Ο κόσμος χάνεται...

Αυτό που συμβαίνει σήμερα στη χώρα μπορεί να κωδικοποιηθεί με μια λαϊκή παροιμία: «Εδώ ο κόσμος χάνεται και το μουνί χτενίζεται».

Ενώ βρισκόμαστε σε οικονομική κατάρρευση, ενώ περικόπτονται με άγριο τρόπο κεκτημένα δικαιώματα που κερδήθηκαν από σκληρούς και αιματηρούς αγώνες, ενώ ολοένα και περισσότερες αριθμητικά κοινωνικές ομάδες οδηγούνται κάτω από τα όρια της φτώχειας και της ανέχειας, ενώ τρεις άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους, ενώ χιλιάδες άλλοι βρίσκονται σχεδόν καθημερινά στους δρόμους, τα κόμματα εξουσίας (που κατά τεκμήριο έχουν ψηφιστεί από την πλειονότητα των πολιτών) ταλανίζονται από εσωτερικά προβλήματα διαγραφών. Τα οποία είναι ψέματα ότι συνδέονται με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο που αφορά την κύρωση των μέτρων. Συνδέονται με προσωπικές φιλοδοξίες, αρχηγικές και απολυταρχικές συμπεριφορές, αγωνίες για επαγγελματικές πολιτικές καριέρες, σχέδια για νέα πολιτικά σχήματα κ.ο.κ. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο απλώς ήταν το πρόσχημα. Ενα καλό πρόσχημα σίγουρα, αλλά πρόσχημα. Η Ντόρα Μπακογιάννη επέλεξε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή ως καταλληλότερη για να επιβεβαιώσει το χάσμα που έχει με τον Α. Σαμαρά. Ο τελευταίος βρήκε μια καλή αφορμή για να τη διαγράψει. Αν δεν το έκανε χθες, θα το έκανε αύριο ή σε λίγες εβδομάδες. Σε ό,τι αφορά τους τρεις του ΠΑΣΟΚ, εκεί τα πράγματα είναι ακόμα πιο ανάλαφρα. Προσπαθούν να επενδύσουν το πολιτικό τους μέλλον, θέλοντας να δώσουν την εντύπωση πιο αριστερών από τους συναδέλφους τους βουλευτών. Αστεία πράγματα. Η ουσία είναι πως ένα σημαντικό μέρος του πολιτικού προσωπικού επιβεβαιώνει την αρνητική εικόνα που έχει η κοινωνία για τους πολιτικούς... 
Γ.Παντελάκης-Ελευθεροτυπία