Προς τα πού θα γείρει το ΠΑΣΟΚ;

Απαντώ από την αρχή του άρθρου. Το σημερινό ΠΑΣΟΚ δεν έχει κανένα λόγο να γείρει είτε προς την Κεντροδεξιά, είτε προς την Αριστερά. Είναι ένα κόμμα που αναζητεί τον βηματισμό του και τις εσωκομματικές ισορροπίες, μεταξύ μιας αριστερόστροφης τάσης και μιας πιο κεντρώας - μεταρρυθμιστικής. Επαφίεται στην ικανότητα της ηγετικής του ομάδας να εκφράσει αυτή την ευρεία πολυτασικότητα, χωρίς οξύτητες και κυρίως χωρίς ρηγματώσεις.

Είναι ολοφάνερο και σε κάποιον που ελάχιστα ασχολείται με την πολιτική, πως το σημερινό ΠΑΣΟΚ του 20%, είναι για τη ναυαγισμένη ριζοσπαστική Αριστερά το σωσίβιό της. Για αυτό, μέσω της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, προσπαθούν να το εγκλωβίσουν προκαταβολικά σε λύσεις, που θα προδικάσουν μια μελλοντική συνεργασία των δύο πολιτικών χώρων, ενώ την ίδια στιγμή θα αφήσουν το ΠΑΣΟΚ ακάλυπτο πολιτικά, σε μια κεντροαριστερή κυβερνητική πρόταση για Πρόεδρο Δημοκρατίας.

Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει κανένα λόγο να αναλάβει τον ρόλο του ναυαγοσώστη. Στην πολιτική δεν χωρά ο οίκτος.

Από την άλλη μεριά και η κυβέρνηση, αν δε θέλει να αφήσει παράθυρα συνεργασίας του ΠΑΣΟΚ με τη ριζοσπαστική Αριστερά, θα πρέπει να προτείνει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας προσωπικότητα αποδεκτή και από το ΠΑΣΟΚ. Τέτοιες προσωπικότητες υπάρχουν, με κύρος, γνώσεις και με διεθνές status. Ονόματα ποτέ δε λέμε.

Αλλά πέραν της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, η Νέα Δημοκρατία θα πρέπει να

βγει από την πολιτική της απομόνωση σε επίπεδο κορυφής. Εδώ και τουλάχιστον τρία χρόνια, δεν έχει διαύλους σταθερής επικοινωνίας με κανένα κόμμα. Σήμερα της δίνεται μια ευκαιρία να αρχίσει να συνομιλεί σε σταθερή βάση με το ΠΑΣΟΚ, που όπως όλα δείχνουν θα είναι ο απαραίτητος εταίρος της, τόσο στην ψήφιση μερικών κρίσιμων νομοσχεδίων, όπως και στην αναθεώρηση του Συντάγματος. Μια διαδικασία που, αν γίνει με τρόπο μελετημένο και σοβαρό, μπορεί να αποτελέσει τομή στη μεταπολιτευτική περίοδο, όπως η αναθεώρηση του 1986 και του 2020.

Συνεπώς, σήμερα, το ΠΑΣΟΚ είναι μια πολύφερνη νύφη. Τείνει να μετασχηματιστεί σε ένα κόμμα εξουσίας και αυτό δεν μπορεί να το αγνοήσει η κυβέρνηση. Από την άλλη πλευρά, ένα κόμμα εξουσίας οφείλει να αρθρώνει έναν λόγο αξιόπιστο, που να μην κινείται στην αδιέξοδη περιοχή του «όχι σε όλα».

Η δομική αντιπολίτευση δεν είναι μια στείρα αντιπολίτευση. Οι συγκεκριμένες προτάσεις, μακριά από αφορισμούς και λαϊκισμούς, αποτελούν ένα εφαλτήριο για τη διακυβέρνηση του τόπου. Ο κόσμος δεν πείθεται με τα «όχι», αλλά με τις θέσεις που συνθέτουν ένα ολοκληρωμένο κυβερνητικό «αφήγημα». Διότι, με τους υπάρχοντες συσχετισμούς δυνάμεων το ΠΑΣΟΚ είναι κυβέρνηση εν αναμονή.

Από το σημείο, αυτό να το επισημαίνουμε κάποιοι σχολιαστές, μέχρι του σημείου αυτό να το συνειδητοποιήσουν οι πολίτες, η απόσταση είναι μεγάλη, με πολλά εμπόδια. Και μια παρατεταμένη αναμονή στον προθάλαμο της εξουσίας, μπορεί τελικά να ακυρώσει την πορεία προς την εξουσία. Γιατί και ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αποδειχθεί, από τα πράγματα, πως είναι ένας σκληρός παίκτης, τον οποίον, όποιος τον υποτίμησε, τελικά έχασε.

 Σ. Μουμτζής-liberal.gr