Πολιτικός αφανισμός

Η εκδίκηση είναι πιάτο που τρώγεται κρύο; Όχι πάντα. Π.χ. την περασμένη Πέμπτη στη Βουλή. «Πού βρίσκεται ο Καραμανλής, πού τον κρύβετε;», ρώτησε ο Γιώργος Παπανδρέου τους βουλευτές της Ν.Δ. Το πιάτο άχνιζε. Κανείς από τα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν απάντησε. Όχι γιατί τους τρόμαξε το ύφος του Πρωθυπουργού. Περισσότερο τους τρομάζει το ύφος του πρώην αρχηγού τους. Για την ακρίβεια, η σιωπή του. Γιατί δεν μιλάει ο Καραμανλής; Άρχισε σαν ερώτημα, τώρα εξελίσσεται σε μυστήριο. Γιατί δεν πήρε τον λόγο στη Βουλή; Τι τον εμπόδισε να οριοθετήσει την ευθύνη του αυτοπροσώπως; Σε τελευταία ανάλυση ο ίδιος είχε ζητήσει απ΄ τους ψηφοφόρους να του επιτρέψουν να διορθώσει την πολιτική του. Και αν τους είχε πείσει θα ήταν ο ίδιος σήμερα που θα ακολουθούσε την πολιτική που... καταψηφίζει ο διάδοχός του!

Ο πρώην πρωθυπουργός πνίγηκε πριν από 20 μήνες σε μια συνέντευξη Τύπου στη Θεσσαλονίκη. Σήμερα παρακολουθεί από μακριά τον πολιτικό αφανισμό του. Πρακτικά προσυπογράφει το διαζύγιό του με όσους του αναγνώριζαν καλές προθέσεις- ακόμη και αν δεν τον ψήφιζαν. Σε όσους τον ερωτούν αφήνει να εννοηθεί ότι δεν θα είχε νόημα να μιλήσει αυτήν τη στιγμή- δεν υπάρχει ακροατήριο. Σηκώνει τον σταυρό του μαρτυρίου του και θα μιλήσει όταν θα υπάρχει κάποιος να τον ακούσει. Λογικό. Μόνο που όσο καθυστερεί θα πρέπει να εξηγήσει όλο και περισσότερα.

Π.χ. γιατί κάλυψε υποθέσεις που δεν καλύπτονταν με τίποτε και υπουργούς που άφηναν ακάλυπτο τον ίδιο; Γιατί επέτρεψε να τον παρασύρουν τα βαρίδια της Ν.Δ. στον βυθό του βάλτου; Γιατί δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει ούτε τον Παυλίδη; Γιατί έφτασε η κυβέρνησή του στο σημείο να μην μπορεί να κλείσει προϋπολογισμό; Κυκλοφορούν αμέτρητες θεωρίες. Αξία όμως έχει η δική του.

Ως πολιτικός ο Καραμανλής υπήρξε ακέραιος. Ως πρόσωπο εξουσίας έκανε όσους έρχονταν σε επαφή μαζί του να αισθάνονται άνετα. Αλλά ως πρωθυπουργό τον κατάπιε η αίσθηση παντοδυναμίας που είχε. Τελικά τι ήταν στον δημόσιο βίο; Ενας απρόθυμος πρίγκιπας που στέφθηκε βασιλιάς; Ή ένας βασιλιάς που βαρέθηκε το στέμμα; Η ιστορία προς το παρόν γράφει ότι κέρδισε δυο φορές εκλογές, αλλά τώρα προσπαθεί να περάσει απαρατήρητος. Είχε δίκιο η Σιμόν ντε Μποβουάρ: «Κάποτε ανακαλύπτεις ότι κάθε νίκη γίνεται ήττα». 
Γ.Λακόπουλος-ΤΑ ΝΕΑ