Ο Γιάννης χθες παρασύρθηκε από ΙΧ αυτοκίνητο με Βούλγαρο οδηγό ο οποίος διαμένει στο Βαθύκοιλο και έχει ήδη συλληφθεί.
Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι ο οδηγός τον εγκατέλειψε αιμόφυρτο και προσπάθησε να κρύψει τα ίχνη του.
Ένας άδικος θάνατος.
Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011
Γιατί;
Ο Γιάννης χθες παρασύρθηκε από ΙΧ αυτοκίνητο με Βούλγαρο οδηγό ο οποίος διαμένει στο Βαθύκοιλο και έχει ήδη συλληφθεί.
Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι ο οδηγός τον εγκατέλειψε αιμόφυρτο και προσπάθησε να κρύψει τα ίχνη του.
Ένας άδικος θάνατος.
4 σχόλια:
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
«Γιάννη μου, το μαντήλι σου, τι το ’χεις λερωμένο,
ΑπάντησηΔιαγραφήβρε Γιαννάκη μου, βρε παλικαράκι μου;
Το λέρωσε η ξενιτιά, τα έρημα τα ξένα,
βρε Γιαννάκη μου, βρε παλικαράκι μου.
Πέντε ποτάμια το ’πλυναν και βάψαν και τα πέντε,
βρε Γιαννάκη μου, βρε παλικαράκι μου».
Γιάννη καλο ταξίδι και κουράγιο στη Μαριάννα !και ένα μεγάλο Ευχαριστώ στο Βαγγέλη Γκλεζο για τη σύλληψη του δολοφόνου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβασα για τον τραγικό θάνατο του φίλου μας ΓΙΑΝΝΗ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟμολογώ πως κεραυνοβολήθηκα.
Αδύνατο ακόμα να το πιστέψω, δεν είναι αλήθεια. Δεν... δεν... δεν...
Επικοινωνούσα συνεχώς μαζί του, μια φορά στις 15 ημέρες μπορώ να πω.
Την τελευταία φορά ήταν στις 07.01.2011, του Αγίου Ιωάννου, στη γιορτή του...
ΧΑΣΑΜΕ ΤΟΝ ΠΙΟ ΓΛΥΚΟ ΜΑΣ ΦΙΛΟ
Κώστας Κωστόπουλος, Ελβετία.
(Αναμετάδοση, κατόπιν αδείας του).
Ένας άριστος οδηγός, που αλώνισε τις εθνικές οδούς, για να 'χει τέτοιο τέλος. Πρώτα με τον περίφημο "Καρνάβαλο", μετά το "man"... νταλίκες κ.ά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜικρός ήταν πολύ ζωηρός, και το ξύλο απ' τον μπάρμπα-Θανάση Τσεκούρα πήγαινε σύννεφο. Μεγαλώνοντας, ο Γιάννης έγινε ένας φιλήσυχος άνθρωπος, σκληρά εργαζόμενος. Νοιαζόταν για τα κοινά και πολλούς από το χωριό.
Συνεχώς με ρωτούσε για τον οικονομολόγο Κώστα Κωστόπουλο που ζει στην Ελβετία και κάποιες φορές τού τηλεφωνούσε από το κινητό του, πειράζοντάς τον για τα παλιά. Με ενημέρωνε για τον δικαστή Χρήστο Βρυνιώτη και άλλους φίλους που η ζωή μάς χώρισε. Ό,τι έλεγε το εννοούσε, και μου μετέδιδε καλά αισθήματα, ενός αγνού φίλου, ρωτώντας αν είδα την καθηγήτρια Ελένη Παπαθανασίου στο χωριό, ή αν ήρθε ο γιατρός Γιώργος Μπισμπιγιάννης. Μας είχαν δέσει τα μαθητικά χρόνια, τα ατέλειωτα παιγνίδια στην κάτω πλατεία του χωριού, οι έρωτες της εφηβείας και οι αναζητήσεις της γενιάς μας. Η γειτνίαση του μαγαζιού που διατήρησε ο πατέρας μου για πολλά χρόνια απέναντι ακριβώς από το σπίτι του, σε εποχές που οι ανθρώπινες σχέσεις ήταν ζεστές, καθόρισε τη μετέπειτα πορεία μας, γιατί ο Γιάννης συντηρούσε την αγνή φιλία, όπως τη μάθαμε τότε.
Εμείς οι συμμαθητές και φίλοι του θα τον θυμόμαστε πάντα, γιατί μας αγαπούσε και τον αγαπούσαμε αληθινά.
Νίκος Μπατσικανής