Αντιλαμβάνομαι
απολύτως την ψυχική κατάσταση στην οποία βρίσκεται κάποιος όταν τιμάται.
Αν δεν πρόκειται για νούμερο, από αυτά που... ζουν ανάμεσά μας,
καταλαμβάνεται από συγκίνηση - το λιγότερο. Μου έχει συμβεί. Υπό την
έννοια αυτή καταλαβαίνω απολύτως την κατάσταση του προέδρου «φέρτε μου,
ρε παιδιά, τα Μνημόνια να τα σκίσω ένα ένα» Αντώνη, ο οποίος παρέλαβε το
χρυσό κλειδί της πόλης του Ναυπλίου. Από το σημείο αυτό όμως μέχρι να
εκστομίσει το ακόλουθο που παραθέτω εν συνεχεία υπάρχει απόσταση, και
μάλιστα μεγάλη. Διότι πώς λες κύριε ότι «Η μοίρα θέλησε να γίνω
Πρωθυπουργός της χώρας στις πιο δύσκολες στιγμές των τελευταίων
δεκαετιών»;
Οταν όλοι, μα όλοι, ξέρουν πώς έγινες Πρωθυπουργός; Οτι από τον
Ιούνιο του '11 σε παρακαλούσε ο άλλος (ο Γιώργος δηλαδή) να αναλάβεις το
«μαγαζί» και εσύ όλο προφάσεις ήσουν; Γιατί πίστευες ότι πηγαίνοντας τη
χώρα σε εκλογές θα σάρωνε η Νέα Δημοκρατία (μέχρι που πήρε το... 19%
τον Μάιο του '12 και ίσιωσε κανονικά)...
Γ Παπαχρήστος-ΤΑ ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.