Στα εικονογραφημένα «Λούκυ Λουκ», στις κολώνες του Φαρ Ουέστ κρεμούσαν φωτογραφίες. Βλέποντας στη σειρά τα πρόσωπα δικαστών και δημοσιογράφων, αστραπιαία σοκάρεσαι. Τον οποιοδήποτε δημοκράτη πολίτη, αυτά τον τρομάζουν. Μακάρι να τον τρομάζουν. Επίσης, δεν ξέρω αν συμβαίνει και σε σας, αυθόρμητα σκέφτεσαι τα παιδιά τους, την οικογένειά τους αλλά και τι, όλα αυτά υποδαυλίζουν, τι ξεσηκώνουν. Νωπό στην μνήμη το «Λυντσάρετε τον Πάχτα!» του συνεργάτη Καμένου.
Μετά; Μετά… Ας μιλήσουμε αρχικά για τις φωτογραφίες των δημοσιογράφων, σου συμβαίνει κάτι ύπουλα, αδιανόητα επικίνδυνο. Δεδομένου ότι ο καθένας μας έχει μια δική του λίστα ανθρώπων που άλλους εκτιμάει περισσότερο, άλλους λιγότερο και άλλους καθόλου. Αλλους τους θεωρεί κυρίους, άλλους γελοίους, άλλους «μούτρα» κ.λ.π… Δηλαδή, ανθρώπινα πράγματα. Ξεχωρίζει λοιπόν η ματιά σου τον δικό «σου», αυτόν που γνωρίζεις τη ζωή του, τα όχι γνωστά στους πολλούς προσωπικά του δράματά (ο καθείς και ο «σταυρός» του) γνωρίζεις (όσο μπορείς να γνωρίζεις) τη διαχείριση των οικονομικών του, αν είναι νοικοκύρης ή αγύρτης ή ψώνιο, πώς αληθινά συμπεριφέρεται στην