Φασαρία

Μάντης δεν είμαι. Αλλά αν κάποιοι περιμένουν να πέσει η κυβέρνηση από τον ΟΠΕΚΕΠΕ μάλλον θα πρέπει να κάτσουν στην ουρά πίσω από εκείνους που περιμένουν ακόμη να πέσει από τις υποκλοπές και τα Τέμπη.

Ασε που συνήθως είναι οι ίδιοι.

Καταριόντουσαν τις «άρσεις απορρήτου τηλεφωνικών συνομιλιών» όταν τις έκανε νομίμως και με εισαγγελέα η ΕΥΠ και τώρα τις χειροκροτούν που τις κάνει νομίμως και με εισαγγελέα η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία.

Δεν βγάζεις άκρη κι ούτε χρειάζεται. Ο,τι του φανεί του Λωλοστεφανή…

Πάμε στην ουσία. Είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση παράγει περισσότερη φασαρία από όση μπορεί να καταναλώσει.

Θα μου πείτε πως έτσι είναι αυτή η χώρα. Ζει σε διαρκή αναστάτωση και ακατάπαυστη καχυποψία. Κουραστικό.

Βρήκα καταπληκτικό ότι εκείνοι στην Κρήτη που τα άρπαζαν από τον ΟΠΕΚΕΠΕ για τα γιδοπρόβατα είναι οι ίδιοι σύντεκνοι που είχαν φτιάξει κίνημα ενάντια στις… ανεμογεννήτριες επειδή μπέρδευαν τα γιδοπρόβατα.

Ισως να ήταν και κατά των εμβολίων. Και υπέρ της φούντας. Αλλοτε ΝΔ, άλλοτε ΠαΣοΚ, άλλοτε Πολάκης και Περήφανα Ζωνιανά.

Αλλά έτσι είναι κι η κυβέρνηση. Εχει τον ακάθιστο και τον ασταμάτητο. Αντί να προλαβαίνει καταστάσεις, αναρωτιέται κάθε τρεις και λίγο πώς θα τις χειριστεί. Γι’ αυτό και η φασαρία.

Το θέμα όμως είναι ότι οι κυβερνήσεις δεν

Έχει γούστο να κάνει εκλογές ο Μητσοτάκης!

Για να ηρεμήσω τις αριστερές ψυχούλες και τις λοιπές «προοδευτικές» δυνάμεις, πρόκειται για ένα καφενειακό σενάριο. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις πώς λειτουργεί το μυαλό του ανθρώπου. Μπορεί ο Μητσοτάκης να πει πως αφού αυτός παρέλαβε ένα κράτος—πρότυπο διαφάνειας και εντιμότητας και το μετέτρεψε σε ένα διαφθορείο, τότε να αυτομαστιγωθεί ζητώντας την ψήφο των πολιτών. Μάλιστα έχει και έναν ακόμα καλό λόγο για να πάει σε εκλογές. Σου λέει ο Κυριάκος: βρήκα μια Ελλάδα πλήρως εξοπλισμένη με τα πλέον σύγχρονα όπλα κι εγώ τι έκανα; Απλώς αγόρασα μερικά Ραφάλ, μερικές φρεγάτες και σουλούπωσα τα ναυπηγεία. Ασήμαντα πράγματα. Εκλογές λοιπόν. Και όχι μόνον αυτά. Σε ψυχολογική κατάρρευση, θα παραδεχθεί ότι παρέλαβε μια ανεργία στο 17,5% και αυτός ο ανάλγητος την έριξε μόνο στο 8,5%. Για αυτό θα πρέπει να πληρώσει. Και κάπως έτσι, προκηρύσσει εκλογές για τις 3 Αυγούστου 2025. 

Κανονικά το άρθρο θα έπρεπε να το κλείσω εδώ και να αφήσω τους Κουλομάχους, από τους υπερπατριώτες τουρκοφάγους και τους ρωσόφιλους δεξιούς έως τα ναυάγια του υπαρκτού και του ανύπαρκτου σοσιαλισμού, να σκεφτούν την τύχη των δικών τους κομμάτων. Τράτζικ! 

Βέβαια, ας επανέλθουν οι σφυγμοί τους στα κανονικά επίπεδα διότι τέτοια περίπτωση, υπό τις παρούσες συνθήκες, δεν υπάρχει. Όμως προσοχή στις «παρούσες συνθήκες». Ο Βίσμαρκ όταν υπέγραφε μια συνθήκη ή μια συμφωνία, στο κάτω αριστερό μέρος του χαρτιού έγραφε ιδιοχείρως

Ευτυχία

Λένε πως το χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία.

Εξαρτάται. Τον Τζεφ Μπέζος μια χαρά τον είδα στα πανηγύρια του γάμου του. Κι όσο για το χρήμα που ξοδεύτηκε, τρίζουν τα κόκαλα όλων των δόγηδων της Γαληνοτάτης.

Από την άλλη, τα μέλη του ΝΑΤΟ αποφάσισαν μια αύξηση των στρατιωτικών δαπανών σε πρωτοφανή μεταπολεμικά επίπεδα και το χρήμα ρέει.

Αλλά ο βορειοατλαντικός οργανισμός δεν ζει τις ευτυχέστερες στιγμές της ιστορίας του.

Μεγάλη μερίδα του διεθνούς Τύπου συμφώνησε πως περισσότερο από μια σύνοδο του ΝΑΤΟ ζήσαμε πρόσφατα μια «σύνοδο του Τραμπ».

Ασφαλώς ο νέος αμερικανός πρόεδρος δεν διακρίνεται για τη διακριτικότητα και την ικανότητά του να περνάει απαρατήρητος. Είναι σαφές επίσης ότι τη θριαμβευτική εμφάνισή του πριμοδότησε το πρόσφατο αμερικανικό χτύπημα στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν.

Δεν υπάρχει αμφιβολία όμως ότι η νέα αμερικανική κυβέρνηση υπηρετεί μια διαφορετική αντίληψη για τις ευρωατλαντικές σχέσεις. Μια αντίληψη η οποία δύσκολα συμβαδίζει με το μεταπολεμικό οικοδόμημα των σχέσεων αυτών.

Δεν είναι τυχαίο δηλαδή που

Θράσος Τσίπρα: Ζητάει τα ανύπαρκτα πρακτικά του συμβουλίου αρχηγών!

Τα γεγονότα της ζωής ανθούν στο ίδιο κλαδί με τον χαρακτήρα του ανθρώπου. Και ο χαρακτήρας στα 50 του δεν επιδέχεται rebranding, όσο και να προσπαθήσουν οι αλχημιστές της επικοινωνίας που τον βοηθούν με τεχνοκρατική αρτιότητα, αλλά και οι γηγενείς θερμοί αγιογράφοι του.

Όπως εκείνος ο καθηγητής Μαρατζίδης που έγραψε το Σάββατο στα Νέα: «Ηγέτες όπως ο Τσίπρας δεν αποσύρονται εύκολα στα βιβλία της ιστορίας. Σαν το τζίνι ξεγλιστρούν για αν επιστέψουν στο μέλλον. Παραμένουν άρρηκτα δεμένοι με το συλλογικό φαντασιακό και τη συνείδηση μιας κοινωνίας που, ακόμη κι αν δεν το ομολογεί, συχνά στρέφει το βλέμμα προς αυτούς, ιδιαίτερα όταν οι καιροί γίνονται απαιτητικοί».

Η αξιοπρέπεια του εν λόγω πανεπιστημιακού, που ως ραβδοσκόπος ψυχών που βλέπει τα αόρατα, μπορεί να αποκαλύπτει τις μύχιες πτυχές του «συλλογικού φαντασιακού της κοινωνίας» ακόμη και αν αυτή «δεν το ομολογεί», είναι δικό του πρόβλημα.

Πρόβλημα του Τσίπρα είναι ο χαρακτήρας του, που επιβεβαιώνει τη γνωστή λαϊκή ρήση για τον λύκο που και εγέρασε αλλά δεν άλλαξε ούτε τη γνώμη ούτε την κεφαλή του.

Μέσα στις τακτικές κινήσεις της επανόδου του, είχε τη θρασεία κουτοπονηριά να ζητήσει από τον ΠτΔ Κώστα Τασούλα, να δοθούν στη δημοσιότητα τα πρακτικά του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών την επομένη του δημοψηφίσματος του 2015. Γιατί «είναι επιτακτική ανάγκη να ριχθεί άπλετο φως σε όλες τις πτυχές εκείνης της περιόδου, καθώς η αλήθεια για το χθες μας εξοπλίζει για το σήμερα και το αύριο».

Ο Πρόεδρος αρνήθηκε εξηγώντας ότι

Σ' αυτή τη χώρα είσαι νομοταγής ε τότε και κερατάς και δαρμένος

 

Σκηνές διαχρονικού πλιάτσικου

Σκηνές που θυμίζουν την αλησμόνητη, κινηματογραφική ιστορία του Μάρκου Φερέρι «La Grande Bouffe», το μεγάλο φαγοπότι. Μόνο που εκεί, στην οθόνη, Μαστρογιάννι, Φιλίπ Νουαρέ, Μισέλ Πικολί, Ούγκο Τονιάτσι και Αντρέα Φερεόλ, καταβρόχθιζαν μέχρι σκασμού τεράστιες ποσότητες, κυρίως, κρέατος. Σε αντίθεση με τους Ελληνάρες της απάτης που σε συνεννόηση με τον ΟΠΕΚΕΠΕ, τον Οργανισμό Πληρωμών και Ελέγχου Κοινοτικών Ενισχύσεων Προσανατολισμού και Εγγυήσεων, καταβρόχθισαν, από το 2017, περίπου τρία δισεκατομμύρια!
Με την γνωστή νεοελληνική πονηριά. Δηλώνανε, ας πούμε, εκατομμύρια αμνοερίφια, εκατομμύρια ελαιόδεντρα και βοσκοτόπια που η έκτασή τους καλύπτει την απόσταση από Κεφαλλονιά μέχρι το Μπάρι της Ιταλίας. Κάπως έτσι χιλιάδες αγρότες και κτηνοτρόφοι, διαπλεκόμενοι με το κυβερνητικό σύστημα, κατάφεραν να τα «αρπάξουν από τους κουτόφραγκους». Οι οποίοι «κουτόφραγκοι» μας είχαν πάρει χαμπάρι και παρατηρούσαν, κατέγραφαν και διασταύρωναν

Αυτό το προσφιλές σπορ της συμπαθέστατης τάξεως των Αγροτών και των Κτηνοτρόφων είχε ταυτιστεί με την επέλαση του πράσινου σοσιαλισμού. Κάπως έτσι δισεκατομμύρια σπαταλήθηκαν. Κάπως έτσι τα μέλη της συμπαθέστατης τάξης των αγροτών και των κτηνοτρόφων κατάφεραν να αποκτήσουν πανάκριβα ιδιωτικά οχήματα και να «συναντηθούν» με χιλιάδες θηλυκά, προερχόμενα από περιοχές του πρώην «υπαρκτού σοσιαλισμού». Κάπως έτσι, αραχτοί στα καφενεία, προσλαμβάνανε έναντι

Τέλος

Αν τους αρέσει να χαίρονται που «νίκησαν όλοι», κανένα πρόβλημα. Δεν έχεις λόγο να κόψεις τη χαρά του άλλου.

Αλλά δεν νίκησαν όλοι.

Νίκησαν ο Νετανιάχου και ο Τραμπ. Κι αυτό επιτρέπει τον επανασχεδιασμό όλης της περιοχής.

Κρατήστε τρία σημεία.

Πρώτον, το Ιράν οδηγήθηκε στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Μαζί του σβήνει μια μείζων απειλή ασίγαστης αποσταθεροποίησης. Εφεξής οι αγιατολάδες θα προσπαθήσουν να σώσουν το αναχρονιστικό καθεστώς τους, καλά ξεμπερδέματα και να μας γράφουν.

Δεύτερον, ο «άξονας της Αντίστασης» πέρασε στην ένδοξη αιωνιότητα. Πάει ο Ασαντ, πάει ο Νασράλα, πάνε κι οι «Φριπαλεστάιν» που τους πήραν με τις παντόφλες. Αργά ή γρήγορα θα βγουν από τα λαγούμια με τα χεράκια ψηλά κι όσοι Χαμάς απέμειναν.

Τρίτον, νικητές είναι κυρίως το Ισραήλ, οι ΗΠΑ αλλά και οι μετριοπαθείς αραβικές χώρες που προκλήθηκαν αλλά δεν παρασύρθηκαν.

Κακά τα ψέματα, η Ευρώπη αποτελεί κυρίως τουριστικό προορισμό και η Ρωσία μακρινή ανάμνηση. Δεν λογαριάζονται καν στον γενικότερο συσχετισμό ισχύος.

Τέλος, λοιπόν. Μόνο που κάθε τέλος είναι και μια αρχή.

Με αυτά τα δεδομένα, θα πρέπει τώρα να

Στο 2,9%! Ή για να μην πάθει ΣΥΡΙΖΑ η ΝΔ

 

Αν γίνονταν σήμερα εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα περνούσε το όριο του 3%. Οι δημοσκοπήσεις τον θέλουν στο 2,9%, για πρώτη φορά να επιστρέφει στα θρίλερ του παρελθόντος, όταν η είσοδός του στη Βουλή κρινότανε για μερικές εκατοντάδες ψήφους. Κι αυτό είναι ένα παράδειγμα για όλους! Όπως το ΠΑΣΟΚ έτσι και ο ΣΥΡΙΖΑ. Το κοινό τους σημείο η πολιτική τους ήττα. Να γιατί δεν επιτρέπεται να ηττηθεί πολιτικά η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Θα της συμβεί ότι συνέβη και στους «άλλους». Τους ψηφοφόρους δεν τους έχει κάποιος στο τσεπάκι του!

Είναι βέβαιο ότι κάποια στιγμή ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα χάσει εκλογές. Δεν μπορεί ένα κόμμα να κυβερνάει αιώνια. Ακόμη κι αν τα έχει κάνει όλα τέλεια, ο κόσμος κουράζεται και θέλει κάποια στιγμή νέα πρόσωπα. Δεν συζητάμε αυτό. Το θέμα είναι να μην έχει ηττηθεί πολιτικά. Να μην φύγει επειδή δεν έκανε αυτά που υποσχέθηκε και να μπορεί έτσι να παραμείνει στην ομάδα των πρωταγωνιστών. Να μην καταντήσει όπως ο ΣΥΡΙΖΑ…

Για να μην ξεχνιόμαστε, η κεντροδεξιά κόντεψε να πάθει κάποια στιγμή «ΣΥΡΙΖΑ». Όταν με αρχηγό τον Αντώνη Σαμαρά υποχώρησε σε ιστορικά χαμηλά, στο 18%. Εκείνη την εποχή βρέθηκε μια ανάσα από τη διάλυση. Ακριβώς επειδή φορτώθηκε πολιτικά τη χρεοκοπία. Γλίτωσε τα χειρότερα όταν ο Αντώνης Σαμαράς εγκατέλειψε τα Ζάππεια.

Αυτήν τη φορά τα πράγματα δεν θα

Εικόνα

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε ακόμα πλήρη και αδιαμφισβήτητη εικόνα για το αμερικανικό χτύπημα στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν.

Οι δύο πλευρές είναι περίπου στο «σας πήραμε, σας πήραμε, φλουρί κωνσταντινάτο. Μας πήρατε, μας πήρατε, βαρέλι δίχως πάτο».

Δεν χρειάζεται όμως να ακούσουμε τον Τραμπ και το Πεντάγωνο για να καταλάβουμε ότι το πλήγμα ήταν σοβαρό. Το ομολογούν οι αντιδράσεις των ίδιων των Ιρανών.

Κάποιος «αξιωματούχος» μάλιστα μας καθησύχασε ότι είχαν προλάβει να μεταφέρουν αλλού το εμπλουτισμένο ουράνιο.

Ωραία. Αλλά το Ιράν και μαζί του διάφοροι σκερβελέδες διαβεβαίωναν πριν τους πλακώσουν οι Αμερικανοί ότι πυρηνικά δεν υπάρχουν.

Αν όμως οι Ιρανοί δεν μπλέκονται με πυρηνικά, τότε τι το ήθελαν το εμπλουτισμένο ουράνιο που μετέφεραν αλλού; Για να ποτίζουν τις γλάστρες;

Ας φύγουμε όμως από τα επιχειρησιακά έως ότου αποκτήσουμε σαφέστερη εικόνα.

Διότι το πραγματικό γεγονός είναι πως εφεξής το ιρανικό καθεστώς δεν δίνει πια μάχη κυριαρχίας. Παλεύει να σώσει το τομάρι του.

Και είναι δύσκολο να προβλέψουμε πώς θα το κάνει. Όταν είσαι με την πλάτη στον τοίχο, μπορεί να κάνεις τα πάντα.

Την Κυριακή, ο ιρανός υπουργός Εξωτερικών διαβεβαίωνε πως δεν έχει νόημα να κάτσουν στο τραπέζι με τους Αμερικανούς διότι οι Αμερικανοί ήταν στο κόλπο από την αρχή.

Οτι δηλαδή το Ισραήλ καθάρισε το πεδίο, έθεσε τον εναέριο χώρο του Ιράν υπό τον έλεγχό του και οι Αμερικανοί μπόρεσαν να δράσουν σε συνθήκες ασφαλείας.

Ακούγεται λογικό. Ούτως ή άλλως η πλευρά ΗΠΑ και Ισραήλ έχει μηδαμινές απώλειες σε αυτήν τη

Μια ιστορία που έλεγε ο Θόδωρος Πάγκαλος

Ξέρετε ποιος είναι ο ευκολότερος τρόπος αντιπολίτευσης; Να καταγράφεις όσα συμβαίνουν στη γειτονιά μας και στον κόσμο μας κι ύστερα να κατηγορείς την ελληνική κυβέρνηση ότι γίνονται …ερήμην της. Βομβάρδισαν οι Αμερικανοί το Ιράν; Έσφαξαν οι τζιχαντιστές χριστιανούς στη Συρία; Πήρε μια απόφαση ένα Αιγυπτιακό πρωτοδικείο για την Αγία Αικατερίνη; Κατέθεσαν οι Τούρκοι δικό τους χάρτη του Αιγαίου στην Ουνέσκο; Εμείς φταίμε. Διότι δεν τα αποτρέψαμε εκ των προτέρων. Κι όταν λέμε «εμείς φταίμε», δεν εννοούμε εμάς τους Έλληνες (που είμαστε ο εξυπνότερος και ικανότερος λαός του κόσμου). Φταίει ο Κυριάκος προσωπικά. Άντε και ο Γεραπετρίτης.

Ο οποίος Κυριάκος είναι παντελώς ανίκανος να αποτρέψει το κλείσιμο των στενών του Ορμούζ από τον Χαμενεΐ ή να σταματήσει τη σφαγή στη Γάζα ή να παρέμβει αποφασιστικά ώστε να μην μιλήσουν τηλεφωνικά ο Ερντογάν με τον Πούτιν. Αυτά βέβαια, τα απαιτούμε δίχως ενεργητικές πολιτικές εκ μέρους της Ελλάδας. Α, όχι… εμείς θέλουμε να νικάμε από μακριά, χωρίς ρίσκα, κόστη και τα τοιαύτα. Θυμάστε τι είχε γίνει όταν στείλαμε μια φρεγάτα στα στενά του Ορμούζ για να φυλάξει τα (υπό ελληνική σημαία) καράβια από τους πειρατές Χούθι. «Τι δουλειά έχουμε εμείς εκεί κάτω;» ωρύονταν οι αντιπολιτευόμενοι στις εδώ τηλεοράσεις.

Τώρα έχουμε τσαντιστεί με την «προδοσία» του Χαφτάρ, ο οποίος εξαγοράστηκε κανονικά από τους Τούρκους και μας γύρισε την πλάτη. Και φταίει ο Κυριάκος που είναι ανίκανος να

Ο κόσμος καίγεται, εμείς χτενίζουμε τις ιδεοληψίες μας

 

Κάποιοι χειροκροτούσαν τη λάβα της λαϊκής επανάστασης στο Ιράν που εκθρόνισε τον Σάχη και τον «θρόνο του Παγωνιού». Το έκαναν γιατί δεν ξεκίνησε ως μια ισλαμική επανάσταση. Ήταν μια αυθόρμητη λαϊκή εξέγερση απέναντι στο δυτικίζον μεν, αλλά σκληρότατο και ανελεύθερο καθεστώς των Παχλεβί. Η ιρανική ήταν η μοναδική λαϊκή επανάσταση μετά τη Γαλλική, όπου συμμετείχε ανοργάνωτα σχεδόν σύσσωμος ο λαός, και που καμία σχέση δεν είχε με τα πραξικοπήματα του κάθε λογής υπαρκτού σοσιαλισμού που ονομάστηκαν «επαναστάσεις».

Οι ίδιοι, ναι και ο γράφων, διαμαρτύρονταν κατά του Σαντάμ Χουσεΐν, ο οποίος επιτέθηκε στο Ιράν πριν καν στεριώσει η νεαρή επανάσταση, δεκαεννιά μήνες αφότου ο Αγιατολάχ Χομεϊνί ανήλθε στην εξουσία (Φεβρουάριο του 1979). Και επιδόθηκε σε έναν πόλεμο που κράτησε οχτώ χρόνια και είχε πάνω από ένα εκατομμύριο νεκρούς, οι περισσότεροι από την πλευρά της διαλυμένης, λόγω της εξέγερσης, στρατιωτικής μηχανής του Ιράν.

Όμως αυτό που συνέβη δεν ήταν αυτό που φοβούνταν οι διαμαρτυρόμενοι. Η επανάσταση δεν κλονίστηκε, παρότι το καθεστώς ως τότε ήταν ασταθές. Αντιθέτως, ισχυροποιήθηκε επειδή συσπείρωσε τον λαό απέναντι στον εισβολέα. Και του δόθηκε παραλλήλως η δυνατότητα, με το πρόσχημα της εθνικής συσπείρωσης απέναντι στον εχθρό, να εμφυσήσει θρησκευτικό φανατισμό και να καταστείλει κάθε κοσμική δημοκρατική φωνή. Ειδικά τους κομμουνιστές που βοήθησαν τα μέγιστα στην επιτυχία της επανάστασης, τους πέρασε από λεπίδι. Ουσιώδης λόγος το γεγονός ότι

Ζωή πες αλεύρι ο βιαστής με την τυρόπιτα σε γυρεύει

Το καταφχαριστήθηκα. Γεια στο στόμα του Γιώργου Φλωρίδη

Τα έβγαλε όλα στη φόρα. Εντός της Βουλής και με αδιάσειστα ντοκουμέντα και στοιχεία επιδόθηκε, αοράτως, σε γενικό στριπτίζ της Ζωής
Η οποία, συνήθως ωρυόμενη και μονίμως προσβλητική σε κάθε αντίπαλό της, υποδύεται όλους τους ρόλους: και εισαγγελέας, και πρόεδρος δικαστηρίου και εκπρόσωπος όλων των ενόρκων. 

Τώρα λοιπόν αποκαλύφθηκε. Η μάσκα «εκριζώθηκε». Η βιτρίνα καταστράφηκε. Τώρα γυμνή η «βασίλισσα»
Η οποία πριν από χρόνια είχε αναλάβει την δικηγορική προστασία του περιβόητου βιαστή της «τυρόπιτας». Ενας τύπος που συνήθιζε να προσεγγίζει τουρίστριες. Όχι για να «καμακώσει» αλλά για να βιάσει. Αφού πρώτα τις κερνούσε και αφού στη συνέχεια με την βοήθεια υπνωτικού τις κοίμιζε, στο τέλος έκανε ό, τι έκανε
Και αφού τέσσερις τουρίστριες από Αυστραλία, Καναδά και αλλού, τον έστειλαν στο δικαστήριο, η Ζωή (σε λόγου της) ανέλαβε την υπεράσπισή του. Και όχι μόνο αυτό. Αλλά και ως βουλευτής είχε ψηφίσει το νόμο Παρασκευόπουλου με τον οποίο ο «βιαστής με την τυρόπιτα» εξήλθε από τα σίδερα της φυλακής και άρχισε να κυκλοφορεί ανάμεσά μας, ελεύθερος ως πουλάκι

Και όχι μόνο αυτό. Αλλά η Ζωή (σε λόγου της) ανακουφίστηκε με την απελευθέρωση του πελάτη της. Βρε τη Ζωίτσα, τα κατάφερε!
Αυτή λοιπόν που έχει ξεσηκώσει τον κόσμο όλο. Που έχει μονοπωλήσει το αίσθημα της ευαισθησίας προς τους γονείς των παιδιών που «εξαερώθηκαν» στην τραγωδία των Τεμπών. Που έχει μονοπωλήσει την

Τέμπη, ώρα να τελειώνει το σόου

Αυτή η σύμπραξη Βελόπουλου, Νατσιού, Ζωής και Κασσελάκη, με αφορμή την προανακριτική για τα Τέμπη, θα καταγραφεί στις σκοτεινές σελίδες του Ελληνικού Κοινοβουλίου.

Θα μείνει κυρίως στην Ιστορία ως η ύστατη, απελπισμένη και ανόητη προσπάθεια 32 βουλευτών της άκρας Δεξιάς και της άκρας Αριστεράς να συνασπιστούν για να εκμεταλλευτούν πολιτικά ένα δυστύχημα. Αφού διαψεύστηκαν όλες οι θεωρίες συνωμοσίας που επί μήνες πλάσαραν για τα Τέμπη, αφού άδικα ξεσήκωσαν μια ολόκληρη κοινωνία με ψέματα για ξυλόλια και εξαφανισμένα βαγόνια, έπαιξαν το τελευταίο τους χαρτί: Ζήτησαν να παραπεμφθεί ο πρωθυπουργός για... εσχάτη προδοσία!
Θα μου πείτε ότι πρόκειται για φαιδρή πρόταση που δεν στέκει - και φυσικά απορρίφθηκε στη Βουλή. Ότι είναι μια ακόμη γραφικότητα της έξαλλης αντιπολίτευσης. Σύμφωνοι, εξάλλου κανείς δεν μπαίνει πλέον σοβαρά στη συζήτηση για τις κατηγορίες που έχουν εκτοξεύσει συγγενείς και δικηγόροι για τα Τέμπη. Εμπειρογνώμονες, «ειδικοί» και λοιποί συνωμοσιολόγοι έχουν εξαφανιστεί από προσώπου γης. Μόνο η αντισυστημική αντιπολίτευση (άκρα Δεξιά και άκρα Αριστερά μαζί) επιμένει να στήνεται στην ουρά, πίσω από την Καρυστιανού, και να στηρίζει κάθε ατεκμηρίωτο σενάριο και φαντασίωση.
Ο πρωθυπουργός αποκάλεσε αυτή την αριστερο-δεξιά μανούβρα «χυδαία απόπειρα» ενός «συνεταιρισμού τοξικότητας» που μετατρέπει ένα συλλογικό δράμα σε άθλια πολιτική σκευωρία. Και λίγα τους είπε. Πιο οξύς ο Γιώργος Φλωρίδης, τους αποκάλεσε

Τι θέλουν οι Σαμαρο-Καραμανλήδες;

Ουδείς σώφρων διαφωνεί με τη διαπίστωση του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή ότι υπάρχει κίνδυνος η Ελλάδα να βρεθεί σε κατάσταση μη αναστρέψιμης ομηρίας έναντι της Τουρκίας.

Το πρόβλημα δεν είναι το «αν», αλλά το «τώρα το θυμήθηκε;»

Η Τουρκία διαθέτει εννιαπλάσιο πληθυσμό, πενταπλάσιο ΑΕΠ, τριπλάσιο αμυντικό προϋπολογισμό και μια γεωγραφική θέση που για τη Δύση είναι κάτι μεταξύ Ελντοράντο και στρατηγικού κόμβου. Συνδέει Βαλκάνια, Καύκασο, Μαύρη Θάλασσα, Μέση Ανατολή, Ανατολική Μεσόγειο. Μπίνγκο.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι δυτικοί, επί 100 χρόνια, κάνουν τα στραβά μάτια στις τουρκικές ιδιαιτερότητες – από πραξικοπήματα μέχρι εισβολές – διότι πολύ απλά τους χρειάζονται. Το ΝΑΤΟ χωρίς Τουρκία είναι σαν σουβλάκι χωρίς πίτα. Οπότε ανεχόμαστε την ερντογανική νεο-οθωμανική ονείρωξη, μπας και τον κρατήσουμε στο μαντρί.

Σε αυτό το γεωπολιτικό τοπίο, η Ελλάδα είναι καταδικασμένη να επιβιώσει με αποτροπή και συμμαχίες. Γερνάει, μικραίνει πληθυσμιακά και δεν θα ξαναπάρει ποτέ το ματς στους αριθμούς. Ο μόνος τρόπος να μείνεις στο παιχνίδι είναι να κάνεις τον επιτιθέμενο να φοβάται ότι κάθε επιθετική σκέψη θα του κοστίσει περισσότερο απ’ όσο θα του αποφέρει.

Αυτός είναι ο λόγος που η χώρα – με ελάχιστες εξαιρέσεις – επενδύει παραδοσιακά στην αποτροπή. Από τα υποβρύχια και την «αγορά του αιώνα» μέχρι τα Rafale, τις Belharra και τα επερχόμενα F-35. Παράλληλα, χτίζει ένα πλέγμα συμμαχιών με Γαλλία, Ισραήλ, Αίγυπτο, Σαουδική Αραβία – δηλαδή όσους έχουν επίσης τα νεύρα τους με τον σουλτάνο.

Η κυβέρνηση προωθεί την ευρωπαϊκή ιδέα της

Ευκαιρία

Ο Σαρτρ έλεγε πως τις μεγάλες ηθοποιούς τις καταλαβαίνεις όχι από το πώς μπαίνουν στη σκηνή αλλά από το πώς βγαίνουν.

Με αυτή τη λογική, η έξοδος της Αριστεράς από την εγχώριο πολιτική είναι μάλλον για λύπηση.

Το ΚΚΕ τσακώνεται με το «κράτος-δολοφόνο» Ισραήλ και εγκαινιάζει ανδριάντες του Βελουχιώτη. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει διασπαστεί τρεις φορές σε έναν χρόνο.

Διάφοροι γραφικοί υποδύονται τους πολιτικούς. Οι άλλοι ξεκίνησαν να πάνε στη Γάζα με ταξί. Κι ο Τσίπρας «στήνει Κίνημα στις δυο πλευρές του Ατλαντικού» (in.gr, 16/6).

Ιδίως στο Ανω Μανχάταν, προσθέτω εγώ. Γωνία 116 δρόμων και Λένοξ Αβενιου.

Η αλήθεια είναι ότι η Αριστερά είχε παραδοσιακά μεγαλύτερο μπόι στον ελληνικό Τύπο απ’ όσο της αναλογούσε στην ελληνική κοινωνία. Με εξαίρεση την περίοδο 2012-2019 που ψήλωσε πριν ξανακοντύνει.

Δεν ξέρω λοιπόν τι θα πετύχει το «κίνημα Τσίπρα» στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού κι εφόσον μάθουν αγγλικά για να μπορούν να συνεννοηθούν.

Αλλά στη δική μας πλευρά, δεν βλέπω και μεγάλο ενθουσιασμό.

Το πιθανότερο είναι ότι με ή χωρίς τον Τσίπρα θα έχουμε πεντέξι «αριστερά κόμματα» που θα μοιράζονται κάποιο άνευ σημασίας εκλογικό ποσοστό.

Κι αν το ΠαΣοΚ έκανε σωστά τη δουλειά του θα μας απασχολούσαν μόνο in memoriam.

Μόνο που το ΠαΣοΚ ακόμα να καταλάβει ότι

Ποιος φοβάται τον Αλέξη Τσίπρα;

Θα κάνει δικό του κόμμα ο Αλέξης Τσίπρας; Και πότε θα το κάνει; Λάθος ερωτήματα. Το σωστό ερώτημα είναι, τι μπορεί να κάνει ένα κόμμα Τσίπρα και ειδικά στην περίπτωση που δοκιμάσει την τύχη του στις επόμενες εθνικές εκλογές. Μπορεί να ανατρέψει τους υφιστάμενους πολιτικούς συσχετισμούς και να καταγραφεί ως κόμμα εξουσίας ή θα πάει άκλαφτο;

Στην περίπτωση του πρώην Πρωθυπουργού είναι ολοφάνερο πως συγκρούονται οι ευσεβείς πόθοι των υποστηρικτών του (που δεν είναι και λίγοι) με την κοινή λογική. Οι ευσεβείς πόθοι χτίζουν παλάτια στην άμμο και η κοινή λογική, σαν τα παιδάκια που πηδάνε πάνω τους, τα κατεδαφίζει.

Οι ευσεβείς πόθοι θέλουν τον κ. Τσίπρα να επανέρχεται καβάλα στο άλογο για να καλύψει το αντιπολιτευτικό κενό που, πράγματι, υπάρχει. Μόνο που οι ευσεβείς πόθοι έχουν ξεχάσει μια σημαντική λεπτομέρεια. Το αντιπολιτευτικό κενό, αυτό που αξιοποίησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να κυριαρχήσει πολιτικά, δεν εμφανίστηκε μετά την αποχώρηση του κ. Τσίπρα από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Δημιουργήθηκε εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο άσκησε αντιπολίτευση στην κυβέρνηση της ΝΔ.

Τα λένε όλα οι αριθμοί. Η αντιπολίτευση του κ. Τσίπρα ήταν αυτή που οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ από το 32 στο 17%, δηλαδή στην αρχή του τέλους. Αν μετράω σωστά, ο κ. Τσίπρας κατάφερε να χάσει, ενώ άλλος κυβερνούσε, κοντά στις 14 ποσοστιαίες μονάδες. Αυτό δεν το λες αποτελεσματική αντιπολίτευση. Συνεπώς, η διαπίστωση του κ. Τσίπρα ότι

«Κυριάκο σώσε μας», παρακαλούσαν οι αλληλέγγυοι

Η παντόφλα και η σφαλιάρα έπεφταν σύννεφο. Οι ισλαμιστές αλληλέγγυοι δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί τους έδερναν οι Αιγύπτιοι. Περίμεναν μια πανηγυρική υποδοχή. Αυτοί πήγαν εκεί για να συμπαρασταθούν στους Παλαιστίνιους της Γάζας. Τελικά, στο τέλος της ημέρας, αντιλήφθηκαν πως ακριβώς για αυτόν τον λόγο έφαγαν ξύλο. Επειδή οι Αιγύπτιοι δε θέλουν να βλέπουν στα μάτια τους Παλαιστίνιους ύψωσαν όχι απλώς ένα τείχος, αλλά ένα συγκρότημα αλλεπάλληλων τειχών στα σύνορα τους με τη Γάζα. 

Προφανώς, οι Αιγύπτιοι, ένας λαός ο οποίος ιστορικά ελάχιστη σχέση έχει με τους Άραβες, διδάχθηκαν από τα παθήματα των Ιορδανών, των Λιβανέζων και των Κουβεϊτιανών όταν φιλοξένησαν Παλαιστίνιους πρόσφυγες. Και προχθές έδειξαν αυτά τα αισθήματά τους στους αλληλέγγυους οι οποίοι ελπίζω να επιστρέφουν στις πατρίδες τους σοφότεροι.

Δεν ξέρω αν ήταν τόσο αφελείς και ανιστόρητοι ή τόσο βολονταριστές ώστε να πιστέψουν ότι θα έφταναν στα σύνορα με τη Γάζα. Και αυτό ισχύει για το πλήθος. Οι διοργανωτές και χρηματοδότες αυτής της πορείας γνώριζαν άριστα τι επρόκειτο να συμβεί. Για αυτούς σημασία είχε το ακτιβιστικό χάπενινγκ και κάποια χρήματα που έπρεπε να ξοδευτούν. Μια ΜΚΟ για να υπάρχει, δηλαδή να συγκεντρώνει χορηγίες, πρέπει να φαίνεται. Να κάνει αισθητή τη διεθνή παρουσία της. Οι κομπάρσοι, ένας στρατός από αφελείς, καλοπροαίρετους και