Αγαπητέ Αλέξη

Είμαι ένας από τους δεκάδες χιλιάδες ψηφοφόρους που την Κυριακή το βράδυ ανέτρεψαν ένα «καθεστώς» 38 ετών, οδηγώντας το ΠΑΣΟΚ στο 13%, την Ν.Δ  (αν και πρώτο κόμμα ακόμα) στο 18% και επιβράβευσαν τον δικό σου αγώνα οδηγώντας σε με ένα απρόσμενα μεγάλο ποσοστό στην ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δεν είμαι κομματικά ενημερωμένος, δεν ξέρω πώς λειτουργούν οι μηχανισμοί και οι εξαρτήσεις μέσα στα κόμματα και δεν έχω πάει ποτέ μου ούτε σε μια πολιτική συγκέντρωση οιουδήποτε είδους –εκτός από καμιά βόλτα ίσως στα  μεγαλεία του Μπιρσίμ, για πλάκα όμως και από περιέργεια. Δεν υπήρξα, δεν είμαι και δεν πρόκειται στα 59 μου να γίνω «στρατιώτης» κανενός κόμματος και δεν με ενδιαφέρει πως λειτουργούν οι «μηχανισμοί» τους. Είμαι ένας ελεύθερος ψηφοφόρος, άνθρωπος και πολίτης με λίγα λόγια – που αλλάζει και συχνά γνώμη με κριτήριο την σκέψη του και αυτά που παρατηρεί.
Σε υποστήριξα τους τελευταίους δέκα περίπου μήνες σθεναρά και αποφασιστικά όπου και όπως μπορούσα  γιατί πίστευα και πιστεύω ότι μπορείς πολλά να καταφέρεις –προς την κατεύθυνση μιας συμφιλίωσης (ή συναίνεσης)  όσο το δυνατόν μεγαλύτερης, με στόχο μια κοινωνία πιο ανθρώπινη όπου δεν θα σφαγιάζεται ο συνταξιούχος και ο μετανάστης, ο αδύναμος και ο λιγότερο «καταφερτζής» και «μάγκας» για να επικρατούν μαύρα συμφέροντα υπόγεια και ολοφάνερα, διαπλοκές, εκβιασμοί, απάτες και διαφθορά φριχτή, σαν αυτή που κατάφερε να πάρει τ’ απάνω χέρι μετά την μεταπολίτευση και συνεχίζει να μας κυβερνά μέχρι σήμερα.
Δεν θα σε κουράσω:
Θέλω απλώς να σε παρακαλέσω κάτι. Επειδή δεν θέλω να δω ξανά την Ν.Δ και το ΠΑΣΟΚ να επιστρέφουν θριαμβευτές εκεί απ’ όπου ο λαός (και με την δική σου βοήθεια εκτός πολλών άλλων παραγόντων) τους έδιωξε την Κυριακή 6 Μαΐου (προσφέροντάς μου μια μεγάλη ανάσα και ένα τεράστιο χαμόγελο), θέλω λέω να σε παρακαλέσω να μην επιτρέψεις σε «συμβούλους» και «εκπροσώπους» να συνεχίσουν τα λάθη που πριν κάν λάβεις την διερευνητική εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, είχαν ήδη ξεκινήσει. Σαν  αριστερός σου είναι εύκολο να καταλάβεις πόσο άσχημα ηχεί να ζητάς «γραπτές δηλώσεις μετανοίας» από αρχηγούς κομμάτων που ο λαός, καλώς η κακώς, τα έχει τιμήσει επί 38 χρόνια με την ψήφο του. Θα μπορούσες να συζητήσεις με τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο την Τετάρτη ό,τι ήθελες,  χωρίς να απαιτείς από αυτούς να αποσύρουν ταπεινωτικά μια υπογραφή που έβαλαν (καλώς η κακώς) πριν καν τους δείς στις επίσημες συναντήσεις σας της Τετάρτης.
Δεν μ’ αρέσει να «καρφώνω» κανέναν αλλά πρέπει να σου πω ότι λίγες ώρες μετά τις εκλογές οι δηλώσεις του κ. Στρατούλη  για τις καταθέσεις και τις τράπεζες (που μετά ανασκευάστηκαν) έκαναν πολύ μεγάλο κακό – που δεν ξέρω σε πόσο ποσοστό χαμένων ψήφων μπορεί να μεταφραστεί. Αν αυτός ο συνεργάτης σου δεν είναι επαρκής ή κατάλληλος (εγώ δεν ξέρω, εσύ ξέρεις)  θυμήσου ότι δεν είσαι πιά μόνος σου, ότι είσαι υπόλογος σε όλους όσους σε ψηφίσαμε και ότι θα πρέπει να επιλέξεις πιο ψύχραιμους και λιγότερο «παλαιοκομματικούς» συνεργάτες.  Στο κάτω-κάτω μία από τις σαφέστερες εντολές του εκλογικού σώματος την Κυριακή ήταν η ρήξη με ό,τι παλαιοκομματικό. Θα πρέπει να το λάβεις και εσύ το μήνυμα και να απαλλαγείς από τους «κολλημένους» σε πολύ παλιές απόψεις και κοσμοθεωρίες – για να μην μας χάσεις εμάς τους καινούργιους ψηφοφόρους σου και για να προσελκύσεις ακόμα περισσότερους – ώστε να μπορέσεις να βοηθήσεις τον τόπο σου, πράγμα που ξέρω ότι θέλεις να καταφέρεις. Ξέρω ότι δεν είσαι καριερίστας και ότι δεν είσαι εκεί μόνο για πάρτη σου, όπως οι περισσότεροι πολιτικοί της τελευταίας 38ετίας, αλλά και για μας, για μένα, για τον διπλανό μου, για όλους μας.
Αλέξη φίλε μου, με ειλικρινή αγάπη και σεβασμό στην υπερπροσπάθεια που καταβάλλεις, θέλω να σου πω εγκαίρως με αυτό το γράμμα ότι δεν ξεκινήσαμε καλά. Ξέρεις καλύτερα από μένα ότι σε ένα μήνα έχουμε εκλογές και ότι ο Έλληνας πολίτης θα είναι πολύ αυστηρός στις επιλογές του –γιατί βρίσκεται στην άκρη του γκρεμού και θέλει να σωθεί. Αυτό που σου ζητάω είναι να βάλεις μια ζυγαριά μέσα στην ψυχή σου αλλά και την πολιτική σου ισορροπία και να τοποθετήσεις από τη μια τις «υποχρεώσεις σου στο παρελθόν» και από την άλλη  την ευθύνη σου για το μέλλον μιας χώρας που σου δείχνει ότι σε χρειάζεται, σε τιμά με την δεύτερη θέση στην προτίμησή της (στην δυσκολότερη μεταπολεμικά εκλογική Κυριακή) και περιμένει από σένα να μας ενώσεις, να μας βοηθήσεις να εργαστούμε, να προχωρήσουμε, να σταθούμε όρθιοι, να ξαναβρούμε την υπερηφάνεια και το γέλιο μας, την δημιουργικότητά μας και την όρεξη για ζωή που μας στερήσανε κάποια καθάρματα επώνυμα και ανώνυμα που ακόμα ζουν και βασιλεύουν εδώ ανάμεσά μας -και περιμένουνε πότε  θα ξαναπάρουν όλη την δύναμη στα χέρια τους για να συνεχίσουν να ασκούν αυτήν την ολιγαρχική εξουσία του χρήματος που έχουν επιβάλλει, παρέα με τους δημοσιογράφους τους, τους πολιτικούς τους, τους δικαστικούς τους και τους επιχειρηματίες τους.
Τι βαραίνει πιο πολύ στη ζυγαριά; «Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα» ή το σήμερα και το αύριο; Αν δεν μπορείς να απαντήσεις ρώτα ή τον Μανόλη Γλέζο ή την γυναίκα σου και τους γιούς σου –αυτόν που ήδη κόβει βόλτες μπουσουλώντας και τον άλλον που έρχεται σε λίγες μέρες και περιμένει κουλουριασμένος στην κοιλιά της μαμάς του την έξοδο του σε μιαν Ελλάδα όμορφη, αισιόδοξη, με μέλλον και φως.
Μην επιτρέψεις στα πεισματωμένα «αριστερά» στελέχη του Σύριζα να μας στερήσουν ένα κοινό μέλλον με προοπτικές δικαιοσύνης, ισότητας, ευκαιριών εργασίας, δημιουργικότητας, επιτυχίας, χαράς, ελπίδας, αισιοδοξίας. Σκοπός της ζωής, φίλε Αλέξη, είναι η ευτυχία.
Η ευτυχία για όλους.
 του Άρη Δαβαράκη-protagon.gr