Ο πλανήτης σιγοκαίει, τα Βαλκάνια βράζουν

 

Ένας πλανήτης που σιγοβράζει, χωρίς κανείς να μπορεί να προειπεί πότε θα εκραγεί. Οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών θεωρούν ότι είναι θέμα χρόνου η Κίνα να εισβάλει στην Ταϊβάν, σαρκώνοντας τη δική της εκδοχή της «ενιαίας Κίνας». Και η Αμερική αναμένεται να αντιδράσει εμπράκτως, οπότε θα ανοίξουν οι πύλες της αβύσσου - και δεν θα αφορούν τα θεατρινίστικα ταξιδάκια της Πελόζι.

Στην Ουκρανία ο πόλεμος συνεχίζεται, αλλά επειδή στους πολέμους νικάνε πάντα τα… ΑΕΠ (ιστορικώς διαπιστωμένο), θεωρείται δεδομένο ότι η δυστυχής Ουκρανία θα εξέλθει λειψή του πολέμου, καθώς θα χάσει οριστικά Κριμαία και τις ανατολικές επαρχίες - αργά βλέπετε θυμήθηκαν οι δυτικοί να της στείλουν βαριά όπλα, όταν ο πόλεμος είχε αρχίσει να γέρνει εις βάρος της.

Και μέσα στο γενικό ανήσυχο σκηνικό που γίνεται εκρηκτικό, η ενεργοποιημένη βόμβα των Βαλκανίων επωάζει τη δική της ανάφλεξη. Για ένα μήνα καταλάγιασαν οι εντάσεις στο μέτωπο του Κοσόβου, καθώς τον Σεπτέμβριο η κυβέρνηση θα επανέλθει απαιτώντας αλλαγή των σερβικών αυτοκινητιστικών πινακίδων με κοσοβάρικες.

Στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη 30 χρόνια τώρα η ειρηνευτική συμφωνία του Ντέιτον του 1995, που έθεσε τέρμα στον πόλεμο, παραμένει δυσλειτουργική, με τις εντάσεις να

υποβόσκουν μεταξύ Κροατών και Σέρβων. Το ενδιαφέρον είναι πως για την υπονόμευσή της αυτή τη φορά υπεύθυνοι δεν είναι οι «αφορεσμένοι» από τη Δύση Σέρβοι, αλλά οι Κροάτες που επιδιώκουν την κατάργησή της.

Τα Σκόπια, που είναι ο μικρότερος πονοκέφαλος για μας, λόγω μεγέθους όχι επειδή τους αναγνώρισε ο ΣΥΡΙΖΑ και… έλυσε το πρόβλημα, βρίσκονται στην ουσία ακυβέρνητα. Ακόμη δεν μπορεί να περάσει από τη Βουλή η συνταγματική αλλαγή που απαίτησαν οι Βούλγαροι, για την αναγνώριση εθνικής γλώσσας (βουλγαρική ενώ εμείς τους τη δώσαμε ως μακεδονική), και η αναγνώριση βουλγαρικής μειονότητας. Δηλαδή τους ζητούν να «αποεθνικοποιηθούν», κάτι που τους χάρισε απλόχερα η good diplomacy των Τσίπρα-Κοτζιά.

Την ίδια ώρα τα Βαλκάνια εξοπλίζονται. Ναι είμαστε και εμείς ως Ελλάδα μέσα, αλλά εμείς έχουμε το πρόβλημα Τουρκία. Οι εξοπλισμοί μας δεν είναι «βαλκανιοκεντρικής» στόχευσης. Η Σερβία με τα φτωχα οικονομικά της θα δαπανήσει τουλάχιστον μισό δισεκατομμύριο ευρώ για σύγχρονο ρωσικό και κινέζικο εξοπλισμό. «Η Σερβία δεν αποτελεί απειλή για κανέναν. Εξοπλίζεται με τη δυναμική που χρειάζεται για να διατηρήσει τις στρατιωτικές μονάδες ικανές να υπερασπιστούν τη χώρα» είχε δηλώσει ο υπουργός Άμυνας Στεφάνοβιτς.

Η Ουγγαρία επίσης προμηθεύεται περισσότερο στρατιωτικό εξοπλισμό από ό,τι ολόκληρη η πρώην Γιουγκοσλαβία μαζί, κατά τον στρατιωτικό αναλυτή Ίγκορ Ταμπάκ (euronews). Το ίδιο η Βουλγαρία, η Ρουμανία, όπως και η Κροατία που θα δαπανήσει 1,2 δισ. ευρώ για μαχητικά αεροσκάφη και άρματα μάχης.

Επανερχόμενοι στο Κόσοβο, διαπιστώνεται ότι ο διάλογος Βελιγραδίου - Πρίστινας δεν μπορεί να έχει αποτέλεσμα, καθότι συμβαίνει το εξής… «παράδοξο». Η Δύση χρησιμοποιεί δύο μέτρα και σταθμά: Υπεραμύνεται, και σωστά, της Ουκρανικής ανεξαρτησίας. Όμως στο Ντονμπάς η πλειοψηφία είναι ρωσόφωνοι και υπέρ της απόσχισης. Αυτή απαγορεύεται δια των όπλων και καλώς. Ο χι μόνο γιατί δεν το θέλει η Ουκρανία, αλλά γιατί δεν πρέπει να διαταραχθεί το στάτους κβο. Και γιατί οι αλλαγές συνόρων επιφέρουν γεωπολιτικές αναστατώσεις, ενώ έχουν κόστος σε αίμα και πόνο.

Την ίδια στιγμή όμως, για το Κόσοβο που ανήκει απαρεγκλίτως στο κράτος της Σερβίας μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, ΗΠΑ και ΕΕ στηρίζουν τους αποσχιστές Αλβανούς, οι οποίοι προτίθενται να αφαιρέσουν τμήμα από την εθνική κυριαρχία της Σερβίας! Αν αύριο, ως αποτέλεσμα αυτής της τακτικής, το αποσχισμένο τμήμα της Σερβίας ενωθεί και δημιουργήσει τη «Μεγάλη Αλβανία», θα νίπτουν τας χείρας τους. Τους ενδιαφέρει το κοντόθωρο, ότι η Σερβία είναι υπό ρωσική επιρροή (όταν έπρεπε να βάλουν τις χώρες των δυτικών Βαλκανίων, ομού μετά της Σερβίας στην ΕΕ, αγρόν ηγόραζαν. Τους ενδιέφερε πρώτα η «εμβάθυνση» της Ένωσης).

Στο θέμα αναγνώρισης του Κοσόβου άμυνα κρατάνε, για τους δικούς τους ευνόητους εθνικούς λόγους, η Ισπανία, η Σλοβακία, η Ρουμανία, η Ελλάδα και η Κύπρος. Το ερώτημα είναι πόσο θα αντέξουν στις πιέσεις. Ήδη μέλη κάποιων think tanks που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας, πριν λίγους μήνες προσπάθησαν σε αφιέρωμα μεγάλης εφημερίδας, να περάσουν την άποψη ότι είναι καιρός η Ελλάδα να αναγνωρίσει το Κόσοβο (και γαία πυρί μειχθήτω)!

Από την αντίθετη πλευρά το ίδιο και η Ρωσία. Ενώ σπέρνει τον όλεθρο δια πυρός και σιδήρου, ενώ σκοτώνει τον ουκρανικό λαό προσπαθώντας να διαμελίσει την Ουκρανία, υπεραμύνεται της ανεξαρτησίας της Σερβίας και αντιτίθεται στον διαμελισμό της στο Κόσοβο! Την ίδια ώρα εποφθαλμιά όλη την ακτή της Ουκρανίας ώστε να την καταστήσει περίκλειστο κράτος, και ενδεχομένως τη Μολδαβία (την Υπερδνειστερία την έχει).

Αυτά ως σκόρπιες ψηφίδες προς το παρόν, καθώς η κατάσταση βρίσκεται εν βρασμώ και υπό διαμόρφωση. Όμως η τελική διαμόρφωση μπορεί να περάσει από το καμίνι των συγκρούσεων και του αίματος. Ας ευχηθούμε να είναι στο απώτερο μέλλον, μήπως εν τω μεταξύ επικρατήσει η λογική.

Γ. Σιδέρης-liberal.gr