Κομφούζιο

Τι ακριβώς συμβαίνει στον ΣΥΡΙΖΑ; Πώς παίρνονται οι αποφάσεις και ποιος έχει τον τελικό λόγο; Φταίει ο διπολικός - τουλάχιστον - χαρακτήρας του κόμματος ή κάτι άλλο; Είναι ο Τσίπρας αδύναμος ως ηγεσία ή ο Λαφαζάνης σκληρός ως εσωκομματική αντιπολίτευση; Πραγματικά δεν μπορούν να συμφωνήσουν σε τίποτε ή το «παίζουν» για να κρατάνε μέσα όλες τις τάσεις και να τα έχουν καλά με όλους;  

Τέλος πάντων, γιατί δεν μπορούν να εμφανιστούν σαν κόμμα που έχει περάσει τις παιδικές του ασθένειες και νιώθει έτοιμο να κυβερνήσει; Αν είναι να λειτουργήσουν ως κυβέρνηση έτσι όπως παίρνουν  αποφάσεις ως κόμμα, είναι λογικό να σκεφθούν και οι ψηφοφόροι: να μένει το βύσσινο.

Αυτά τα ερωτήματα και άλλα ακόμη αναδύονται από  όσα παρακολουθούμε μόλις το τελευταίο διάστημα στη  Βαβυλωνία της Κουμουνδούρου.  

Επρεπε άραγε να διαλέξουν 13 ανθρώπους που θα αξιοποιήσουν το δημοσκοπικό προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ  για να διεκδικήσουν θέση περιφερειάρχη και το αποτέλεσμα ήταν να πλακώνονται δημόσια, να  κάνουν όχι και τις καλύτερες επιλογές που είχαν στη διάθεσή τους και να καταλήγουν στο ενδεχόμενο να περάσει μόλις μία υποψηφιότητα, από όσες υποστηρίζουν, στον δεύτερο γύρο.

Αλλο παράδειγμα. Ξεκίνησαν να συγκροτήσουν  ψηφοδέλτιο για τις ευρωεκλογές ως κόμμα που διεκδικεί την πλειοψηφία και κατέληξαν στον θρίαμβο του παραλόγου. Να αποφασίζει η Κεντρική Επιτροπή και να ξε-αποφασίζει ένας βουλευτής τους από τη μειονότητα. Να υπάρχουν υποψήφιοι τους οποίους προτείνει ο Νο1 του κόμματος στο ψηφοδέλτιο και να τους κόβει ο Νο2.

Τρίτη περίπτωση. Να συνεδριάζουν για την πορεία τους  προς τις εκλογές και να καταλήγουν να διαπληκτίζονται αν είναι καταστροφή ή όχι η... έξοδος από το ευρώ. Να ανακοινώνει ο πρόεδρος του ενιαίου - υποτίθεται - ΣΥΡΙΖΑ υποψηφίους και έπειτα από κάθε όνομα να λέει και από ποια... συνιστώσα προέρχεται.

Ακόμη και η υπόθεση Λαζόπουλου περιέχει στοιχεία απίστευτης προχειρότητας. Αν τον ήθελαν για υποψήφιο γιατί δεν τον ρωτούσαν απλώς ήσυχα και διακριτικά; Αν συμφωνούσε, μπορούσαν να τον ανακοινώσουν και να κάνουν και το κομμάτι τους. Αν όχι, να το ξεχάσουν και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Γιατί αντ' αυτού έκαναν τόσο θόρυβο και συνεννοήσεις δι' αλληλογραφίας;

Συμπέρασμα; Η κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ, αντί να συμμαζεύεται, θυμίζει όλο και περισσότερο αυτό που έλεγε ο Λέων Τρότσκι (1879-1940) για την Οκτωβριανή Επανάσταση: «Αν είχαμε περισσότερο καιρό για συζητήσεις θα κάναμε σίγουρα περισσότερα λάθη».

Γ Λακόπουλος-ΤΑ ΝΕΑ