Έτσι θα κερδίσει η αριστερά;

Καθώς πλησιάζουμε στις “ημέρες της κρίσης” - του τρίτου και μεγαλύτερου πακέτου δανεισμού του ελληνικού δημοσίου μέσα στο 2010 - η σύγχυση μεγαλώνει και μαζί μεγαλώνουν οι ευθύνες όλων. Ευθύνες για την αναζήτηση διεξόδου από την περίπλοκη κρίση, που αφορούν και τις δυνάμεις της αριστεράς. Αυτή τη στιγμή η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει τίποτα στα χέρια της εκτός από τον λογαριασμό των 20 δισ. για τα ομόλογα που λήγουν Απρίλιο και Μάιο. Ο αναγκαστικός δανεισμός έρχεται με υπέρογκα επιτόκια, ίσως και υψηλότερα από το 6,25%. Η υποχρέωση της στήριξης της ελληνικής κυβέρνησης από τις χώρες της Ευρωζώνης διχάζει, δεν ενώνει, όπως πολλοί περίμεναν. Υπάρχει αμφιβολία ότι μπήκαμε σε μια εντελώς διαφορετική κατάσταση από την προεκλογική και την πρώτη μετεκλογική; Τα κυβερνητικά σχέδια διαχείρισης της έκτακτης κατάστασης καταρρέουν το ένα μετά το άλλο, αφενός γιατί τα συμφωνηθέντα δεν τηρούνται κυρίως από τη ηερμανική κυβέρνηση και αφετέρου γιατί το ελληνικό δημόσιο δεν έχει πού να πατήσει.

ΤΟ “ΠΑΛΙΟ ΝΤΙΛ” του πελατειακού κράτους μας έχει βουλιάξει, δεν είναι βιώσιμο. Εκείνοι το ξέρουν, εμείς πότε θα δεχθούμε τις συνέπειες; Το πελατειακό κράτος έπρεπε να εξυπηρετεί συγχρόνως ξένους πιστωτές, εγχώριους ενδιάμεσους, κάποια βελτίωση του βιοτικού επιπέδου (χωρίς να δίνει τη μάχη της παραγωγής), την κερδοφορία των κεφαλαίων, τη διαχείριση των ανισοτήτων με τα ευρω-πακέτα στήριξης, την προσδοκία καλύτερης ζωής. Και κατέληξε στην υπέρογκη χρέωση, στην κατανάλωση-σπατάλη με χαμηλή αποταμίευση, τη διαφθορά και την παραοικονομία, τη χρηματοδότηση της κερδοφορίας των χρηματιστηριακών κεφαλαίων και των κερδοσκόπων, τη διεύρυνση των ανισοτήτων, τη γενικευμένη κοινωνική ανασφάλεια.

Η ΚΡΙΣΗ, που απλώνεται και βαθαίνει, σίγουρα θα προκαλέσει αναδιάταξη των πολιτικών και κοινωνικών συσχετισμών. Προς τα πού; Δε γνωρίζουμε τώρα. Θάταν βάσιμο πάντως οι αριστεροί πολίτες να ανησυχούν. Γιατί μπορούμε να δούμε καθαρά τη δυσκολία των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων της αριστεράς : Η επικράτηση δογματικών και αριστερίστικων απόψεων εμποδίζει τη συσπείρωση και την κοινή δράση, δεν δίνει πραγματικούς στόχους μάχης στις συγκεκριμένες συνθήκες. Όταν στην ημερήσια διάταξη είναι η κρίση - θάπρεπε να μην την αμφισβητούν ως “στημένη” ούτε να αυτοπεριορίζονται στις δραματικές περιγραφές αλλά να προτάσσουν το περιεχόμενο και τις διαδικασίες μιάς αριστερής διεξόδου, με ευρύτερες συνεργασίες.

ΤΟ ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΟ κράτος καταρρέει, όμως χρειαζόμαστε το κράτος μας. Άρα, ριζική μεταρρύθμιση “αντι-πελατειακή” - αντί των εξυπηρετήσεων, κράτος φορέας του δημοσίου συμφέροντος, συντονιστής της συλλογικής προσπάθειας. Αυτό πρέπει να σημαίνει στις συγκεκριμένες συνθήκες γενικό, καθολικό φορολογικό σύστημα χωρίς εξαιρέσεις - για τα κεφάλαια και τους ημέτερους - και χωρίς ανοχές στην παραοικονομία, καταπολέμηση της σπατάλης, έλεγχος στις δαπάνες μία -μία. Αλλά δε μπορεί να σημαίνει κύμα κρατικοποιήσεων, κερδοφόρων τραπεζών μάλιστα (όπως ζητά ο ΣΥΡΙΖΑ), όταν ό,τι δημόσιο χρήμα εξοικονομηθεί δεν δικαιούμαστε να το δίνουμε σε εγχώριους και ξένους μετόχους, αλλά το θέλουμε για τους μισθούς, τις κοινωνικές πολιτικές και τις έρμες τις επενδύσεις. Πρόκειται για ένα αποπροσανατολιστικό σύνθημα, αίτημα αντίθετο με τα λαϊκά συμφέροντα σήμερα, αποτέλεσμα πολιτικής σύγχυσης

Η ΚΡΙΣΗ της νεοφιλελεύθερης Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορεί να λυθεί δημοκρατικά με περισσότερη Ένωση, όχι λιγότερη. Η συσπείρωση δυνάμεων, το κοινό ευρωπαϊκό μέτωπο για τον έλεγχο της κερδοσκοπίας που διαβρώνει την ισχύ των κρατών και επομένως των δημοκρατικών θεσμών.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να παίξει με την έξοδο από το ευρώ. Οι απόψεις και πολιτικές που επιδιώκουν την έξοδο της χώρας από την Ε. Ε, που επενδύουν στην αποχώρηση από το ευρώ στηρίζουν - αυτή είναι η σκληρή αλήθεια - το σχέδιο της πιο μεγάλης υποβάθμισης του βιοτικού επιπέδου και ειδικότερα της αμοιβής της εργασίας. Ας μην κρύβουν από τον λαό ότι πίσω από τα μεγάλα λόγια έρχεται η πιο δραματική υποτίμηση, ακριβώς τη στιγμή της εξόδου από το ευρώ. Γι' αυτό προτείνεται η έξοδος και όχι για να ... τιμωρήσουμε τη Μέρκελ - που παρά τα μεγάλα λόγια κατά των ελλειμμάτων οδηγεί τη Γερμανία σε έλλειμμα 5,5% φέτος !

ΕΤΣΙ ΕΚΠΛΗΣΣΕΙ η παραμονή τόσων δυνάμεων της αριστεράς όχι μόνο του ΚΚΕ, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ - επομένως και ισχυρών δυνάμεων του ΣΥΝ - στην αντι-ευρωπαική ρητορεία του διπολικού κόσμου. Ποια θα είναι η προοπτική της Ελλάδας, και όχι μόνον της χώρας μας, έξω από την Ε.Ε.; Υπάρχει κάποιο όφελος κοινωνικό, κρατικό για να συμπλέουμε με τους ακραίους Γερμανούς συντηρητικούς που θέλουν να βάλουν μπρος τους μηχανισμούς αποπομπής;
Του Κώστα Κάρη-Αυγή