Τα μυστικά της διπλής κάλπης

Οι εκλογές μπορεί να αργούν ακόμη, αλλά οι ζυμώσεις και οι ασκήσεις επί χάρτου στα επιτελεία των κομμάτων έχουν φουντώσει.

Ασκήσεις επί χάρτου, ζυμώσεις αλλά και σκιώδεις «διερευνητικές». Το διάστημα τούτο, περιγράφεται πέραν από την όξυνση της πολιτικής αντιπαράθεσης και από τις πρόβες πολέμου ή και συναίνεσης ενόψει της κάλπης των εθνικών εκλογών.

Ποιος θα πάει με ποιον; Τι συσπείρωση σημειώνεται στα κόμματα; Πότε θα μπει ζήτημα διαδοχής σε περίπτωση ήττας ανά κόμμα; Τι συμφέρει τον καθέναν να γίνει; Πώς πυροδοτεί ή και επικαθορίζει τις κινήσεις των αντιπάλων η απλή αναλογική αλλά και το ενισχυμένο πλειοψηφικό της δεύτερης κάλπης; Τι σημαίνει πίσω από τις γραμμές το «όχι στην κυβέρνηση των ηττημένων» αλλά και γιατί η ΝΔ θέλει μεγάλο ποσοστό στην πρώτη κάλπη; Ο παράγοντας Ακροδεξιά.

Τα μυστικά της κάλπης είναι πολλά και παρά το γεγονός πως απομένουν περίπου εννιά μήνες – αν ο Πρωθυπουργός εξαντλήσει την τετραετία του – είναι κοινό μυστικό στα επιτελεία των κομμάτων.

Κατ’ αρχάς, η συζήτηση γίνεται για τη συσπείρωση που σε τούτη τη φάση κατορθώνει η κάθε παράταξη. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ βάσει όλων των τελευταίων μετρήσεων (κρυφών και φανερών) δεν έχει

πρόβλημα στη συσπείρωση του δικού του κοινού. Μετά τη φετινή ΔΕΘ οι δύο μονομάχοι (ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ) εμφανίζουν υψηλή για την εποχή συσπείρωση, η Κουμουνδούρου για παράδειγμα έχει φτάσει στο 70%-72%. Μάλιστα, το εύρημα αυτό που αποτυπώνεται στις νέες δημοσκοπήσεις, ήδη καταγραφόταν από τις Εκλογικές Τάσεις του Αυγούστου από το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς (με μέσα την υπόθεση των υποκλοπών).

Κι όλα αυτά παρότι η επόμενη ημέρα της Θεσσαλονίκης δείχνει πως η κυβερνώσα παράταξη απέκτησε εκ νέου σαφές περαιτέρω προβάδισμα – λόγω των μέτρων που ανακοίνωσε και λόγω της έμπρακτης εφαρμογής τους όπως λένε οι δημοσκόποι. Πάντως η τωρινή συσπείρωση των δύο πόλων εκ των πραγμάτων διαμορφώνει όρους πίεσης για τους υπόλοιπους και από την πρώτη κάλπη και παρότι και το ΠΑΣΟΚ εμφανίζει καλή συσπείρωση – επίσης στο 70%.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξάλλου, και όχι τυχαία, έδωσε στην πρόσφατη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας το σήμα για νίκη από την πρώτη κάλπη, αλλά και έθεσε τους πολίτες προ των ευθυνών τους για το θολό σήμα που ίσως εκείνη βγάλει. Εδώ οι γνώστες παρατηρούν μια ανάποδη στρατηγική των δύο μονομάχων. Αν παλιότερα ο Πρωθυπουργός εμφάνιζε ως μεταβατική την πρώτη εκλογική αναμέτρηση της απλής αναλογικής, εδώ και καιρό έχει στρίψει σε μια νέα τακτική που βάζει τον πήχη ψηλά σε αυτήν για τη ΝΔ.

Ο Αλέξης Τσίπρας πάλι στη ΔΕΘ, μιλώντας για τον αποκλεισμό του σεναρίου μιας κυβέρνησης των «ηττημένων», επίσης ποντάρει στην πρώτη κάλπη από τώρα – και λόγω συσπείρωσης και λόγω διλημμάτων που θα θέσει – αν και έχει κάψει μια δυνητική σύμπραξη που θα σχηματίζεται από τη μειοψηφία των προοδευτικών δυνάμεων.

Εδώ πολλοί εντοπίζουν τον νέο βαθμό πίεσης που ασκεί στον τρίτο πόλο του ΠΑΣΟΚ ήδη. Αλλά και την παράσταση της δικής του επικράτησης. Η στρατηγική του πρώτου κόμματος είναι πάντα στο τραπέζι του επιτελείου του Τσίπρα. Οπως και ο πήχης για την πρώτη κάλπη. Μέρος μετρήσεων πάντως δείχνουν τον ΣΥΡΙΖΑ κολλημένο στο ποσοστό της κάλπης των ευρωεκλογών του 2019 (23,75%) αν και μια φιλοσυριζαϊκή ανάγνωση βλέπει πως σήμερα το κόμμα απλώς δεν έχει ακόμη κάνει το άνοιγμά του και άρα το ποσοστό δυνητικά είναι πολύ μεγαλύτερο.

Μια ενδιαφέρουσα δε προσέγγιση λέει πως ο ΣΥΡΙΖΑ από την πρώτη κάλπη στη δεύτερη έχει μια μεγαλύτερη δεξαμενή από όλους αφού τότε κινητοποιεί ένα πιο αντιδεξιό ανακλαστικό και συσπειρώνει ακόμη και ψηφοφόρους που έχουν μια «αντισυστημική στάση». Ετσι έγινε στις εθνικές εκλογές του 2019 και παρά την τελική ήττα. Η ψήφος δε του 2019 ήταν πολύ πιο διαφορετική από του 2015. Το 2015 και παρότι φαντάζει παράδοξο, η ψήφος στον Αλέξη Τσίπρα ήταν και ορθολογική αφού σηματοδοτούσε την τιμωρία όσων είχαν μειώσει την αγοραστική δύναμη και το κοινωνικό επίπεδο ακόμη και των μεσαίων στρωμάτων.

Μεικτή ψήφος

Σήμερα, όπως λένε οι πληροφορίες, η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ θα είναι μεικτή. Θα προέρχεται από έναν κόσμο του ΠΑΣΟΚ που έφυγε για πάντα το 2010 από τη Χαριλάου Τρικούπη και που για έβδομη φορά (από το 2014) θα επιλέξει τον ΣΥΡΙΖΑ. Από μέρος των νέων, πιο μειοψηφικό αυτό βέβαια. Και από συγκεκριμένες περιφέρειες (π.χ. θα έχει ενδιαφέρον η μάχη στην Κρήτη με τον Νίκο Ανδρουλάκη). Το ενδεχόμενο βέβαια μιας νέας ήττας στον ΣΥΡΙΖΑ και ανάλογα το εύρος της προφανώς θα σηματοδοτήσει και εξελίξεις στο κομμάτι τις διαδοχής.

Κάτι που θα τεθεί ανάποδα και για τη ΝΔ. Η κυβερνώσα παράταξη φαίνεται να διατηρεί την ηγεμονία στους μεσαίους αλλά και στο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο που εσχάτως επιχειρεί να το ενεργοποιήσει. Βέβαια στο τελευταίο φαίνεται πως επήλθε μια ρηγμάτωση – κυρίως σε ένα μέρος του Κέντρου – λόγω των υποκλοπών. Το χαμηλό όμως ενδιαφέρον των πολιτών, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, για τις παρακολουθήσεις διαμορφώνει ένα ρεύμα επαναπατρισμού κεντρώων στη ΝΔ. Κάτι που εξηγείται από τη στρατηγική προσέλκυσης του κεντρώου κοινού που έχει εντείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, με την επίθεση φιλίας στους ελεύθερους επαγγελματίες και με τους 6 κυβερνητικούς άξονες που πρότεινε στη ΔΕΘ.

Η προεκλογική ατζέντα

Η ατζέντα τού πώς θα πάει το κάθε κόμμα στην κάλπη είναι ένα εκ των μυστικών της. Ο Τσίπρας φαίνεται πως παρά το γεγονός πως σηκώνει ψηλά τις υποκλοπές και δεν έχει παραιτηθεί από την προσπάθεια να τις «διεθνοποιήσει», οδηγείται σε μια μετωπική με τη ΝΔ στο καθολικό αφήγημα για τη χώρα. Το ίδιο από την άλλη κάνει και ο Μητσοτάκης, που όχι τυχαία υπενθυμίζει το 2015 αλλά και τον «κίνδυνο» από μια νέα σύμπραξη του Τσίπρα με τον Βαρουφάκη.

Παράλληλα βέβαια με την ατζέντα έχει σημασία με ποια ομάδα πας στη μάχη. Η έσχατη ενεργοποίηση για ψηφοδέλτια, πρόσωπα, αφορά σήμερα όλα τα κόμματα. Οι μέρες αυτές στον ΣΥΡΙΖΑ ανήκουν σε διερευνητικές για υποψηφιότητες, η επόμενη ΚΕ έχει ως θέμα και αυτό και βέβαια την Τοπική Αυτοδιοίκηση, ενώ οι ζυμώσεις πάνε κι έρχονται. Η συζήτηση απασχόλησε προσφάτως ακόμη και το θινκ τανκ του Τσίπρα, όπου εδώ ζητήθηκε πιο στοχευμένα να γραφτούν ακόμη και «σκιώδη σχέδια νόμου».

Η ΝΔ επίσης έχει ενεργοποιήσει το όλον του εκλογικού μηχανισμού, εξάλλου πολλές υποψηφιότητες έχουν ανακοινωθεί, ενώ εδώ το στοίχημα είναι η διατήρηση του δεξιού πυρήνα αλλά και η συνέχιση της ηγεμονίας στο Κέντρο. Πονοκέφαλος είναι η δεξιά περιοχή της ΝΔ που σήμερα καταγράφει πολλούς σχηματισμούς και το ευνοϊκό τοπίο της απλής αναλογικής. Το φόκους από Μαξίμου γίνεται στη Μακεδονία και στη Θράκη.

Σε ετοιμότητα ΚΚΕ – ΠΑΣΟΚ

Ακόμη και η πρόσφατη πάντως ΚΕ του ΚΚΕ συζήτησε επίσης ζητήματα προετοιμασίας για τις βουλευτικές και τις δημοτικές – περιφερειακές εκλογές, όπως και βελτίωσης της εσωοργανωτικής λειτουργίας, «με στόχο να δυναμώσει η συσπείρωση και ισχυροποίηση του ΚΚΕ», όπως λένε από τον Περισσό.

Το ΠΑΣΟΚ αναζητά την αυτονομία στα βήματά του και θέτει επίσης έναν υψηλό πήχη για τις πρώτες κάλπες χωρίς να μπαίνει στην κουβέντα για συγκλίσεις. Το ΚΚΕ προφανώς δεν μπαίνει καν σε υποθετικά σενάρια σύμπραξης με κανέναν, ενώ οι πηγές μιλούν για μεγάλη ανανέωση των ψηφοδελτίων του.

Το ΜέΡΑ25

Από την άλλη τα μυστικά της κάλπης για το ΜέΡΑ25 εστιάζονται στο να κατορθώσει δύο πράγματα: να αντέξει στο αντιδεξιό κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ και να προσέλθουν νέοι ψηφοφόροι στην κάλπη. Προς το παρόν φαίνεται να μαζεύει την παλιά αντιμνημονιακή ψήφο. Αν και υπάρχει κίνδυνος διαρροής προς τον ΣΥΡΙΖΑ (από την πιο ρεαλιστική του όχθη) αν συνεχίζει να επιμένει σε μια συζήτηση προ της κάλπης για συγκλίσεις αφού έτσι ρευστοποιεί την ψήφο σε αυτό. Βέβαια όσο η συζήτηση αυτή δεν γίνεται, έχει το κάθε άλλοθι μετά να μη συμπράξει σε καμία διερευνητική.

 Δημ. Μανιάτης-ΤΑ ΝΕΑ