολιτική ζωή «βαθιά μέσα στο χώμα». Και το χειρότερο βέβαια είναι ότι μπορεί να προκαλέσει μια μείζονα καταστροφή στη χώρα.

Τελικώς μόνο όταν ξεμπερδέψουμε με τα θλιβερά υπολείμματα της Μεταπολίτευσης, οι δυναμικές μιας αυθεντικής ανανέωσης θα διαχυθούν και σε αυτά τα τμήματα του πολιτικού κόσμου. Και τότε η χώρα θα βρίσκεται πιο κοντά σε μια μόνιμη και σταθερή αλλαγή σελίδα

liberal.gr