Ο Διάβολος και το λιβάνι

Είναι γνωστό το ανέκδοτο με το λεοντάρι και τον λαγό: Ο λαγός διέδιδε στα άλλα ζώα ότι είναι πιό δυνατός από το λεοντάρι και γι’αυτό το λόγο εκείνο τον φοβάται. Όταν κάποτε το λεοντάρι τον συνάντησε, τον ρώτησε θυμωμένο τι είναι αυτά που λέει. Ε, λέμε που και που και καμμιά σαχλαμάρα για να περνάει η ώρα, απάντησε έντρομος ο λαγός.
Πολύ φοβούμαι ότι το ανέκδοτο αυτό γίνεται εξαιρετικά επίκαιρο στη σημερινή Ελλάδα, με τους ξένους δανειστές στο ρόλο του λεονταριού και τις προεκλογικές κομματικές προπαγάνδες στο ρόλο του λαγού. Και ακούμε τις σαχλαμάρες όχι για να περνάει η ώρα αλλά για να περνούν οι μέρες έως τις 25 Ιανουαρίου, που θα ανοίξουν οι κάλπες.
Γιατί τί άλλο από σαχλαμάρες είναι όσα
ακούγονται από τα κόμματα της συγκυβέρνησης, ότι δηλαδή χτίζουμε τώρα την Ελλάδα των ονείρων μας, ότι Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ εγγυώνται τη σταθερότητα, ότι βγαίνουμε από τα μνημόνια, ότι αφήνουμε οριστικά πίσω τη κρίση και άλλα ηχηρά παρόμοια; Και τι άλλο από σαχλαμάρες είναι όσα ακούγονται από ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ότι η μελλοντική κυβέρνησή τους θα ακυρώσει τα μνημόνια, θα διώξει την τρόικα, θα προχωρήσει σε μονομερείς ενέργειες, θα συλλάβει το 50% της φοροδιαφυγής σε λίγους μήνες, θα φύγει από το ΝΑΤΟ και άλλα παρεμφερή του «ηρωικού» τους ρεπερτορίου;

Είναι προφανές ότι και τα δύο κόμματα του νέου δικομματισμού, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Δημοκρατία, αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι να μπουν στην ουσία του σημερινού ελληνικού προβλήματος

Είναι προφανές ότι και τα δύο κόμματα του νέου δικομματισμού, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Δημοκρατία, αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι να μπουν στην ουσία του σημερινού ελληνικού προβλήματος και έναντι αυτού να τοποθετηθούν. Αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι να αντιμετωπίσουν κατάματα την πραγματικότητα, να πουν στους ψηφοφόρους όλη την αλήθεια και να προτείνουν ρεαλιστικές λύσεις για μία αρχή εξόδου από τα σημερινά αδιέξοδα. Το αποφεύγουν ίσως επειδή καλά γνωρίζουν ότι το άμεσο μέλλον δεν θα είναι καθόλου ρόδινο, όποια κυβέρνηση και αν προκύψει από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου. Έτσι η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ αντί να μιλήσουν γιά τα προβλήματα επιλέγουν να επενδύουν είτε στο φόβο είτε στην ελπίδα. Η Νέα Δημοκρατία πιστεύει ότι θα ανακτήσει το χαμένο έδαφος πείθοντας ψηφοφόρους ότι αν κερδίσει τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταστραφούμε, θα γυρίσουμε στη δραχμή, θα χάσουμε ό,τι έως τώρα έχουμε κερδίσει. Και ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να πείσει ότι έχει έτοιμες και εύκολες λύσεις, που θα αλλάξουν ως διά μαγείας το σκοτεινό και θλιβερό καθεστώς, στο οποίο έχει βυθισθεί ο τόπος εδώ και πέντε χρόνια.
Ωστόσο ούτε η τρομολαγνεία ούτε οι ανεδαφικές υποσχέσεις μπορούν κρύψουν την αλήθεια. Αλήθεια που είναι σκληρή και δεν αντιμετωπίζεται με προεκλογικά πυροτεχνήματα. Γιατί όποιος θέλει να έχει στοιχειώδη επαφή με τη πραγματικότητα πλέον γνωρίζει:

Πέντε χρόνια μνημονίων και σκληρής λιτότητας λίγα απέδωσαν. Όλες οι αισιόδοξες προβλέψεις για τη πορεία της οικονομίας έπεσαν τραγικά έξω

Πέντε χρόνια μνημονίων και σκληρής λιτότητας λίγα απέδωσαν. Όλες οι αισιόδοξες προβλέψεις για τη πορεία της οικονομίας έπεσαν τραγικά έξω. Δανεικά από τις αγορές, όπως αποδείχθηκε, δεν μπορεί ακόμη να ληφθούν και άρα η χώρα εξακολουθεί να είναι απολύτως εξαρτημένη από τους μηχανισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Το χρέος, παρά το κούρεμα, έχει ξεπεράσει τα 320 δισεκατομμύρια και εξακολουθεί να ανεβαίνει ενω το ΑΕΠ μειώνεται. Η ανεργία συνεχίζει να κινείται σε πολύ υψηλά επίπεδα. Ο παραγωγικός ιστός της χώρας έχει διαρραγεί. Η βόμβα του ασφαλιστικού, αργά ή γρήγορα θα εκραγεί, αν δεν ληφθούν νέα σκληρά μέτρα.

Όποια κυβέρνηση και αν προκύψει μετά τις εκλογές, θα βρεθεί αντιμέτωπη με τα άδεια ταμεία και τον κίνδυνο της άμεσης χρεοκοπίας.

Οι μισοί Έλληνες δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις οφειλές τους προς τράπεζες και δημόσιο. Η φοροεπιδρομή έχει γονατίσει τα μεσαία και χαμηλά στρώματα της αστικής τάξης, τσακίζοντας έτσι τον πυλώνα στον οποίο στηρίχθηκε η μεταπολιτευτική πολιτική σταθερότητα. Όποια κυβέρνηση και αν προκύψει μετα τις εκλογές, θα βρεθεί αντιμέτωπη με τα άδεια ταμεία και τον κίνδυνο της άμεσης χρεοκοπίας. Η πραγματικότητα θα επιβάλλει νέες περικοπές μισθών και συντάξεων και νέες μειώσεις των κοινωνικών δαπανών. Η ευφημιστικά αποκαλούμενη προληπτική γραμμή στήριξης δεν θα είναι τίποτε άλλο από ένα νέο μνημόνιο, αφού και αυτή θα συνοδεύεται από  νομικά δεσμευτικό κείμενο.
Ανάμεσα σε αυτές τις Συμπληγάδες θα πρέπει να κινηθεί η κυβέρνηση, που θα προκύψει από τις εκλογές. Και όποια και αν είναι αυτή ούτε οι τρομολαγνείες ούτε οι υποσχεσιολογίες θα την βοηθήσουν την επομένη της 25ης Ιανουαρίου, όταν θα κληθεί να αντιμετωπίσει τη σκληρή πραγματικότητα.
Π. Λουκάκος-thetoc.gr