Πόπη Τσαπανίδου: Προβολείς

Το κόμμα ήθελε άλλο πρόσωπο. Δεν ήθελε, προεκλογικά, να προβάλλει μόνο τον εαυτό του. Όλα τα πρόσωπα που ο Τσίπρας ανέδειξε από τη γενιά του (και την επόμενη), εγκαθιστώντας τα στην πρόσοψη του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν προϊόντα του κομματικού συστήματος – με τα ίδια πολιτικά και εκφραστικά εφόδια. Ο Τζανακόπουλος, η Σβίγκου, ο Ηλιόπουλος μιλούν, παρά την ηλικία τους, την αρχαΐζουσα μορφή της συριζαϊκής ιδιολέκτου.

Από τη μία, η ανάδειξη πολιτικών στελεχών από τη νεολαία είναι επιτυχία του κομματικού οργανισμού, που αποδεικνύει ότι μπορεί να αναπαράγεται χωρίς να κολλάει σε επετηρίδες. Από την άλλη, οι ενσαρκώσεις του κομματικού μέσου όρου δεν βοηθούν την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να απευθυνθεί επέκεινα του κύκλου των ήδη προσηλυτισμένων – έξω δηλαδή από την περίμετρο του 25%.

Για τους ίδιους λόγους, κανένα κόμμα –πλην ίσως του ΚΚΕ, που

δεν μπορεί να κάνει αλλιώς– δεν επαφίεται μόνο στον κομματικό πατριωτισμό για την εκλογική του θήρα. Από αυτή την άποψη, ο ΣΥΡΙΖΑ χρειαζόταν πρόσωπο σαν την Πόπη Τσαπανίδου – μη κομματικό και όχι βαρέως πολιτικό, αφού η πλούσια τηλεοπτική της σταδιοδρομία ήταν μάλλον αφιερωμένη στην ποικίλη ύλη της πρωινής ζώνης.

Οι μάγειρες της επικοινωνίας μετρούν στο κάστινγκ για αυτές τις θέσεις και άλλα χαρακτηριστικά –όπως το φύλο, η εμφάνιση, η «περσόνα»–, αν έτσι εννοούμε τον ρόλο που φτάνει κανείς να υποδύεται με το ύφος του, όταν επί χρόνια λούζεται από τους προβολείς του θεάματος.

Οταν η πείρα στο τηλεοπτικό θέαμα αλλάζει πίστα.

Ομως, τα ληξιαρχικά δεδομένα από μόνα τους δεν κάνουν πολιτική. Και συχνά, τα τυπικά προσόντα που επιτρέπουν μια επιτυχημένη καριέρα αχρηστεύονται, αν δεν προσαρμοστούν στις ανάγκες μιας άλλης.

Η τηλεοπτική καταγωγή δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή – όπως έσπευσε να τη στιγματίσει μια φωνή εσωκομματικής γκρίνιας. Κακή θα ήταν η πεποίθηση ότι το κόμμα χρειάζεται μόνο τηλεοπτική αίγλη – ότι έχει καλύψει όλα τα ελλείμματα στον πολιτικό του λόγο, ώστε το μόνο που του απομένει είναι να μπαλώσει κι ένα κενό γοητείας.

Στον ΣΥΡΙΖΑ πάντα υπήρχε αυτή η –ψυχολογικά βολική– διέξοδος: Να αποδίδονται οι δυσκολίες του κόμματος σε μιντιακή συνωμοσία εις βάρος του. Κανάλια και δημοσκόποι έφταιγαν και φταίνε για την αδυναμία να ξεκολλήσει από τη μειοψηφική του μοίρα.

Η τωρινή επιστράτευση μιας επαγγελματία από την πρώτη γραμμή των media συνιστά από μόνη της απόδειξη ότι τέτοια συνωμοσία δεν υπάρχει. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε κι έχει φίλους στα ΜΜΕ – και δη σε αυτά που καταγγέλλονται από τον ίδιο ως «συστημικά». Στα άλλα, τα «αντισυστημικά», της ψηφιακής σφαίρας, είχε και έχει μάλλον την υπεροπλία.

Η εκπροσώπηση μπορεί να υπηρετήσει, αλλά όχι να υποκαταστήσει το πολιτικό περιεχόμενο. Το μέσο δεν φταίει για το μήνυμα.

 Μιχ. Τσιντσίνης-Καθημερινή