Τα σενάρια δίνουν και παίρνουν
Για παράδειγμα το όνομα «Αλέξης Τσίπρας» διασχίζει το σύμπαν αυτών των
εκπομπών. Εξ όσων θυμάμαι, τέτοια δωρεάν διαφημιστική καμπάνια ούτε ο
μακαρίτης μεγιστοτεράστιος Ανδρέας Παπανδρέου είχε εξασφαλίσει. Έπρεπε να «προσγειωθεί» ανώμαλα σε νοσοκομειακή περίθαλψη στο Λονδίνο για να
μνημονεύεται το όνομά του με τέτοια πρωτοφανή συχνότητα. Ο επικείμενος
θάνατος μαζί με το «σκάνδαλο Κοσκωτά» τον εκτόξευσαν στα ύψη της
καθημερινής δημοσιότητας.
Μαζί με τον επερχόμενο «σωτήρα» Αλέξη Τσίπρα και ο Αντώνης Σαμαράς. Αλλωστε ο Σαμαράς έφερε τον Τσίπρα. Με εκείνο το αλησμόνητο και καταστροφικό «θα σκίσω το μνημόνιο». Και φυσικά ο Τσίπρας έφερε ξανά στην κυβερνητική εξουσία τη γαλάζια παράταξη. Το ’να χέρι νίβει τ’ άλλο.
Αλλά και η Μαρία Καρυστιανού. Ποιος ξέρει, ίσως στο προσεχές μέλλον να εμφανιστεί και άλλο όνομα. Η Ελλάδα είναι μικρή, όμως οι υποψήφιοι αρχηγοί πολλοί. Μα πάρα πολλοί.
Αυτή η ονοματολογία συνοδεύεται με την επίσης πασίγνωστη «ανησυχία»: Αραγε πότε θα εμφανιστούν; Αραγε πότε θα ανακοινώσουν τη μαρκίζα των κομμάτων τους; Αραγε ποια τα στελέχη τους; Αραγε ο Σαμαράς πόσα ποσοστά θα ροκανίσει από τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου; Και άραγε τι θα απογίνουν οι Συριζαίοι και τα άλλα συντρόφια της Νέας Αριστεράς; Θα μείνουν στο ράφι σαν ανύπαντρες μεγαλοκοπέλες της «παρθενορραφής»; Ή ο Τσίπρας θα τους στεγάσει στο νέο κόμμα του «δημοκρατικού καπιταλισμού»;
Και η Καρυστιανού που παριστάνει την Πυθία; Καλά, κυρία μου, κι άλλοι έχουν χάσει με τον ίδιο τρόπο και μάλιστα χειρότερα τα παιδιά τους. Αλλά από το μυαλό τους δεν πέρασε η
Μαζί με τον επερχόμενο «σωτήρα» Αλέξη Τσίπρα και ο Αντώνης Σαμαράς. Αλλωστε ο Σαμαράς έφερε τον Τσίπρα. Με εκείνο το αλησμόνητο και καταστροφικό «θα σκίσω το μνημόνιο». Και φυσικά ο Τσίπρας έφερε ξανά στην κυβερνητική εξουσία τη γαλάζια παράταξη. Το ’να χέρι νίβει τ’ άλλο.
Αλλά και η Μαρία Καρυστιανού. Ποιος ξέρει, ίσως στο προσεχές μέλλον να εμφανιστεί και άλλο όνομα. Η Ελλάδα είναι μικρή, όμως οι υποψήφιοι αρχηγοί πολλοί. Μα πάρα πολλοί.
Αυτή η ονοματολογία συνοδεύεται με την επίσης πασίγνωστη «ανησυχία»: Αραγε πότε θα εμφανιστούν; Αραγε πότε θα ανακοινώσουν τη μαρκίζα των κομμάτων τους; Αραγε ποια τα στελέχη τους; Αραγε ο Σαμαράς πόσα ποσοστά θα ροκανίσει από τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου; Και άραγε τι θα απογίνουν οι Συριζαίοι και τα άλλα συντρόφια της Νέας Αριστεράς; Θα μείνουν στο ράφι σαν ανύπαντρες μεγαλοκοπέλες της «παρθενορραφής»; Ή ο Τσίπρας θα τους στεγάσει στο νέο κόμμα του «δημοκρατικού καπιταλισμού»;
Και η Καρυστιανού που παριστάνει την Πυθία; Καλά, κυρία μου, κι άλλοι έχουν χάσει με τον ίδιο τρόπο και μάλιστα χειρότερα τα παιδιά τους. Αλλά από το μυαλό τους δεν πέρασε η
