Χρειάζεται και σοβαρότητα

Η ώρα είναι εξίμισι το απόγευμα και, όπως όλοι, είμαι καρφωμένος στην τηλεόραση και παρακολουθώ τις εξελίξεις. Τουλάχιστον αυτό που η τηλεοπτική αυταρέσκεια επιμένει να θεωρεί "εξελίξεις", ενώ στην πραγματικότητα είναι σε μεγάλο βαθμό μια αλληλουχία βλακωδών ερωτήσεων και αμήχανων (στην καλύτερη περίπτωση) ή βλακωδών (στη χειρότερη) απαντήσεων.
Δεν συμφωνώ απλώς αλλά και υπερθεματίζω ότι σε έκτακτες περιπτώσεις η τηλεόραση έχει υποχρέωση να ενημερώνει διαρκώς για τα γεγονότα που διαδραματίζονται και για τις εξελίξεις που σημειώνονται. Αλλά με μία προϋπόθεση: ότι τα γεγονότα είναι πραγματικά γεγονότα και οι εξελίξεις είναι πραγματικές εξελίξεις.
Δυστυχώς οι τηλεοπτικές ανάγκες άλλα επιβάλλουν. Ο τηλεοπτικός χρόνος πρέπει να καλυφθεί κι
επειδή τα όποια γεγονότα και οι όποιες εξελίξεις δεν αρκούν, επιστρατεύεται η πρόσκληση πολιτικών ή άλλων για να πουν τη γνώμη τους ή να προβλέψουν τι θ' ακολουθήσει. Και ως έναν βαθμό, ακόμη κι αυτό θεμιτό είναι. Αλλά να είναι στον αέρα οι διαπραγματεύσεις, να είναι προφανές ότι επιχειρείται σύγκλιση απόψεων και να ερωτώνται βουλευτές τι κατά τη γνώμη τους θα κάνει το κόμμα τους αν το άλλο προβεί στη μία ή την άλλη κίνηση, είναι ο ορισμός της ανοησίας. Κι όταν κάνεις βλακώδεις ερωτήσεις, μοιραία εισπράττεις και βλακώδεις απαντήσεις.
Δυστυχώς, όμως, δεν ήταν αυτό το μοναδικό αδύνατο σημείο της τηλεοπτικής κάλυψης των τελευταίων ημερών. Στα κατεξοχήν αρνητικά της περιλαμβάνεται η ακατάσχετη φλυαρία των περισσότερων κεντρικών παρουσιαστών και η ενοχλητική κομματική νομιμοφροσύνη των περισσότερων ρεπόρτερ και ιδιαίτερα εκείνων που καλύπτουν το ρεπορτάζ της αξιωματικής αντιπολίτευσης και έδειχναν πως θεωρούσαν υποχρέωσή τους να παπαγαλίζουν σε κάθε σύνδεση τους όρους Σαμαρά, σαν να έκριναν ότι έτσι θα τους εμπεδώναμε καλύτερα.
Κι ακόμη καλό θα είναι να συνειδητοποιήσουν κάποια στιγμή οι υπεύθυνοι των καναλιών ότι η τηλεοπτική διαχείριση των μεγάλων και σοβαρών πολιτικών γεγονότων προϋποθέτει σοβαρότητα και μετριοπάθεια από πλευράς των παρουσιαστών και προσεκτική επιλογή των καλεσμένων. Κάποτε η ελληνική τηλεόραση θα πρέπει να καταλάβει ότι στα σοβαρά θέματα θα πρέπει να παραχωρεί τα μικρόφωνά της σε όποιους έχουν κάτι να προσφέρουν στον γενικότερο προβληματισμό και όχι σε όποιους φωνάζουν ή τσιρίζουν περισσότερο.
 Ερ. Μπαρτζινόπουλος-Έθνος