Σούπες

Πριν από τρία 24ωρα, δύο «αγρο-ακτιβίστριες» πέταξαν σούπα στον πίνακα της «Μόνα Λίζα» στο Μουσείο του Λούβρου.

Προσωπικά δεν ξέρω τι είναι οι «αγρο-ακτιβίστριες», ούτε τις έχω ξανακούσει ποτέ, αλλά είναι η καλύτερη ελληνική απόδοση του αντίστοιχου γαλλικού όρου που μπόρεσα να βρω.

Αντιθέτως συμβαίνει μαζί με αρκετά εκατομμύρια ανθρώπους στον πλανήτη να έχω ακούσει για τη «Μόνα Λίζα», το Λούβρο και τον Λεονάρντο ντα Βίντσι.

Περιττό να διαβεβαιώσω λοιπόν πως δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την σημερινή κατάσταση της αγροτικής οικονομίας ώστε να φάνε τη σούπα στη μούρη.

Αλλά φαίνεται πως οι «αγρο-ακτιβίστριες» έφτιαξαν σχολή. Επικαλούνται ένα δίκιο της κοινωνίας που στην πραγματικότητα δεν είναι παρά η άποψή τους για το δίκιο της κοινωνίας.

Ακόμη και στη χώρα μας.

• Το 71,8% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ τάσσεται υπέρ της επιστολικής ψήφου (Marc).
• Το 58,5% των ίδιων ψηφοφόρων τάσσεται υπέρ των μη κρατικών πανεπιστημίων (Opinion Poll).

Αλλά το ΠΑΣΟΚ γράφει στα αζήτητα τη γνώμη των πασόκων και ψηφίζει τα δικά του.

Πάλι καλά που δεν έβαλε και

F-35: Γιατί πόνεσε η άκρα Δεξιά;

Το πρόβλημά τους δεν είναι τα F-35. Το πρόβλημά τους και ο πόνος τους είναι ότι τα αγοράζει ο «Κούλης». Τα F-35 μια χαρά είναι, γίνονται προβληματικά λόγω Μητσοτάκη.

Για την Αριστερά ό,τι και να πεις για θέματα εξοπλισμών δεν έχει κανένα νόημα. Από τότε που εμφανίστηκαν σε αυτόν τον πλανήτη είναι κατά των εξοπλισμών, υπέρ της ειρήνης, κατά του πολέμου, κατά των συνόρων και πάει λέγοντας. Οι νεότεροι δε γνωρίζουν το επαναστατικό άσμα «τι το θέλουν τον «Αβέρωφ», τι το θέλουν το «Κιλκίς» να τα κάνουμε τρακτέρια να οργώνουμε τη γης». (Ο «Αβέρωφ» και το «Κιλκίς» ήταν θωρηκτά του Ελληνικού στόλου.)

Ανέκαθεν για την Αριστερά οι αμυντικοί εξοπλισμοί μεταφράζονταν σε σχολεία, νοσοκομεία, σε αυξήσεις συντάξεων και πάει λέγοντας. Νομίζω και οι ίδιοι σήμερα πλήττουν όταν αναμασούν αυτές τις μπούρδες. Αλλά η Δεξιά;

Και μάλιστα η υπέρ-Δεξιά; Τι έπαθε; Τίποτα δεν έπαθε, μια χαρά παίζει το παιχνίδι της. Από τη στιγμή που

ΣΥΡΙΖΑ: Μπορεί να χωρίσουν οι δρόμοι Στέφανου Κασσελάκη και Παύλου Πολάκη;

Πώς ο Στέφανος Κασσελάκης από τις ευχαριστίες στον Πολάκη έφτασε να δέχεται εισηγήσεις να τον διαγράψει από τον ΣΥΡΙΖΑ - Το νέο «χτύπημα» του Σφακιανού και τα σενάρια για τη στάση του στην ψηφοφορία για τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών

Μπορεί να χωρίσουν οι δρόμοι Στέφανου Κασσελάκη και Παύλου Πολάκη; Για πάρα πολλούς είναι εξαιρετικά δύσκολο να συμβεί κάτι τέτοιο. Οπως όμως όλα δείχνουν, οι ανέμελες σχέσεις των δύο ανήκουν στο παρελθόν. Και αυτό παρά τα εύσημα που απένειμε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ευχαριστώντας δημόσια τον Π. Πολάκη, αλλά και τον διευθυντή του πολιτικού του γραφείου Μανώλη Καπνισάκη, επειδή, όπως είπε, χάρη σε αυτούς ήρθε κοντά στο κόμμα. Το ερώτημα κάτω από αυτές τις συνθήκες είναι εάν μπορούν να συνεχίσουν να πορεύονται… εν ειρήνη στην περίπτωση που ο πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθήσει να δίνει αφορμές για να δέχονται επικρίσεις το κόμμα και ο πρόεδρός του.

Η στάση του Π. Πολάκη είναι τις περισσότερες φορές απεχθής σε αυτό που ο ίδιος χαρακτήριζε «αστικό σύστημα». Είναι όμως

Η αριστερή φυτεία με τα λεφτόδεντρα

 

Απαντώντας σε σχετική ερώτηση, η γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ, κυρία Ράνια Σβίγκου, δήλωσε πως θεωρεί ότι είναι εφικτός ο διπλασιασμός των μισθών στον δημόσιο τομέα, πράγμα που όχι μόνο θα ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά και θα τονώσει δια της κατανάλωσης την εθνική οικονομία. 

Αυτά έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ από το 2010 μέχρι το 2015, αλλά όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, δηλαδή όταν συγκρούστηκε με την πραγματικότητα, δεν τόλμησε ούτε καν να το ψελλίσει, γνωρίζοντας πολύ τα ολέθρια αποτελέσματα μιας τέτοιας ανόητης πολιτικής. 

Γιατί, όμως, η γραμματέας του κόμματος, επαναφέρει αυτή την πρόταση στη δημόσια συζήτηση; Κάθε απάντηση δεκτή, αν και χωριό που φαίνεται κολαούζο δε θέλει. 

Γυμνός είναι ο βασιλιάς και ο ΣΥΡΙΖΑ, ουσιαστικά, δεν έχει καμία συγκροτημένη πολιτική πρόταση, η οποία θα μπορούμε να

Ιστορίες τρακτέρ και μπλόκων

Τότε όλα τα δελτία των καναλιών άρχιζαν στις 8 το βράδυ. Γύρω στις 7 το λοιπόν, οι αγρότες εμφανίζονταν μέσα από τα χωράφια, να βαδίζουν αργά αργά προς την τεράστια σειρά των τρακτέρ που είχαν παρατήσει κατά μήκος του εθνικού δρόμου. Κατέφθαναν με τα ΙΧ τους που πάρκαραν σε κοντινούς χωματόδρομους, για να εμφανιστούν γεμάτοι οργή στα δελτία των 8 κι έπειτα να ξαναγυρίσουν σπίτια τους.

Κάπου εκεί, στο σημείο από όπου πραγματοποιούνταν οι ζωντανές συνδέσεις, στηνόταν και ένα καζάνι που έβραζε, για το απαραίτητο πλάνο των αγροτών που τρέφονται με το φαγητό του απεργού, τη φτωχή πλην τίμια ελληνική φασολάδα. Μετά άδειαζαν το φαγητό σε κάποιο κοντινό χαντάκι, ποιος είχε όρεξη να

Διάλογος

Δεν ξέρω τι δημοκρατικός διάλογος μπορεί να διεξάγεται στα πανεπιστήμια με τραμπούκους, κουκούλες και σιδηρογροθιές, μέσα σε κλίμα φόβου, ξυλοδαρμών και απειλών («ΤΑ ΝΕΑ», 24/1).

Δεν ξέρω γενικότερα τι είδος διαλόγου διεξάγεται μεταξύ άσχετων για ένα θέμα που δεν τους αγγίζει – ούτως ή άλλως τίποτα δεν αλλάζει στα υπάρχοντα πανεπιστήμια και για τους φοιτητές τους…

Ούτε ξέρω για ποιον λόγο πρέπει να καταλαμβάνεις τα κρατικά πανεπιστήμια και να παρεμποδίζεις τη λειτουργία τους επειδή αποφάσισες να διαμαρτυρηθείς για κάποια μη κρατικά πανεπιστήμια που θα λειτουργήσουν κάποτε και δεν σου πέφτει λόγος.

Επί της ουσίας είναι ένα «κίνημα Ραν Ταν Πλαν».

Αλλά συμπαθώ πολύ το σκυλάκι του Λούκι Λουκ για να το μπλέξω σε μια τόσο παρανοϊκή και ασυνάρτητη ιστορία.

Προσοχή όμως. Όχι επειδή το ζήτημα είναι σοβαρό – επί της ουσίας δεν είναι κι ούτε αφορά κανέναν αν κάποιο παράρτημα κάποιου πανεπιστημίου του εξωτερικού λειτουργήσει στη χώρα μας.

Αλλά επειδή με τους τραμπουκισμούς και τους τραμπούκους που πλακώνονται μπορεί να πάθει ζημιά κανένα παιδί. Άνευ λόγου και χωρίς πραγματική αιτία.

Και τότε θα καταριόμαστε τη βία που ενδημεί στα

Δόκτωρ Τζέκιλ και μίστερ Χάιντ ο Κασσελάκης προς τα ΜΜΕ

Ξάφνιασε ευχάριστα η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ στη συνήθη επιθετική και μισάνθρωπη ανάρτηση του Παύλου Πολάκη για ένα σκίτσο στην Καθημερινή που τον παρουσίαζε ως σκύλο.

Έγραψε ο Πολάκης, δημοσιεύοντας όχι το σκίτσο αλλά τη φωτογραφία του σκιτσογράφου: «Εκτός από τα σιχάματα της «δημοσιογραφίας» υπάρχουν και τα βοθρολύματα της «γελοιογραφίας». Μάλλον ζητάει αύξηση και δείχνει χαρακτήρα εναντίον μου αυτό το βδέλυγμα ! Ηλιας Μακρης γελοιογράφος, λέει, της «σοβαρής» Καθημερινής! Τράβα στο Μακελειό λυξόνταρμα, εκεί θα έχεις πέραση!

Υ.Γ.1: Δεν δημοσιεύω τα σκίτσα σου, μόνο τη φάτσα σου που καταλαβαίνει κανείς πολλά… Θα σου ταχυδρομήσω δυο δίευρα για τις δυο «Γελοιογραφίες» σου που μου έστειλαν και με αφορούν… Τόσο αξίζει η τέχνη σου … Τώρα που ασχολήθηκα ίσως σου δώσουν κι αύξηση».

Μακρά ιστορία οι επιθέσεις του Πολάκη σε όσους δημοσιογράφους δεν λιβάνιζαν τον ΣΥΡΙΖΑ. Κυρίως όμως εξαπέλυε εμέσματα εναντίον τους όταν του έκαναν προσωπική κριτική, όπως δικαιούται να του κάνουν αφού είναι δημόσιο πρόσωπο. Όλοι ήταν σε διατεταγμένη υπηρεσία, όλοι υπάκουοι εντολοδόχοι των

Γιατί φοβούνται την επιστολική ψήφο;

Η επιστολική ψήφος ή είναι μια διαδικασία με αρνητικό πρόσημο ή με θετικό. Θετικό πρόσημο για τις ευρωεκλογές και αρνητικό για τις εθνικές εκλογές, προδίδει καιροσκοπισμό και ανευθυνότητα. Η φροντίδα υποθέτω όλων των κομμάτων είναι να διευκολυνθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι Έλληνες του εξωτερικού να ψηφίσουν από τον τόπο διαμονής τους σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις.

Ο στόχος είναι τόσο ξεκάθαρος και τόσο κατανοητός που δε χωρούν αντιρρήσεις, παρά μόνον αν κάποιοι επιθυμούν να περιοριστεί αυτή η δυνατότητα για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Διότι δεν τους συμφέρει ή να το θέσω διαφορετικά, συμφέρει πιο πολύ στον βασικό πολιτικό τους αντίπαλο.

Όμως η επιστολική ψήφος δε μπορεί να υπακούσει σε μια μικροκομματική λογική. Εννοείται πως αν οι αντιρρήσεις κάποιων κομμάτων της αντιπολίτευσης είναι πρωτίστως διαδικαστικές, με συζήτηση μπορεί να βρεθεί κοινός τόπος.

Ας σημειωθεί πως για να ισχύσει στις

Σεβασμός

Θεωρώ αυτονόητο τον απόλυτο σεβασμό στις απόψεις της Εκκλησίας. Όπως περιμένω κι από την Εκκλησία να σεβαστεί τις απόψεις των άλλων, κυρίως όταν είναι διαφορετικές από τις δικές της.

Είναι μάλλον περιττό να εξηγήσω πως δουλειά της Πολιτείας και της Εκκλησίας δεν είναι να επιτηρεί ή να ελέγχει η μια την άλλη. Τέτοιο ζήτημα δεν τίθεται σε καμία σύγχρονη κοινωνία – ίσως στο Ιράν…

Θεωρώ όμως αυτονόητο τον απόλυτο σεβασμό στις απόψεις της Εκκλησίας.

Οπως περιμένω κι από την Εκκλησία να σεβαστεί τις απόψεις των άλλων, κυρίως όταν είναι διαφορετικές από τις δικές της.

Τι σημαίνει αυτό; Κάτι απλό.

Η Εκκλησία έχει προφανώς εύλογο ενδιαφέρον για ζητήματα που την εμπλέκουν ή την αφορούν.

«Μα όλα αφορούν την Εκκλησία ως πνευματική αρχή του Εθνους» θα αντιτείνει κάποιος ιεράρχης με φιλοδοξίες εθνάρχη.

Ναι, αλλά εδώ και μερικούς αιώνες (από τον Μεσαίωνα, αν δεν κάνω λάθος…) έχουμε αποδεχτεί ότι δεν υπάρχουν πνευματικές αρχές ex officio και θεόσταλτες. Ασε που εν τω μεταξύ τελείωσε κι η Τουρκοκρατία.

Ο καθένας πλέον εναποθέτει το πνεύμα του όπου διαλέγει.

Κάπως έτσι ο Χριστόδουλος έφαγε τα μούτρα του με τις λαοσυνάξεις, τα

Λάδι, λαδάκι. Ολίγη αντικειμενικότητα έστω;

Για όσους από εσάς δεν διαθέτουν μακρά εμπειρία για τον τρόπο που παρουσιάζονται τα θέματα επικαιρότητας στην τηλεόραση, ιδίως τα οικονομικά, σας αναφέρω την παλιά χρυσή συνταγή με την οποία έχουν κάνει καριέρα γενιές οικονομικών ρεπόρτερ. «Είτε η τιμή της πατάτας θα πέφτει και θα 'ναι ανάστατοι οι παραγωγοί, είτε η τιμή της πατάτας θα ανεβαίνει και θα 'ναι ανάστατοι οι καταναλωτές». Αν τώρα θέλετε να κάνετε πιο επίκαιρη την συνταγή, αντί για «πατάτα» βάλτε «λάδι» και θα 'χετε μια πρώτης τάξεως ακτινογραφία της σημερινής τηλεοπτικής ενημέρωσης.

Έχουν φαγωθεί όλοι με το λάδι. Δεν υπάρχει ημέρα που το ελαιόλαδο να μην έχει την τιμητική του στα δελτία ειδήσεων. Και φυσικά, όχι με κάποια έστω επίφαση αντικειμενικότητας, αλλά με μόνιμη χρήση καταδικαστικών επιφωνημάτων του τύπου «αίσχος», «ντροπή», «απαράδεκτο» και τα τοιαύτα. Βεβαίως, μια αύξηση της τιμής κατά 100% μέσα σε τρία χρόνια δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη, αλλά θαρρώ πως ειδικά στο ζήτημα του λαδιού οι τηλεοπτικές ειδήσεις και εκπομπές το 'χουν παρα…τραβήξει.

Τα γράφω έτσι ευγενικά, διότι στο λάδι έχει πάει

Κασσελάκης, ένας αρχηγός υπό προθεσμία

Διερωτώμαι ποια μαύρη μοίρα πήρε έναν επιτυχημένο επιχειρηματία από το Μαϊάμι, τον Στέφανο Κασσελάκη, και τον πέταξε εδώ πέρα να συγχρωτίζεται με τύπους με τους οποίους δεν έχει εμφανώς καμία σχέση, ούτε -κατά τη γνώμη μου- πρόκειται ποτέ να αποκτήσει.

Και η εν λόγω σχέση επιδεινώνεται συνεχώς, όπως είναι λογικό. Όποιος περνάει πλέον μπροστά από την Κουμουνδούρου ρίχνει και μια παρόλα εναντίον του Κασσελάκη. Έφτασαν στο σημείο να αμφισβητούν το υπαρξιακό για εκείνον θέμα του γάμου ομοφύλων και τεκνοθεσίας, με το επιχείρημα «τι θα λέω στα χωριά στα Σφακιά». Ο ίδιος αντέδρασε αδύναμα, με ηττοπάθεια, ψευτο-απείλησε τον Πολάκη και στη συνέχεια τον έρανε με επαίνους στην Κεντρική Επιτροπή! Παραδόθηκε στη μοίρα του.
Πλέον δεν υπάρχει πρόταση (Σπέτσες), πρωτοβουλία (διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας) ή έστω χαζοϊδέα (κομματική πειθαρχία) του Κασσελάκη που να μην αποδομείται εκ των έσω και να μην αμφισβητείται από τους ίδιους τους συντρόφους. Ήδη του έκοψαν τις βόλτες με τον Τάιλερ, τα σκυλιά, τις κάμερες και τα

Εκλεκτοί

Εντάξει, ο Ντόναλντ Τραμπ είναι «ο εκλεκτός του Θεού». Το εμπεδώσαμε, περίπου…

Από πού κι ως πού όμως μια ευρωβουλευτίνα από την Ολλανδία απειλεί μια δημοκρατική ευρωπαϊκή χώρα ότι «δεν θα σας αφήσουμε μέχρι να υπάρξει δικαιοσύνη» (Σοφί Ιντ Βελντ, ανάρτηση στα ελληνικά, 17/1);

Ποιος της ανέθεσε να απονέμει δικαιοσύνη στη χώρα μας και την υπόλοιπη Ευρώπη; Ο Θεός που διάλεξε και τον Τραμπ;

Στην Ολλανδία που την εξέλεξε στο Ευρωκοινοβούλιο ποιος δικάζει; Οι ευρωβουλευτές;

Και που ξανακούστηκε Έλληνες ευρωβουλευτές να τη σιγοντάρουν και να τη χειροκροτούν; Δεν χρειάζεται καν να τους αναφέρω.

Θα μου πείτε πως στην Ελλάδα ο καθένας είναι ό,τι δηλώσει.

Ενδεχομένως μια ολλανδή ευρωβουλευτίνα να δηλώνει ανώτατος δικαστής εισαγωγής, ντεντέκτιβ αμφιλεγόμενων υποθέσεων και προστάτιδα του καλού και του δίκαιου.

Ενδεχομένως και διάφοροι Έλληνες ευρωβουλευτές να συμφωνούν μαζί της σε μια δήλωση άνευ σημασίας.

Ούτως  Ή άλλως και η κυρία Σοφί και οι περισσότεροι από

Νομίζουν ότι χτυπούν την κυβέρνηση, αλλά χτυπούν την πατρίδα τους

Ο Μάο ήθελε να ξεκινήσει την επανάσταση από την επαρχία με περικύκλωση των αστικών κέντρων. Ο ΣΥΡΙΖΑ πίστευε από το 2019 ότι θα επιφέρει θανάσιμο πλήγμα στην κυβέρνηση Μητσοτάκη μέσω της «επαρχίας» των Βρυξελλών. Αέναη και ακαταπόνητη η προσπάθεια των ευρωβουλευτών του να δυσφημήσουν την κυβέρνηση. Μόνο που έτσι κατέληγαν να δυσφημούν τη χώρα.

Και φυσικά εύρισκαν ευήκοα ώτα σε αριστερούς και φιλελεύθερους, χρησιμοποιώντας ως πολιορκητικό κριό την εμβληματική στον ανθελληνισμό της, εμμονική Ολλανδή ευρωβουλευτή Σόφι Ιν'τ Βελντ.

Η εν λόγω κυρία, αφότου ο ΣΥΡΙΖΑ εγκατέλειψε την εξουσία, σφυροκοπεί τη χώρα καθ’ υπόδειξη των συριζαίων ευρωβουλευτών. Μάλιστα προχθές ζήτησε να τιμωρηθεί η χώρα μας με άρση του πακέτου ανάπτυξης!   

Στη συνέχεια, τα ΜΜΕ του ΣΥΡΙΖΑ αναπαράγουν αυτά που οι ξένοι ευρωβουλευτές καταγγέλλουν εναντίον της χώρας μας, και τα οποία τους έχουν εφοδιάσει οι συριζαίοι ευρωβουλευτές. Και στους τίτλους μιλούν για Βατερλό της κυβέρνησης Μητσοτάκη στην Ευρώπη.

Στον ρυθμό τους μπήκε και ο Κασσελάκης που χθες δήλωσε

O Stefanos αντί για αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης, πρόεδρος… ΜΚΟ!

Η πολιτική αδυναμία του Stefanos «έλαμψε» και χθες, κατά τη συνάντησή του με εκπροσώπους της Αλβανικής Διασποράς. Στη συνάντηση επικέντρωσε σπαραξιδιάρικα το βάρος στο μεταναστευτικό, ενώ το συγκεκριμένο πρόβλημα εδώ και πολλά χρόνια δεν αφορά τους Αλβανούς:

Οι άνθρωποι, εργάζονται σκληρά από την πρώτη στιγμή που πάτησαν πόδι στη χώρα μας χωρίς να τους ταΐσει ποτέ καμία ΜΚΟ. Τόσο οι ίδιοι όσο και τα παιδιά τους έχουν ενσωματωθεί στην ελληνική κοινωνία. Μπορεί να υπάρχουν οι γραφειοκρατικές καθυστερήσεις ανανέωσης για διαμονή 3ετίας, αλλά το αλβανικό στοιχείο που ζει και δουλεύει στη χώρα μας δεν εμπεριέχεται στον όρο «μεταναστευτικό».

Ακόμη χειρότερα, έδωσε έμφαση στην ιδιαίτερη σημειολογία της ημέρας, αφού χθες έτυχε να είναι η επέτειος της δολοφονίας ενός παιδιού από τον Πακιστάν! (λες και μιλούσε σε εκπροσώπους της πακιστανικής κοινότητας. Ή λες και οι Αλβανοί, περήφανη ράτσα, είναι στην ίδια μοίρα με τους Πακιστανούς και χρήσουν λύπησης και επιδομάτων)!

Από την άλλη, επειδή δεν τα κάνει όλα στραβά, δεν ήταν

Εικόνα

Η γενική εικόνα παραμένει αμετάβλητη. Απόλυτη κυριαρχία της κυβέρνησης, ενώ το ΠΑΣΟΚ σταθεροποιείται κάπως στη δεύτερη θέση αλλά με χαμηλά ποσοστά.

Εχουμε πλέον τέσσερις δημοσκοπήσεις μέσα στο 2024. Συγκεκριμένα GPO (13/1), OPINION (15/1), MARC (16/1) και PRORATA (11/1) αλλά με πρόθεση ψήφου για τις ευρωεκλογές.

Το δείγμα είναι επαρκές.

Και κυρίως λένε ως συνήθως πράγματα που δεν μας εκπλήσσουν.

Η χώρα επιδοκιμάζει ευρέως τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες για την επιστολική ψήφο και τα μη κρατικά πανεπιστήμια. Και είναι διχασμένη για τον γάμο των ομοφύλων.

Η γενική εικόνα πάντως παραμένει αμετάβλητη. Απόλυτη κυριαρχία της κυβέρνησης, ενώ το ΠΑΣΟΚ σταθεροποιείται κάπως στη δεύτερη θέση αλλά με χαμηλά ποσοστά.

Τίποτα από όλα αυτά όμως δεν είναι καινούργιο. Τα ξέραμε και πριν από τις γιορτές.

Επιβεβαιώνουν έναν κορυφαίο γάλλο δημοσκόπο που κάποτε έλεγε πως «για να αλλάξει μια διαμορφωμένη κατάσταση πρέπει να συμβεί κάτι σημαντικό που θα διαμορφώσει μια νέα κατάσταση».

Οι καλοί αναγνώστες ίσως θυμούνται πως το είχα επισημάνει και προ των εκλογών, όταν κάποιοι εκτιμούσαν ότι οι πολιτικοί συσχετισμοί θα μεταβληθούν από τις υποκλοπές ή τα Τέμπη.

Οχι ότι οι υποκλοπές και τα Τέμπη δεν ήταν σημαντικές υποθέσεις. Ασφαλώς και ήταν.

Αλλά δεν αξιολογήθηκαν τόσο σημαντικές από

Και με τον Σαμαρά αντιπολίτευση, πάλι τυχερός είναι

Με εξαίρεση τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ιδρυτή της ΝΔ, δεν υπήρξε αρχηγός της ΝΔ που να μην είχε κάποια σοβαρή και επικίνδυνη και φασαριόζικη εσωκομματική αντιπολίτευση. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επί τέσσερα χρόνια ευτύχησε να μην έχει τέτοιο πετραδάκι στο παπούτσι του. Ίσως το γεγονός ότι η Καραμανλική συνιστώσα είχε ικανές ευθύνες για την οικονομική χρεωκοπία της χώρας με τη διακυβέρνηση 2004-2009, ίσως διότι μετά ένα κομμάτι της πήγε και κόλλησε στον Τσίπρα, πάντως μόλις κέρδισε ο Μητσοτάκης εκείνοι κάθισαν στην άκρη.

Ο Σαμαράς από την άλλη, την πρώτη τετραετία δεν του δημιούργησε προβλήματα του Μητσοτάκη. Μια-δυο παρεμβάσεις του στο Μακεδονικό και στα ελληνοτουρκικά, δεν ήταν δα και τίποτα βαριές υπονομευτικές κινήσεις απέναντι στον πρωθυπουργό και το σύστημα εξουσίας του.

Προσωπικά εγώ, απ’ έξω βλέποντας το πράγμα και όντας σταθερά οπαδός της κεντρώας και μεταρρυθμιστικής πολιτικής που έχει υποσχεθεί ο Μητσοτάκης, από το 2019 μέχρι και τώρα δεν είδα τον πρωθυπουργό να έχει σοβαρά εσωτερικά εμπόδια στον δρόμο του.

Τώρα το πράγμα εκτραχύνεται ελαφρά. Όταν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ψιλοειρωνεύεται τον πρώην πρωθυπουργό κι όταν

Αποχαιρετισμοί

Όταν πηγαίνω στο αεροδρόμιο λίγο μετά τις γιορτές αντικρίζω πάντοτε μία, επαναλαμβανόμενη, σκηνή που με συγκινεί. Γονείς οι οποίοι αποχαιρετούν τα παιδιά τους καθώς φεύγουν πάλι, έπειτα από λίγες μέρες διακοπών κοντά τους, για το εξωτερικό. Ξέρω καλά –έχοντας ζήσει είκοσι χρόνια στο εξωτερικό– αυτό το «σφίξιμο» που νιώθει κάθε Έλληνας που αγαπάει τον τόπο του, καθώς βλέπει με την άκρη του ματιού του από το παράθυρο του αεροπλάνου τη θάλασσα λίγο πριν προσγειωθεί. Το ίδιο και πιο έντονο σφίξιμο νιώθει καθώς απογειώνεται και αποχαιρετά φίλους, συγγενείς, αγαπημένες συνήθειες, τον ήλιο που συγχωρεί τα πάντα. Και βέβαια, έχουμε συνηθίσει να διαχειριζόμαστε τον ίδιο δύσκολο αποχαιρετισμό από τα παιδιά μας, που πάνε να σπουδάσουν στο εξωτερικό για ένα ακόμη εξάμηνο.

Πέρα όμως από το τι νιώθει ο καθένας, γονιός ή παιδί, υπάρχει κάτι που

Στυλίδα: Έφυγε η δήμαρχος αλλά έστειλε φουσκωμένους λογαριασμούς

Δεν πιστεύουν στα μάτια τους αρκετοί από τους κατοίκους στην ανατολική Φθιώτιδα καθώς βλέπουν να έρχονται λογαριασμοί από το Δήμο της Στυλίδας με υπέρογκα ποσά στα οποία βεβαίως οι ίδιοι αδυνατούν να ανταποκριθούν.
Μάλιστα δεν κρύβουν οι ίδιοι ότι το προηγούμενο διάστημα δεν πήγαιναν λογαριασμοί, γεγονός το οποίο σημαίνει ότι φεύγοντας η προηγούμενη δήμαρχος έκλεισε την πόρτα πίσω της στέλνοντας όλους τους λογαριασμούς που βρίσκονταν παγωμένοι στα συρτάρια. Επικρατεί ένα κλίμα συνολικότερης αναστάτωσης καθώς τα χρήματα είναι αρκετά και η νέα δημοτική αρχή του Γιάννη Αποστόλου προσπαθεί να καταλάβει πως έγινε όλο αυτό το σκηνικό καθώς ήταν γνωστό από το 2021 ότι υπάρχει μία τέτοια μεθοδολογία η οποία
προεκλογικά δεν ενεργοποιήθηκε αλλά σε κάθε περίπτωση μετά τις εκλογές οδηγήθηκαν σε μαζική αποστολή λογαριασμών.
Από την πλευρά τους οι πολίτες λένε ότι

'Ενας γάμος γεμάτος γκρίνιες!

 

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέδειξε πολιτική γενναιότητα φέροντας  το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομοφυλοφίλων. Γνώριζε ότι θα υπάρξουν αντιδράσεις στο κόμμα του, καθώς μεγάλο μέρος του εξακολουθεί εγκιβωτισμένο στο τρίπτυχο Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια. Άλλωστε, είναι το κόμμα  που υπέγραψε  το… Ιρανικής αντίληψης  αντισυνταγματικό δημοψήφισμα του Χριστόδουλου.

Το λάθος του ήταν ότι  άφησε να κυριαρχήσει στον δημόσιο διάλογο ο χρόνος κατάθεσης του νομοσχεδίου, η σκοπιμότητα εάν θα είναι πριν ή μετά τις ευρωεκλογές, και δε μεθόδευσε έναν οργανωμένο δημόσιο διάλογο.

Να εξηγήσει στον λαό ότι ο γάμος αφορά  την κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μιας πολύ μικρής μειοψηφίας, η οποία και θα παραμείνει τέτοια. Άλλωστε και το Σύμφωνο Συμβίωσης που είχε επίσης καταπολεμηθεί  με τον φόβο περί επιβράβευσης της…

Εξήγηση

Όποιος μπορεί να συνοψίσει με δυο λόγια και χωρίς περικοκλάδες τι ακριβώς υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ ή το ΚΚΕ, θα προσφέρει υπηρεσία στο έθνος.

Τους τελευταίους μήνες μου έχει κάνει εντύπωση το εξής. Παίρνει η κυβέρνηση μια (μεταρρυθμιστική ή μη) πρωτοβουλία κι ουδείς ασχολείται με τι θα κάνει ή τι θα πει η αντιπολίτευση.

Ομολογώ ότι δεν θυμάμαι ανάλογη κατάσταση όσα χρόνια ασχολούμαι με κυβερνήσεις κι αντιπολιτεύσεις.

Η μια εξήγηση έχει να κάνει με την κυριαρχία της κυβέρνησης. Να το δεχτώ. Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που έχουμε ισχυρή κυβέρνηση στη χώρα μας.

Το έχουμε ζήσει και με τους δύο Καραμανλήδες και με τον Ανδρέα Παπανδρέου και με τον Κώστα Σημίτη. Όλοι τους είχαν ισχυρές κυβερνήσεις. Αλλά κάτι έλεγαν κι οι άλλοι.

Η άλλη εξήγηση έχει να κάνει με την ανυπαρξία της αντιπολίτευσης. Στα περισσότερα ζητήματα δεν ξέρεις καν τι λέει, συνήθως επειδή δεν ξέρει κι η ίδια αν λέει κάτι.

Θα μπορούσα να θυμίσω την επιστολική ψήφο ή τους ποινικούς κώδικες. Αλλά νομίζω ότι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών που δρομολόγησε ο Μητσοτάκης.

Όποιος μπορεί να συνοψίσει με δυο λόγια και χωρίς περικοκλάδες τι ακριβώς υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ ή το ΚΚΕ, θα προσφέρει υπηρεσία στο έθνος.

Μάθαμε μόνο ότι

Ρετρό ιδέες, ρετρό συνθήματα του τέρατος που ξεψυχά

Έγινε η διαδήλωση κατά των μη κρατικών πανεπιστημίων. Ήταν ουσιαστικά μια παρέλαση των οργανώσεων του ΚΚΕ σε διάφορους χώρους, με όλιγον παλαιστινιακή σάλτσα. Οι Παλαιστίνιοι δε λείπουν από πουθενά. Τα συνθήματα των διαδηλωτών γνωστά, με τη γνωστή τονικότητα, οι δηλώσεις των νέων «γέρων» γνωστές, γιατί τις ακούμε επί μισόν αιώνα και φυσικά μέσα στην ατραξιόν ήταν και τα τζαρτζαρίσματα με την ΕΛ.ΑΣ.

Το πρόγραμμα αναφέρει πως θα επακολουθήσει κατάληψη των σχολών. Υποθέτω πως θα υπάρξουν και συναυλίες των γνωστών «προοδευτικών» καλλιτεχνών και τα καθιερωμένα πάρτυ του Σαββατόβραδου. Δεν πιστεύω να ξέχασα κάτι από το ρεπερτόριο της Αριστεράς, το οποίο όπως θα γνωρίζει ο αναγνώστης είναι παραδοσιακό, χωρίς απρόοπτα και εκπλήξεις. 
 
Φυσικά, η ζωή προχωρά και όπως θα έγραφε ο «Ρίζος» κάθε υγιής οργανισμός αποβάλλει τα περιττώματά του. Στην προκειμένη περίπτωση η κοινωνία αποβάλλει τις σάπιες ιδέες που την ταλαιπωρούν από το 1974 και προχωρά. Η Αριστερά δίνει τώρα μια μάχη οπισθοφυλακών, μια μάχη για την τιμή των όπλων. Οι καθοδηγητές των νέων «γέρων» δεν είναι ανόητοι. Γνωρίζουν τη φορά της Ιστορίας, απλώς με τις κινητοποιήσεις τους θέλουν να

Απάτη

Η παρένθετη κύηση δεν είναι θέμα δικαιώματος, ούτε ισότητας, ούτε διακρίσεων, ούτε κανενός δικαστηρίου. Εχουμε δηλαδή μια τυπική περίπτωση απάτης.

Καμία φορά απορώ με την ασχετοσύνη εκείνων που απέναντι στην πραγματικότητα προτάσσουν την κουταμάρα.

Συνηθισμένο τους καταφύγιο, τα «δικαιώματα».

Συνηθισμένη τους αρλούμπα, οι «διακρίσεις».

Συνηθισμένη τους απειλή, κάποιο δικαστήριο. «Ελληνικό ή πολύ περισσότερο ευρωπαϊκό», το οποίο (υποτίθεται) θα βάλει μυαλό σε μια κοινωνία που αρνείται να δεχτεί την αρλούμπα τους και θα μας κάνει τη μούρη κρέας.

Τελευταίο παράδειγμα; Η παρένθετη κύηση ή μητρότητα.

Το θέμα για τα ομόφυλα ζευγάρια ούτε τίθεται ούτε θα μπορούσε ποτέ να τεθεί – ό,τι κι αν πιστεύει ο Κασσελάκης που θέλει δυο παιδάκια.

Καταρχήν, η παρένθετη μητρότητα έχει νομιμοποιηθεί προ πολλού στη χώρα μας με νόμο του 2002 και το νομικό πλαίσιο ολοκληρώθηκε με τον Νόμο 4272 του 2014.

Η νομοθεσία προσδιορίζει τα κριτήρια και τις προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Προϋποθέσεις κυρίως ιατρικές, κάτω από επιστημονική γνωμάτευση και παρακολούθηση.

Η παρένθετη μητρότητα συνεπώς δεν είναι αυθαίρετη κι

Σημεία και τέρατα στο ελληνικό ποδόσφαιρο

Το ποδόσφαιρο είναι το δημοφιλέστερο άθλημα και η τεράστια απήχησή του το κάνει ισχυρότερο και απ’ αυτές ακόμη τις θρησκείες. Ακόμη και ανυπόληπτα πρωταθλήματα ποδοσφαίρου, όπως το ελληνικό, δημιουργούν ρίγη συγκίνησης σε ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού. Οι κυβερνήσεις, λοιπόν, ασχολούνται. Υποχρεωτικά! Ακόμη κι αν οι άνθρωποί της σιχαίνονται τη στρογγυλή θεά και τους ακολούθους της. Έτσι θα πράξει και αυτή η κυβέρνηση.

Προσωπικά δεν δίνω δεκάρα τσακιστή για το αν το πρωτάθλημα αυτό θα το κερδίσει ο Μαρινάκης, ο Αλαφούζος, ο Μελισσανίδης ή ο Σαββίδης. Ο ρομαντισμός μου έχει τελειώσει εδώ και χρόνια και όσος έχει απομείνει προτιμώ να τον «καταναλώνω» σε ερασιτεχνικές πρωτοβουλίες στον χώρο του αθλητισμού.

Από την άλλη πλευρά, τα όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι εξωφρενικά. Να θυμηθούμε, μόνο, ότι

Και μια πρωτοβουλία Αλέξη μας έλειπε

Δηλαδή τώρα ανοίγουμε καινούρια φάμπρικα και κάθε πρωί θα αναρωτιόμαστε αν θα ενεργοποιηθεί ξανά ο Αλέξης; Κάτι τέτοια καταλαβαίνω εγώ από τα συμφραζόμενα διαρροών κύκλων ή πηγών, αλλά και αρθρογραφικών αναλύσεων από ανθρώπους που βρίσκονται «κοντά» ή «δίπλα» ή «πίσω» από τον Τσίπρα. Κοντολογίς, μαζί με την καθημερινή διασκέδαση που μας προσφέρουν τα καμώματα του Στέφανου, θα έχουμε πια και την αγωνία για το πότε θα δράσει επιτέλους ο Αλέξης.

Πρόκειται για καινούριο κεφάλαιο της μυθικής ιστορίας του Σύριζα, ο οποίος δεν λέει ούτε να ζήσει και να μεγαλουργήσει αλλά ούτε να ξαπλώσει χάμω και να ξεψυχήσει. Εκεί βολοδέρνει ανάμεσα στα Κασσελακικά κατορθώματα, στην παρακμή όσων τον εγκατέλειψαν, στην απελπισία όσων απόμειναν πίσω και στην αναμονή των «πρωτοβουλιών» του Αλέξη. Μιλάμε για τραγική κατάσταση ενός άλλοτε μεγάλου κόμματος που μόλις προ πενταετίας κυβερνούσε και τώρα υπάρχει μόνο ως ανέκδοτο.

Όσον αφορά τη θρυλούμενη πρωτοβουλία Τσίπρα (που εγώ προσωπικά πιστεύω ότι δεν θα υλοποιηθεί ποτέ, αλλά θα παραμείνει στη σφαίρα του θρύλου), αν έχω καταλάβει καλά ο καθένας τους την αντιλαμβάνεται με τον δικό του τρόπο. Όσοι έφυγαν με την διάσπαση και βλέπουν ότι το 3% του εκλογικού σώματος είναι απλησίαστο γι αυτούς, ελπίζουν ότι

Αλέξης Τσίπρας: Στον δρόμο της επιστροφής με νέο κόμμα

 

Ο πρώην πρωθυπουργός φέρεται να ετοιμάζει νέο σχήμα εφόσον οι ευρωεκλογές δείξουν ότι η αντιπολίτευση βρίσκεται σε αδιέξοδο.

Η αυγή του 2024 βρίσκει τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης κατακερμαστισμένες, αδύναμες και ανίκανες, επί του παρόντος τουλάχιστον, να αντιμετωπίσουν με αξιώσεις τον ισχυρό προγραμματικά, οργανωτικά και ιδεολογικά διευρυνόμενο κυβερνητικό νεοδημοκρατικό σχηματισμό.

Το 2023 υπήρξε προβληματικό τόσο για τη μείζονα όσο και για την ελάσσονα αντιπολίτευση. Ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε κατά κράτος στις διπλές εκλογές του περασμένου Μαΐου και Ιουνίου, απώλεσε σχεδόν 1 εκατομμύριο ψηφοφόρους, ο μέχρι τότε τροπαιούχος αρχηγός του Αλέξης Τσίπρας αναγκάστηκε σε παραίτηση και το άλλοτε κραταιό κόμμα της Αριστεράς βίωσε οδυνηρή και απρόσμενη στην εξέλιξή της εσωτερική διαδικασία διαδοχής, που το οδήγησε στη διάσπαση και στην έτι περαιτέρω συρρίκνωση των δυνάμεών του.

Οι αδυναμίες ΣΥΡΙΖΑ και ΠαΣοΚ

Η εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη απεδείχθη, αν μη τι άλλο, άγονη πολιτικά και ιδεολογικά προβληματική, ανίκανη εν πολλοίς να δημιουργήσει συνθήκες δυναμικής επανάκαμψης. Αλλά και το νέο σχήμα που προέκυψε από τη διάσπαση δεν φαίνεται να αποδίδει τα αναμενόμενα από τους ηγήτορες της προσπάθειας.

Από εκεί και πέρα, το ΠαΣοΚ του Νίκου Ανδρουλάκη κατάφερε μεν να ενισχυθεί αλλά ακόμη δεν έχει κερδίσει την ηγεσία της αντιπολίτευσης και κατά τα φαινόμενα θα χρειαστεί χρόνο και

Στην αρμοδιότητα των επιθεωρησιογράφων

Δεν μπορώ να αποφασίσω αν πρόκειται για την απόλυτη αφασία και ασυναρτησία σε συσκευασία πολιτικού κόμματος ή αν βρισκόμαστε μπροστά σ’ ένα μεγαλοφυές σχέδιο επικοινωνιακού κατακλυσμού που σκοπό έχει να μην αφήνει χώρο στη σκέψη. Δείτε την ατζέντα Κασσελάκη τις τρεις - τέσσερις προηγούμενες μέρες και θαυμάστε την ευρηματικότητα του.

Ξεκίνησε μ’ ένα τουρκοφαγικό, σχεδόν χρυσαυγίτικο ξέσπασμα με αφορμή τις δηλώσεις Συρίγου. Ακολούθησε η τρομερή του «ανάλυση» ότι ο μίνι ανασχηματισμός έγινε για ν’ αλλάξει το κλίμα από την αποκάλυψη ότι ο Μητσοτάκης δέχεται την αναθεώρηση της Λοζάνης. Συνέχισε με έναν ανασκολοπισμό της ελληνική γλώσσας, στον οποίο ανακατεύτηκαν ομόφυλα ζευγάρια, τεκνοθεσίες, μουλάρια και κάρα.

Σειρά πήρε η πρόσκληση του στους βουλευτές του Σύριζα να πάνε να συνεδριάσουν επί διήμερο στη βίλα του αρχηγού στις Σπέτσες, με διάφορα φαιδρά για ναυτίες λόγω θαλασσοταραχής και power points αντί εισηγήσεων. Μεγάλη πλάκα. Και κατέληξε με την οικειοθελή αποκάλυψη από τον διευθυντή του ότι ο Μητσοτάκης του είχε προτείνει, δήθεν, υπουργοποίηση του 2019.

Όλα αυτά τα αλλοπρόσαλλα, ασύνδετα και παλαβά, συνέβησαν με

Θέλει να τους «ξεβλαχέψει» κι αυτοί αρνούνται

Θέλει ο Στέφανος να τους βγάλει από τους καπνούς και τα τσιγάρα - δεν ξέρω αν καπνίζουν ακόμα άφιλτρα - και να τους πάει στα καλύτερα. Σε μέρος ευάερο, ευήλιο και γκλαμουράτο και αυτοί δε θέλουν. Προτιμούν τη μιζέρια της Κουμουνδούρου. Στον ΣΥΡΙΖΑ κυριαρχεί το φιλοσοφικό ερώτημα «γιατί στις Σπέτσες;». Θα μπορούσαν να πάνε π.χ. στη Γαύδο, αγαπημένο νησί του λεγόμενου «χώρου».  
 
Η απάντηση στο ερώτημα είναι: Γιατί εκεί θέλει ο αρχηγός. Tελεία, παύλα. Να δουν και κάποια στελέχη του κόμματος την καλή πλευρά της ζωής. Να μην τη βλέπει μόνον ο κοσμογυρισμένος Τσίπρας και η κυρία με τη συλλογή των Hermes. Οι εποχές αλλάξαν. Κάποτε περπατούσαν στους δρόμους της Γένοβα. Τώρα θα περπατήσουν στα δρομάκια των Σπετσών. Το καλοκαίρι μπορεί να τους πάει να συνεδριάσουν στη Μύκονο. Φαντάζομαι την σκηνή - απόβαση Συριζαίων στο νησί - και δακρύζω από τα γέλια.   
 
Είναι αλήθεια πως ο Στέφανος Κασσελάκης, ο ίδιος, αποτελεί μια γροθιά στο στομάχι της Αριστεράς. Ακόμα και της ριζοσπαστικής, που τελικά μόνον ριζοσπαστική δεν είναι. Διαφέρουν από

Δεν φτάνουν οι «έξυπνες» πολιτικές

Τώρα εγώ να κάνω τον απαισιόδοξο; Αναφέρομαι και στην δημόσια τάξη και στην υγεία. Στα δύο υπουργεία δηλαδή για τα οποία έγινε ο ανασχηματισμός. Πιστεύει κανείς πως θα πάψουν να φεύγουν ναυτικές φωτοβολίδες προς τα ΜΑΤ ή ότι θα πάψουν να πλακώνονται οι συμμορίες ανηλίκων στα νότια προάστια επειδή ο Χρυσοχοΐδης είναι πιο σκληρός από τον Οικονόμου; Ή θαρρεί κανείς ότι η δημόσια υγεία μπορεί να φτιαχτεί με απλές οργανωτικές κινήσεις, δίχως σημαντική αύξηση των χρημάτων που διατίθενται γι αυτήν;

Τα γράφω διότι ο πρωθυπουργός ήταν που έβαλε ως προτεραιότητα της δεύτερης τετραετίας την υγεία και την ασφάλεια. Ε, όταν γίνονται κάποιες ιεραρχήσεις, αυτές πρέπει να συνοδεύονται από την ανάλογη προίκα. Αλλιώς οι εξαγγελίες μένουν στα χαρτιά και οι υπουργοί χαρακτηρίζονται ανίκανοι με το καλημέρα. Ενώ δεν είναι έτσι. Τα προβλήματα αντιμετωπίζονται μόνο όταν

Σημαίες

Κανείς δεν έχει δικαίωμα να μεταφέρει μια διεθνή σύγκρουση στη χώρα μας διαταράσσοντας τη δημόσια τάξη και την κοινωνική ειρήνη. Δεν μπορεί δηλαδή να μας κάνει μέρος του καβγά.

Αν δεν κάνω λάθος, η Ελλάδα είναι μια ελεύθερη χώρα. Υποθέτω λοιπόν ότι ο καθένας μπορεί να πάρει τη σημαία της αρεσκείας του και να την ανεμίζει ειρηνικά στην πλατεία της επιλογής του.

Τη σημαία της Παλαιστίνης ή της Μποτσουάνα.

Φυσικά κανείς δεν έχει δικαίωμα να μεταφέρει μια διεθνή σύγκρουση στη χώρα μας διαταράσσοντας τη δημόσια τάξη και την κοινωνική ειρήνη. Δεν μπορεί δηλαδή να μας κάνει μέρος του καβγά.

Αν κάποιος το επιχειρήσει, μετανάστης ή ιθαγενής, νόμιμος ή παράνομος, μπουζουριάζεται πάραυτα και μεταφέρεται στον φιλόξενο Κορυδαλλό να εξηγεί λεπτομερειακά το Παλαιστινιακό στην Πισπιρίγγου.

Αλλά γι’ αυτό δεν είναι αρμόδιος ο δήμαρχος.

Οπως δεν είναι αρμόδιος ούτε για την κυκλοφορία στη Βασιλίσσης Ολγας, ούτε για την ανάπλαση της Αθήνας, ούτε για τους σταθμούς του μετρό, ούτε για την Πανεπιστήμιου όπου

Αντιπολίτευση για τις… σπάθες και τα περίστροφα

Δεν βάζουν μυαλό. Το γεγονός ότι παρότι αντιπολίτευση έπεσαν από το 31,53% του 2019 στο 17,83% το 2023, δεν τους προβλημάτισε, ώστε να αναστοχασθούν, να εντοπίσουν τα λάθη της αντιπολιτευτικής τακτικής τους, και να μην τα επαναλάβουν.

Και παρότι πλέον στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ο Τσίπρας που ευνοούσε τέτοιες επιθετικές συμπεριφορές και αποδεχόταν την αντιπολίτευση με fake news, παρότι άλλαξαν ηγεσία, εξακολουθούν απτόητοι να αναπαράγουν τα fake news, στα οποία είναι εθισμένοι.

Επίμαχο σημείο αντιπολιτευτικής επίθεσης χθες ήταν μια δήλωση του πρώην υφυπουργού Παιδείας Άγγελου Συρίγου στον ΣΚΑΙ, ότι η συνθήκη της Λοζάνης είναι παρωχημένη «σε σχέση με την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών».

Η Αυγή θεώρησε ότι η δήλωση ήταν κόντρα στην πάγιες ελληνικές θέσεις! Κατά την εφημερίδα, ο Συρίγος «σε μια προσπάθεια να μαζέψει τα ασυμμάζευτα δήλωσε ότι δεν λέει ότι πρέπει να ξαναδούμε της συνθήκη της Λωζάνης αλλά ότι είναι παρωχημένο το να μιλάς για την αποστρατικοποίηση».

Το site του ΣΥΡΙΖΑ Left.gr πρόλαβε να αναδείξει τον Συρίγο ως

Πρωτοχρονιάτικα ξεβολέματα και επαναλαμβανόμενες ασυναρτησίες

Συνήθως, αυτός που πάει καλά και όλα τα δεδομένα τον φέρνουν πρώτο, δεν αναγγέλλει αλλαγές και ανατροπές. Στα μηνύματα του με αφορμή κάποιο γεγονός ή τον καινούριο χρόνο που μπαίνει, βγάζει έναν ακίνδυνο δεκάρικο για το πόσο χαριτωμένη είναι η κατάσταση και πόσο καλά τα χει καταφέρει ως τώρα, αφήνοντας κατά μέρος τις ρήξεις και τα ξεβολέματα. Ακριβώς αυτά δηλαδή που δεν έκανε στο μήνυμα του ο Μητσοτάκης.

Αντί ο Κυριάκος να την αράξει στις δάφνες του, προανήγγειλε «ορμητικό κύμα αλλαγών» προεξοφλώντας μάλιστα και την αντίδραση κάποιων σ’ αυτές. Τάμα το ‘χε πρωτοχρονιάτικα να μας υπενθυμίσει τα μεγάλα προβλήματα (λες και δεν τα ξέραμε) όπως τον πληθωρισμό, την αργή απονομή της δικαιοσύνης, τους περιβαντολογικούς κινδύνους κι όλα τα συναφή; Για να προαναγγείλει στη συνέχεια «κύμα αλλαγών»; Μακάρι αυτή η μανία με τις μεταρρυθμίσεις να του βγει σε καλό του Μητσοτάκη.

Ενώ ο Κασσελάκης απέδειξε μια ακόμα φορά ότι είναι άλλης πάστας πολιτικό ον. Κατ’ αρχήν έκανε τον πιο ολοκληρωμένο απολογισμό της χρονιάς που έχω ακούσει. Είπε επί λέξει:

Ευχές

Χρόνια πολλά καλή χρονιά! Εύχομαι το 2024 να είναι πολύ καλύτερο από το προηγούμενο έτος. Να έχουμε όλοι μας υγεία και μόνο ευχάριστες στιγμές.