Η ΝΔ θα ...αρέσει όταν αλλάξει

Δεν ξέρω αν το έχουν σκεφτεί στο ΠΑΣΟΚ, αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να εκφράσουν δημόσια τις ευχαριστίες τους προς τη Νέα Δημοκρατία για όσα προς όφελός τους έκανε τα προηγούμενα χρόνια και εξακολουθεί να κάνει και σήμερα. Και ιδιαίτερα το δεύτερο. Ομολογώ ότι προσωπικά δεν θυμάμαι προηγούμενο ηττημένου κόμματος που να πασχίζει τόσο πολύ να θυμίζει στο εκλογικό σώμα ότι δικαίως το «μαύρισε».

 

Κάποια στιγμή, στο ξεκίνημα της δεκαετίας του ‘90, η Μελίνα είχε πει στον Α. Παπανδρέου, θέλοντας να εξηγήσει την πτωτική τάση του ΠΑΣΟΚ: «Δεν αρέσουμε πια». Γι’ αυτό και κάθε φορά που βλέπω κάποιο από τα γνωστά και, λίγο ή πολύ, εμβληματικά πρόσωπα της προηγούμενης διακυβέρνησης να συγχαίρουν εαυτούς και αλλήλους για όσα έπραξαν, εύλογα, νομίζω, αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να μην αντιλαμβάνονται ότι η συμπεριφορά τους μόνο ως θράσος εκλαμβάνεται.
Δεν έχω τίποτε το προσωπικό με τον Παναγιωτόπουλο, τον Χατζηδάκη, τον Μαρκόπουλο, τον Μεϊμαράκη, τον Παπαθανασίου, τον Παυλόπουλο ή και άλλους. Ορισμένους μάλιστα τους θεωρώ και ευφυείς. Γι’ αυτό και δυσκολεύομαι να καταλάβω πώς είναι δυνατόν να πιστεύουν ότι παπαγαλίζοντας τα γνωστά πια προεκλογικά ψεύδη είναι δυνατόν να προκαλέσουν την προσοχή του τηλεοπτικού κοινού και, πολύ περισσότερο, τη συμπάθειά του.
Μοιραία, λοιπόν, δυσκολεύομαι να καταλάβω και τον Σαμαρά. Αν πιστεύει ότι πολιτικοί που είναι ταυτισμένοι στη συνείδηση της κοινής γνώμης με συγκεκριμένες και καταδικασμένες πολιτικές και συμπεριφορές είναι δυνατόν να σηματοδοτήσουν το αύριο της συντηρητικής παράταξης, τότε θα έχει χάσει το παιχνίδι από τα αποδυτήρια. Ένα «νέο» κόμμα χρειάζεται και νέο λόγο αλλά και νέα πρόσωπα.
Το παράδειγμα του ΠΑΣΟΚ και του Γ. Παπανδρέου είναι αποκαλυπτικό και δεν θα έβλαπτε τον νέο αρχηγό της ΝΔ αν το λάμβανε υπόψη του. Τα πράγματα για τον σημερινό πρωθυπουργό και το κόμμα του άρχισαν να βελτιώνονται, πρώτον, όταν παραμερίστηκαν κάποια πρόσωπα του ενοχοποιημένου «παλαιού» ΠΑΣΟΚ, δεύτερον, όταν επιδιώχθηκε και βρέθηκε ένας νέος πολιτικός λόγος και, τρίτον, όταν το επικοινωνιακό βάρος της νέας προσπάθειας ανέλαβαν δύο νέα πρόσωπα, ο Ραγκούσης και ο Παπακωνσταντίνου.

Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος-Έθνος