Φαίνεται πως μία νέα μόδα ξεκίνησε μετά την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έπεσε ξανά θύμα προπηλακισμού. Οι «αγανακτισμένοι δενπληρωνάδες» και οι «μάχιμοι» επαναστάτες της αριστεράς δεν αποδοκίμασαν ούτε τον κ. Σαμαρά, ούτε τον κ. Καρατζατούμπα, αλλά αυτό δεν θα πρέπει πλέον να εκπλήσσει και κανέναν. Πού ακούστηκε Ελληναράς να «τουφεκάει» Ελληναρά;
Η κοινωνία μας βιώνει μία διάχυτη σύγχυση στα ιδεολογικά ρεύματα και τις απόψεις της, που ασφαλώς οφείλουν να είναι πολιτικοποιημένες τέτοιες εποχές, αλλά όπως όλα δείχνουν, αρνούνται να ξεκολλήσουν από τον συντηρητισμό της οπισθοδρόμησης. Όπως έχω ξαναγράψει, η άνοδος της λαϊκής δεξιάς και η σταδιακή αποσύνθεση των προοδευτικών δυνάμεων δεν δημιουργούνται μόνο από τις ιδέες και τις πράξεις δεξιών ανθρώπων και πολιτικών χώρων, αλλά και με την γενικότερη «συντηρικοποίηση» ολόκληρης της κοινωνίας, ακόμα και των παραδοσιακά προοδευτικών χώρων της αριστεράς.
Σε αντίθεση με τις επιθυμίες διαφόρων αριστερών δημαγωγών, η οποιουδήποτε είδους επανάσταση δεν γίνεται μόνο με τα νούμερα ανθρώπων που κατεβαίνουν στους δρόμους, ούτε με την συνεχιζόμενη επένδυση στον συναισθηματισμό και τον λαϊκισμό, ούτε εξυμνώντας φασιστικές πρακτικές λεκτικής και σωματικής βίας. Για να γίνει οποιαδήποτε επανάσταση χρειάζονται κυρίως επαναστατημένα μυαλά. Και στον τόπο μας, τα πραγματικά επαναστατημένα μυαλά γίνονται βορρά στις άναρθρες κραυγές και τον παραλογισμό της οχλοκρατίας, του άμεσου συναισθηματισμού και της εύκολης ταμπελοποίησης ιδεών. Γι’ αυτό και τα πραγματικά επαναστατημένα μυαλά, αυτό που φωνάζουν εδώ και δύο χρόνια δεν είναι τα γνωστά κλισέ που ακούμε έναν αιώνα τώρα, αλλά ότι το πραγματικό δίλλημα της σημερινής Ελλάδας είναι μακριά από τους προβληματισμούς των παραδοσιακών πολιτικών χώρων. Θέλουμε να πάμε μπροστά ή να επιστρέψουμε πολλές δεκαετίες πίσω; Ο διαχωρισμός δεξιάς-αριστεράς, πασόκων-νεοδημοκρατών, συριζαίων-λοιπής αριστεράς, κλπ είναι πλέον παρωχημένος και εκτός πραγματικότητας. Μπορεί να μας βολεύουν ως «σωσίβιες λέμβοι» στις εποχές ανασφάλειας και απαισιοδοξίας που ζούμε, αλλά επί του πρακτέου δεν προσφέρουν τίποτα.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι αυτές τις κρίσιμες ημέρες, οι πολιτικάντηδες των δύο μεγάλων κομμάτων ασχολούνται με την πολιτική τους επιβίωση και όχι την επιβίωση της Ελλάδας. Η ψύχωση του κ. Σαμαρά και των δύο μεγάλων αριστερών κομμάτων με τις εκλογές ξεπερνάει κάθε όριο στοιχειώδους λογικής, ενώ τα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ προβάλλονται από τα ίδια τα στελέχη του με τρόπο που θεωρούν ότι αφορούν κανέναν.
Λυπάμαι που η περσινές μου ανησυχίες έχουν αρχίσει να επιβεβαιώνονται, όταν στο κίνημα των αγανακτισμένων βρήκαν καταφύγιο οι πλέον συντηρητικές δυνάμεις από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα. Ακόμα και άνθρωποι, χωρίς καμία διάθεση κομματικοποίησης ή πολιτικής καθοδήγησης, βρέθηκαν τελικά καπελωμένοι από τους γνωστούς συντηρητικούς κύκλους της μεταπολιτευτικής πολιτικής που επενδύει με κάθε τρόπο στην οπισθοδρόμηση, τον φόβο και την εσωστρέφεια. Δεν είναι τυχαίο ότι στο όνομα του αντιμνημονιακού αγώνα συνέπλευσαν τα δύο άκρα της παραδοσιακής δεξιάς και αριστεράς, αλλά και άνθρωποι με ακραίες απόψεις.
Ο χρόνος περνάει, και όπως όλα δείχνουν, θα περάσουμε δύσκολες περιόδους· οικονομικά και θεσμικά. Με την άτακτη κατάρρευση του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος, η συντήρηση, η οπισθοδρόμηση, η ανάδειξη πεπαλαιωμένων αξιών όπως η Εκκλησία, ο εθνικισμός η ξενοφοβία, ο τυφλός ταξικός διαχωρισμός, και η μοιρολατρεία κάνουν ότι μπορούν για να εδραιωθούν στις νέες συνθήκες. Σε αυτό το παιχνίδι για το μερίδιο επιρροής συμμετέχει σύσσωμη όλη η ελίτ του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος. Είναι στο χέρι της ίδιας της κοινωνίας να μην του επιτρέψει να εδραιωθεί, απαιτώντας ορθολογικές, ρεαλιστικές και προοδευτικές λύσεις στο όνομα της συλλογικής προσπάθειας.
Μακάρι.
ΑπάντησηΔιαγραφή