Οι... έφηβοι!

Δεν ξέρω από πού ν' αρχίσω. Είναι τόσα πολλά αυτά που συνέβησαν αυτή την εβδομάδα, είναι τόσα πολλά αυτά που θα συμβούν από αύριο και πέρα. Κρίσιμες μέρες, που μυρίζουν θειάφι. Και σκουπιδίλα! Η Αθήνα είναι πολιορκημένη από τόνους σκουπιδιών. Και ψέματα λένε όσοι ισχυρίζονται ότι μαζεύουν τα απορρίμματα έξω από τα νοσοκομεία και τα σχολεία. Μαζεύουν λίγα. Ένα παράδειγμα: κάτω από την Ακρόπολη, στην οδό Καλλισπέρη, δεν μπορείς να σταθείς από την μπόχα! Και οι ξέχειλοι κάδοι βρίσκονται έξω από ένα σχολείο με εκατοντάδες μικρούς μαθητές (του Μπούρα, όπως το λένε οι παλιοί). Και σε απόσταση πέντε μέτρων από το Μουσείο Λαλαούνη.

Η κατάσταση στην Ελλάδα δεν είναι απλώς απογοητευτική. Είναι μάλλον απελπιστική: ο Πρωθυπουργός κάλεσε στο γραφείο του, στη Βουλή, τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τον άφησε να περιμένει - κανονικό στήσιμο - μια ώρα περίπου. Η συνάντηση έγινε τελικά. Και είδαμε όλοι, κατάπληκτοι, στην τηλεόραση Παπανδρέου και Σαμαρά να είναι με κατεβασμένα μούτρα και να κοιτάζουν ο ένας αριστερά και ο άλλος δεξιά! Σαν κακομαθημένοι έφηβοι, που μόλις έχουν τσακωθεί, στα λόγια και, όπου να 'ναι θα 'ρθουν και στα χέρια! Και να σκεφτεί κανείς ότι οι δύο αυτοί άνθρωποι είναι «από καλή γενιά», που λέει ο Ελύτης. Ο ένας είναι γιος και εγγονός πρωθυπουργού και ο άλλος εγγονός της Πηνελόπης Δέλτα. Κόρης του Εμμ. Μπενάκη (υπουργός του Ελ. Βενιζέλου), με τεράστιο συγγραφικό έργο, πατριώτισσας, που αυτοκτόνησε μόλις μπήκαν οι Γερμανοί στην Ελλάδα. Κι ακόμη: Παπανδρέου και Σαμαράς, πάντοτε, σπούδασαν μαζί και έμειναν στο ίδιο δωμάτιο για κάμποσο καιρό!

Και θα πρέπει, εδώ, να θυμίσω, ότι η συνάντηση αυτή δεν ήταν συνήθης. Έγινε στην κόψη του ξυραφιού. Ελάχιστα εικοσιτετράωρα πριν από τη Σύνοδο Κορυφής, όπου θα παιχτούν πολλά για τη χώρα μας! Έκανε πλάκα ο Καρατζαφέρης, όταν έλεγε ότι «τα παιδιά της Βοστώνης όφειλαν να συνεννοηθούν». Έκανε πλάκα, αλλά είχε δίκιο. Σε τέτοιες κρίσιμες ώρες - ώρες πολέμου - οι διαφορές παραμερίζονται. Το επιβάλλει το εθνικό συμφέρον.

Κρίμα και ντροπή συνάμα. Με τον λαό στην άκρη, καθημαγμένο και βαθιά ανήσυχο, να μην μπορεί να παρέμβει, να φωνάξει στους αρχηγούς ΠΑΣΟΚ και ΝΔ «βρείτε τα, επιτέλους!» και να τους πείσει ν' αλλάξουν στάση. Να σταματήσουν να βάζουν υπεράνω όλων το κόμμα. Είπαμε, έχουμε πόλεμο. Και οι ξένοι δεν έχουν καμιά διάθεση να συγχωρήσουν στην Ελλάδα λάθη, αστοχίες, ψευτιές, πονηριές και κόλπα. Στο κάτω κάτω, μας δανείζουν. Τεράστια ποσά.

«Ο λαός στην άκρη». Ετσι είναι. Τετάρτη και Πέμπτη στη γενική απεργία πλημμύρισε τις μεγάλες πόλεις με τα συλλαλητήριά του. Τόσο κόσμο δεν είχα ξαναδεί στην πρωτεύουσα. Ούτε τότε, λένε οι παλιοί, που γύρισε ο Ζαχαριάδης από το Νταχάου! Δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι διαδήλωσαν χωρίς ακρότητες κατά των μέτρων που μας επέβαλε η Ευρώπη και έχουν φέρει σε απόγνωση την κοινωνία. Δυστυχώς, όμως, είχαμε και πάλι έκτροπα. Από μια μερίδα νέων κουκουλοφόρων, που έσπασαν, έβαλαν φωτιές, έριξαν μολότοφ, τραυμάτισαν, συγκρούστηκαν με την Αστυνομία. Η οποία αντέδρασε, όπως πάντοτε, κάνοντας χρήση χημικών. Ασφυξία!

Μου 'ρχονται δάκρυα στα μάτια. Εκτός από τα χημικά και από το ότι, η σημαντικότερη πλατεία της χώρας υφίσταται συνεχώς τρομερές καταστροφές. Και τα κεντρικά ξενοδοχεία και καταστήματα μένουν χωρίς πόρτες, χωρίς βιτρίνες - ό, τι γυάλινο, γίνεται κομμάτια! Και οι ξένοι τουρίστες τρέμουν από τον φόβο τους και διαγράφουν την Αθήνα από πόλη προορισμού τους. Ώς πού θα φτάσει αυτή η κατάσταση; Δεν το ρωτάω μόνον εγώ. Το ρωτάνε οι πάντες.

Λ. Παπαδόπουλος-ΤΑ ΝΕΑ