Μια κάποια αναστάτωση επικρατεί στο βασίλειο της «Νότιας Δανιμαρκίας». Η ακροδεξιά μπήκε στην κυβέρνηση, και οι μισοί κοιμούνται ενώ οι άλλοι μισοί ωρύονται. Δεν μπορείς να πεις ότι και τα δύο μέρη έχουν 100% άδικο, αλλά σίγουρα μπορείς να τους καταλογίσεις ένα ποσοστό αφέλειας.
Μπορεί το εθνικό άθλημα της «ταμπελοποίησης» να δίνει και να παίρνει στον δημόσιο διάλογο, αλλά όταν ερχόμαστε στο θέμα της ακροδεξιάς, δεν μπορούμε να πλαισιωνόμαστε μόνο από τα γνωστά σύμβολα και τους επίσημους πολιτικούς εκπροσώπους της. Η ακροδεξιά είναι κάτι παραπάνω από αυτό. Είναι η γενικότερη συμπεριφορά μέσα στην οποία εναγκαλιάζονται ο φασισμός και ο ρατσισμός. Υπό αυτή τη συνθήκη, η ακροδεξιά όχι μόνο προϋπήρχε στην ευρύτερη εξουσία, αλλά καθημερινά ασκείται όλο και περισσότερο διάχυτα μέσα στην κοινωνία.
Ιστορικά, οι οικονομικές κρίσεις έδιναν πρόσφορο έδαφος στην άνοδο της ακροδεξιάς, επειδή στη