Μια ευκαιρία για τον Μητσοτάκη και τον Ανδρουλάκη

Οι παραιτήσεις που έλαβε ο Κυριάκος Μητσοτάκης από τον μέχρι και το πρωί της Παρασκευής διευθυντή του γραφείου του, Γρηγόρη Δημητριάδη, και από τον μέχρι το μεσημέρι της ίδιας ημέρας διοικητή της ΕΥΠ, Παναγιώτη Κοντολέοντα έγιναν σε ένα πολιτικό timing που όσο και αν θέλει κανείς δεν μπορεί να αγνοηθεί — έγιναν στη σκιά των καταγγελιών και των αποκαλύψεων περί παρακολούθησης του προέδρου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ Νίκου Ανδρουλάκη, μια παρακολούθηση που τελικά έλαβε τον τεχνικό ευφημισμό «νόμιμη επισύνδεση» για την οποία υπήρξαν «λανθασμένοι χειρισμοί».

Ό,τι και αν ειπώθηκε από το Μέγαρο Μαξίμου για τους διαφορετικούς λόγους παραίτησης του ενός και του άλλου, σε μια εμφανή προσπάθεια damage control, το πρόβλημα παραμένει: Οι παραιτήσεις ανακοινώθηκαν η μία πίσω από την άλλη και αγγίζουν τον στενό πυρήνα του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος. Ως εκ τούτου πυροδότησαν πολιτικά σενάρια ακόμα και για πρόωρες εκλογές. Παράλληλα άλλωστε ανέδειξαν προκλήσεις για την αναβάθμιση της Δημοκρατίας στη χώρα μας. Και συχνά λέγεται πως ο αέρας σε μια Δημοκρατία καθαρίζει αν ανοίξεις το παράθυρο της κάλπης.

Με όσα μέχρι τώρα ξέρουμε είναι αμφίβολο ότι

ο κ. Μητσοτάκης θα προσφύγει σε εκλογές γιατί έτσι θα κατηγορηθεί από την αντιπολίτευση πως επιχειρεί να διαφύγει, δια της κάλπης από την υπόθεση. Είναι περισσότερο φρόνιμο να μην προτρέχουμε και να υπάρξει αυτοσυγκράτηση, περιμένοντας τι άλλο θα έρθει στο φως της δημοσιότητας και πώς θα διαμορφωθεί τελικά το πολιτικό τοπίο με την είσοδο του φθινοπώρου.  

Ενας ακόμη βασικός λόγος είναι ότι το πρωθυπουργικό σύστημα εξουσίας που ισχύει στη Ελλάδα είναι αρκετά ισχυρό και ο κάθε Πρωθυπουργός, εν προκειμένω ο Κυριάκος Μητσοτάκης, έχει αρκετά χαρτιά στη διάθεσή του για να μετριάσει τις αρνητικές συνέπειες που υφίσταται από τα γεγονότα που εκδηλώνονται.  

Ωστόσο δύο είναι τα άμεσα κρίσιμα ερωτήματα στα οποία ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνηση καλούνται να δώσουν πειστικές απαντήσεις.

Πρώτον γιατί παρακολουθείτο ο κ. Ανδρουλάκης; Ποιος έδωσε την εντολή και για ποιο λόγο; Φήμες ακούγονται αρκετές οι περισσότερες μάλλον φαιδρές. 

Δεύτερον αν είχε γνώση των συγκεκριμένων μεθόδων της ΕΥΠ. Σύμφωνα με τη βασική κυβερνητική εκδοχή οι ενέργειες της ΕΥΠ με στόχο τον κ. Ανδρουλάκη έγιναν εν αγνοία του Πρωθυπουργού. Αν όμως είναι έτσι, αναδεικνύεται έλλειμμα δημοκρατικής και θεσμικής επάρκειας της χώρας. Στις ραγδαίες αλλαγές που έρχονται στην Ευρώπη και παγκόσμια με τον πόλεμο στην Ουκρανία δεν μπορεί να πορεύεται η Ελλάδα με παρακολουθήσεις και κοριούς.

Οι απαντήσεις του, συνεπώς, μπορεί να  αποδειχθούν λυτρωτικές για τη χώρα με την διαμόρφωση ενός αναβαθμισμένου πολιτικού συστήματος. Η «πάσα» του κ. Ανδρουλάκη για σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής, αφού ο αριθμός των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ δεν επαρκεί, σύμφωνα με τον Κανονισμό της Βουλής, ήταν μια ιδανική ευκαιρία. Οι συνθήκες που διαμορφώνονται συνιστούν πρώτης τάξεως αφορμή για τον κ. Μητσοτάκη να «καθαρίσει» τη παράταξή του από συντηρητικές νοοτροπίες και πρακτικές της βαθιάς Δεξιάς που είναι παράταιρες στις προκλήσεις που έχει μπροστά της η χώρα και δεν ταιριάζουν καθόλου στο δικό του πολιτικό προφίλ.

Είναι μία καλή αφετηρία, διαλευκάνοντας, με προφανώς πολιτικό κι όχι τόσο εκλογικό κόστος, την σκοτεινή αυτή υπόθεση, ο κ. Μητσοτάκης μπορεί να συνδέσει το όνομά του με τη θεμελίωση μιας νέας Μεταπολίτευσης, αρχής γενομένης από τις εκλογές που όπως λέει θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας. Μιας νέας σύγχρονης, φιλελεύθερης πολιτικής και θεσμικής ανασύνθεσης της Ελλάδας που θα ταιριάζει στα νέα παγκόσμια δεδομένα που διαμορφώνονται γύρω μας. 

Αν όμως αυτή είναι η σοβαρή και ουσιαστική πρόκληση για τον Πρωθυπουργό, ανάλογη είναι και για τον κ. Ανδρουλάκη. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει χειριστεί το ευαίσθητο ζήτημα της προσωπικής και πολιτικής του ευθιξίας, υπερασπιζόμενος τη θεμελιώδη αξία της Δημοκρατίας, τη διαφάνεια και την προστασία κάθε πολίτη από τη αυθαιρεσία της εξουσίας. Ο μόνος δρόμος στον οποίο θα πρέπει να επιμείνει είναι ο δρόμος της θεσμικής νομιμότητας. Κάθε άλλη απόπειρα υστερόβουλης πολιτικής εκμετάλλευσης ελλοχεύει τον κίνδυνο να χάσει το δίκιο του και να του γυρίσει μπούμεραγκ.

Με τον τρόπο αυτό θα αποκαταστήσει το κύρος της δημοκρατικής παράταξης και ο ίδιος θα καθιερωθεί ως συνομιλητής στην προσπάθεια ανασύστασης μιας νέας περιόδου της Ελληνικής Δημοκρατίας. Θα υπερκεράσει με τη στρατηγική αυτή πλήρως τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ αποκαθιστώντας την ισορροπία στο πολιτικό σύστημα.

Το ερώτημα είναι αν ο κ. Μητσοτάκης και ο κ. Ανδρουλάκης  μπορούν να το πράξουν. Ας το αποδείξουν έχοντας πάντως κατά νου ότι η Δημοκρατία είναι πολύ σοβαρό πράγμα για να παίζει κανείς μαζί της. Έχει αποδειχθεί στην Ιστορία ότι ξέρει να προφυλάσσει τον εαυτό της έστω και με αμυχές. Και να τιμωρεί όσους την αμφισβητούν.

 Μιχ. Μιχαήλ-protagon.gr