Επτά νομά σ’ ένα δωμά

Το ψυχόβγαλμα των ημερών είχε πάντως μεγάλο ενδιαφέρον ως πεδίο σημειολογικής παρατήρησης.

Μα πιο πολύ με εντυπωσίασε η αντίδραση των συναδέλφων μου όταν, προελαύνοντος του Νίκου Μιχαλολιάκου στο Προεδρικό Μέγαρο, θυμήθηκαν το σπάσιμο που τους έκανε μ' εκείνο το «εγέρθητου» και εις ένδειξιν διαμαρτυρίας στρώθηκαν όλοι ανακούρκουδα πάνω στο χαλί. Σοβαρά;

Αν ο μιντιακός κόσμος τα καταφέρει να εκφυλίσει την όλη φάση σε ένα μεταξύ τους σήκω - κάτσε, τότε την κάτσαμε τη βάρκα.

Κατά τα άλλα, ναι, πολύ θα ήθελα να δω τoυς εκπροσώπους του νεοεκλεγέντος κόμματος εκεί όπου δοκιμάζονται τα υλικά όλων. Στα πάνελ και στα τηλεοπτικά παράθυρα σαν ίσοι μεταξύ ίσων. Να αντιπαρατίθενται ντιρέκτ στους πολιτικούς τους αντιπάλους κάτω από το αχάριστο λευκό φως του προβολέα. Χωρίς σκηνικά «πορνοκάναλων», χωρίς καθεστώς καλτ προστασίας. Χωρίς την τρυφερότητα του μοντάζ, την οικειότητα των ατμοσφαιρικών φωτισμών και των καλλιτεχνικών πλάνων. Να ανακατευτεί η επιθετικότητά τους με την επιθετικότητα των άλλων, ο λόγος τους με τον λόγο τους, οι αντιευρωπαϊκές τους γραμμές με την αντιευρωπαϊκή σύμπνοια των απέναντι. Να καταλάβω.

Αλλιώς διαλέγω ασυζητητί την καταλυτική παρέμβαση της ακτιβίστριας Ελένης Λουκά έξω από το Προεδρικό Μέγαρο. Με το θερινό κίτρινο καπελάκι της εισέβαλε στο στενό κάδρο της Μαρίας Σπυράκη φωνάζοντας «Μόνον ο Χριστός θα μας σώσει». Αδικο έχει η γυναίκα; 

 

Της Ρούλας Γεωργακοπούλου-ΤΑ ΝΕΑ