Οι παλιότεροι θυμούνται ασφαλώς τον Δημήτρη Κουλουριάνο, τον θυμόσοφο υπουργό των οικονομικών του ΠΑΣΟΚ στις αρχές της δεκαετίας του 80
Είχε μπει στην κυβέρνηση, προκειμένου να συμμαζέψει την κατάσταση, μετά
τον χαώδη πρώτο χρόνο. Τελικά δεν άντεξε, παραιτήθηκε και αποσύρθηκε στο
κτήμα του στην Πύλο, όπου ανάμεσα σ άλλα έβγαζε και πολύ καλό κρασί. Σε
εμάς τους δημοσιογράφους ήταν εξαιρετικά δημοφιλής και για τις ατάκες
του, συχνά εμπνευσμένες από τον αγαπημένο του ποιητή. Τον θυμήθηκα αυτές
τις ημέρες όταν προσπαθούσε να δικαιολογήσει τις προεκλογικές
υπερβολές. Όταν θέλεις να ρίξεις τη νύφη, έλεγε, της λες και μερικά
γλυκά λόγια παραπάνω.
Έτσι είναι σε ολόκληρο τον κόσμο, δεν θα μπορούσε να είμαστε η εξαίρεση. Όμως σε αυτές τις εκλογές δεν πρόκειται για μερικά γλυκόλογα παραπάνω αλλά για ξεκάθαρη υποκρισία, η οποία έχει χτυπήσει κόκκινο. Την ευθύνη την έχουν φυσικά τα κόμματα αλλά και τα μέσα ενημέρωσης. Μας ενοχλεί, υποτίθεται, ο ξύλινος λόγος των πολιτικών, μόλις όμως κάποιος ξεφύγει λίγο, τον κρεμάμε στα μανταλάκια. Γίνεται το εξιλαστήριο θύμα της πολιτικής μας ορθότητας. Το πραγματικό θύμα είμαστε εμείς οι ίδιοι: σοβαρά ζητήματα που θα πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο διαλόγου γίνονται ταμπού.
Ο πρώτος ο οποίος την πλήρωσε ήταν ο Γιώργος Κατρούγκαλος. Η θέση του μπορεί για κάποιους να είναι σωστή για άλλους λάθος, είναι ωστόσο φανερό ότι το ζήτημα των ασφαλιστικών εισφορών μπορεί και πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο προβληματισμού. Σε ένα ενιαίο ασφαλιστικό σύστημα δεν μπορεί να επικρατούν δύο μέτρα και δύο σταθμά, με τους μισθωτούς να σηκώνουν και πάλι το μεγαλύτερο βάρος. Τουλάχιστον όχι χωρίς πολύ τεκμηριωμένες εξηγήσεις. Αντ αυτών είχαμε τις κραυγές της Νέας Δημοκρατίας για την «κρυφή ατζέντα» του ΣΥΡΙΖΑ. Επικράτησε πανικός και η πρέπουσα λύση θεωρήθηκε η καρατόμηση του «ενόχου».
Ο Σύριζα πλήρωσε τη ΝΔ με το ίδιο νόμισμα. Στην προκειμένη περίπτωση θύμα ήταν ο Σπύρος Πνευματικός και η συνταγή ίδια: κατηγορήθηκε ότι αποκαλύπτει την «κρυφή ατζέντα» της ΝΔ στην υγεία. Προς άρση παρεξηγήσεων η διατύπωσή του ήταν επιεικώς ατυχής, αλίμονο αν στερούμε θεραπείες από ασθενείς επειδή είναι ακριβές. Τα περί κρυφής ατζέντας ωστόσο είναι σαχλαμάρες, το ίδιο σαχλαμάρες με τα υποτιθέμενα κρυφά σχέδια του Σύριζα για τους ελεύθερους επαγγελματίες. Και εδώ όμως επικράτησε πανικός και παρά τη συγγνώμη, θεωρήθηκε ότι μόνη λύση ήταν η καρατόμηση του «ενόχου».
Έκλεισε έτσι ένα ζήτημα το οποίο, πιο μετρημένα είναι η αλήθεια, είχε ανοίξει η Αθηνά Λινού, για την ποιότητα ζωής των ασθενών σε τελικό στάδιο. Για την απουσία ειδικευμένων ιδρυμάτων που θα τους φροντίζουν αλλά, όπως επισήμαναν κάποιοι λίγοι, και για το τεράστιο ζήτημα της ευθανασίας. Την πήρε φυσικά και αυτήν η μπάλα, κι ίσως οι επιθέσεις που δέχθηκε να την έκαναν να ξανασκεφτεί για το πώς και εκείνη αντέδρασε στις δηλώσεις του Πνευματικού. Όσο για εμάς, προσθέσαμε ένα ακόμα ταμπού στο δημόσιο διάλογο. Το οποίο έχει, ναι, και οικονομική διάσταση. Τις αχρείαστες θεραπείες που γίνονται, είτε επειδή πιέζουν οι συγγενείς των ασθενών είτε επειδή κάποιοι γιατροί και ιδιωτικές κλινικές πολύ θέλουν να φουσκώσουν τον λογαριασμό. Όχι αυτά δεν τα συζητάμε, αφήνουμε να τα λύσει η ζωή και ο νοών νοείτω.
Στα ζητήματα της άκρας υποκρισίας είναι βέβαια και το ζήτημα της μειονότητας. Δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε πιθανότατα θα είναι η τελευταία φορά που ένα κόμμα βάζει υποψήφιο ο οποίος μιλά για τουρκική μειονότητα. Το παράξενο βέβαια είναι ότι για τουρκική μειονότητα μιλούσε ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στις συνομιλίες του με τον Ετσεβίτ, το 1978 στο Μοντρέ, όπως μας έχει υπενθυμίσει ο καθηγητής Γιώργος Μαυρογορδάτος.
Παλαιότερα μάλιστα, επί Παπάγου, για τουρκική μειονότητα μιλούσε και το επίσημο ελληνικό κράτος, παρά το ότι στις διεθνείς συμφωνίες αναγνωρίζεται μόνο μουσουλμανική μειονότητα. Είναι προφανώς πρόβλημα, ο Μαυρογορδάτος το αποκαλεί «ωρολογιακή βόμβα». Είναι όμως και πρόκληση για το ελληνικό κράτος να κάνει τους μουσουλμάνους πολίτες να νιώθουν πολίτες του ελληνικού κράτους με τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις. Από τη δεκαετία του 90 έχουν γίνει μεγάλα βήματα και τα πράγματα έχουν βελτιωθεί εντυπωσιακά, όπως υποστηρίζουν όσοι ζουν στην περιοχή. Είναι γι αυτό ο ορισμός της ανευθυνότητας να το ανακινούμε μόνοι μας, μόνο και μόνο «για μια χούφτα ψήφους», όπως έγραψε ο Πάσχος Μανδραβέλης ο οποίος μας θύμισε αυτές τις αναφορές.
Το αστείο είναι ότι το ανακινούμε την ώρα που η Τουρκία δείχνει σαφή σημάδια ότι επιθυμεί μια προσωρινή έστω ύφεση. Αντίθετα από τις πρόσφατες προβλέψεις ακόμα και ορισμένων ειδικών, όχι μόνο δεν μας στέλνει πρόσφυγες για να εκμεταλλευτεί την ύπαρξη υπηρεσιακής κυβέρνησης, αλλά συμφώνησε να πάρει πίσω τους πρόσφυγες που είχαν καταφύγει σε νησίδα του Έβρου. Και βέβαια ακύρωσε την άσκηση «Θαλασσόλυκος» που διεξαγόταν ανελλιπώς επί σειρά ετών. Η ύφεση όμως δεν είναι σίγουρο ότι εξυπηρετεί τις προεκλογικές σκοπιμότητες της ΝΔ.
Εκλογές βέβαια είναι, θα περάσουν. Η υποκρισία ωστόσο πολύ φοβάμαι ότι θα μας μείνει.
Έτσι είναι σε ολόκληρο τον κόσμο, δεν θα μπορούσε να είμαστε η εξαίρεση. Όμως σε αυτές τις εκλογές δεν πρόκειται για μερικά γλυκόλογα παραπάνω αλλά για ξεκάθαρη υποκρισία, η οποία έχει χτυπήσει κόκκινο. Την ευθύνη την έχουν φυσικά τα κόμματα αλλά και τα μέσα ενημέρωσης. Μας ενοχλεί, υποτίθεται, ο ξύλινος λόγος των πολιτικών, μόλις όμως κάποιος ξεφύγει λίγο, τον κρεμάμε στα μανταλάκια. Γίνεται το εξιλαστήριο θύμα της πολιτικής μας ορθότητας. Το πραγματικό θύμα είμαστε εμείς οι ίδιοι: σοβαρά ζητήματα που θα πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο διαλόγου γίνονται ταμπού.
Ο πρώτος ο οποίος την πλήρωσε ήταν ο Γιώργος Κατρούγκαλος. Η θέση του μπορεί για κάποιους να είναι σωστή για άλλους λάθος, είναι ωστόσο φανερό ότι το ζήτημα των ασφαλιστικών εισφορών μπορεί και πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο προβληματισμού. Σε ένα ενιαίο ασφαλιστικό σύστημα δεν μπορεί να επικρατούν δύο μέτρα και δύο σταθμά, με τους μισθωτούς να σηκώνουν και πάλι το μεγαλύτερο βάρος. Τουλάχιστον όχι χωρίς πολύ τεκμηριωμένες εξηγήσεις. Αντ αυτών είχαμε τις κραυγές της Νέας Δημοκρατίας για την «κρυφή ατζέντα» του ΣΥΡΙΖΑ. Επικράτησε πανικός και η πρέπουσα λύση θεωρήθηκε η καρατόμηση του «ενόχου».
Ο Σύριζα πλήρωσε τη ΝΔ με το ίδιο νόμισμα. Στην προκειμένη περίπτωση θύμα ήταν ο Σπύρος Πνευματικός και η συνταγή ίδια: κατηγορήθηκε ότι αποκαλύπτει την «κρυφή ατζέντα» της ΝΔ στην υγεία. Προς άρση παρεξηγήσεων η διατύπωσή του ήταν επιεικώς ατυχής, αλίμονο αν στερούμε θεραπείες από ασθενείς επειδή είναι ακριβές. Τα περί κρυφής ατζέντας ωστόσο είναι σαχλαμάρες, το ίδιο σαχλαμάρες με τα υποτιθέμενα κρυφά σχέδια του Σύριζα για τους ελεύθερους επαγγελματίες. Και εδώ όμως επικράτησε πανικός και παρά τη συγγνώμη, θεωρήθηκε ότι μόνη λύση ήταν η καρατόμηση του «ενόχου».
Έκλεισε έτσι ένα ζήτημα το οποίο, πιο μετρημένα είναι η αλήθεια, είχε ανοίξει η Αθηνά Λινού, για την ποιότητα ζωής των ασθενών σε τελικό στάδιο. Για την απουσία ειδικευμένων ιδρυμάτων που θα τους φροντίζουν αλλά, όπως επισήμαναν κάποιοι λίγοι, και για το τεράστιο ζήτημα της ευθανασίας. Την πήρε φυσικά και αυτήν η μπάλα, κι ίσως οι επιθέσεις που δέχθηκε να την έκαναν να ξανασκεφτεί για το πώς και εκείνη αντέδρασε στις δηλώσεις του Πνευματικού. Όσο για εμάς, προσθέσαμε ένα ακόμα ταμπού στο δημόσιο διάλογο. Το οποίο έχει, ναι, και οικονομική διάσταση. Τις αχρείαστες θεραπείες που γίνονται, είτε επειδή πιέζουν οι συγγενείς των ασθενών είτε επειδή κάποιοι γιατροί και ιδιωτικές κλινικές πολύ θέλουν να φουσκώσουν τον λογαριασμό. Όχι αυτά δεν τα συζητάμε, αφήνουμε να τα λύσει η ζωή και ο νοών νοείτω.
Στα ζητήματα της άκρας υποκρισίας είναι βέβαια και το ζήτημα της μειονότητας. Δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε πιθανότατα θα είναι η τελευταία φορά που ένα κόμμα βάζει υποψήφιο ο οποίος μιλά για τουρκική μειονότητα. Το παράξενο βέβαια είναι ότι για τουρκική μειονότητα μιλούσε ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στις συνομιλίες του με τον Ετσεβίτ, το 1978 στο Μοντρέ, όπως μας έχει υπενθυμίσει ο καθηγητής Γιώργος Μαυρογορδάτος.
Παλαιότερα μάλιστα, επί Παπάγου, για τουρκική μειονότητα μιλούσε και το επίσημο ελληνικό κράτος, παρά το ότι στις διεθνείς συμφωνίες αναγνωρίζεται μόνο μουσουλμανική μειονότητα. Είναι προφανώς πρόβλημα, ο Μαυρογορδάτος το αποκαλεί «ωρολογιακή βόμβα». Είναι όμως και πρόκληση για το ελληνικό κράτος να κάνει τους μουσουλμάνους πολίτες να νιώθουν πολίτες του ελληνικού κράτους με τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις. Από τη δεκαετία του 90 έχουν γίνει μεγάλα βήματα και τα πράγματα έχουν βελτιωθεί εντυπωσιακά, όπως υποστηρίζουν όσοι ζουν στην περιοχή. Είναι γι αυτό ο ορισμός της ανευθυνότητας να το ανακινούμε μόνοι μας, μόνο και μόνο «για μια χούφτα ψήφους», όπως έγραψε ο Πάσχος Μανδραβέλης ο οποίος μας θύμισε αυτές τις αναφορές.
Το αστείο είναι ότι το ανακινούμε την ώρα που η Τουρκία δείχνει σαφή σημάδια ότι επιθυμεί μια προσωρινή έστω ύφεση. Αντίθετα από τις πρόσφατες προβλέψεις ακόμα και ορισμένων ειδικών, όχι μόνο δεν μας στέλνει πρόσφυγες για να εκμεταλλευτεί την ύπαρξη υπηρεσιακής κυβέρνησης, αλλά συμφώνησε να πάρει πίσω τους πρόσφυγες που είχαν καταφύγει σε νησίδα του Έβρου. Και βέβαια ακύρωσε την άσκηση «Θαλασσόλυκος» που διεξαγόταν ανελλιπώς επί σειρά ετών. Η ύφεση όμως δεν είναι σίγουρο ότι εξυπηρετεί τις προεκλογικές σκοπιμότητες της ΝΔ.
Εκλογές βέβαια είναι, θα περάσουν. Η υποκρισία ωστόσο πολύ φοβάμαι ότι θα μας μείνει.
Παντ. Καψής-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.