Ελπίδα

 

Ξενέρωτοι άνθρωποι. Ενώ φτιάχνει ολόκληρο πράγμα ο Τσίπρας κι ενώ αναμένεται να επελάσει το κόμμα Σαμαρά, στον υπόλοιπο πλανήτη ασχολούνται με τη Γάζα.

Θα μου πείτε βεβαίως πως ούτε εδώ το κόμμα Τσίπρα κόβει πολλά εισιτήρια και για το κόμμα Σαμαρά είμαστε στο «περίμενε να δούμε».

Κουβεντιάζουμε λοιπόν τώρα γιατί ο Σαμαράς δεν πήγε στην παρουσίαση κάποιου βιβλίου για την Τεχνητή Νοημοσύνη όπου πήγαν ο Μητσοτάκης και ο Καραμανλής.

Προφανώς δεν ήθελε ή είχε κάτι άλλο να κάνει. Ισως δεν γούσταρε ούτε να αντικρίσει όλους εκείνους που όταν τον έδιωξε από τη ΝΔ ο Μητσοτάκης δεν είπαν κουβέντα παρ’ όλο που δεν είχαν λόγο να πουν το παραμικρό.

Και κυρίως δεν γουστάρει να βλέπει τον Μητσοτάκη, αυτό το έχουμε καταλάβει εδώ και καιρό.

Ωραίο θέμα, λοιπόν. Αλλά μάλλον περιορισμένου ενδιαφέροντος.

Τι να κάνεις όμως; Κάπως πρέπει να συντηρήσεις ένα ακροατήριο που κάθε φορά ελπίζει πως κάτι θα συμβεί και θα έλθουν τα πάνω κάτω.

Για ποιον λόγο ελπίζει; Δεν το ξέρω. Αλλά ο καθένας μπορεί να έχει τους λόγους του.

Συμμερίζομαι φυσικά την ελπίδα. Άλλωστε είναι λάθος να νομίζουμε ότι η

ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Τελευταίος πεθαίνει εκείνος που ήλπιζε και δεν του βγήκαν οι μαντεψιές.

Σε τελευταία ανάλυση λοιπόν μου φαίνεται υγιέστερο να παρακολουθούμε όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία και τη Γάζα που αφορούν τον πλανήτη, παρά να ασχολούμαστε με τα νάζια, τις αντιπαλότητες και τις πικρίες ενός μικρόκοσμου που δεν γεμίζει ούτε λεωφορείο.

Κι αυτό νομίζω είναι το βασικό πρόβλημα. Όχι η αποδυνάμωση της κυβέρνησης ή η έλλειψη αντιπολίτευσης ή η απουσία αξιόπιστου αντίλογου στο πλαίσιο της λογικής και της σοβαρότητας ή ίσως η ανάγκη νέων κομμάτων.

Αλλά ο επαρχιωτισμός μιας πολιτικής τάξης. Σε έναν κόσμο που τρέχει κι αλλάζει συθέμελα, ασχολείται με τη χειραψία του Μητσοτάκη ή τις ταξιδιωτικές φιλοδοξίες του Τσίπρα.

Τελικά (και μη με επιπλήξετε…) πιο καλαμπούρι έχουν οι «φλοτίλες» που έψαχναν ενάμιση μήνα να βρουν το Ισραήλ παρά οι μυημένοι που ερευνούν γιατί κάνει μούτρα ο Σαμαράς.

Και τους μεν και τους δε άλλωστε συντηρεί η ελπίδα.

Μόνο που οι «φλοτίλες» ήλπιζαν σε κάτι που ούτε έχουν καταλάβει γιατί συμβαίνει, ούτε τους ρώτησε κανείς τι να γίνει, ούτε υπάρχει περίπτωση να λυθεί με τη βοήθειά τους.

Ενώ οι ενήμεροι σε κοιτούν με νόημα και σου ψιθυρίζουν «τον Φεβρουάριο θα κάνει το κόμμα ο Τσίπρας».

Μέσα στις Απόκριες.

Γ. Πρετεντέρης-ΤΟ ΒΗΜΑ