Σενάρια, ενδείξεις και αποδείξεις

Διάβασα σχεδόν όλα τα ρεπορτάζ και τα άρθρα που δημοσιεύτηκαν στον κυριακάτικο Τύπο σχετικά με τις παρακολουθήσεις. Σε όλα ανεξαιρέτως λείπουν τα αποδεικτικά στοιχεία. Τα πολιτικά συμπεράσματα εξακολουθούν και κινούνται στο επίπεδο των εικασιών και της συγγραφής σεναρίων. Υπάρχει, κάθε Κυριακή, μια παράθεση ονομάτων ατάκτως ερριμμένων· μια λίστα χωρίς καμιά λογική συνοχή. Όταν αναφερόμαστε στην πολιτική διάσταση των παρακολουθήσεων, οφείλουμε να αποδείξουμε ότι το παράνομο λογισμικό χρησιμοποιήθηκε για λογαριασμό της κυβέρνησης. Είτε τη χρήση έκανε κάποια κρατική ή παρακρατική υπηρεσία είτε εργολαβικά κάποιος άλλος, αυτό είναι το προς απόδειξη πρόβλημα. Το ζητούμενο δεν είναι αν δρα στην Ελλάδα παράνομο λογισμικό, αλλά ποιος το χειρίζεται.

Όλος αυτός ο θόρυβος γίνεται για

το πολιτικό διά ταύτα. Γίνεται γιατί θεωρείται δεδομένη η εμπλοκή κυβερνητικών παραγόντων, αν και κάτι τέτοιο δεν έχει προκύψει μέχρι τώρα. Λίστες ονομάτων και σενάρια μπορεί να συγγράψει οποιοσδήποτε διαθέτει μια στοιχειώδη φαντασία και γνωρίζει μερικά ονόματα. Σε αυτό το στάδιο βρισκόμαστε, για να γνωρίζουμε πού βρισκόμαστε. Το τι θα αποδειχθεί στη συνέχεια, αν αποδειχθεί τελικά κάτι, αυτό σήμερα ουδείς το γνωρίζει. Διότι με τα «φαίνεται», τα «λέγεται» και τα «ενδεχομένως» δεν μπορεί να συγκροτηθεί πολιτικό κατηγορητήριο. Συνεπώς, πολιτική εκμετάλλευση των παρακολουθήσεων είναι απολύτως λογικό να υπάρχει, όσο η υπόθεση παραμένει νεφελώδης. Οσο όμως παραμένει νεφελώδης, δεν αποδεικνύεται τίποτα.

Πιθανόν να υποκρύπτεται κάτι το θεαματικό πίσω από αυτή την υπόθεση, αν τελικά η Δικαιοσύνη μπορέσει να φτάσει σε μια άκρη. Μπορεί όμως η έρευνα να οδηγηθεί σε αδιέξοδο και το νοσηρό κλίμα να παραμείνει. Η συνετή συμπεριφορά είναι αυτή της αναμονής και όχι της πρόωρης εξαγωγής πολυσέλιδων συμπερασμάτων, με σκοπό να προκληθούν πολιτικές εξελίξεις. Εκτός εάν αυτός είναι ο στόχος, με σενάρια και λίστες ονομάτων να διαμορφωθεί πολιτικό κλίμα προς συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Μέχρι στιγμής, το μόνο δεδομένο είναι η επισύνδεση του Νίκου Ανδρουλάκη. Τίποτα παραπάνω. Και γι’ αυτή την επισύνδεση υπήρξε πολιτική λογοδοσία, αν και ήταν νομότυπη. Χωρίς καμιά διάθεση συγκάλυψης ή προκατάληψης, απλώς περιμένω τα τεκμήρια για να πειστώ πως τα όσα διαβάζω δεν είναι μια απλή αφήγηση, αλλά συνιστούν πολιτική εκτροπή.

 Σ. Μουμτζής-Καθημερινή