Τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή απόψεις του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, τις οποίες και εν μέρει χρησιμοποίησε ή υιοθέτησε και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας, αναπτύσσεται μια θεωρία για το «είδος και την ποιότητα» των επενδύσεων που γίνονται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα.
Είναι, λένε, επενδύσεις από κερδοσκοπικά κεφάλαια (hedge funds), είναι
κυρίως στο real estate, δηλαδή ξένοι ή Έλληνες που αγοράζουν γη και
σπίτια και, τέλος, πολλές εξ αυτών χρηματοδοτούνται από τις ίδιες τις
ελληνικές τράπεζες, δηλαδή δεν έρχεται «φρέσκο χρήμα» από το εξωτερικό.
Ολα αυτά, κατά τη γνώμη μου, είναι σωστά, αλλά ταυτοχρόνως
χρησιμοποιούνται ως αντεπιχειρήματα για την πρόοδο της χώρας και τις
επιδόσεις της κυβέρνησης τελείως λάθος.
Εξηγώ λοιπόν τι πιστεύω. Η Ελλάδα βγήκε από τη σκληρή εποπτεία των μνημονίων το καλοκαίρι του 2018 και σταδιακά άρχισε να εισέρχεται σε μια πιο χαλαρή κατάσταση εποπτείας μέχρι πρότινος, όπου ουσιαστικά απελευθερώθηκε σχεδόν τελείως. Ολα αυτά τα χρόνια των μνημονίων, από το 2010 και μετά, στη χώρα σημειώθηκε μια πρωτοφανής υποτίμηση των πάντων, όλων των ειδών των αξιών, το δε ΑΕΠ της χώρας μειώθηκε περί το 25%, ενδεχομένως και αρκετά πιο πολύ αν λάβει κανείς υπ' όψιν την «παράλληλη οικονομία», δηλαδή τα αδήλωτα λεφτά που κυκλοφορούσαν. Η Ελλάδα από τότε μέχρι και το 2018 έχανε κάθε λίγο και μία βαθμίδα στην αξιολόγησή της, με αποτέλεσμα να φτάσουμε… στα «σκουπίδια» ως χώρα επένδυσης. Αυτή η υποβάθμιση είχε αντανάκλαση σε όλα, στα ομόλογα, στις μετοχές, στις τιμές της γης και των ακινήτων.
Είναι λοιπόν απολύτως φυσιολογικό αυτό που συνέβη και συμβαίνει, δηλαδή σε μια χώρα όπου υποτιμήθηκαν λόγω κρίσης χρέους οι αξίες της να σπεύδουν πρώτα τα hedge funds, να αγοράζεται η γη φθηνά (αλλά μόνο στην αρχή) και φυσικά να μη δανείζουν εύκολα οι ξένες τράπεζες. Είναι, κατά τη γνώμη μου, σαν να αναρωτιόμαστε… από πού ξημερώνει, από την Ανατολή ή από τη Δύση.
Οσοι λοιπόν γκρινιάζουν για το από ποιους και πώς έγινε μια αρχή ανάκαμψης και επενδυτικής ανάτασης στην Ελλάδα, θα πρέπει να λάβουν υπ' όψιν τα εξής:
Σήμερα, περίπου τέσσερα χρόνια μετά και ενώ έχουμε φτάσει μια ανάσα από την ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας που μας ξαναγυρνάει πάλι ως χώρα σε «επιλέξιμη επενδυτικά», αν κάνουμε έναν μικρό απολογισμό, θα δούμε πως εκτός από επενδύσεις σε ακίνητα και μετοχικές εξαγορές καλών επιχειρήσεων, υπάρχουν και πολλές άλλες επενδύσεις που δεν μπορούσαμε καν να φανταστούμε στα πέτρινα χρόνια των μνημονίων.
Επενδύσεις ποιοτικές στις νέες τεχνολογίες, δημιουργώντας χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας υψηλού επιπέδου, από παγκόσμιους κολοσσούς που επέλεξαν τη χώρα μας όχι μόνο για τη γεωστρατηγική της θέση, αλλά κυρίως γιατί πλέον βλέπουν πως παρήλθαν οι κίνδυνοι του παρελθόντος. Εκριναν ότι έχουμε γίνει κανονική χώρα, με σταθερότητα και φιλοεπενδυτικό κλίμα. Υποδεχόμαστε πλέον τους επενδυτές με διευκολύνσεις σε όλα τα βήματα ολοκλήρωσης των επενδύσεών τους.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως στα τελευταία τρία χρόνια η χώρα μας ανέβηκε κατά 16 μονάδες στον παγκόσμιο δείκτη βελτίωσης του επενδυτικού περιβάλλοντος και ήταν το 2022 στην πρώτη θέση παγκοσμίως.
Και φυσικά δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί με σοβαρότητα πως είναι «κοράκια» εταιρείες-κολοσσοί που εμπιστεύτηκαν τη χώρα και επένδυσαν στο μέλλον της.
Ενδεικτικά αναφέρω ορισμένες από τις εταιρείες που υλοποιούν επενδύσεις στη χώρα και συνεισέφεραν στο ρεκόρ άμεσων ξένων επενδύσεων που σημειώθηκε το 2022 και έφτασε στα 7,22 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος: για παράδειγμα, η Microsoft, η Amazon, η Google, η Digital Realty, η Cisco, η Pfizer, η Intel, η JP Morgan, το κρατικό fund της Σιγκαπούρης GIC, η Macquarie, η VW, αλλά και πολλές άλλες μικρότερες.
Οι επενδύσεις αυτές δεν έγιναν με τραπεζικό δανεισμό από ελληνικές τράπεζες γιατί οι ίδιες διαθέτουν τεράστια κεφαλαιακή επάρκεια.
Ηρθαν γιατί είδαν πως κάτι αλλάζει στην Ελλάδα και πιστεύουν ότι έχει μείνει οριστικά πίσω ο φόβος για νέα χρεοκοπία.
Και πιστεύω ότι αυτό που μετράει περισσότερο είναι η ποιότητα αυτών των επενδύσεων, που είναι συνυφασμένες με την τεχνολογία και το μέλλον και δημιουργούν προϋποθέσεις απασχόλησης στα νέα παιδιά με σπουδές στις νέες τεχνολογίες.
Είναι επενδύσεις που συμβάλλουν συνολικά στη μετάβαση της χώρας στην ψηφιακή εποχή, που είναι και το μεγάλο στοίχημα.
Αν αποκτήσουμε μέσα στην τρέχουσα χρονιά και την επενδυτική βαθμίδα, κάτι το οποίο εξαρτάται μόνο από το πολιτικό ρίσκο, τότε είναι βέβαιο πως στο άμεσο μέλλον θα έρθουν και πολλές άλλες επενδύσεις από θεσμικούς παίκτες της παγκόσμιας οικονομικής κοινότητας που τώρα, με βάση το καταστατικό τους, δεν μπορούν να «αγοράσουν» Ελλάδα.
Αρκεί να καταφέρουμε ως χώρα να διατηρήσουμε και να επαυξήσουμε τα κεκτημένα, με σταθερότητα και μακριά από πισωγυρίσματα και λανθασμένες επιλογές που έχουμε πληρώσει ακριβά ως οικονομία και ως πολίτες. Η πολιτική σταθερότητα είναι πλέον η μοναδική προϋπόθεση για να πάρουμε την επενδυτική βαθμίδα και να γυρίσουμε μια και καλή σελίδα στα μνημόνια, στη μιζέρια και την υπανάπτυξη. Ολα τα υπόλοιπα θα γίνουν έστω και με λάθη, καθυστερήσεις και δυσκολίες. Εστω και σε ορίζοντα μιας δεκαετίας, αλλά θα γίνουν.
Ας μη βλέπουμε επομένως το ποτήρι μισοάδειο και ας μην γκρινιάζουμε συνεχώς, ακόμα και για τα αντικειμενικά θετικά που συντελούνται, γιατί, όπως και να το κάνουμε, δεν προσφέρονται όλα τα θέματα για άκοπη και ανέξοδη αντιπολίτευση. Ειδικά οι άνθρωποι που «ξέρουν οικονομία», γιατί οι υπόλοιποι δοκιμάστηκαν το 2015.
Εξηγώ λοιπόν τι πιστεύω. Η Ελλάδα βγήκε από τη σκληρή εποπτεία των μνημονίων το καλοκαίρι του 2018 και σταδιακά άρχισε να εισέρχεται σε μια πιο χαλαρή κατάσταση εποπτείας μέχρι πρότινος, όπου ουσιαστικά απελευθερώθηκε σχεδόν τελείως. Ολα αυτά τα χρόνια των μνημονίων, από το 2010 και μετά, στη χώρα σημειώθηκε μια πρωτοφανής υποτίμηση των πάντων, όλων των ειδών των αξιών, το δε ΑΕΠ της χώρας μειώθηκε περί το 25%, ενδεχομένως και αρκετά πιο πολύ αν λάβει κανείς υπ' όψιν την «παράλληλη οικονομία», δηλαδή τα αδήλωτα λεφτά που κυκλοφορούσαν. Η Ελλάδα από τότε μέχρι και το 2018 έχανε κάθε λίγο και μία βαθμίδα στην αξιολόγησή της, με αποτέλεσμα να φτάσουμε… στα «σκουπίδια» ως χώρα επένδυσης. Αυτή η υποβάθμιση είχε αντανάκλαση σε όλα, στα ομόλογα, στις μετοχές, στις τιμές της γης και των ακινήτων.
Είναι λοιπόν απολύτως φυσιολογικό αυτό που συνέβη και συμβαίνει, δηλαδή σε μια χώρα όπου υποτιμήθηκαν λόγω κρίσης χρέους οι αξίες της να σπεύδουν πρώτα τα hedge funds, να αγοράζεται η γη φθηνά (αλλά μόνο στην αρχή) και φυσικά να μη δανείζουν εύκολα οι ξένες τράπεζες. Είναι, κατά τη γνώμη μου, σαν να αναρωτιόμαστε… από πού ξημερώνει, από την Ανατολή ή από τη Δύση.
Οσοι λοιπόν γκρινιάζουν για το από ποιους και πώς έγινε μια αρχή ανάκαμψης και επενδυτικής ανάτασης στην Ελλάδα, θα πρέπει να λάβουν υπ' όψιν τα εξής:
Σήμερα, περίπου τέσσερα χρόνια μετά και ενώ έχουμε φτάσει μια ανάσα από την ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας που μας ξαναγυρνάει πάλι ως χώρα σε «επιλέξιμη επενδυτικά», αν κάνουμε έναν μικρό απολογισμό, θα δούμε πως εκτός από επενδύσεις σε ακίνητα και μετοχικές εξαγορές καλών επιχειρήσεων, υπάρχουν και πολλές άλλες επενδύσεις που δεν μπορούσαμε καν να φανταστούμε στα πέτρινα χρόνια των μνημονίων.
Επενδύσεις ποιοτικές στις νέες τεχνολογίες, δημιουργώντας χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας υψηλού επιπέδου, από παγκόσμιους κολοσσούς που επέλεξαν τη χώρα μας όχι μόνο για τη γεωστρατηγική της θέση, αλλά κυρίως γιατί πλέον βλέπουν πως παρήλθαν οι κίνδυνοι του παρελθόντος. Εκριναν ότι έχουμε γίνει κανονική χώρα, με σταθερότητα και φιλοεπενδυτικό κλίμα. Υποδεχόμαστε πλέον τους επενδυτές με διευκολύνσεις σε όλα τα βήματα ολοκλήρωσης των επενδύσεών τους.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως στα τελευταία τρία χρόνια η χώρα μας ανέβηκε κατά 16 μονάδες στον παγκόσμιο δείκτη βελτίωσης του επενδυτικού περιβάλλοντος και ήταν το 2022 στην πρώτη θέση παγκοσμίως.
Και φυσικά δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί με σοβαρότητα πως είναι «κοράκια» εταιρείες-κολοσσοί που εμπιστεύτηκαν τη χώρα και επένδυσαν στο μέλλον της.
Ενδεικτικά αναφέρω ορισμένες από τις εταιρείες που υλοποιούν επενδύσεις στη χώρα και συνεισέφεραν στο ρεκόρ άμεσων ξένων επενδύσεων που σημειώθηκε το 2022 και έφτασε στα 7,22 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος: για παράδειγμα, η Microsoft, η Amazon, η Google, η Digital Realty, η Cisco, η Pfizer, η Intel, η JP Morgan, το κρατικό fund της Σιγκαπούρης GIC, η Macquarie, η VW, αλλά και πολλές άλλες μικρότερες.
Οι επενδύσεις αυτές δεν έγιναν με τραπεζικό δανεισμό από ελληνικές τράπεζες γιατί οι ίδιες διαθέτουν τεράστια κεφαλαιακή επάρκεια.
Ηρθαν γιατί είδαν πως κάτι αλλάζει στην Ελλάδα και πιστεύουν ότι έχει μείνει οριστικά πίσω ο φόβος για νέα χρεοκοπία.
Και πιστεύω ότι αυτό που μετράει περισσότερο είναι η ποιότητα αυτών των επενδύσεων, που είναι συνυφασμένες με την τεχνολογία και το μέλλον και δημιουργούν προϋποθέσεις απασχόλησης στα νέα παιδιά με σπουδές στις νέες τεχνολογίες.
Είναι επενδύσεις που συμβάλλουν συνολικά στη μετάβαση της χώρας στην ψηφιακή εποχή, που είναι και το μεγάλο στοίχημα.
Αν αποκτήσουμε μέσα στην τρέχουσα χρονιά και την επενδυτική βαθμίδα, κάτι το οποίο εξαρτάται μόνο από το πολιτικό ρίσκο, τότε είναι βέβαιο πως στο άμεσο μέλλον θα έρθουν και πολλές άλλες επενδύσεις από θεσμικούς παίκτες της παγκόσμιας οικονομικής κοινότητας που τώρα, με βάση το καταστατικό τους, δεν μπορούν να «αγοράσουν» Ελλάδα.
Αρκεί να καταφέρουμε ως χώρα να διατηρήσουμε και να επαυξήσουμε τα κεκτημένα, με σταθερότητα και μακριά από πισωγυρίσματα και λανθασμένες επιλογές που έχουμε πληρώσει ακριβά ως οικονομία και ως πολίτες. Η πολιτική σταθερότητα είναι πλέον η μοναδική προϋπόθεση για να πάρουμε την επενδυτική βαθμίδα και να γυρίσουμε μια και καλή σελίδα στα μνημόνια, στη μιζέρια και την υπανάπτυξη. Ολα τα υπόλοιπα θα γίνουν έστω και με λάθη, καθυστερήσεις και δυσκολίες. Εστω και σε ορίζοντα μιας δεκαετίας, αλλά θα γίνουν.
Ας μη βλέπουμε επομένως το ποτήρι μισοάδειο και ας μην γκρινιάζουμε συνεχώς, ακόμα και για τα αντικειμενικά θετικά που συντελούνται, γιατί, όπως και να το κάνουμε, δεν προσφέρονται όλα τα θέματα για άκοπη και ανέξοδη αντιπολίτευση. Ειδικά οι άνθρωποι που «ξέρουν οικονομία», γιατί οι υπόλοιποι δοκιμάστηκαν το 2015.
Τάσος Καραμήτσος-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.