Ετσι, οι 168 της δεύτερης ψηφοφορίας έμειναν 168 και στην τρίτη. Δικαιολογημένα λοιπόν από την πλευρά του, ο αρχηγός των ΑΝΕΛ, στις χθεσινές δηλώσεις του μετά την ψηφοφορία, έμοιαζε να δοκιμάζει, ας το πούμε έτσι, «ρόλο Βενιζέλου»:
έσφυζε από έπαρση και αφ’ υψηλού αυταρέσκεια ο πρόεδρος, καθώς φλυαρούσε ακατασχέτως απολαμβάνοντας τη νίκη του. Διόλου συμπτωματικό, νομίζω, είναι ότι ανάλογο ακριβώς ήταν και το πνεύμα του άλλου κερδισμένου της χθεσινής ημέρας, του Αλέξη Τσίπρα: «Να είστε αισιόδοξοι και χαρούμενοι», ήταν η πατερναλιστική παραίνεσή του προς τον κόσμο, με την οποία έκλεισε τις δικές του δηλώσεις. Η νίκη των δύο αυτών, στην παρούσα φάση, είναι σαφής και την κέρδισαν με σχετική άνεση ― τέτοια ώστε να παρέλκει η ενασχόληση με τις ατομικές περιπτώσεις όσων θα μπορούσαν να είχαν ψηφίσει υπέρ του Σταύρου Δήμα αλλά επέμειναν στο «παρών».
Για τον Π. Καμμένο, βέβαια, μπορεί να αποδειχθεί πύρρειος η νίκη, καθώς το κόμμα του, ώς χθες τουλάχιστον, φυλλορροούσε. Παρότι από χθες η κυβερνητική προοπτική προβάλει αχνά και ενισχύει τη συσπείρωση των ψηφοφόρων του, οι ΑΝΕΛ δεν μπορούν να ξεπεράσουν κάποια αίτια της κρίσης που τους απειλούν με διάλυση. Δεν διορθώνεται, λ.χ., η έλλειψη σοβαρότητας της ηγεσίας του, που αποκαλύπτεται διαρκώς συν τω χρόνω. Ούτε μπορεί να κάνει τίποτε ο ίδιος για να επηρεάσει το 60% των στοιχειωδώς γνωστικών ανθρώπων που δεν ήθελαν εκλογές ― ποσοστό το οποίο ώς ένα βαθμό αφορά και τους δικούς του ψηφοφόρους. Αυτή η πλειοψηφία που δεν ήθελε εκλογές και τώρα υποχρεώνεται να τις αποδεχθεί είναι το μόνον ισχυρό όπλο της κυβέρνησης υπό τις παρούσες συνθήκες. Δεν είναι όμως τίποτε περισσότερο από ένα άθροισμα δυνατοτήτων. Η αξιοποίησή του θα εξαρτηθεί από τους χειρισμούς και τις τακτικές της κυβέρνησης. Ας περιμένουμε να δούμε, για να κρίνουμε. Η τραγική ειρωνεία, πάντως, αυτής της υπόθεσης είναι ότι και οι δύο πλευρές βαυκαλίζονται με την ιδέα ότι η σύγκρουση είναι μια κατάσταση όπου ένας κερδίζει και ο άλλος χάνει, ενώ στην πραγματικότητα είναι μία κατάσταση από την οποία χαμένοι βγαίνουν και οι δύο...
Στ Κασιμάτης-Καθημερινή
Κε Κασιμάτη, η νίκη δεν είναι των δυο αυτών αρχηγών κομμάτων, είναι νίκη του Ελληνικού λαού. Αρκετά σκύψαμε το κεφάλι και υπομείναμε τις ανερμάτιστες οικονομικές τους θεωρίες, τους ανέξοδους λεονταρισμούς μιας ακροδεξιάς κάστας, τις εκ του ασφαλούς απειλές από καθυστερημένα που τουιτάρουν, τις χυδαιότητες μαυρογιαλούρηδων, το "μαζί τα φάγαμε". Αρκετά οι επικύψεις. Όσον αφορά την καραμέλλα(προσφάτως επιννοούμενη από τους δημοσκόπους) οτι το 60% δεν θέλει εκλογές, από που προκύπτει;; Δηλαδή αυτοί που θέλουν να απαλλαγούν από τον συρφετό των Σαμαροβενιζέληδων, δεν θέλουν τώρα, αλλά αργότερα. Τι ανοησίες είναι αυτές;; Αλλά τι λέω...αυτούς υποστηρίζεις αυτές τις μ@λ@κιες θα λές, κάτι που δεν μπορεί να επαληθευτεί για να γίνετε ρεζίλι(κι άλλο)!! Περαστικά σας.... Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΥΡΙΖΑΙΟΣ Ή ΠΑΛΙΟ ΛΑΜΟΓΙΟ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΤΩΡΑ ΣΥΡΙΖΑ ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΑΝΤΩΣ ΟΤΑΝ ΣΤΑΘΕΙΣ ΑΜΗΧΑΝΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΑΤΜ ΚΑΙ ΓΡΑΦΕΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΑΣ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΟΥΜΕ
ΒΑΛΕ ΤΟ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΕ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ , ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ
ΘΑ ΜΕ ΘΥΜΗΘΕΙΣ
Νικος
Όποιος απευθύνεται στον διαχειριστή και περιμένει απάντηση ας το κάνει επώνυμα , η δημοκρατία απαιτεί θάρρος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα υπόλοιπα είναι εκ του(κομματικού) πονηρού.