Ζόρια

 

Βλέπεις στη Γάζα τα καραβάνια όσων πασχίζουν με κάθε μέσο να γυρίσουν σε σπίτια που μάλλον δεν υπάρχουν πια και σε ζωές που δεν ξέρω αν ξαναφτιάχνονται.

Και ματώνει η καρδιά σου.

Από την άλλη, ακούς τις μεμψιμοιρίες όσων κόπτονταν υποτίθεται για την ειρήνη αλλά τώρα ξινίζουν τα μούτρα τους όταν βλέπουν αυτό να συμβαίνει.

Αναρωτιέσαι τι ήθελαν τελικά. Να τελειώσει ο πόλεμος ή να ηττηθεί το «κράτος τρομοκράτης»;

Διότι υπάρχουν πλέον καλές πιθανότητες να τερματιστεί ο πόλεμος. Όλοι το ευχόμαστε και δεν καταλαβαίνω τα μούτρα.

Αλλά το Ισραήλ νίκησε. Και δεν θα βάλουμε τα κλάματα, το αντίθετο.

Αν ισχύει όμως η απορία των ενδιαφερομένων τότε από την αρχή δεν είχαμε να κάνουμε με «ειρηνιστές», ούτε με «ανθρωπιστές», ούτε με «δικαιωματιστές», ούτε με «ακτιβιστές» κάποιου είδους.

Είχαμε απλώς να κάνουμε με τελεμέδες που χρησιμοποιούσαν το «φριπαλεστάιν» για πολιτική φιγούρα και για να εκδικηθούν τη Δύση και το Ισραήλ.

Δυστυχώς γι’ αυτούς, έχασαν!

Κι αν αναρωτιούνται τώρα γιατί ο Νετανιάχου μάζεψε όλο το χαρτί είναι επειδή εφάρμοσε μια παλιά

συμβουλή που χρησιμοποιούν στην Αμερική.

«Όταν ο δρόμος γίνεται ζόρικος, τότε το ζοριλίκι είναι ο δρόμος». Όταν δηλαδή στην πέφτουν, την πέφτεις. Δεν οργανώνεις ανθρωπιστικές αποστολές.

Όσο για το «παλαιστινιακό κράτος», καμία αντίρρηση. Μόνο που εγώ δεν βλέπω σήμερα τους Παλαιστίνιους έτοιμους να φτιάξουν κράτος.

Μακάρι να μπει τάξη στο μαγαζί τους, να ταϊστούν οι πεινασμένοι, να σταθούν στα πόδια τους οι επιζώντες, να καθαριστούν τα χαλάσματα, να μην ξανακούσουμε για τη Χαμάς και φυσικά τότε να φτιάξουν οι άνθρωποι ήσυχα κι ειρηνικά όσα κράτη θέλουν.

Αλλά ήλθε νομίζω η ώρα να αποκαταστήσουμε την πλήρη αλήθεια. Ούτε Τραμπ, ούτε Νετανιάχου, ούτε κουραφέξαλα. Ο δρόμος της ειρήνης δεν θα είχε ανοίξει αν δεν είχαν δράσει με τον αποφασιστικό τρόπο που έδρασαν οι αγωνιστές της «φλοτίλας».

Δεν εννοώ εκείνους που τους πήραν με τις παντόφλες στην Αίγυπτο αλλά τους άλλους που έπλεαν ενάμιση μήνα στη Μεσόγειο πριν αντικρίσουν γη.

Η κρίσιμη στιγμή ήταν όταν τους μάζεψαν οι Ισραηλινοί.

Μόλις βρέθηκαν αντιμέτωποι με το θεληματικό βλέμμα του διασώστη Ιάσονα και την αγέρωχη στάση της «βουλεύτριας» Πέτης Πέρκα, μόλις άκουσαν την τσιρίδα της Γκρέτα Τούνμπεργκ, κατάλαβαν ότι τα καλαμπούρια τελείωσαν.

–  Παιδιά, να τα μαζεύουμε. Ηλθαν οι ζόρικοι, παραδέχτηκε κι ο Νετανιάχου στο Συμβούλιο Ασφαλείας.

Μελαγχολικά έκλεισε την «Εφημερίδα των Συντακτών» που ήταν ανοιχτή μπροστά του. Και ψιθύρισε.

–  Από αύριο μόνο «Εστία».

Γ. Πρετεντέρης-ΤΑ ΝΕΑ