Θαύμα

Αν ο Κασσελάκης θέλει να κερδίσει τον Μητσοτάκη όπως έχει υποσχεθεί, θα πρέπει κάπως να βιαστεί. Προς το παρόν υπολείπεται 31,5 μονάδες στην επιλογή Πρωθυπουργού - 38% παίρνει ο ένας και 6,5% ο άλλος.

Κάθε θαύμα, τρεις μέρες. Διότι μετά βγαίνουν οι δημοσκοπήσεις και το «θαύμα της επικοινωνίας» πάει για βρούβες.

Έτσι και ο νέος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ.

Βασίλευσε στα τηλεοπτικά «πρωινάδικα», σαγήνευσε τα «μεσημεριανά», συγκίνησε τις ψυχές του 56% των συριζαίων που στήθηκαν να τον ψηφίσουν, πήγε γυμναστήριο, έβγαλε selfies, χάιδεψε σκυλάκια, λιγουρεύτηκε λαχανοντολμάδες.

Και μετά ήλθε ο λογαριασμός. Τέσσερις δημοσκοπήσεις, παρακαλώ.

Οι οποίες καταγράφουν (μέσες – άκρες) ότι είναι η χειρότερη εκκίνηση νέου αρχηγού των τριών μεγαλύτερων κομμάτων.

Έχει χαμηλότερη δημοτικότητα από τη Ζωή και περισσότερες αρνητικές γνώμες από τον Ανδρουλάκη.

Και αν θέλει να κερδίσει τον Μητσοτάκη όπως έχει υποσχεθεί, θα πρέπει κάπως να βιαστεί. Προς το παρόν υπολείπεται 31,5 μονάδες στην επιλογή Πρωθυπουργού – 38% παίρνει ο ένας και 6,5% ο άλλος (Metron Analysis, 28/9).

Ούτε ο Τσίπρας δεν ήταν τόσο χάλια.

Τελείωσε λοιπόν το θαύμα; Ενδεχομένως όχι. Ο Κασσελάκης είναι

Ούτε τσίπα, ούτε ντροπή

Η κατάσταση αποκαλυπτική. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ που εξαντλείται σε χειραψίες και σε αγκαλιάσματα με κάθε πολίτη που βλέπει μπροστά του.

 Ο άνθρωπος από την Αμερική που υποτίθεται διαθέτει άφθονη ευαισθησία και μεγάλη καρδιά. Αυτό το φρέσκο, το νέο και το πολλά υποσχόμενο πρόσωπο της Αριστεράς, συμπεριφέρθηκε με τόση αγένεια, τόση περιφρόνηση και με τέτοια mediaκα κόλπα απέναντι στην υφυπουργό Παιδείας Δόμνα Μιχαηλίδου, που ούτε ο πιο κυνικός νεοέλληνας θα τολμούσε να κάνει.

Αν μάλιστα στα μαθητικά χρόνια συνυπήρξε με την Δόμνα Μιχαηλίδου, ε τότε το ολίσθημα του είναι τόσο κατηφορικό όσο ο πάτος του βαρελιού. Ασε που είναι νέα. Ασε που είναι γυναίκα. Ασε που δεν χαρακτηρίζεται από ίχνος φανατισμού. Και άσε το καλύτερο γι αυτήν: υπήρξε η μόνη υπουργός, όλων των κυβερνήσεων, που άνοιξε δομές που φιλοξενούν πλάσματα με πολλές ανάγκες, αποκαλύπτοντας την βαρβαρότητα, την εκμετάλλευση, ακόμα και το σπορ των σεξουαλικών «παρενοχλήσεων» σ αυτά τα καταγώγεια».
Dear Stefanos τα γνωρίζεις όλα αυτά; Γνωρίζεις επίσης ότι

Άλλο τον χαζεύουν κι άλλο τον ψηφίζουν

Η δημοσκόπηση της Opinion Poll έγινε από τις 21 μέχρι τις 26 Σεπτεμβρίου. Δηλαδή ξεκίνησε ενώ είχε τελειώσει ο πρώτος γύρος των εσωκομματικών εκλογών του Σύριζα, είχε επισυμβεί η τεράστια έκπληξη της πρώτης κάλπης, ακόμα και ο τελευταίος Έλληνας είχε μάθει πως λένε το σκυλάκι του Κασσελάκη, που πάει για γυμναστική και τι πίτσες παραγγέλνει. Και τέλειωσε ενώ ο σώγαμπρος είχε ήδη θριαμβεύσει και είχαν συστηθεί στο κοινό ο μπαμπάς του, ο θείος του, ο γυμναστής του και η γιαγιά της αδερφής του παππού του. Όσοι απάντησαν δηλαδή στην έρευνα είχαν μπουκώσει από Κασσελάκη. 

Την ίδια στιγμή, οι ίδιοι άνθρωποι που απάντησαν στους ερευνητές της Opinion Poll, είχαν παρακολουθήσει το κάψιμο της Δαδιάς, την πλημμυρική καταστροφή της Θεσσαλίας, την ανενόχλητη κάθοδο των Κροατών χούλιγκαν, το τραγικό συμβάν στη Λιβύη και όλα τα υπόλοιπα που μαύρισαν την αρχή του φθινοπώρου μας. Παραλλήλως βρισκόμαστε σε κανονική προεκλογική περίοδο, οπότε είναι μάλλον εύκολο η κοινωνική ανησυχία ή οργή να μετουσιωθεί σε εκλογική συμπεριφορά, έστω και διαμέσου των δήμων και των περιφερειών. 

Κι όμως, η δημοσκόπηση κάθε άλλο παρά αυτά που περιμέναμε έδειξε. Πέτυχε την κυβέρνηση στις χειρότερες στιγμές της και τον Σύριζα στις επικοινωνιακά καλύτερες του, πλην η διαφορά ανάμεσα

Σασπένς

Και δεν χρειάζεται να διευκρινίσω ότι όπως εξελίσσεται το ματσάκι Στεφανουά με Συριζαίους είναι πιο βαρετό κι από συνέντευξη της Αχτσιόγλου.

Κατάντησα να λέω πάλι καλά που ήλθε ο Elias με τις βροχές κι έκανε ο Μητσοτάκης Υπουργικό Συμβούλιο για να ξεφύγουμε λίγο από τους Στεφανουά.

Διότι όπως πήγαινε το πράγμα σε λίγο θα πιάνονταν στα χέρια οι νικητές με τους χαμένους.

Και δεν χρειάζεται να διευκρινίσω ότι όπως εξελίσσεται το ματσάκι Στεφανουά με Συριζαίους είναι πιο βαρετό κι από συνέντευξη της Αχτσιόγλου.

Να μη σας πω ότι κι οι πρώτες δημοσκοπήσεις δεν δείχνουν κανέναν ενθουσιασμό του πλήθους για την αναμέτρηση και τον νέο αρχηγό.

Προτείνω λοιπόν να τους δώσουμε λίγο χρόνο να σφαχτούν μεταξύ τους όπως νομίζουν και με την ησυχία τους διότι όταν βιάζεσαι κάνεις λάθη και σφάζεις κάποιον από μπέρδεμα.

Για παράδειγμα δεν είχα πάρει χαμπάρι με ποιον ήταν η Ράνια Θρασκιά. Κατόπιν εορτής πληροφορήθηκα ότι ευτυχώς είναι με τους καλούς κι ανακουφίστηκα.

Ποιοι όμως είναι οι καλοί; Εδώ μπερδεύομαι.

Διότι με τους μεν είναι ο Φίλης κι ο Ραγκούσης. Ωραία. Αλλά με τους δε είναι ο Αντώναρος και η Τζάκρη. Ωραία κι αυτοί. Τα πράγματα συνεπώς δεν είναι απλά κι άντε μετά να βγάλεις άκρη.

Ασε που τρεις φορές τη μέρα βγαίνει ο Παπαδημούλης στην τηλεόραση να δώσει οδηγίες στον Κασσελάκη.

Δεν ξέρω αν τον έχει ρωτήσει ο Κασσελάκης τη γνώμη του ή αν το κάνει μόνο από την καλή του την καρδιά αλλά δεν βλέπω να τον

Stefanos: Ο λιλιπούτειος... φεουδάρχης

Ακόμη και ο απόλυτος κυρίαρχος στο κόμμα του, ο Ανδρέας Παπανδρέου, ειδοποιούσε τους υπουργούς όταν ήταν να τους αποστρατεύσει. Τους καλούσε και τους ευχαριστούσε λέγοντας «μας βοήθησες πολύ» ή «θα αξιοποιηθείς αργότερα».

Ελάχιστες περιπτώσεις ξέφυγαν τους κανόνες. Ο Αντώνης Τρίτσης, στον οποίο ωστόσο έστειλε ευγενές γράμμα στον Τρίτση, στο οποίο τον παίνευε ότι «έγραψε ιστορία» - για την οποία έχασε το υπουργείο!

Από το ίδιο υπουργείο διώχθηκαν οι Χάρης Καστανίδης ως υφυπουργός και ο Στέφανος Τζουμάκας ως αναπληρωτής υπουργός, και το έμαθαν από τα δελτία του ραδιοφώνου! Αλλά ο Αντρέας όταν σε λίγες ημέρες συνάντησε τον Τζουμάκα, του είπε «Λυπάμαι Στέφανε…».

Η μόνη άγρια εκπαραθύρωση ήταν στην πρώιμη κυβέρνηση του 1982, του υφυπουργού Εξωτερικών Ασημάκη Φωτήλα, ενώ αυτός βρισκόταν εν πτήσει από τις Βρυξέλλες στην Αθήνα. Λόγος γεωπολιτικός, σε σχέση με την στάση του κατά της πολωνικής κυβέρνησης του Γιαρουζέλσκι (παλιές ιστορίες).

Ο Κασσελάκης από τις πρώτες ημέρες ήρθε σε ένα κόμμα το οποίο μάλλον το εκλαμβάνει ως φέουδο, και ο ίδιος φέρεται ως φεουδάρχης υπεράνω καταστατικού. Η ως… «Τσέο» πολυεθνικής, που θα έλεγε και η συντρόφισσα Νοτοπούλου.

Ή όπως έγραψε η πρώην «βουλεύτρια» Φωτεινή Βάκη:

Το νήμα που συνδέει τον Κασσελάκη με τον Καμμένο

Όσο κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ νιαουρίζουν τώρα παραπονιάρικα για την οριστικά χαμένη αθωότητα της Αριστεράς, κάποιοι άλλοι είναι φανερό ότι πόνταραν σωστά, είτε από πολιτική πονηριά είτε από στεγνό ρεαλισμό, είτε και επειδή έχουν την ικανότητα να διαβλέπουν τους νέους όρους με τους οποίους παίζεται το παιχνίδι.

Το να αξιολογήσει κανείς την εξέλιξη από τη στιγμή που έχει συντελεστεί είναι κάπως μάταιο. Είναι καλό ή είναι κακό; Ποιος θα το πει και με ποια κριτήρια; Αυτοί που σήμερα διαμαρτύρονται και φωνάζουν για «μεταπολιτική» και «αποαριστεροποίηση» είναι οι ίδιοι που τα προηγούμενα χρόνια συγκυβέρνησαν με τον Καμμένο, έκαναν τα στραβά μάτια στη Χρυσή Αυγή και έκαναν «συντρόφους» τους βουλευτές των ΑΝΕΛ, που τους κράτησαν στην κυβέρνηση για μερικούς μήνες, μετά το στράβωμα του Καμμένου λόγω Πρεσπών.

Οι περισσότεροι από αυτούς δεν

Όταν οι άλλοι θα ξαναψάχνουν για αρχηγό, εμείς….

Τα όσα κωμικοτραγικά συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν μια και μόνον αιτία. Τη συντριβή του στις εθνικές εκλογές. Και η συντριβή ήρθε όταν στους πολίτες τέθηκε το δίλημμα Νέα Δημοκρατία ή ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως Μητσοτάκης ή Τσίπρας. Όταν στα πεπραγμένα της κυβέρνησης αντιπαρατέθηκαν τα όσα υποστήριζε ο ίδιος ο Τσίπρας και τα στελέχη του κόμματός του. Ήταν μια σαρωτική νίκη που ταρακούνησε σε όλα τα επίπεδα τον μεγάλο ηττημένο. Και πρωτίστως στο ιδεολογικό. 

Είδαν στον ΣΥΡΙΖΑ πως οι αριστερές κορώνες τους δε συγκίνησαν τους πολίτες που διαπίστωσαν πως μέσα από τις επενδύσεις βρήκαν δουλειά εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι και πως απαραίτητη προϋπόθεση για παροχές είναι η ανάπτυξη. Το μεγάλωμα της πίτας. Οι παλαιομαρξιστικές θέσεις που ασπάστηκαν και οι οικονομικοί φωστήρες της ριζοσπαστικής Αριστεράς πως την ανάπτυξη θα τη φέρει η αύξηση των μισθών, δεν έπεισαν την κοινωνία. 

Συνεπώς ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε, λόγω αυτής της εκλογικής πανωλεθρίας, και σε ιδεολογικό αδιέξοδο. Αντιλήφθηκαν πως δεν

Μήνυμα

Ο σκηνοθέτης που έφτιαξε τα πολύ ωραία βίντεο για τα social media του Κασσελάκη έχει φτιάξει στον παρελθόν εξαιρετικά βιντεοκλίπ για τον Μαζωνάκη και την Αννα Βίσση.

Είναι εντυπωσιακό πόσο η ιστορία επαναλαμβάνεται. Σε σημείο βαρεμάρας. Διότι είναι αφόρητα βαρετό κάθε φορά που βγαίνει κάποιος καινούργιος να αναρωτιόμαστε «τι μήνυμα φέρνει».

Κανένα μήνυμα. Απλώς ο καινούργιος άρεσε περισσότερο από τους παλιούς που παρεμπιπτόντως ήταν και λίγο σκερβελέδες.

Κι αυτό έως ότου ο καινούργιος παλιώσει ή αποδειχτεί κι αυτός σκερβελές, οπότε θα πάμε στον επόμενο καινούργιο.

Τι μήνυμα λοιπόν θέλετε; Έβλεπες την Αχτσιόγλου με τη γροθιά υψωμένη και ψήφιζες όχι τον Κασσελάκη αλλά τον Μαζωνάκη.

Θυμήθηκα άλλωστε ότι ο σκηνοθέτης που έφτιαξε τα πολύ ωραία βίντεο για τα social media του Κασσελάκη έχει φτιάξει στον παρελθόν εξαιρετικά βιντεοκλίπ για τον Μαζωνάκη και την Αννα Βίσση.

Κι όταν σου λένε για το «συνονθύλευμα» που έβγαλε τον Κασσελάκη ρωτάς ταπεινά:

Στα ερείπια του ΣΥΡΙΖΑ αναζητήστε τον Τσίπρα

Cherchez la femme (ψάξτε για τη γυναίκα), έλεγε ο Αλέξανδρος Δουμάς και επαναλάμβανε ο Τσιτσάνης. Ψάξτε για τον Τσίπρα, προτείνω εγώ, αν θέλετε να καταλάβετε τι συμβαίνει στον ΣΥΡΙΖΑ.

Οταν είδα τη χολιγουντιανή έφοδο του Κασσελάκη στην κομματική ζωή του ΣΥΡΙΖΑ και άκουσα τα όσα είπε, όλα με κινηματογραφική άνεση, νόμιζα ότι ήταν κάποιο πρωτότυπο ανέκδοτο. Όταν, όμως, αργότερα είδα ένα κανάλι να αφιερώνει περίπου 25 λεπτά στον Κασσελάκη και μερικά δευτερόλεπτα ή κάτι περισσότερο στην Αχτσιόγλου, κατάλαβα ότι κάτι σοβαρό κρύβεται πίσω από την αστεία εμφάνιση του Κασσελάκη. Οι καναλάρχες δεν είναι ηλίθιοι, ξέρουν τι κάνουν. Ετσι μου προέκυψε το αίνιγμα: τι κρύβεται πίσω από τον Κασσελάκη;

Το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερό. Μετά τα όσα ειπώθηκαν μεταξύ των στελεχών, η διάσπαση είναι το επόμενο λογικό και αξιοπρεπές βήμα. Αυτό φάνηκε ολοκάθαρα από την πρώτη εμφάνιση του Κασσελάκη. Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν τη διάσπαση και την πολιτική εξαφάνιση του ΣΥΡΙΖΑ; Η απάντηση είναι θετική. Αυτό, όμως, δεν είναι πρωτότυπη συμβολή στην ανάλυση των συριζαϊκών πραγμάτων. Η πρωτοτυπία βρίσκεται στο ότι, σύμφωνα με τη δική μου ανάλυση, πίσω από την εκστρατεία διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ, με μοχλό τον Κασσελάκη, βρίσκονται παράγοντες που θέλουν τον Τσίπρα πάλι παρόντα στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Μεταξύ αυτών είναι και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας.

Ο Τσίπρας είναι πολύ νέος για να

Τι δείχνουν τα γκάλοπ του φθινοπώρου για ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ

Μέχρι το τέλος της βδομάδας θα δημοσιοποιηθούν οι πρώτες δημοσκοπήσεις, οι οποίες θα περιλαμβάνουν και το πλέον σημαντικό πολιτικό γεγονός του φθινοπώρου, την αλλαγή ηγεσίας στον ΣΥΡΙΖΑ.

Αν και κάθε χρόνο είθισται όλες οι εταιρείες να τρέχουν τα πρώτα γκάλοπ στην πρώτη βδομάδα του φθινοπώρου, η φετινή ολιγοήμερη «καθυστέρηση» όπως μάθαμε οφείλεται σε δύο λόγους: Πρώτον στα έκτακτα γεγονότα στο τέλος Αυγούστου (πυρκαγιές και πλημμύρες στην Θεσσαλία) και κυρίως στην εκλογή νέου Προέδρου στον ΣΥΡΙΖΑ.

Η καθυστέρηση δημοσιοποίησης αποτελεσμάτων δεν σημαίνει πάντως πως δεν «έτρεξαν» δημοσκοπήσεις  λίγες μέρες πριν, κυρίως για λογαριασμό κομμάτων.

Σύμφωνα λοιπόν με την εικόνα που έχει ο

Σήκω, Φώσκολε!

Ο ΣΥΡΙΖΑ, εν τέλει, μοιράζεται την κοινή μοίρα όλων των σχημάτων που γεννήθηκαν από τη μήτρα της κρίσης. Ναι, δεν είναι ΑΝΕΛ, μήτε Ποτάμι. Ούτε Λεβέντης. Όμως δεν υφίστανται οι συνθήκες που του επέτρεψαν να γίνει κόμμα εξουσίας.

Τα τηλεοπτικά δίκτυα επενδύουν στη μυθοπλασία. Όμως η εβδομάδα που έφυγε μας θύμισε έναν απαράβατο κανόνα. Μπορεί η τέχνη να αντιγράφει τη ζωή, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να την ξεπεράσει. Ενα παράδειγμα. Ξεκίνησε η προβολή της σειράς «Οι Πανθέοι». Καλή προσπάθεια, αλλά δεν πιάνει και πολλά μπροστά στην υπερπαραγωγή «Οι Συριζαίοι». Αλήθεια είναι. Ποια σειρά θα μπορούσε να ανταγωνιστεί το βάθος των χαρακτήρων, τα μίση, τα πάθη και την ίντριγκα να ξεχειλίζει από ένα σενάριο που γράφεται και εξελίσσεται μόνο του; Πείτε στον Φώσκολο να σηκωθεί, να πιάσει χαρτί και μολύβι.

Υπάρχουν, που λέτε, δύο τρόποι για να παρακολουθήσετε αυτά που συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Με κωμική ή δραματική διάθεση. Μία λέξη να αλλάξεις, μία δήλωση να «πειράξεις», η κωμωδία γίνεται δράμα – και το αντίστροφο. Ωστόσο αν κοιτάξετε προσεκτικά πίσω από όσα λέγονται και γίνονται, η ουσία των πραγμάτων είναι απλή. Ο ΣΥΡΙΖΑ, εν τέλει, μοιράζεται την κοινή μοίρα όλων των

Σκορδαλιά χωρίς σκόρδο – Η προφητεία Τσίπρα για τον ΣΥΡΙΖΑ μετά από τον ίδιο

Ηγγικεν η ώρα (όπου κρίνοντας εκ του αποτελέσματος ήγγικεν και το ποθούμενο της πλειοψηφίας των μελών του ΣΥΡΙΖΑ)  να δουν τι είδους γεύση έχει η σκορδαλιά… χωρίς σκόρδο. Ωσάν προφήτης, ο Αλέξης Τσίπρας, και ερωτηθείς για τα μελλούμενα, είχε πει, κατά τη διάρκεια των εθνικών εκλογών του 2023, μέσω του in, και ερωτηθείς αν θα παραιτηθεί , πως δεν έφυγε με ελικόπτερο – όπως έλεγαν κάποιοι ότι θα κάνει το 2015-.  Τότε, προεκλογικά, είχε τοποθετηθεί και για το πως θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς τον Αλέξη Τσίπρα, στο τιμόνι. Αυτή η ημέρα ήρθε και εκείνος τότε, τον Μάιο, είχε παρομοιάσει  το κόμμα χωρίς τον ίδιο ενεργό, ως  σκορδαλιά, δίχως σκόρδο.

Έτσι περί ορέξεως, ουδείς μπορεί να κρίνει. Δίχως “αεροπλάνα”, αλλά με… βαπόρια,  και με (κάποιους) τους φίλους τους παλιούς (συντρόφους), ο ΣΥΡΙΖΑ του 2023 δε μοιάζει σε καμία περίπτωση με εκείνον του 2015. Αν και η μετάλλαξη-  από το κόμμα προ Τσίπρα, έως τον κόμμα με τον  Τσίπρα και στο σήμερα χωρίς Τσίπρα- είχε ξεκινήσει χρόνια πριν. Η διαφορά πλέον είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ αφήνει για πάντα πίσω του τον επί χρόνια πρόεδρο του.

Η ευχή Τσίπρα

Ο προβληματισμός αν θα μπορέσει να υπάρξει στο μέλλον “ΣΥΡΙΖΑ” χωρίς τον Τσίπρα ήταν κάτι που

Τους άρπαξε το κόμμα ένας εναλλακτικός… Τραμπ!

Οι κάμερες στην Κουμουνδούρου. Εγεννήθη ημίν νέος αρχηγός της «Ριζοσπαστικής Αριστεράς». Ο Στέφανος Κασσελάκης, λαμπερός, παρεμβατικός, αξιαγάπητος στο αριστερό πόπολο, αλλά και προσωποποίηση της πολιτικής ελαφρότητας.

Εξελέγη ο «Ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης», όπως τον έχει χαρακτηρίσει η Ντόιτσε Βέλε, με αφορμή το ποίημα του Καβάφη, για κάποιον που μιλούσε «με βαρβαρισμούς δεινούς τα ελληνικά», που «μήτε βαθύς στες σκέψεις ήταν, μήτε τίποτε». Υπάρχει και η πλέον επιτυχημένη εκδοχή της γερμανικής TAZ που τον χαρακτήρισε «Sunny boy από τις ΗΠΑ».

Και φυσικά έχει δίκιο η περιγραφή του «Γκάρντιαν» ότι «ο 35χρονος αουτσάιντερ έχει φωτίσει την πολιτική σκηνή της χώρας με τρόπους που λίγοι θα μπορούσαν να το φανταστούν. Αυτό που μπορεί κάποτε να φαινόταν εξωπραγματικό - ένας Αμερικανός επιχειρηματίας να διεκδικεί την ηγεσία της ριζοσπαστικής δύναμης - ξαφνικά φαίνεται πολύ πραγματικό».

Πριν την πολιτική διάσταση της σημερινής εκλογής, που ούτως ή άλλως θα απασχολήσει επί μακρόν την πολιτική αρθρογραφία, αναφέρουμε μια τεράστια κοινωνική έκπληξη, που δεν έχει εντοπισθεί:

Δικό του είναι, αν θέλει το παίρνει μαζί του...

Λίγες σκόρπιες σκέψεις για τις σημερινές εκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ, με τον οποίο ως Μέσον και ως δημοσιογράφος δεν συμφωνήσαμε σχεδόν ποτέ στα περισσότερα για τη χώρα, αλλά φυσικά αυτό δεν σημαίνει ούτε ότι δεν μας νοιάζει, αξιωματική αντιπολίτευση είναι, ούτε ότι δεν έχουμε άποψη.

 Γιατί ακούστηκαν πολλά, όπως για παράδειγμα ότι δήθεν εμείς με δύο πρωτοσέλιδα «βγάλαμε» τον Κασσελάκη, το πρώτο γιατί δίνοντας συνέντευξη στον Δανίκα η Αχτσιόγλου και φωτογραφιζόμενη με τον δημοσιογράφο που αυθόρμητα την αγκάλιασε για να τη χαιρετήσει, οι ψηφοφόροι του κόμματος εξεμάνησαν που τους πρόδωσε μιλώντας σε ένα συστημικό και εν πολλοίς ίσως και μισητό Μέσον Ενημέρωσης στον χώρο τους και, το δεύτερο, γιατί την προηγούμενη Κυριακή αναρωτηθήκαμε στην πρώτη σελίδα αν ο Κασσελάκης είναι ο νέος Αλέξης.
Φυσικά και αναδείξαμε από τα μέσα Αυγούστου την υποψηφιότητα του Κασσελάκη, τη φρεσκάδα και την επικοινωνιακή φωτεινότητα ενός νέου προσώπου, αλλά και κάποια σκόρπια στοιχεία της προηγούμενης ζωής του, αφού τα διασταυρώσαμε πρώτα (ότι απολύθηκε και δεν έφυγε μόνος του από την Goldman Sachs, σιγά το πράμα, καθώς επίσης και τα επαγγελματικά του, όπως αυτά προέκυπταν από μια δική του αγωγή σε πρώην εργοδότες του, ένα fund).
Ακόμα πιο φυσικά πήραμε μια συνέντευξη από την Αχτσιόγλου, όπως και τον Νίκο Παππά και τον Στέφανο Τζουμάκα, όλες ο Δανίκας και πρωτοσέλιδες, πλην του Τσακαλώτου που δεν ήθελε, σεβαστό κι αυτό, δικαίωμά του. Λίγους μήνες νωρίτερα, προεκλογικά, η εφημερίδα είχε φιλοξενήσει τετρασέλιδη συνέντευξη του Τσίπρα και για να μην ξεχάσουμε τα βασικά, αυτή τη δουλειά κάνουν τα media, προβάλλουν θέσεις και αντιθέσεις, κάνουν ρεπορτάζ και παίρνουν ενίοτε και συνεντεύξεις. Εχουν βέβαια και ιδεολογικό προσανατολισμό. Απλώς οι συγκεκριμένοι έχουν μια… δυσκολία να το καταλάβουν, γι’ αυτό και όποιος δεν είναι μαζί τους είναι εχθρός τους, τώρα λοιπόν στην παρακμή άρχισαν το εσωτερικό ξεκατίνιασμα. Εκτοξεύουν μεταξύ τους λάσπη, ψέματα, συκοφαντίες, χωρίς κανένα πρόβλημα για ανθρώπους που μέχρι χθες ήταν μαζί μια ολόκληρη ζωή.
Ουσιαστικά σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ λούζονται όσα έκαναν την

Ο ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ που ξέραμε μας τελείωσε!

Σήμερα το βράδυ θα βγει λευκός καπνός από την Κουμουνδούρου. Ο νέος πρόεδρος θα εισπράξει τα επινίκια, οι οπαδοί του θα επιδοθούν σε δοξαστικές επινίκιες ιαχές, θα παιανίσουν για μια νέα νικηφόρα πορεία, αλλά το κόμμα που ήξεραν, το κόμμα της νικηφόρου δεκαετούς πορείας, ετελεύτησε τον βίον του.

Το σπέρμα της μελλοντικής αποδιάρθρωσης είχε εμφυτευθεί και κυοφορήσει από παλιά. Από τον καιρό των πλατειών, όπου η συμμαχία με τον διάβολο (κατά την προτροπή Λένιν) εξελήφθη ως νομιμοποιητικό στοιχείο της σύμπλευσης με τους Καμμένους. Και έκτοτε άρχισε η αποϊδεολογικοποίηση, η αποπολιτικοποίηση και η αποσάρθρωση.

Ο Κασσελάκης είναι το σύμπτωμα και όχι η αιτία της ιδεολογικής κατάρρευσης. Ανήκει βεβαίως στον κλάδο των πολιτικών επιστημόνων η ακριβής ακτινογραφία της μετάλλαξης ενός κόμματος, που από ανανεωτική Αριστερά μεταπλάστηκε σε ριζοσπαστική, και στη συνέχεια σε ένα συμπίλημα εχθροπάθειας, ανορθολογισμού, τοξικότητας, και πολιτικής αταξικότητας.

Το έχουν εντοπίσει αρκετοί προ ημών. Από την αντίθεση στον

Τα Κυριακάτικα πρωτοσέλιδα

Διαβάστε τα σημερινά φύλλα.

Μοιραίο

 

Ήταν ίσως μοιραίο. Η μάχη διαδοχής στον ΣΥΡΙΖΑ να αρχίσει και να τελειώσει με τον Τσίπρα.

Ξεκίνησε με την αποχώρησή του από την αρχηγία μετά από τέσσερις διαδοχικές και βαριές ήττες σε εθνική εκλογική αναμέτρηση (ευρωεκλογές 2019, βουλευτικές 2019, βουλευτικές Μαίου 2023, βουλευτικές Ιουνίου 2023).

Και ολοκληρώνεται με μια απίστευτη κλωτσοπατινάδα στο όνομά του μεταξύ των διαγωνιζομένων για τη διαδοχή.

Για λόγους ακατάληπτους στο ευρύ κοινό αλλά μάλλον σημαντικούς για κάποιο κομματικό ιερατείο.

Τι χρειαζόταν άραγε ένα μήνυμα της Αχτσιόγλου για να καταλάβει ο Τσίπρας ότι έχασε και τέλος; Ο ίδιος δεν ξέρει να μετράει;

Κι αν ήθελε να μιλήσει γιατί δεν μιλάει τώρα; Θα τον βγάλει έξω η δασκάλα;

Ολα αυτά δεν βγάζουν και πολύ νόημα. Το μόνο που μπορώ να καταλάβω είναι ότι σε ένα κόμμα που πιάστηκαν μαλλί με μαλλί για μια εκλογή, κάτι τρέχει με το κόμμα.

Βέβαια οι εσωκομματικές αναμετρήσεις είχαν συχνά κόντρες, τριβές και κόστος. Το 2007 στην αντιπαράθεση Παπανδρέου – Βενιζέλου πλακώθηκαν οι Πασόκοι στους φωταγωγούς ενώ το 2009 η αναμέτρηση μεταξύ Σαμαρά και Ντόρας οδήγησε λίγο αργότερα την Ντόρα εκτός ΝΔ.

Αλλά αυτό με τον ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει περισσότερο με τη φάρσα που

Η ατέλειωτη γελοιότητα του ΣΥΡΙΖΑ

Αυτό που παρακολουθούμε την τελευταία περίοδο με τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, μόνο με τον τίτλο του παρόντος σημειώματος αποδίδεται. Παρακολουθούμε την «ατέλειωτη γελοιότητα του ΣΥΡΙΖΑ» όχι «γελοιοποίηση», «ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΑ» (όχι εκφυλιστική διαδικασία, αλλά κατάσταση παγιωμένη, σύμφυτη δηλαδή με την ύπαρξη του «πολιτικο-κομματικού» συνονθυλεύματος που έφτασε όμως – με την ψήφο μας- να κυβερνήσει την χώρα.

 Τρέμουν στην «Κουμουνδούρου» μη και βγει την Κυριακή ο Κασσελάκης. Ιδίως μάλιστα μετά τις απίστευτες δηλώσεις του για το ψευδοκράτος (το κατ’ αυτόν «κρατίδιο» και την φανταστική συνάντησή του με την ΑΔΕΔΥ…) Δηλώσεις που αποκαλύπτουν μια ανεπίτρεπτη, όσο και επικίνδυνη άγνοια των απλούστερων έστω πτυχών των εθνικών μας θεμάτων, αλλά και μια ασύλληπτη επιπολαιότητα. Έχοντας έναν τέτοιον υποψήφιο, σχεδόν βέβαιον, κατά το αποτέλεσμα της πρώτης Κυριακής, μελλοντικό αρχηγό τους τα παραδοσιακά στελέχη του κόμματος αυτού δεν διερωτώνται, «πώς κι από πού μάς ξεφύτρωσε», όπως κάνει ο άσχετος με τα κομματικά τους απλός πολίτης, ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ ή και του Κασσελάκη ακόμη, πολύ δε περισσότερο ο μη ψηφοφόρος του χώρου αυτού. Στην «Κουμουνδούρου» γνωρίζουν πολύ καλά ότι, άγνωστο αν κάποιοι «αόρατοι» κίνησαν «νήματα» για να ανασυρθεί από την «πολιτική ανυπαρξία» ο νέος αυτός, ο Κασσελάκης έγινε «σύντροφος» με βούληση του Τσίπρα. Τελεία και παύλα. Και αν υπήρξαν οι «αόρατοι» και τα «νήματα», στα σχέδιά τους και στα «νήματά» τους, περιλαμβάνεται και εμπλέκεται ο Τσίπρας, που

Ένας σύγχρονος …Σταχτοπούτος!

Του Θανάση Κ. 

 

Κάποτε υπήρχε η Χιονάτη και η Σταχτοπούτα. Κι άλλα παραμύθια που είχαν κατά κανόνα πρωταγωνίστρια μια κοπέλα, που έψαχνε την “αληθινή αγάπη” (εκ μέρους ενός Καλού Πρίγκιπα), ώστε να ξεφύγει από την κακούργα μητριά ή και τις άθλιες αδελφές της. 

Το απόλυτο “Καλό” (το κορίτσι – ηρωϊδα) και το απόλυτο “Κακό” (η μητριά και οι αδελφές της) ήταν αμφότερα γένους θηλυκού στα παραμύθια αυτά. 

Που μας έφτασαν μέσω των αδελφών Γκρίμ, στις αρχές του 19ου Αιώνα (αν και για τη Σταχτοπούτα έχει προηγηθεί ή εκδοχή του Σαρλ Περώ ένα αιώνα νωρίτερα). Όμως στην πραγματικότητα είναι μύθοι που συναντώνται στην αρχαία Ελλάδα, στη Ρώμη, ακόμα και στην αρχαία Κίνα.

Τα παγκοσμίως δημοφιλή αυτά παραμύθια, που γαλούχησαν γενιές επί γενεών σε ολόκληρο τον κόσμο κι ενέπνευσαν καλλιτέχνες ανά τους αιώνες (και προσφάτως ανασκευάζονται μανιωδώς από τους οπαδούς του woke culture), τελικά μπήκαν και στην Πολιτική!

Και μας τα σερβίρουν σήμερα ως “επικοινωνιακό περιτύλιγμα”, για ένα “πτωχό πλην τίμιο” παλικάρι, που πήγε στο εξωτερικό, διέπρεψε και τώρα άρχεται να σώσει την Αριστερά από τους “κακούς δεξιούς” – και τη χώρα από τα προβλήματά της. 

Αυτός ο… “σύγχρονος Σταχτοπούτος” της Αριστεράς, δεν ήταν ακριβώς
“πτωχός” – στο Κολλέγιο πήγαινε και στην Εκάλη έμενε – αλλά ο πατέρας του έχασε την περιουσία του από το “παραδικαστικό κύκλωμα”, λέει…

Στη χώρα των ψευδαισθήσεων, ο Κασσελάκης είναι ο ιδανικός διάδοχος του Τσίπρα

Εκπλήσσομαι με την έκπληξη την οποία εκφράζουν ορισμένοι για τις εξελίξεις που δρομολογούνται στον ΣΥΡΙΖΑ, είτε επιβεβαιωθεί, όπως όλα δείχνουν, η σαρωτική επικράτηση του Στέφανου Κασσελάκη, είτε, πράγμα μάλλον απίθανο, καταφέρουν την τελευταία στιγμή να πετύχουν τον στόχο τους οι πιο παραδοσιακές κομματικές δυνάμεις που μάχονται να αποτρέψουν το μοιραίο.

 Η συνήθης κατάληξη, την οποία έχουν αναμετρήσεις αυτού του είδους, είναι ότι το επιτιθέμενο «νέο» κερδίζει κατά κράτος το αμυνόμενο «παλαιό». Ειδικά, όμως, στη συγκεκριμένη κούρσα για την εκλογή του επόμενου αρχηγού στον ΣΥΡΙΖΑ, το υποτιθέμενο «νέο» που αντιπροσωπεύει ο Κασσελάκης είναι, όσο και αν μπορεί από μια πρώτη άποψη να ακουστεί παράδοξο, εκείνο που εκφράζει αυθεντικότερα το «είναι» του πολιτικού συνονθυλεύματος που ξεπήδησε από το 3% και μετατράπηκε σε κυβερνώσα παράταξη.

Κακά τα ψέματα, οι άνθρωποι που προσήλθαν στις κάλπες της περασμένης Κυριακής και θα πάνε ενδεχομένως και αυτή την Κυριακή να ψηφίσουν υπέρ του «ουρανοκατέβατου» επίδοξου ηγέτη είναι οι ίδιοι που με τον αντίστοιχο ζήλο και με ακόμη μεγαλύτερο πάθος και ενθουσιασμό ψήφιζαν όλα τα τελευταία χρόνια τον Αλέξη Τσίπρα, αγνοώντας τις κυβιστήσεις του, παραβλέποντας τις αυταπάτες του και δικαιολογώντας τις ψευδαισθήσεις του. Αναλογιστείτε μόνον ότι τις παραμονές των τελευταίων εκλογών, που όλοι, λίγο ως πολύ, ξέραμε την κατάληξη την οποία θα είχαν, ο απελθών πλέον αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ είχε υποσχεθεί στην Έλενα Ακρίτα, όπως η ίδια αποκάλυψε, ότι θα την έκανε υπουργό…

Άγρια η κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ

Οι Έλληνες κομμουνιστές που κατέφυγαν διωγμένοι μετά την ήττα του εμφυλίου, και ζούσαν στα βάθη της Κεντρικής Ασίας στην Τασκένδη, έφτασαν στο σημείο ακόμα και να σκοτώσουν συντρόφους τους λόγω πολιτικών διαφωνιών!

Επίσης, στο Μπούλκες της Βοϊβοντίνα «ήρθαν κομμουνιστές, μετά άρχισαν να μαλώνουν, να φωνάζουν «Σκουλήκια, προδότες». να σφάζονται και να πετάει ο ένας τον άλλο στα πηγάδια», σύμφωνα με μαρτυρίες Ελλήνων που απέμειναν, στην «Καθημερινή» και τον Σταύρο Τζίμα, τον Νοέμβριο του 2015.

Ακόμη και η διάσπαση του ΚΚΕ το 1968, ήταν μια τραυματική μάχη που δόθηκε ανάμεσα στις διάφορες ομάδες, στα στρατόπεδα και τις εξορίες (όλα τα είχαν…).

Τηλεγραφικώς και αποστεωμένα τα ανωτέρω γιατί δεν στοχεύουμε να αναδεύσουμε αιμάσσουσες μνήμες, αλλά γιατί οι εμφύλιοι στην Αριστερά ήταν πάντα τραχείς – άλλωστε ο γράφων κατά τύχη φέτος το καλοκαίρι βρέθηκε στο σπίτι που ο Τρότσκι, ο «νεκρός επ' αδεία» όπως έλεγε ο ίδιος (αφού είχε καταλάβει το ανελέητο κυνηγητό του Στάλιν), δολοφονήθηκε από τον Ισπανό Σταλινικό Μερκαντέρ, με μια ορειβατική αξίνα!

Έχουμε εκπολιτιστεί, πλέον οι σύντροφοι δεν ρίχνουν στα πηγάδια εκτός από αντιπάλους και συντρόφους, αλλά το μίσος αναδύεται ωμό στα σόσιαλ μίντια (που έχουν εξελιχθεί σε συσσωρευτές και

Αμαρτία

 

Οφείλω να παραδεχτώ την αμαρτία μου. Ποτέ δεν περίμενα ότι η εκλογή αρχηγού στον ΣΥΡΙΖΑ θα είχε τόση πλάκα και τόσο χάζι.

Όχι πως έχει κάποια σημασία ποιος ή ποια θα βγει. Δεν έχει. Αλλά η φασαρία στην πολιτική είναι σαν το ταξίδι για την «Ιθάκη» του Καβάφη. Μετράει το ταξίδι.

Εδώ οφείλουμε να αποδώσουμε εύσημα στο ένστικτο αυτοσυντήρησης του Πολάκη.

Ο Πολάκης ήταν σίγουρος πως τώρα που έφυγε ο Τσίπρας θα τον σουτάρουν από τον ΣΥΡΙΖΑ σε πρώτη ευκαιρία. Έψαξε λοιπόν να βρει έναν δικό του υποψήφιο μήπως γαντζωθεί και σωθεί.

Ο κλήρος έπεσε στον Κασσελάκη που μάλλον ήταν και ο μόνος διαθέσιμος.

Ο Κασσελάκης απεδείχθη καλύτερος του αναμενομένου και τους πήρε παραμάζωμα.

Οι άλλοι είχαν κατεβάσει την Αχτσιόγλου και το θεωρούσαν ευκολάκι. Αμ δε! Κανένα ματς δεν έχει νικητή πριν κάποιος νικήσει.

Πήγαν λοιπόν να πάρουν το

Όλοι γνωρίζουμε ποιος βρίσκεται πίσω από τις επιθέσεις κατά της κυρίας Αχτσιόγλου

Πληθαίνουν όσοι πέφτουν από τα σύννεφα για τις αήθεις επιθέσεις που δέχεται η κυρία Έφη Αχτσιόγλου. Φαίνεται πως μέχρι τώρα κατοικούσαν σε άλλον πλανήτη. Δεν έβλεπαν τι γινόταν τόσα χρόνια στο Διαδίκτυο από όλους αυτούς που σήμερα πρωταγωνιστούν σε αυτές τις επιθέσεις. Και αυτό το σχόλιο μου συμπεριλαμβάνει και την ίδια την παθούσα η οποία έβλεπε αδιαμαρτύρητα τα όσα υφίσταντο γυναίκες—στελέχη της Νέας Δημοκρατίας σε όλα τα επίπεδα. Καμιά και κανένας από τη ριζοσπαστική Αριστερά δεν προσπάθησε να θέσει τέρμα σε αυτήν την πολιτική αλητεία. Και σήμερα αυτά τα ζόμπι του Διαδικτύου ξαναχτύπησαν αυτή τη φορά έναν εσωκομματικό στόχο. Όλως τυχαίως την αντίπαλο του Στέφανου Κασσελάκη που όλως τυχαίως υποστηρίζεται από όλο το σύστημα του Αλέξη Τσίπρα. 

Ας είναι σίγουρος ο αναγνώστης πως αν ο Α. Τσίπρας στήριζε την κυρία Αχτσιόγλου όλος αυτός ο υπόκοσμος του twitter θα επιτίθετο στον Στέφανο Κασσελάκη, με ακόμα πιο χυδαίο τρόπο. Διότι όλο αυτό το σύστημα γιγαντώθηκε και υποστηρίχθηκε από τον ίδιο τον Α. Τσίπρα. Αυτός επέλεξε τις προσωπικές επιθέσεις, αυτός είπε τα περίφημα «ή εμείς ή αυτοί» και «ή θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν», αυτός προσπάθησε να βάλει τους πολιτικούς του αντιπάλους στη φυλακή. Αυτός τελικά άνοιξε τον ασκό του Αιόλου της χυδαιότητας. Αυτός δεν τόλμησε να ακουμπήσει τον μέγιστο υβριστή της πολιτικής μας ζωής, γιατί ήταν

Φτωχή μου Εφη

Δεν θα ήθελα με τίποτα να βρίσκομαι στη θέση της Εφης Αχτσιόγλου. Όχι διότι κονταροχτυπιέται στο κέντρο μιας μάχης την οποία είναι πολύ πιθανότερο να χάσει παρά να κερδίσει. Κανένας φυσιολογικός άνθρωπος δεν θα τρελαινόταν με κάτι τέτοιο. Όταν κανείς καταπιάνεται με έναν αγώνα, ξέρει εξαρχής ότι μόνο ένας κερδίζει και όλοι οι υπόλοιποι χάνουν. Αλλού είναι το θέμα με την Εφη.

Αυτό που ζει τις τελευταίες δυο-τρεις μέρες μοιάζει ψυχολογικά αδιόρθωτο, συναισθηματικά αξεπέραστο. Από το απόλυτο φαβορί ενός οικείου χώρου στον οποίο οι συντροφικοί συσχετισμοί ήταν γνωστοί σαν κάλπικες δεκάρες, μετατράπηκε μέσα σε μια νύχτα σε σχεδόν βέβαιη loser, από έναν ουρανοκατέβατο εισβολέα που κανένας δεν ξέρει πούθε κρατάει η σκούφια του.

Και ξάφνου, η μέχρι προχθές σίγουρη αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης βλέπει το ένα τρίτο του στρατεύματός της να την εγκαταλείπει με γελοίες δικαιολογίες, για να προσχωρήσει κυνικά στο στρατόπεδο του αντιπάλου. Το δεύτερο τρίτο τη συμβουλεύει να πετάξει στο χώμα τα όπλα της και να αποχωρήσει αμαχητί από το πεδίο πριν εξευτελιστεί, ενώ όσοι της απομένουν βρίσκονται σε βαθιά απελπισία.

Πάνω που πρόβαρε την αστραφτερή πανοπλία για τον

Λασπομαχίες στον εμφύλιο του ΣΥΡΙΖΑ

Το σήριαλ ΣΥΡΙΖΑ απασχολεί την επικαιρότητα. Ενίοτε με γκροτέσκο τρόπο, με φωτογραφίες και στόρι που παρουσιάζει η ελαφριά δημοσιογραφία, δείχνοντας αλλεπάλληλα εικόνες του Κασσελάκη με τον σύζυγό του και το σκυλάκι τους, άλλοτε ανακαλύπτει άγνωστους συγγενείς του Κασσελάκη, για να τον ξεμπροστιάσουν ότι είναι ΝΔ. 

Και κυρίως απασχολεί την επικαιρότητα με την εμπάθεια έως και μισανθρωπία που εκδηλώνονται. Είναι βέβαια ιστορικό κατάλοιπο της Αριστεράς οι άγριοι εμφύλιοι, αλλά τουλάχιστον στην εποχή μας δεν είναι αιματηροί. Περιορίζονται στις δολοφονίες χαρακτήρα.

Τέτοια δολοφονία δέχεται καταιγιστικά η Έφη Αχτσιόγλου από μιντιακούς και παραμυντιακούς θύλακες, καθώς και από στρατευμένα troll στο διαδίκτυο. Αντεπιτέθηκε με μαγνητοσκοπημένο βίντεο, τονίζοντας «αυτή η αθλιότητα τελειώνει εδώ».  

Στο βίντεο, αφού αναφέρεται στο παρελθόν, ότι από την πρώτη στιγμή που βγήκε στην πολιτική σκηνή καλείται να αποδείξει ότι δεν είναι το υποχείριο κάποιου ισχυρού άνδρα, ότι δεν είναι διακοσμητική και ότι δεν ήταν μια ερωτική σχέση αυτή που τη οδήγησε σε θέση ευθύνης, σημειώνει: 

Ένα μεγάλο ταμπού της Μεταπολίτευσης έσπασε

Ένα από τα μεγάλα ταμπού της Μεταπολίτευσης ήταν ο στρατός. Το τίμημα που πλήρωσαν οι Ένοπλες Δυνάμεις, αλλά και η χώρα, για το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο ήταν τεράστιο. Τα πρώτα χρόνια, νεαροί αξιωματικοί ή σπουδαστές σε στρατιωτικές σχολές φοβούνταν να φορέσουν στολή. Συχνά τους λοιδορούσαν σαν να έφταιγαν εκείνοι για τους επίορκους πραξικοπηματίες και τα εγκλήματά τους. Επειδή είμαστε μια βαθιά μεσογειακή χώρα, η αντίδραση απέναντι στη «στρατοκρατορία» έφτασε στο άλλο άκρο. Μπήκε ο συνδικαλισμός στη μέση, η έννοια της πειθαρχίας γελοιοποιήθηκε και η άνοδος στην ιεραρχία περνούσε αναγκαστικά μέσα από κομματικά γραφεία. Ήταν, προφανώς, ανάγκη να μπει ο στρατός «στη θέση του», να περιοριστεί στον αυστηρά καθορισμένο θεσμικό του ρόλο.

Φτάσαμε όμως στο άλλο άκρο. Πρωθυπουργοί ή υπουργοί ρωτούσαν ενίοτε αν υπάρχει σχέδιο έκτακτης ανάγκης για τη χώρα το οποίο προέβλεπε τον ενεργό ρόλο των Ενόπλων Δυνάμεων, πέρα από όσα επέβαλλε η συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ. Η αφορμή ήταν σενάρια ακραίων καταστροφών ή σοβαρών επεισοδίων από παράνομους μετανάστες σε κάποιο νησί. Η συνήθης απάντηση ήταν ότι

Η «σφαγή» της παλιάς φρουράς

Πρώτα ήταν ο Αλαβάνος, ακολούθησαν οι Λαφαζάνης, Βαρουφάκης και Κωνσταντοπούλου και τώρα σειρά έχει ο Τσακαλώτος, ο Δραγασάκης και τα άλλα παιδιά της μαρξιστικής Αριστεράς, που στέκονται εμπόδιο στη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κάτι άλλο, εντελώς αποϊδεολογικοποιημένο. Σε κάτι που δε θα έχει ουδεμία σχέση με αυτό που όλοι γνωρίζουμε πως είναι η Αριστερά, γιατί η Αριστερά έχει αρχές και ιδεολογικούς άξονες. Αυτό το μόρφωμα που πάει να δημιουργηθεί δε θα έχει αρχές και ιδεολογία. Το αποκαλούν μετα - πολιτική, αλλά και η μετα - πολιτική, όποια ερμηνεία και να δώσουμε σε αυτήν, είναι βαθύτατα πολιτική. Δεν υπάρχει μετα - πολιτική ιδεολογικά ουδέτερη. 

Άλλωστε, αυτοί που προωθούν αυτόν τον «χρυσοποίκιλτο φιόγκο» έχουν πολιτικές στοχεύσεις. Όπως άστοχα υποστηρίζεται, αυτός ο κύριος δεν αναδείχθηκε μέσα από την κοινωνία των πολιτών. Δεν ήταν το αποτέλεσμα της δημοκρατικής λειτουργίας που σπάει στεγανά και ανοίγει δρόμους στους απλούς πολίτες που αναζητούν την ανέλιξή τους με τις δικές τους δυνάμεις, μέσα από κοινωνικές διεργασίες βάσης. Φυτεύτηκε από το εξωτερικό, αφού πρώτα προπονήθηκε εντατικά από ικανούς «προπονητές» που παρακολουθούν και καθοδηγούν κάθε του βήμα. Είναι βαθύτατα αφελής όποιος πιστεύει πως όλος αυτός ο επικοινωνιακός ορυμαγδός των τελευταίων 20 ημερών ήταν δημιούργημα ενός «φιόγκου». 

Και ο Τσίπρας; Ο ρόλος του είναι επικουρικός και εκ του παρασκηνίου. Σήμερα σε

Άγνωστοι έστησαν ενέδρα και έσπασαν τα τζάμια στο αυτοκίνητο του Δημάρχου Λαμίας

Θύμα επίθεσης έπεσε λίγο πριν τη 1:00 τα ξημερώματα ο Δήμαρχος Λαμιέων κ. Θύμιος Καραΐσκος την ώρα που επέστρεφε στο σπίτι του, μετά το τέλος τηλεοπτικής εκπομπής.

Άγνωστοι είχαν στήσει ενέδρα σε διασταύρωση του περιφερειακού δρόμου λίγο πριν το σπίτι του Δημάρχου και του επιτέθηκαν σπάζοντας πρώτα το τζάμι του συνοδηγού και μετά το παρμπρίζ του αυτοκινήτου.
Ο Δήμαρχος Λαμίας σε κατάσταση σοκ, μεταφέρθηκε για προληπτικούς λόγους στο νοσοκομείο της Λαμίας.

Τόσο στο νοσοκομείο όσο και στο σημείο που έγινε η επίθεση βρέθηκαν δεκάδες δημοτικοί σύμβουλοι αλλά και πολίτες της

Αρκετά με τα πειράματα

Το τηλέφωνο ήταν από παλιό παράγοντα της Στυλίδας εμπλεκόμενο και στα πολιτικά και στα δημοτικά πράγμα
τα και μου είπε κάτι πολύ καθαρό.... Κάπου έγραψες λέει ότι ο Δήμος πάει τη
δεύτερη Κυριακή... Δεν έχω να σου πω κάτι διαφορετικό, να σου πω μόνο να ελέγξεις τις πηγές σου.... Αρκετά λέει με
τα πειράματα, δεν θα χάνουμε το χρόνο μας... Ξέρεις εγώ δεξιός είμαι αλλά να τελειώνουμε, να τελειώνουμε, ο Αποστόλου θα βγει την πρώτη Κυριακή....Απλά το μεταφέρω. Πού να ξέρω εγώ τι
γίνεται; Δεν υπάρχει και κάποιο γκάλοπ στην περιοχή για να πατήσουμε κάπου...
Σε ένα γάμο ήμουνα στη Γλύφα το Σάββατο το βράδυ και εκεί μου έλεγαν πως τελειώνει η δημαρχία με τον Αποστόλου... Όταν χθες προσπάθησα να

ΣΥΡΙΖΑ: Η εκφυλισμένη Αριστερά

Απρόσμενη ήταν η συμμετοχή για τη νυσταλέα εσωκομματική προεκλογική διαδικασία του ΣΥΡΙΖΑ. Ψήφισαν 146.635 άνθρωποι, εκ των οποίων οι 40.000 ήταν νέα μέλη. Στο 90,13% των ψήφων ο Στέφανος Κασσελάκης έλαβε το  45,47% ενώ η Έφη Αχτσιόγλου περιορίστηκε  στο 36,21%. Ο Νίκος  Παππάς  έλαβε το 8,64%, ο Ευκλείδης  Τσακαλώτος το  8,04% και ο Στέφανος Τζουμάκας το 1,28% 

Προσάναμμα της αθρόας και μη αναμενόμενης προσέλευσης, αποτέλεσε η υποψηφιότητα του Στέφανου Κασσελάκη. Ενας τύπος που ήρθε σαν ουρανοκατέβατο εξωτικό πουλί, και με τα επικοινωνιακά του προσόντα, κατέλαβε ξαφνικά τη δημόσια σφαίρα, κυριαρχώντας σε ένα κοινό που παρότι κομματικό, δεν είναι ομοιογενές.

Μεταξύ των ψηφοφόρων του υπάρχουν οι πληγωμένοι οπαδοί  του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί που είχαν στ’ αλήθεια πιστέψει  ότι οι δημοσκοπήσεις  ήταν πληρωμένες και κατευθυνόμενες. Θεωρούσαν αδιανόητο το γεγονός ότι ενώ το κόμμα βρισκόταν στην αγρανάπαυση της αντιπολίτευσης (και άρα αδιάβροχο από πολιτικό κόστος), να υστερεί έναντι της κυβέρνησης, τα θεμέλια της οποίας διάβρωναν οι έξωθεν  ατυχίες και οι αστοχίες της  κυβερνητικής διαχείρισης.  

Ακόμη και το γεγονός ότι σε παλιό άρθρο του στον Εθνικό Κήρυκα, είχε παραλληλίσει τον Τσίπρα με τον Τραμπ, πέρασε αδιάφορο από τους φανατικούς groupies του  Αλέξη!

Άλλο τμήμα των ψηφοφόρων είναι η νέα γενιά. Εθισμένη στα social  media και την ελαφρότητα της τηλεοπτικής οθόνης, είναι έτοιμη να

Τα αδιέξοδα του ΣΥΡΙΖΑ και τα σενάρια της επόμενης ημέρας

Ξημερώνει μια δύσκολη, μια κομβική μέρα για το ΣΥΡΙΖΑ. Είναι η μέρα που τα μέλη του ψηφίζουν για νέο Πρόεδρο, περίπου τρεις μήνες μετά τη συντριπτική ήττα που υπέστησαν στις βουλευτικές εκλογές και τη συρρίκνωση κατά 40% των δυνάμεών του. Όλη η προεκλογική περίοδος έφερε στην επιφάνεια με δραματικό τρόπο τα αδιέξοδα του ΣΥΡΙΖΑ, την απογοήτευση των μελών του, την αδυναμία αντίληψης της πραγματικότητας, τη δομική κατάρρευσή του και την όλο και μεγαλύτερη απομάκρυνση από κάθε προοπτική επανόδου στην εξουσία.

Αυτή η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, η φανερή απελπισία δυνάμεων και η αγωνία τους να βρουν τον αντι-Μητσοτάκη άνοιξε τον δρόμο στον Σ. Κασσελάκη, ο οποίος σύμφωνα τουλάχιστον με τις δημοσκοπήσεις εμφανίζεται πια να διεκδικεί στα ίσα την προεδρία. Μια άριστα στημένη επικοινωνιακή καμπάνια κατάφερε να φέρει την Πολιτική στα μέτρα της επικοινωνίας, δημιούργησε ένα καλά σκηνοθετημένο υποψήφιο Πρόεδρο, άνοιξε τον δρόμο στην απολίτικη επέλαση.

Αν η Έ. Αχτσιόγλου εκλεγεί πρόεδρος και ειδικά στον πρώτο γύρο θα επιβεβαιωθεί η πρόβλεψη που κυριαρχούσε σ' όλο αυτό το διάστημα, αφού πέραν των δημοσκοπήσεων υπήρχε μια ευρεία συμμαχία στελεχών υπέρ της υποψηφιότητάς της που

Τα Κυριακάτικα πρωτοσέλιδα

 

Διαβάστε τα σημερινά φύλλα εδώ.

Κανείς δεν κάνει για αρχηγός στον ΣΥΡΙΖΑ – «Πάρτε τα ζβάρνα όλα κάψτε τα»

Λίγο πριν την εκλογική διαδικασία οι υποψήφιοι απλώς αποδεικνύουν ότι δεν κάνουν για ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ.

Την Παρασκευή το μεσημέρι ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτης Φάμελλος έδωσε την συνέντευξη του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη ΔΕΘ.

Όπως και η συνέντευξη του πρωθυπουργού, που παραδοσιακά προηγείται αλλά φέτος εκτάκτως θα γίνει την Κυριακή, η συνέντευξη του εκάστοτε επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι από τις πιο σημαντικές, γιατί είναι εφ’ όλης της ύλης και γιατί δίνει το στίγμα για το επόμενο διάστημα.

Φέτος ήταν ακόμη πιο σημαντική δεδομένων των τραγικών εξελίξεων που έχουν προηγηθεί, από τις πυρκαγιές μέχρι τις χωρίς προηγούμενο πλημμύρες στη Θεσσαλία.

Και οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι ο Σωκράτης Φάμελλος τα πήγε πολύ καλά.

Μίλησε για την ουσία των προβλημάτων, έκανε κριτική στην κυβέρνηση, αλλά με ευπρέπεια, έκανε συγκεκριμένες προτάσεις.

Όμως, την ίδια στιγμή αν κανείς κοιτούσε τους λογαριασμούς των υποψήφιων προέδρων του ΣΥΡΙΖΑ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, θα παρατηρούσε ότι κανείς τους δεν πρόβαλλε τη συνέντευξη Τύπου του Φάμελλου. Ο οποίος σημειωτέον δεν είναι υποψήφιος για την ηγεσία…

Ο χρόνος που μετράει

Βαριά σκιά στην ελληνική κοινωνία ρίχνει η χειρότερη πλημμύρα στην ιστορία της χώρας, που μετέτρεψε σε λίγες ώρες τον κάμπο της Θεσσαλίας σε μια απέραντη λίμνη, πνίγοντας ανθρώπους και ζώα, καταστρέφοντας περιουσίες και ξεσπιτώνοντας χιλιάδες οικογένειες. Από κοντά και η τεράστια οικολογική καταστροφή στη Δαδιά – η μεγαλύτερη φωτιά σε παρθένο δάσος στην Ευρώπη εδώ και πολλά χρόνια.

Ο κόσμος αισθάνεται απογοήτευση και οργή για τις καθυστερήσεις και τα ελλείμματα στη λειτουργία της κρατικής μηχανής αλλά και τον ελλιπή συντονισμό της κυβέρνησης. Αυτά που φέρνουν στο μυαλό όλες τις αστοχίες των τελευταίων ετών – από την πρωτοφανή τραγωδία στο Μάτι και την πολύνεκρη πλημμύρα στη Μάνδρα έως το απίστευτο δυστύχημα στα Τέμπη με θύματα κυρίως νέα παιδιά. Δυστυχήματα που δημιουργούν ένα αίσθημα ασφυξίας στον πολίτη, γιατί αντιλαμβάνεται ότι στην Ελλάδα ζει κανείς από τύχη.

Οι κακές επιδόσεις του κράτους πολλαπλασιάστηκαν αυτό το

Αστάθεια

Με μια αντιπολίτευση για τα μπάζα η κυβέρνηση μένει μόνη με τον καθρέφτη της.

Ελπίζω αυτό το καλαμπούρι με το «μπες – βγες» των υπουργών κάποια στιγμή να λήξει. Oχι τίποτε άλλο, αλλά επειδή πρέπει να λειτουργήσει η κυβέρνηση.

Αν είναι όντως στις προθέσεις του Πρωθυπουργού να κάνει «αλλαγές», ας τις κάνει, αρκεί να ξεμπερδεύουμε.

Διότι αν ήταν να φεύγει ένας υπουργός κάθε φορά που κάνει μια βλακώδη δήλωση, τότε όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις μετά τη Μεταπολίτευση θα είχαν άδεια καθίσματα.

Θα μου πείτε ότι λέω αυτονόητα κι ίσως κοινότοπα πράγματα.

Δεν θα τα έλεγα όμως αν δεν είχα την υποψία πως στην κυβέρνηση ακούν υπέρμετρα τον θόρυβο κάθε αργόσχολου των ιστοσελίδων ή των κοινωνικών δικτύων σαχλαμάρας.

Δεν ακολουθούν δηλαδή την πάγια σοφία της πολιτικής ότι σημασία δεν έχει τι λέγεται αλλά ποιος το λέει.

Με αποτέλεσμα να ακούμε κάθε μέρα για κάποιον υπουργό που θα φύγει ή δεν θα φύγει.

Βγήκε ο Κικίλιας στην τηλεόραση να απολογηθεί, αλλά ποιος τον κατηγορεί;

Αν τον κατηγορεί ο Πρωθυπουργός, την έχει βαμμένη, είτε απολογηθεί είτε όχι.

Αν τον κατηγορούν οι σαχλαμάρες, δεν καταλαβαίνω τι λόγος υπάρχει να απολογείται.

Τόσο απλό. Αλλά το βέβαιο είναι ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει ένα διπλό πρόβλημα.

Πρώτον, πολλοί ασχολούνται με πολλά. Κι όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, τελικά καταλήγει να ασχολείται με όλα ο

Άσε μας ρε Στεφανάκο

Εμάς τους δημοσιογράφους λοιπόν, μια φορά κι έναν καιρό μας ξεδόντιαζαν όλοι. Επί δεκαπενταετία και βάλε. Από τους αγαναχτισμένους μέχρι τον Σώρα, από τους Ρουβίκωνες μέχρι τον Καμένο, από τους Χρυσαυγίτες μέχρι τον Πολάκη, από τον τελευταίο Συριζαίο του τελευταίου χωριού μέχρι τον φανατικότερο συνωμοσιολόγο του πιο απομακρυσμένου μοναστηριού. Μέγα χόμπι όλων τους το ξεδόντιασμα μας. Κάθε δόντι δημοσιογράφου που ξεριζωνόταν, ήταν προσφορά στην δημοκρατία, σπονδή στην αλήθεια, οβολός στην ελευθερία. 

Και τα δόντια λειτουργών άλλων επαγγελματικών κλάδων είχαν την ίδια τύχη με τα δικά μας, αλλά τώρα μιλάμε για μας τους δημοσιογράφους. Είτε σε τηλεόραση έτυχε να δουλεύουμε, είτε σε εφημερίδα, είτε σε ραδιόφωνο, είτε σε διαδικτυακό μέσο. Εξάλλου, απ’ όπου κι αν βγάζαμε το ψωμί μας, εξαγορασμένοι από το σύστημα ήμασταν, Γερμανοτσολιάδες ήμασταν, μιζαδόροι ήμασταν, έμμισθοι απατεώνων και προδοτών ήμασταν… ό,τι  φανταζόταν ο κάθε διαταραγμένος ψευτοεπαναστάτης και κοινωνικός καθαρτής ήμασταν.

Γι αυτό και μαζί με τα δόντια που μας έβγαζαν, μας έσπαζαν και τα κεφάλια με καδρόνια, μας άνοιγαν τις

Οι μαυραγορίτες στις πλημμύρες

Ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα, είχε γράψει ο Κλαούζεβιτς και έκτοτε συνεχίζει να κάνει πάταγο για τον κυνισμό του. Πλην είχε γράψει την αλήθεια. Ακολουθώντας τα χνάρια του, λέω κι εγώ ότι ο μαυραγοριτισμός είναι η συνέχεια του εμπορίου, σε άλλες συνθήκες. Ας πούμε, αυτό που γίνεται στα στεγνά και με νοικοκυραίους που έχουν σπίτι να κοιμηθούν είναι εμπόριο, το ίδιο πράγμα όταν γίνεται στη λασπουριά και με ξεσπιτωμένους ανθρώπους είναι μαυραγοριτισμός. 

Στην πραγματικότητα, όμως, για το ίδιο πράγμα μιλάμε. Απλώς οι ανταλλακτικές τιμές είναι κατά τι υψηλότερες. Όχι πολύ, τόσο όσο να φέρει ένα μικρό εγκεφαλικό στον ήδη συφοριασμένο πλημμυρόπληκτο, που ανακαλύπτει ότι μια εξάδα εμφιαλωμένου νερού από 1,5 ευρώ, πέταξε ξάφνου στα 5 ή 6 ευρώ. Αλλά σάματις και με τα σεντόνια και με τα μαξιλάρια το ίδιο δεν συμβαίνει; Τα διπλόφαρδα (κινέζικα) των 15 ευρώ πήγαν απότομα στα 35 (το ζεύγος), μην σας πω για τις νυχτικιές και τα αδιάβροχα, θα καραφλιάσετε.  

Θα μου πείτε, υπάρχει η

Ας κάνουμε αυτόν τον Δήμο καλύτερο !

Ο τόπος μου. Εδώ που γεννήθηκα και μεγάλωσα. Εδώ που πάντα γυρνούσα. Εδώ που, πρώτα απ' όλα, αποφασίσαμε ο σύζυγός μου, Γιώργος Πολίτης κι εγώ να κάνουμε την οικογένειά μας και να φέρουμε στον κόσμο το παιδί μας. Εδώ που δραστηριοποιήθηκα επαγγελματικά ως Αρχιτέκτων Μηχανικός. Εδώ που σε μια βόλτα βλέπω οικείους ανθρώπους να με χαιρετούν με ζεστά χαμόγελα. Εδώ γνώρισα και τον Γιάννη Αποστόλου και είδα ότι μας συνδέουν κοινές αγωνίες και προβληματισμοί για το μέλλον του τόπου μας. Είναι ένας άνθρωπος με όραμα που επέλεξε τον τόπο του, τον τόπο μας, να δημιουργήσει την οικογένειά του και να δραστηριοποιηθεί επαγγελματικά. Με κοινά οράματα και στόχους, τον εμπιστεύτηκα από την πρώτη στιγμή και τον στήριξα στην απόφασή του να δημιουργήσουμε μια ομάδα και όλοι μαζί να ενισχύσουμε όλες τις προσπάθειες για ένα καλύτερο μέλλον. Ν' αγωνιστούμε για τα παιδιά μας, τους γονείς μας και να συμμεριστούμε τις ανάγκες των συνανθρώπων μας σε τοπικό επίπεδο. Έχοντας επίγνωση των ευθυνών μου απέναντι στους

Λύση

Αναρωτιέμαι πόσοι θυμούνται ότι εδώ και τρεις μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αρχηγό.

Παλαιότερα οι εσωκομματικές διαδικασίες της Αριστεράς ολοκληρώνονταν είτε με μια εξορία είτε σε κάποιο εκτελεστικό απόσπασμα.

Ευτυχώς πέρασαν οι δυσάρεστοι καιροί. Και στη συνέχεια οι διαδικασίες εξαντλούνταν σε αφόρητες πολυλογίες, άντε και σε μερικές καρεκλιές.

Πάει όμως κι αυτό. Τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ πλακώνονται στο φιλόξενο Διαδίκτυο και συνήθως μεταξύ αγνώστων φιλοξενουμένων. Για να πω την αλήθεια πονάει λιγότερο από τις καρεκλιές.

Αν έχω καταλάβει καλά (λέω αν, διότι αυτά είναι μπερδεμένα πράγματα και δύσκολο να τα  καταλάβεις…) οι βασικοί αξιωματούχοι και παράγοντες του κόμματος είχαν συμφωνήσει για κάποιους δικούς τους λόγους και με αδιευκρίνιστη επιχειρηματολογία να βγάλουν την Αχτσιόγλου. Γούστα είναι αυτά.

Μετά εμφανίστηκε «ο εφοπλιστής του λαού» Κασσελάκης και κάπου στράβωσε τον πράγμα – αν στράβωσε δηλαδή, διότι δεν βλέπω και πολλούς να χολοσκάνε τι θα γίνει στον ΣΥΡΙΖΑ…

Τώρα λοιπόν όσοι είναι με τον Κασσελάκη ή τον Πολάκη που είναι με τον Κασσελάκη και δεν είναι με τον Παππά «13-0» την πέφτουν σε διάφορους όπως ο Δραγασάκης που είναι με την Αχτσιόγλου.

Αλλά η Αχτσιόγλου βάζει κάτι δικούς της να την πέφτουν σε εκείνους που

Η Μακρόνησος και οι εξόριστοι στο μάρκετινγκ του Κασσελάκη

Από την Goldman Sachs ως τη Μακρόνησο μια προεδρία δρόμος. Ο Στέφανος Κασσελάκης, υποψήφιος για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, ενέταξε και τη Μακρόνησο, τόπο εξορίας των Αριστερών, στην προεκλογική του εκστρατεία.

Δεν είναι απαραίτητο να είναι κανείς αριστερός για να θεωρεί ότι ένας τόπος στον οποίο δυστύχησαν άνθρωποι (μέσα στους άγριους ανέμους μιας ιστορικής εποχής), αξίζει σεβασμό, και ότι είναι ανήθικο να εντάσσεται ως φόντο στο εσωκομματικό μάρκετινγκ.

Είναι τόπος μνήμης, προσκυνήματος για τους αριστερούς, και ιστορικής αναφοράς για όλους, που σηματοδοτεί μια σκληρή ιστορική περίοδο. Αποτελεί ασέβεια, γλοιώδη κυνισμό, και μέγιστο ευτελισμό της, να την εντάσσει στην προεκλογική του εκστρατεία ένας χρυσοποίκιλτος, φαντεζί και απολιτίκ γιάπης. Δεν το έχει κάνει το ΚΚΕ που δικαιούται στο κάτω - κάτω. Και το έκανε αυτός που υμνούσε τον Μητσοτάκη και παραλλήλιζε τον Τσίπρα με τον Τράμπ!

Στο λογύδριο που ανήρτησε, πλήρης… σύγχρονου πνεύματος, κάνει λόγο για «μετεμφυλιακό κράτος της Δεξιάς», που ουδείς σύγχρονος αριστερός πολιτικός αναφέρει! Ανέφερε δε και κάποιους σπουδαίους που πέρασαν από κει, όπως

Κανείς δεν μπορεί να μας σώσει

 

Δεν είναι μόνο η κρίση η κλιματική. Δεν είναι μόνο τα απρόβλεπτα και αξεπέραστα φυσικά φαινόμενα. Δεν είναι μόνο η βιβλική νεροποντή. Δεν είναι μόνο η θεομηνία η καταστροφική. Είναι και ο ανθρώπινος παράγοντας.

 Γι αυτό επιμένω και επανέρχομαι στη χτεσινή μου «προτροπή». Που εκφράζει, είμαι σίγουρος γι αυτό, την συντριπτική πλειονότητα των πολιτών. Δηλαδή ο Κυριάκος να συγκροτήσει επιτροπή. Πέρα από ιδεολογικά χρώματα και κομματικές ομπρέλες. Επιτροπή δικαστικών, εισαγγελέων και επαιόντων επιστημόνων. Με μια εθνική, υπέρτατη, αποστολή:

Να αποφανθεί η επιτροπή για τις κακοτεχνίες, τις αυθαιρεσίες, για την ποιότητα των υλικών και των έργων. Όπως λόγου χάριν η «χάρτινη» ασφαλτόστρωση που συνδέει χωριά του Πηλίου. Να αποφανθεί για τα αντιπλημμυρικά έργα. Για τις αυθαιρεσίες στην οικοδόμηση αυτών των περιοχών. Και για το κόστος των έργων.
Έγιναν; Πόσα έγιναν; Πόσο κόστισαν; Πόσα λεφτά «εξαερώθηκαν»; Πόσα και από ποιους ενθυλακώθηκαν; Πόσες και ποιες κατοικίες αυθαίρετα «ορθώθηκαν»; Ποιοι έδιναν τις άδειες; Πόσα ρέματα μπαζώθηκαν; Ποιοι εκείνοι οι