Tελικά σε αυτή τη χώρα φαίνεται ότι έχει η μοίρα μας. Να σερνόμαστε και να αγκομαχούμε από μνημόνια, κάθε είδους. Μνημόνια που είτε τα έχουμε διαβάσει και κάνουμε τους χαζούς με όσα μας επιβάλλουν είτε δεν τα διαβάσαμε και τα υπογράψαμε και εκ των υστέρων κλαίμε.
Μέσα σε όσα έχουν συμβεί την τελευταία διετία με την περίφημη δανειακή σύμβαση, φαίνεται ότι έχουμε λησμονήσει ή μας διαφεύγει ότι η χώρα πολύ πριν το επαχθές μνημόνιο του 2010 είχε εγκλωβιστεί από το 2007 σε ένα άλλο εξίσου σκανδαλώδες μνημόνιο, εκείνο του κ. Σουφλιά. Ω του θαύματος ούτε εκείνη η συμφωνία που σήμερα στοιχειώνει τις τσέπες των οδηγών και θέτει θέματα ασφάλειας των δρόμων φαίνεται ότι διάβασαν πολύ στα δυο μεγάλα κόμματα. Διαφορετικά ίσως να μην την ψήφιζαν με κλειστά τα μάτια. Γιατί σε τι διαφέρει εκείνο το μνημόνιο με τούτου του κ. Παπανδρέου που λιθοβολούμε καθημερινά; Mία ταπεινωτική σύμβαση ήταν και η παλιά που έδινε όλα τα κυριαρχικά δικαιώματα των εθνικών μας δρόμων στους εργολάβους. Τους παραχωρούσε το νευραλγικό οδικό δίκτυο της χώρας για 30 χρόνια, τους