Πέμπτη 21 Απριλίου 2011

Γιου φάουλ;




Μεγάλη Πέμπτη· πέρσι. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που θα με επηρέαζαν οι άγιες μέρες. Και όμως έπαιξαν το ρόλο τους. Επειδή η μνήμη μας συνηθίζει να είναι κοντή και επιλεκτική, οφείλω να κοινοποιήσω τη δική μου μνήμη. 1 χρόνος και κάτι, λοιπόν, από το θάνατο του 15χρονου Αφγανού, θύματος τρομοκρατικής επίθεσης (αρχείο;). Ανατινάχθηκε η βόμβα στα χέρια του καθώς έψαχνε στα σκουπίδια για να φάει. Τ´ όνομά του; Σταματήστε εδώ την ανάγνωση και προσπαθήστε να θυμηθείτε...



Ξέρω, πολλοί από σας έχετε ήδη ξεχάσει. Όχι, δεν φταίτε εσείς. Ούτε ο Αλέξης που ορθώς θυμόμαστε όλοι. Φταίει ο μικρός που δεν πρόλαβε να φωνάξει αρκετά και με δύναμη τ´ όνομά του. Χαµιντουλάχ Νατζάφι. Έτσι τον έλεγαν. Όσο για τη μικρή του αδερφή; Η 10χρονη Νατζάφι Φερστέ έχει όραση μόνο από τον αριστερό της οφθαλμό και μαζεύονται χρήματα να μεταβεί σε ειδικό κέντρο του εξωτερικού.


Με είχε σημαδέψει η περσινή Μεγάλη Πέμπτη. Τότε έγραφα:


Γιου φάουλ;


jesus_cross_crucifixion


Μέρες περίεργες..."μεγάλες" μέρες!


Δεν ξέρω σε τι να πιστέψω...σε ποιον ν᾽ αποτανθώ...αν πρέπει ψηλά να κοιτάξω ή χαμηλά να στραφώ...


Μισοφώτεινος ο φεγγίτης και γω καθισμένος άβολα στο πεζούλι της Πέμπτης αναλογίζομαι...


Πόσο με τρομάζει η αθωότητα ενός 15χρονου που ήθελε απλά να πάρει το ρολόι στο σπίτι του.


Πόσο με τρομάζει η δειλία ενός τρομοκράτη που χτυπά εκτός φάσης τον αντίπαλό του και σηκώνει τα χέρια φωνάζοντας στον διαιτητή ότι πήγαινε για τη μπάλα.


Και ο κόσμος φωνάζει: Ποια μπάλα, ρε; Βγάλ᾽ του κάρτα, του μαλάκα...


κίτρινη, κόκκινη, μαύρη. Ανοργασμικοί τυπολάτρες δείχνουν να βαυκαλίζονται καθώς μπαίνει το χέρι στην τσέπη...


Θυμός, εκδίκηση, συγχώρεση, μίσος, λύπη...όλα σ᾽ ένα και δε φεύγει η πουτάνα η πιτυρίδα από πάνω μου...ίσα να μου λεκιάζει το μαύρο της ψυχής μου...


Γυρίζω πίσω, αναπολώ....ψάχνω να βρω τι έχασα. Εμένα, εσένα...κανέναν.


Λυπάμαι για ό,τι δεν πάλεψα, για ό,τι δήθεν αδιαφόρησα, για ό,τι εγώ πρόδωσα ή σκέφτηκα να προδώσω...


Και μου φωνάζω δυνατά...ΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΡΕ...ανάσταση...


Ανάσταση...σε ό,τι αφήσαμε να πεθάνει και δεν άξιζε τέτοιας τύχης.


Εις μνήμη...
www.epikairo.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.

Η Πελασγία από ψηλά