Τα λάθη δεν είναι ποτέ ευχάριστα, όταν έχουν συνέπειες - και στην πολιτική έχουν πάντα συνέπειες. Κοιτάζοντας το σημερινό τοπίο της πολιτικής, καθώς πορευόμαστε προς τις εκλογές, μπορούμε να διακρίνουμε στη στρατηγική των κομμάτων της Δεξιάς δύο ήδη λαθών: τα ολέθρια, των οποίων οι συνέπειες κατά κανόνα αποβαίνουν μοιραίες· και τα άλλα, τα οποία μπορεί μεν να είναι εξίσου σοβαρά, αλλά υπάρχει η δυνατότητα να ελεγχθούν οι συνέπειές τους.
Η περίπτωση του ολέθριου λάθους είναι του προέδρου Καρατζαφέρη, ο οποίος, έπειτα από τόσες επιτυχημένες κυβιστήσεις, έκανε και τη μοιραία με την οποία έσπασε τον σβέρκο του. Ο τραγικός πρόεδρος του ΛΑΟΣ επί δύο χρόνια ακολουθούσε τη στρατηγική της λεγόμενης «πολυκατοικίας», η οποία αργά ή γρήγορα θα οδηγούσε σε ένα είδος όσμωσης με τη Ν.Δ. του Αντ. Σαμαρά. Ηταν στρατηγική με σαφή στόχο, αλλά επικίνδυνη, καθώς προϋπέθετε την αντοχή στις απώλειες που θα επέφερε η πορεία προς τον στόχο και, επίσης, δεν μπορούσε να προβλέπει οδό επιστροφής στις θέσεις του χοντροκομμένου λαϊκισμού από τις οποίες είχε ξεκινήσει. Μιλώντας μεταφορικώς, ο ΛΑΟΣ, υπερψηφίζοντας το πρώτο Μνημόνιο, ανατίναξε τις
Η περίπτωση του ολέθριου λάθους είναι του προέδρου Καρατζαφέρη, ο οποίος, έπειτα από τόσες επιτυχημένες κυβιστήσεις, έκανε και τη μοιραία με την οποία έσπασε τον σβέρκο του. Ο τραγικός πρόεδρος του ΛΑΟΣ επί δύο χρόνια ακολουθούσε τη στρατηγική της λεγόμενης «πολυκατοικίας», η οποία αργά ή γρήγορα θα οδηγούσε σε ένα είδος όσμωσης με τη Ν.Δ. του Αντ. Σαμαρά. Ηταν στρατηγική με σαφή στόχο, αλλά επικίνδυνη, καθώς προϋπέθετε την αντοχή στις απώλειες που θα επέφερε η πορεία προς τον στόχο και, επίσης, δεν μπορούσε να προβλέπει οδό επιστροφής στις θέσεις του χοντροκομμένου λαϊκισμού από τις οποίες είχε ξεκινήσει. Μιλώντας μεταφορικώς, ο ΛΑΟΣ, υπερψηφίζοντας το πρώτο Μνημόνιο, ανατίναξε τις