Οι αυλικοί της Κουμουνδούρου

Ο βασιλιάς απέθανε, ζήτω ο βασιλιάς. Δέκα ημέρες μετά τις εκλογές της 6ης Σεπτεμβρίου και ενώ ήδη η χώρα πηγαίνει ολοταχώς για νέες, το πιθανότερο στις 17 Ιουνίου, η χώρα παρακολουθεί μία εξελισσόμενη κρίση μεγαλοπρέπειας των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι πρώτες ενδείξεις είχαν φανεί από πριν τις εκλογές, όταν έγινε φανερό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αύξανε σημαντικά τις δυνάμεις του. Η κατάσταση άρχισε να ξεφεύγει όμως μετά τη Δευτέρα των εκλογών και να βαίνει επιδεινούμενη μέχρι σήμερα.
Τα μέλη της Δυναστείας, όπου εμφανίζονται, σε ραδιόφωνα, έντυπα και τηλεοράσεις, συμπεριφέρονται ως έχοντα την απόλυτη γνώση για όλα τα περί πολιτικών πραγμάτων της χώρας. Η παρουσία τους ξεχειλίζει από υπεροψία, αλαζονεία και κακώς εννοούμενη εξυπνάδα.
Επαναστατικώ δικαίω όλοι οι συνομιλητές τους θεωρούνται άνθρωποι του κατεστημένου, χωμένοι έως τον λαιμό στη λοβιτούρα, μη έχοντες ουδεμία ελπίδα στο δικαστήριο του ΣΥΡΙΖΑ, να αθωωθούν, έστω λόγω αμφιβολιών.
Το κονκλάβιο της Κουμουνδούρου με τη συμπεριφορά του δίνει το καλύτερο πάτημα στον Σαμαρά και τον Βενιζέλο να εξαπολύουν μύδρους κατά του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ και να γίνονται πιστευτοί.

Υπερόπτες, αυτοκράτορας και αυλικοί, κουνούν το δάκτυλο στην ελληνική κοινωνία, μη δεχόμενοι ότι υπάρχουν και απόψεις που μπορεί να διαφωνούν με τη δική τους.

Έχοντας διαγράψει από το λεξιλόγιό τους τη λέξη κριτική, δογματικοί του ριζοσπαστισμού, όπως ήταν στα φοιτητικά τους χρόνια δογματικοί του αντιδογματισμού, οι σαραντάρηδες και πενηντάρηδες που κατέχουν σήμερα τα ηνία του ΣΥΡΙΖΑ κινούνται στις δικές τους λογικές, πιστεύοντας ότι έτσι διοικείται ένα κόμμα και έτσι πρέπει να κυβερνηθεί μία χώρα.

Ματαίως πολυάριθμα, προσγειωμένα στην πραγματικότητα, στελέχη του, προσπαθούν να συνετίσουν τους έξαλλους αυλικούς. Βασιλικότεροι του βασιλέως, μη έχοντας ουδεμία σχέση με τη λειτουργία της ελληνικής οικονομίας και την ψυχολογία του λαού οδηγούν στην καταστροφή τη χώρα αρνούμενοι να ακούσουν ακόμα και τους συντρόφους τους.

Αν θέλουν να μπορέσουν να αξιοποιήσουν τα θετικά στοιχεία του προγράμματος τους και να διορθώσουν τα προβληματικά για το καλό της χώρας, θα πρέπει να σταματήσουν να έχουν το ύφος των εισαγγελέων στις δίκες της Μόσχας, να κατέβουν χαμηλά, να ακούσουν τους προβληματισμούς των Aριστερών που γαλουχήθηκαν από τη νοοτροπία τις ευρωπαϊκές ιδέες του ΚΚΕες, να συμμετέχουν σε έναν εποικοδομητικό διάλογο, να αποτινάξουν τις λογικές του ΚΚΕ, που θα έπρεπε να βλέπουν αλλά δυστυχώς τους έχει τυφλώσει ο ήλιος της κορυφής, ότι το οδηγεί σε όλο και μεγαλύτερη συρρίκνωση και να ξαναδιαβάσουν, καλό θα τους κάνει, το περίφημο κείμενο του Λεωνίδα Κύρκου με τίτλο «Οι στόχοι του Εθνους». 

Τάσος Μπάρλας-ΤΟ ΒΗΜΑ