Ηθοποιός δε σημαίνει (πάντα) φως

Τον τελευταίο καιρό είναι σύνηθες το φαινόμενο ο οποιοσδήποτε τριτοκλασάτος ηθοποιός ή «ηθοποιήτρια» να εκφέρει δημόσια την άποψη του εφ' όλης της ύλης και παντός επιστητού. Δε γνωρίζω από πού αντλεί αυτό το θράσος - γιατί συνήθως ακούμε ή κοινοτοπίες ή ανοησίες - πάντως όσο πιο άσημος είναι ο ηθοποιός ή η «ηθοποιήτρια» - νομίζω πως είναι η πιο δόκιμη λέξη για τις γυναίκες που ασχολούνται με την ηθοποιία - τόσο πιο ακραίες και πιο βλακώδεις οι σχετικές δηλώσεις. Να δεχτώ πως αν δηλώνεις κατά του πολέμου και υπέρ της ειρήνης ή αν αφορίζεις μόνο τον Λιγνάδη, παίρνεις πόντους σε ένα συγκεκριμένο ακροατήριο, το οποίο βέβαια είναι ιδιαίτερα ευμέγεθες. Είναι και το Διαδίκτυο που αποτελεί πρόκληση για τις μετριότητες. Μεγάλο το κοινό, πολύς ο όχλος που πιστεύει κάθε τι το εντυπωσιακό και εντυπωσιάζεται από κάθε τι το υπερβολικά ανόητο.

Θυμάμαι πριν πολλά χρόνια τον μεγάλο Μάνο Χατζηδάκι, όταν μιλούσε για το ήθος του καλλιτέχνη αναφερόταν στο λιτό του λόγο, στη διακριτική του παρουσία και στην αγάπη του για αυτό που έκανε. Έτσι, απεχθανόταν τους καλλιτέχνες με τη δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, που σταματούσαν την πρόβα όταν συμπλήρωναν το ωράριό τους, καθώς και τους συνδικαλιστές. Γιατί αν αγαπάς τη δουλειά σου επιζητείς την τελειότητα, που

φέρνει και την εσωτερική πληρότητα. Όταν αισθάνεσαι αυτόν τον εσωτερικό πλούτο, δεν ασχολείσαι με τα φτιασίδια και τους ακκισμούς για να εντυπωσιάσεις και να διακριθείς. Σε αυτά καταφεύγουν οι κενοί άνθρωποι.

Δεν θυμάμαι κανένα από τους παλιούς, μεγάλους καλλιτέχνες να προσπαθούσε να στρέψει τα φώτα της δημοσιότητας επάνω του. Δεν το είχε ανάγκη. Ήταν αυτόφωτοι. Το τετριμμένο άλλοθι «άλλες ήταν τότε οι εποχές, άλλοι και οι άνθρωποι» δεν ισχύει. Απεναντίας, εγώ στέκομαι σε αυτό ακριβώς το «άλλοι ήταν οι άνθρωποι».

Όταν μετριότητες που έχουν παίξει σε 2-3 σήριαλ έχουν άποψη για τις προφυλακίσεις και τις αποφυλακίσεις ή για ζητήματα διεθνούς πολιτικής, αυτομάτως μεταβάλλονται σε επικίνδυνους διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Θα μου πείτε δεν έχουν το δικαίωμα να πουν τη γνώμη τους; Απάντηση: στην παρέα τους ναι, μπορούν να μιλήσουν για τα πάντα. Με δημόσιο λόγο, όχι. Με δημόσιο λόγο μπορεί να μιλήσουν για το αντικείμενό τους. Αλλά επειδή ελάχιστη σχέση έχουν με αυτό - γι' αυτό και είναι μετριότητες - ασχολούνται με ο,τιδήποτε θα εντυπωσιάσει και είναι στην επικαιρότητα.

Άλλωστε, αυτή η συμπεριφορά είναι ένα σκαλοπάτι για μια πολιτική καριέρα στα λεγόμενα «προοδευτικά» κόμματα. Από την ελληνική βουλή περάσαν πολλά τέτοια «νούμερα».

Ούτως ή άλλως ζούμε σε μια υδαρή κοινωνία και αυτό δεν είναι μια ελληνική ιδιαιτερότητα. Σε αυτές τις κοινωνίες επιπλέουν οι πάντες και κυρίως οι φελλοί.

 Σ. Μουμτζής-liberal.gr