Ο κόσμος ξέρει μια χαρά τον Π. Πολάκη

Μετά τον Αλέξη Τσίπρα, ο Παύλος Πολάκης έχει κατορθώσει να είναι το πλέον προβεβλημένο και αναγνωρίσιμο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Ποιος Φίλης και ποιος Σκουρλέτης και ποιος Βούτσης.

Όλα αυτά τα χρόνια, ο κόσμος έμαθε από το απύλωτο στόμα και τα γραφόμενά του στο facebook, τα πάντα. Για τον χαρακτήρα, το ήθος, τις συνήθειες, τις σκέψεις του, την οικογένεια του, τους εχθρούς και τους φίλους του, την αντίληψη του περί πολιτικής. Δεν μένει σχεδόν τίποτα να υποθέσουμε για το ποιος είναι και πώς λειτουργεί.

Είναι ο πολιτικός άνδρας που:

Είπε στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ το 2018 -όταν είχε ολοκληρωθεί ο ιστός για τους 10 πολιτικούς της σκευωρίας της Νοβάρτις- «θα κερδίσουμε (σσ τις εκλογές) αν βάλουμε κάποιους φυλακή… Αν δε σπάσει αυτή η ιστορία δεν παίρνουμε πραγματική εξουσία σε αυτή τη χώρα».

Ηχογράφησε εν αγνοία του τον κεντρικό τραπεζίτη της χώρας Γιάννη Στουρνάρα όταν επιχειρήθηκε να ελεγχθεί η διαδικασία με την οποία πήρε καταναλωτικό δάνειο 100.000 ευρώ από την τράπεζα Αττικής.

Στοχοποίησε εισαγγελείς, ανακριτές δικαστές με

Το πρωτοσέλιδο της σέντρας

 

Καλημέρα από τον ΚΥΡ

 

Καθαρά πανεπιστήμια

Υπάρχουν ορισμένα πράγματα που είναι δύσκολο να τα αντιληφθεί κανείς ή μάλλον ένας… κοινός θνητός που δεν είναι πολιτικός, δεν κυβερνάει αλλά διαθέτει κοινή λογική. Εννοώ αυτό που συμβαίνει ή καλύτερα αυτό που θέλει να κάνει η κυβέρνηση με την τάξη και την ασφάλεια στα πανεπιστήμια.

Το θέμα μοιάζει σχετικά εύκολο και απλό αν θες να το κάνεις, η Ν.Δ. προεκλογικά είχε υποσχεθεί στον προγραμματικό της λόγο «καθαρά πανεπιστήμια», ήτοι χωρίς το μπάχαλο που συνηθίζουν να προκαλούν μια χούφτα «ειδικοί» επ’ αυτού με τη συμπαράσταση των γνωστών κομμάτων της Αριστεράς. Να μιλήσουμε για ποσοστά φοιτητών, καθηγητών, γονέων ή και ολόκληρης της κοινωνίας που θέλουν στα πανεπιστήμια να διδάσκονται μαθήματα και όχι να πέφτει ξύλο, να γίνονται καταλήψεις ή εμπόριο ναρκωτικών ή λαθραίων ρούχων και εν πολλοίς ό,τι συμβαίνει τις τελευταίες δεκαετίες; Δεν νομίζω ότι αντέχει στη… στατιστική, η συντριπτική πλειοψηφία των ενδιαφερόμενων (και μη) πολιτών είναι υπέρ του σκοπού που όλοι οι φοιτητές του κόσμου πάνε στα ακαδημαϊκά ιδρύματα. Δείξτε μου μια χώρα που τα πανεπιστήμιά της (ευτυχώς όχι όλα και κυρίως όχι της επαρχίας μας) έχουν την εικόνα του ρημαδιού της Ελλάδας.
Επομένως δεν καταλαβαίνω τι κάνει η κυβέρνηση και

Διαστρέβλωση της ιστορίας από Τούρκο βουλευτή του Ερντογάν: «Έλληνες και Αρμένιοι έκαψαν την Σμύρνη»

Συνεχίζονται οι βολές Τούρκων αξιωματούχων κατά της Ελληνίδας Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου, εξαιτίας των όσων πρόσφατα δήλωσε στην εκδήλωση παρουσίασης του σχεδίου ανέγερσης του Μεγάρου Παγκόσμιου Ποντιακού Ελληνισμού Σουρμένων, για την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.

Στη διάρκεια συνέντευξης τύπου, ο βουλευτής του κυβερνώντος Κόμματος Ανάπτυξης και Δικαιοσύνης Χαλίλ Οζσαβλί, επιτέθηκε κατά της Προέδρου της Δημοκρατίας, λέγοντας πως «η Ελλάδα δεν μπορεί να δώσει μαθήματα ιστορίας» στην Τουρκία, ενώ αναφέρθηκε στα ιστορικά γεγονότα, κατά τη συνήθη τουρκική τακτική.

«Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Ελλάδας σε κάποια εγκαίνια έκανε κάποιες δηλώσεις με

Δημοσκόπηση – Ανατροπή σκηνικού στην Κρήτη μετά την εκλογή Ανδρουλάκη στο ΚΙΝΑΛ – «Καμπανάκι» για τον ΣΥΡΙΖΑ

 

Η πρώτη δημοσκόπηση της GPO για τη νέα χρονιά επικεντρώθηκε στην Περιφέρεια Κρήτης, μια περιοχή με έντονο πολιτικό ενδιαφέρον, εξαιτίας της πρόσφατης εκλογής του Νίκου Ανδρουλάκη στην ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, στην οποία διαδραμάτισε καταλυτικό ρόλο η δυναμική που εμφάνισε ο νέος πρόεδρος στην ιδιαίτερη πατρίδα του.

Τα πιο ενδιαφέροντα ευρύματα της έρευνας, που δημοσιεύει η εφημερίδα «Παραπολιτικά», αποτελούν οι σημαντικές ανακατατάξεις στην εκλογική επιρροή των κομμάτων, απόρροια της πρόσφατης επικράτησης Ανδρουλάκη στην ηγεσία του κόμματος, που κυριαρχούσε στην Κρήτη για δεκαετίες.

Τόσο η ΝΔ, όσο και – σε μεγαλύτερο βαθμό – ο ΣΥΡΙΖΑ, καταγράφουν σημαντική υποχώρηση των ποσοστών τους σε σχέση με τις

Τα Κυριακάτικα πρωτοσέλιδα

Διαβάστε τα Κυριακάτικα φύλλα εδώ.

Επεισόδιο Πολάκη σε ταβέρνα: Επιχείρησε να σβήσει κλήση παράβασης των μέτρων, απείλησε αστυνομικό -«Θα δεις που θα σε στείλω»

Πρωταγωνιστής ενός ντροπιαστικού – για τη βουλευτική ιδιότητα – επεισοδίου, έγινε για μια ακόμη φορά ο Παύλος Πολάκης.

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο επιχείρησε να σταματήσει αστυνομικό έλεγχο σε κατάστημα  για παράβαση των μέτρων για τον Covid-19, αλλά έφτασε στο σημείο να απειλήσει τους αστυνομικούς με δυσμενή μετάθεση, θυμίζοντας άλλες, μαύρες εποχές.
Όλα συνέβησαν το βράδυ της Παρασκευής 14 Ιανουαρίου. Ο κ. Πολάκης με την παρέα του συνέτρωγαν σε εστιατόριο με ψαρομεζέδες, όπου συχνάζει, στην γειτονιά του, στην περιοχή του Μοσχάτου. Λίγο πριν τα μεσάνυχτα, έκανε την εμφάνισή του ένα κλιμάκιο αστυνομικών που έκανε έλεγχο για την τήρηση των μέτρων. Το εστιατόριο ήταν σχεδόν πλήρες από πελάτες.
Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, οι αστυνομικοί θέλησαν να

Ευγένεια

Έχω έναν φίλο, γιατρό στο επάγγελμα, αριστερό στην ιδεολογία, που αγοράζει κάθε μέρα «ΤΑ ΝΕΑ» και «Ριζοσπάστη». Δεν διαβάζει απλώς – αγοράζει. «ΤΑ ΝΕΑ», για να ενημερώνεται. Τον «Ριζοσπάστη», για να στηρίξει μια ιστορική εφημερίδα και, μέσω αυτής, το κόμμα που ψηφίζει. Θα πείτε, γιατρός είναι, λεφτά έχει, θα μπορούσε να αγοράζει και πέντε εφημερίδες. Καμιά σχέση: ο τύπος είναι πραγματικός κομμουνιστής, από αυτό το είδος που κινδυνεύει να εκλείψει. Αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση.

Η σημερινή συζήτηση είναι αν έχει θέση στη δυτική κοινωνία του 21ου αιώνα ένα κομματικό έντυπο. Πόσο ενδιαφέρει δηλαδή τους πολίτες μια εφημερίδα που «ευθυγραμμίζει» την αλήθεια με το κομματικό συμφέρον – κι όταν αυτή η ευθυγράμμιση δεν είναι δυνατή, την πληρώνει η αλήθεια. Η απάντηση είναι ότι τους ενδιαφέρει αν δεν περιμένουν να ενημερωθούν απ’ αυτήν, ή μόνο απ’ αυτήν, όπως ο φίλος μου ο γιατρός. Ο «Ριζοσπάστης» δεν υποστηρίζει ότι

Οι πρόωρες κάλπες και το γέλιο του Θεού

Πόσες φορές πρέπει να πει ένας πρωθυπουργός ότι θα εξαντλήσει την τετραετία για να τον πιστέψουμε; Στην Ελλάδα που ζούμε, πολύ περισσότερες από όσες το έχει πει και ξαναπεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Το βεβαρημένο πολιτικό ιστορικό της χώρας μας είναι γνωστό – οι περισσότερες κυβερνήσεις υπέκυψαν στον πειρασμό να κάνουν εκλογές με βάση το στενό εκλογικό τους συμφέρον. Τις έκαναν, επειδή μπορούσαν, εν ολίγοις.

Όσο κι αν σε πολλούς θα φανεί παράξενο, οι πιο δικαιολογημένες πρόωρες εκλογές ήταν εκείνες του Σεπτεμβρίου του 2015: ο Αλέξης Τσίπρας είχε χάσει τη δεδηλωμένη μετά από την αποχώρηση του Αριστερού Ρεύματος του ΣΥΡΙΖΑ που έφερε η ψήφιση του τρίτου Μνημονίου. Οπότε, ή θα έπρεπε να κυβερνήσει με την ανοχή της ΝΔ , του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού, είτε θα έπρεπε να πάει σε εκλογές. Πήγε – και νίκησε, ξεπερνώντας ακόμα και το γεγονός ότι το κόμμα του είχε γίνει παραμονή του Δεκαπενταύγουστου μνημονιακή δύναμη εκεί που ήταν ο βασιλιάς των αντιμνημονιακών.

Η ιστορία έχει δείξει ότι

Η «δεύτερη φορά Αριστερά» βγάζει πολύ γέλιο

Το alter ego του Α. Τσίπρα ξανακτύπησε με μια «βελτιωμένη» εκδοχή του δόγματος «η δεύτερη φορά Αριστερά θα είναι αλλιώς». Βέβαια με τέτοια μυαλά δεν θα υπάρξει ποτέ «δεύτερη φορά Αριστερά» και αν συνεχίσουν έτσι πιθανόν σε λίγο να μην υπάρχει καν Αριστερά.

Αυτή την φορά ο κ. alter ego ασχολήθηκε με την Ελληνική Δικαιοσύνη και προειδοποίησε πως η «δεύτερη φορά Αριστερά» θα δημιουργήσει μια νέα σχολή δικαστών που προφανώς θα βγάζει πειθήνιους δικαστές οι οποίοι θα εκδίδουν αποφάσεις σύμφωνες με τη νέα «σοσιαλιστική νομιμότητα». Οι δε δικαστές της παλιάς κοπής θα αποχωρήσουν με εθελούσια έξοδο στα 58 χρόνια τους. Το κωμικοτραγικό είναι πως οι ίδιοι άνθρωποι επεδίωξαν να παρατείνουν, αντισυνταγματικά, τη θητεία της τότε Προέδρου του Αρείου Πάγου για να μη συνταξιοδοτηθεί.

Νομίζουν, μέσα στην ταραχή τους, πως ξεχνάμε τι έχουν πει και κυρίως τι έχουν κάνει στο

Καλημέρα από τον ΚΥΡ

 

Ουδέν κακόν αμιγές καλού

Το non-paper του Στέιτ Ντιπάρτμεντ με το οποίο η αμερικανική πλευρά λαμβάνει αποστάσεις από την κατασκευή του αγωγού EastMed, λόγω και της έντασης που καλλιεργεί συστηματικά η Αγκυρα στην Ανατολική Μεσόγειο, προκάλεσε διπλωματικό συναγερμό στην Αθήνα. Πιθανή ακύρωση του έργου μοιάζει με «κλείσιμο ματιού» στην Τουρκία.

Η κατασκευή του αγωγού έχει μεγάλη πολιτική σημασία, αφού προβλέπει τη συνεργασία Ελλάδος – Κύπρου – Ισραήλ υπό την ομπρέλα των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο, παρακάμπτοντας την Τουρκία και ακυρώνοντας στην πράξη το τουρκολιβυκό μνημόνιο και τις εκτός πραγματικότητος διεκδικήσεις της Αγκυρας για την τουρκική ΑΟΖ.

Ωστόσο, το φαραωνικό αυτό έργο έχει πάψει χρόνια τώρα να θεωρείται βιώσιμο οικονομικά. Με προϋπολογισμό-μαμούθ –μεταξύ 6 και 8 δισ. δολ.–, διότι ο υποθαλάσσιος αγωγός από το Ισραήλ μέχρι την Κρήτη και την Πελοπόννησο ξεπερνάει τα 1.000 χιλιόμετρα, το έργο θα μπορούσε να

Είναι ο καπιταλισμός ανόητε

Τι συμβαίνει με την «Αυγή»; Συμβαίνει ότι μπορεί να κλείσει. Αυτό συμβαίνει. Και γιατί; Επειδή έτσι λειτουργεί το σύστημα. Τόσο απλό. Τι σημαίνει αυτό; Δύο πράγματα. Το πρώτο, ότι κανείς, όσο και να θέλει, δεν μπορεί επ αόριστο να συντηρεί και να επιδοτεί «κάτι», το οτιδήποτε είναι αυτό. Το δεύτερο εξίσου σημαντικό ότι ακόμα και το αριστερό κοινό, το φερόμενο ως πιο απαιτητικό και καλλιεργημένο, έχει γυρίσει την πλάτη του σε μια τόσο ιστορική εφημερίδα όπως η «Αυγή».

Ανεξάρτητα από το περιεχόμενό της, τον προσανατολισμό της και τα σχόλιά της. Άλλωστε το ίδιο πρόβλημα δεν αντιμετωπίζει και η άλλη, η ακόμα πιο ιστορική εφημερίδα, ο «Ριζοσπάστης»;

Επομένως δύο πράγματα μαζί. Το πρώτο ότι η Αριστερά, και ότι σημαίνει αυτό, είτε με τη μία τη ροζ εκδοχή, είτε με την άλλη την αυθεντική και την κόκκινη, βρίσκεται σε υποχώρηση. Σε μεγάλη υποχώρηση

Το δεύτερο ότι το κοινό, το ευρύτερο κοινό, έχει κουραστεί πια να αγοράζει και να διαβάζει εφημερίδες που έχουν ταυτιστεί με κάποια κομματική παράταξη.

Το σύστημα λοιπόν. Που σημαίνει ανταγωνισμός. Που σημαίνει ότι με τις επιδοτήσεις δεν γίνεται προκοπή. Και που σημαίνει κάτι ακόμα για την

Ο ΣΥΡΙΖΑ επιστρέφει στην κανονικότητά του

Όσοι τυχόν εκπλήσσονται με την αδυναμία που έχει ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο να ανακάμψει δημοσκοπικά αλλά ακόμα και να συγκρατήσει τις εκλογικές του δυνάμεις, δεν έχουν παρά να κοιτάξουν πίσω στους μήνες που προηγήθηκαν των εκλογών του Γενάρη του 2015 που τον έφεραν στην εξουσία. Ήταν τότε που οι δημοσκόποι παρακολουθούσαν άναυδοι το κόμμα της «Ριζοσπαστικής Αριστεράς» να αυξάνει τα ποσοστά του κάθε μήνα, κάθε βδομάδα, κάθε μέρα.

Το φαινόμενο αυτό δεν οφειλόταν στη συνέπεια της προγραμματικής αντιπολιτευτικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ ούτε και ήταν αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο. Ο θυμός, η απόγνωση και η αγανάκτηση των Ευρωπαίων πολιτών από την ένταση και τις συνέπειες της κρίσης ανέδειξαν στο πολιτικό στερέωμα ακροδεξιές και λαϊκιστικές δυνάμεις που εκπροσωπούσαν δήθεν την αντισυστημική όψη της πολιτικής. Η Χρυσή Αυγή ήταν ένα από τα νεοναζιστικά μορφώματα που

Καλημέρα από τον ΚΥΡ